ἀπριάτην: Difference between revisions

|lstext='''ἀπριάτην''': [ᾰ], ἐπίρρ. τοῦ πρίασθαι, [[ἄνευ]] πληρωμῆς χρημάτων, [[ἔνθα]] με Θεσπρωτῶν βασιλεὺς ἐκομίσσατο Φείδων [[ἥρως]] [[ἀπριάτην]], «ἔστι ἐν τούτοις τὸ [[ἀπριάτην]] ὡς [[ἐπίρρημα]] δηλοῦν τὸ [[δίχα]] τοῦ πρίασθαι, ἵνα ᾖ ἀντὶ τοῦ [[προῖκα]], κατ’ ἀναλογίαν τοῦ [[ἄντην]] καὶ [[μάτην]]· [[ἴσως]] δὲ καὶ ὡς [[ὄνομα]]. - ἐν δὲ γε τῇ Ἰλιάδι (Α. 99) ληφθεῖσα καὶ ὡς [[ὄνομα]] ἡ τοιαύτη [[λέξις]] θηλυκοῦ γένους ἦν» (Εὐστ.) Ὀδ. Ξ. 317· μή με [[ἀπριάτην]] περάσαντες ἐμῆς ἀποναίατο [[τιμῆς]] Ὕμν. Ὁμ. εἰς Δήμ. 132· [[δόμεναι]]… κούρην [[ἀπριάτην]], ἀνάποινον Ἰλ. Α. 99· ἐν τῷ τελευταίῳ χωρίῳ (καθὰ λέγει καὶ ὁ Εὐστάθ., ἴδε ἀνωτέρω) [[ἐπειδὴ]] συνάπτεται μετὰ τῆς λέξεως ἀνάποινον, φαίνεται ὅτι [[εἶναι]] ἐπίθετον, ὡς πιθαν. νὰ [[εἶναι]] καὶ τῷ Ὁμηρικῷ ὕμν., ἐνθ’ ἀνωτ.· καὶ ὁ Πίνδ. ἐν Ἀποσπ. 151. 8, μεταχειρίζεται αἰτιατ. πληθ. ἀπριάτας, ἀλλ’ ἐν Ὀδ. ἔνθ’ ἀνωτ. [[εἶναι]] βεβαίως ἐπίρρ., ὁ δὲ Βουττμ. ἑπόμενος τῷ Ἀπολλων. Λεξικ. Ὁμ. θέλει νὰ τὸ ἐκλάβῃ οὕτω καὶ ἐν Ἰλ. ἔνθ’ ἀνωτ. - ἀπριάδην (κατὰ τὴν ἀνάγνωσιν του Ριανοῦ) θὰ ἦτο ὁ ἀναλογώτερος [[τύπος]].