κίω: Difference between revisions

|mltxt=κίω (Α)<br />[[πορεύομαι]], [[πηγαίνω]] («τῶν μὲν [[πεντήκοντα]] [[νέες]] κίον», <b>Ομ. Ιλ.</b><br />β. «τῆς κινήσεως... ἡ... ἀρχὴ ἀπὸ τοῡ κίειν», <b>Πλάτ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Ο [[αρχικός]] τ. [[είναι]] ο [[θεματικός]] αόρ. (με σημ. παρατατικού) <i>κί</i>-<i>ε</i>, από τον οποίο προήλθαν και οι πολύ σπάνιοι ενεστωτικοί τ. Η [[ίδια]] [[μορφή]] της ρίζας εμφανίζεται στα λατ. <i>cĭ</i>-<i>tus</i> «[[ταχύς]]», <i>cĭ</i>-<i>eo</i> «[[κινώ]]». Πρόκειται για τη συνεσταλμένη [[βαθμίδα]] <i>ki</i>- της ΙΕ ρίζας <i>kei</i>- «[[κινώ]] / κινούμαι» που απαντά παρεκτεταμένη και στα <i>κί</i>-<i>νδ</i>-<i>αξ</i> <i>κί</i>-<i>νδ</i>-<i>υνος</i>, ενώ στα <i>κῑνέω</i> / -<i>ῶ</i> και <i>κῑνυμαι</i> το μακρό -<i>ῑ</i>- δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως [[προϊόν]] συνεσταλμένης βαθμίδας. Η [[αναγωγή]] τών δύο τελευταίων σε [[μορφή]] <i>ki</i><i>ә</i>₂- της ΙΕ ρίζας ενισχύεται ίσως από την ύπαρξη τ. του <i>κίω</i> με θ. <i>κια</i>-, όπως η [[γλώσσα]] του Ησυχίου <i>κίατο</i>- <i>ἐκινεῖτο</i> (που όμως [[είναι]] αβέβαιη) ή ο αόρ. β' <i>ἐ</i>-<i>κία</i>-<i>θον</i> (όπου όμως το -<i>α</i>- δεν αποκλείεται να αποτελεί [[τερματικό]] [[στοιχείο]])].