ἀποτρέπω: Difference between revisions

|lstext='''ἀποτρέπω''': μέλλ. -ψω, [[πείθω]] τινὰ νὰ μὴ πράξῃ τι, [[ἀποτρέπω]], εἰ δὲ σὺ δηϊοτῆτος ἀφέξεαι, ἠέ τιν’ ἄλλον παρφάμενος ἐπέεσσιν ἀποτρέψεις πολέμοιο Ἰλ. Μ. 249, πρβλ. Υ. 256· [[τρέπω]] [[ὀπίσω]], [[ὅθεν]] [[αὖτις]] ἀπέτραπε λαὸν [[Ἀθήνη]] Λ. 758· παρ’ Ἀττ. προσπαθῶ νὰ πείσω τινὰ νὰ μὴ πράξῃ τι, [[ἀποτρέπω]], τινος Θουκ. 3. 39· τινὰ τῆς κακουργίας ὁ αὐτ. 6. 38· τῆς γνώμης Ἀνδοκ. 26. 12, κτλ.· οὕτω μετ’ ἀπαρ., ἀπ. τὸ μὴ πορεύεσθαι Ἡρόδ. 1. 105· ἀπ. βοᾶν Αἰσχύλ. Ἱκ. 900· δηλοῦν Δημ. 1397. 2, πρβλ. Ξεν. Ἀπομν. 4. 7. 5, 6· ― οὕτω μετὰ μετοχ., ἀπ. τινὰ ὑβρίζοντα Αἰσχύλ. Ἱκ. 880. 2) μετ’ αἰτ. προσωπ. μόνον, προξενῶ φόβον, [[κάμνω]] τινὰ νὰ τραπῇ εἰς φυγήν, πάντας ἀπέτραπε καὶ μεμαῶτας Ἰλ. Ο. 276· μετὰ δοτ. ὀργαν., οὔ μ’ ἐπέεσσιν ἀποτρέψεις Υ. 256, πρβλ. 109· τοὺς ἀλαζόνας ἀποτρέπειν, ἀπομακρύνειν, ἀποδιώκειν, Πλάτ. Χαρμ. 173C· κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸ παροξῦναι, Δημ. 526. 9· ἀντιθέτως τῷ [[προτρέπω]], Ἀριστ. Ρητ. 2. 18, 1, κτλ. 3) μετ’ αἰτ. πράγμ., [[στρέφω]] [[ὀπίσω]], ἀπότρεπε [[αὖτις]] Εὐρώπαν [[ποτὶ]] χέρσον [[ἔντεα]] ναὸς Πινδ. Ν. 4. 113. 4) [[κάμνω]] τι νὰ τραπῇ πρὸς [[ἄλλο]] [[μέρος]], [[ἀποκρούω]], ἀπὸ δὲ... ἔγχεος ὁρμὴν ἔτραπ’ Ἡσ. Ἀσπ. 456· τὸ [[σφάλμα]] ἀπ., [[ἐμποδίζω]] ἢ [[ἀποκρούω]], Ἡρόδ. 1. 207· τὸ μέλλον γενέσθαι 3. 65· πρβλ. 8. 29, κ. ἀλλ.· ἀπ. βλάβην, ξυμφοράν, κτλ., Πλάτ. Γοργ. 509Β, κ. ἀλλ.· πρβλ. [[ἀποτρόπαιος]], [[ἀπότροπος]]· ― ἀπ. τὴν εἰρήνην, [[ἐμποδίζω]] τὴν συνομολόγησιν αὐτῆς, Ξεν. Ἑλλ. 6. 3, 12. 5) ἀφίνω τοὺς ἄλλους καὶ [[στρέφω]] τι πρὸς ἕνα (πρβλ. [[ἀποβλέπω]]), ἐπὶ τῷδε… οὐκ [[ἔγχος]] τις… ἀποτρέψει; Σοφ. Τρ.1012: ― Παθ., ἀποτετράφθαι πρὸς τόπον Πλουτ. Φάβ. 19· καὶ μέσ., ἀποτραπόμενος πρὸς θυσίαν, ὅ ἐ. στρέφων τὴν προσοχήν του ἀπὸ ἄλλων πραγμάτων εἰς τὴν θυσίαν, ὁ αὐτ. Ρωμ. 7. ΙΙ. Μέσ. καὶ (μεταγ.) παθ. στρέφομαι ἀπό τι, ἀπέχομαι, μετὰ μετοχ., ἀπετράπετ’ [[ὄβριμος]] Ἕκτωρ ὁλλὺς Ἀργείους Ἰλ. Κ. 200· [[ὡσαύτως]] μετ’ ἀπαρεμ., Εὐρ. Ὀρ. 410, Ἀντιφῶν 133.17, Δημ. 1434. 12· ἀπ. ἐκ κινδύνων Θουκ. 2. 40· ἀπ. τοῦ ἐρωτήματος Ξεν. Οἰκ. 15.13: ― ἀπολ. ἀπέχομαι, δὲν [[πράττω]] τι ἐκ φόβου, Θουκ. 3. 11, κ. ἀλλ. 2) [[ἀποστρέφω]] τὸ πρόσωπόν μου ἀπό τινος, δὲν δίδω προσοχὴν εἰς τοὺς λόγους τινός, οὐκ… ἀπετράπετ’ οὐδ’ ἀπίθησεν Ἰλ. Μ. 329· ἀπολ., Πλάτ. Συμπ. 206D. 3) μετ’ αἰτ. πράγμ. ἀποστρέφομαι, Λατ. aversari, ἀλλὰ φοβοῦμαι κἀποτρέπομαι [[δεῖμα]] πολιτῶν Αἰσχύλ. Θήβ. 1060, Εὐρ. Ι. Α. 336· [[ὡσαύτως]] παρὰ μεταγεν. πεζοῖς, Ἀριστ. π. Φυτ. 1. 1, 7, Πολύβ. 7. 13, 1, Πλούτ., κτλ. 4) στρέφομαι [[ὀπίσω]], [[ὑποστρέφω]], Θουκ. 5. 13, κτλ. ἀποτρεπόμενοι ἵεντο Ξεν. Ἑλλ. 7. 2, 13· ἐς τὴν πόλιν Θουκ. 3. 24.