κραυγή: Difference between revisions

|Definition=ἡ, [[crying]], [[screaming]], [[shouting]], <b class="b3">τίς ἥδε κ.</b>; Telecl.35; <b class="b3">κραυγὴν θεῖναι, στῆσαι</b>, [[Euripides|E.]]''[[Orestes|Or.]]''1510, 1529; ποιεῖν [[Xenophon|X.]]''[[Cyropaedia|Cyr.]]''3.1.4; κραυγῇ χρῆσθαι Th.2.4; κ. γίγνεται Lys.13.71; rarely of a [[shout of joy]], PPetr.3p.334 (iii B. C.), ''Ev.Luc.''1.42: in plural, Aeschin.1.34, Vett.Val.2.35; <b class="b3">κραυγὴ Καλλιόπης</b>, as an instance of bad taste, cited from.Dionys.Eleg. (7) by Arist.''Rh.''1405a33.

|txtha=κραυγῆς, ἡ (cf. κραζο; on its classical [[use]] [[see]] Schmidt, Syn. i., [[chapter]] 3 § 4; from [[Euripides]] down). The Sept. for זְעָקָה, צְעָקָה, שַׁוְעָה, תְּרוּעָה, etc.; a [[crying]], [[outcry]], clamor: T WH Tr [[text]]; R G in Revelation 21:4.

|mltxt=η (AM [[κραυγή]])<br /><b>1.</b> έναρθρη ή, συνηθέστερα, άναρθρη δυνατή [[φωνή]] (α. «[[μόλις]] άκουσε τις κραυγές της, έτρεξε να δει τι συμβαίνει» β. «καὶ τῶν οἰκετῶν ἅμα ἀπὸ τῶν οἰκιῶν κραυγῆ τε καὶ ὀλολυγῆ χρωμένων», <b>Θουκ.</b><br />γ. «ζητεῖν τοὺς τοιούτους ἀνθρώπους ἀπελαύνειν ἀπὸ τοῦ βήματος ταῖς κραυγαῖς», Αισχίν.)<br /><b>2.</b> (για [[σκύλο]]) [[γάβγισμα]]<br /><b>3.</b> (για κόρακα) [[κρωγμός]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> <i>([[κατά]] τον <b>Ησύχ.</b>)</i> παιδική [[ασθένεια]]<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> α. «κραυγὴ Καλλιόπης» — λέγεται ως [[παράδειγμα]] ακαλαισθησίας<br />β. «κραυγὴν [[τίθημι]]» ή «κραυγὴν [[ἵστημι]]» ή «κραυγὴν ποιῶ» ή «κραυγῆ χρῶμαι» — [[κραυγάζω]], [[βάζω]] τις φωνές, [[βγάζω]] κραυγές.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Ο [[σχηματισμός]] της λ. οφείλεται σε [[ονοματοποιία]], [[οπότε]] ανάγεται πιθ. σε παρεκτεταμένο τ. <i>kraug</i>- (<span style="color: red;"><</span> ΙΕ [[ρίζα]] <i>ker</i>- «ηχομίμηση βραχνών κραυγών πτηνών») και συνδέεται με [[κόραξ]], [[κορώνη]], [[κράζω]] και με λ. γερμανικές και βαλτοσλαβικές, [[πρβλ]]. αρχ. νορβ. <i>hraukr</i> «[[κραυγός]]», γοτθ. <i>hr</i><i>ū</i><i>k</i> «[[φωνή]] του κόκορα», λιθουαν. <i>kraukiu</i> «[[κρώζω]]», ρωσ. <i>kruk</i> «[[κόρακας]]», αρχ. ινδ. <i>krośati</i> «[[κραυγάζω]]». Το [[θέμα]] της λ. <i>κραυγ</i>- εμφανίζουν τα ανθρωπωνύμια <i>Κραῡγις</i>, <i>Κραυξίδας</i>, <i>Κραυγαλίδαι</i>.<br /><b><span style="color: brown;">ΠΑΡ.</span></b> [[κραυγάζω]]<br /><b>αρχ.</b><br />[[κραύγαζος]], [[κραυγανώμαι]], [[κραυγάρης]], [[κραυγίας]], [[κραυγός]], <i>κραυγόν</i><br /><b>αρχ.-μσν.</b><br />[[κραύγασος]]<br /><b>μσν.</b><br />[[κραυγμός]]].

{{ls

|lstext='''κραυγή''': ἡ, (ἐκ √ΚΡΑΓ, [[κράζω]]) ὡς καὶ νῦν, τὸ κραυγάζειν, Λατ. clamor, τίς ἥδε [[κραυγή]]; Τηλεκλείδ. ἐν Ἀδήλ. 9· κραυγὴν στῆσαι, [[θεῖναι]] Εὐρ. Ὀρ. 1510, 1529· ποιεῖν Ξεν. Κύρ. 3. 1, 4· κ. γίγνεται Λυσ. 136. 24· ἐν τῷ πληθ., Αἰσχίν. 5. 27· κραυγὴ Καλλιόπης (ἀντὶ [[ποίησις]]) ὡς [[παράδειγμα]] ἐλλείψεως καλαισθησίας, μνημονευόμενον ἐκ τοῦ Διονυσ. τοῦ Χαλκοῦ ὑπὸ Ἀριστ. ἐν τῇ Ρητ. 3. 2, 11.

|mdlsjtxt=[[κραυγή]], ἡ, [[κράζω]]<br />a [[crying]], screaming, shrieking, shouting, Lat. [[clamor]], Eur., Xen.

|ftr='''κραυγή''': {kraugḗ}<br />'''Grammar''': f.<br />'''Meaning''': [[Geschrei]], [[lautes Rufen]] (att. usw.).<br />'''Derivative''': Davon [[κραυγίας]]· [[ἵππος]], ὁ ὑπὸ κραυγῆς καὶ ψόφου ταρασσόμενος H. und [[κραυγός]]· δρυοκολάπτου [[εἶδος]] H. Denominativum [[κραυγάζω]] [[schreien]], [[krächzen]], [[kreischen]] (unbek. Dichter bei Pl. ''R''. 607b, D., hell. u. sp.) mit [[κραυγασμός]] [[Geschrei]] (Diph.), *αστής [[Schreier]] (''AB''), -άστρια f. (H.), -αστικός [[schreiend]] (Prokl., Sch.). Auch [[κραύγασος]] [[Schreier]] (Gloss.; Schwyzer 516, Chantraine Formation 435) mit [[Κραυγασίδης]] (Batr.), [[κραύγαζος]] (Ptol.). — Andere Bildung [[κραυγανάομαι]] in κραυγανώμενον (Hdt. 1, 111; [[varia lectio|v.l.]] -γόμενον; vgl. Schwyzer 770); unsicher Sch. Kall. ''Aet''. ''Fr''. 1, 20. — Dazu die PN Κραῦγις, Κραυξίδας, Κραυγαλίδαι (Bechtel Hist. Personennamen 496).<br />'''Etymology''': Zu [[κραυγή]], das als Nomen actionis ein verschollenes primäres Verb voraussetzt, bieten sich aus dem Germanischen und Baltoslavischen mehrere Verwandte. Mit [[κραυγός]] könnte awno. ''hraukr'' [[Seerabe]] sogar direkt gleichgesetzt werden (Fick KZ 43, 144; von Falk-Torp Wb. s. ''raage'' II abgelehnt). Daneben mit ablautendem ''ū'' got. ''hrūk'' Akk. sg. [[das Krähen]] und ''hrūkjan'' [[krähen]] (wäre gr. *κρυγέω; in [[κορύγης]]· [[κῆρυξ]]. Δωριεῖς H. enthalten?; Fick a.a.O.). Auslautende Tenuis liegt vor u. a. in lit. ''kraukiù'', ''kraũkti'' [[krächzen]], slav., z.B. russ. ''kruk'' [[Rabe]] (idg. *''qrauqos''). Zu bemerken außerdem, mit palatalem Auslaut, aind. ''króśati'' = aw. ''xraosaiti'' [[kreischen]], [[schreien]]. — Wie in den sinnverwandten [[κράζω]], [[κρώζω]] liegt auch in [[κραυγή]] eine alte Lautnachahmung vor. WP. 1, 417, Pok. 571, Vasmer Russ. et. Wb. s. ''kruk'', Feist Vgl. Wb. d. got. Spr. s. ''hruk'', W.-Hofmann s. ''cornīx''; überall mit weiteren Formen und Lit.<br />'''Page''' 2,10-11

|lthtxt=''[[clamor]]'', [[shout]], [[outcry]], [https://scaife.perseus.org/reader/urn:cts:greekLit:tlg0003.tlg001.perseus-grc2:2.4.2/ 2.4.2], [https://scaife.perseus.org/reader/urn:cts:greekLit:tlg0003.tlg001.perseus-grc2:7.44.4/ 7.44.4], [https://scaife.perseus.org/reader/urn:cts:greekLit:tlg0003.tlg001.perseus-grc2:7.71.5/ 7.71.5].