ἐνήνοθε: Difference between revisions

|lstext='''ἐνήνοθε''': εὕρηται μόνον ἐν συνθέτοις - Ἡ [[λέξις]] ὑποδεικνύει ὡς προερχομένη ἐξ ἐνεστῶτος *ἐνέθω, εἶμαι [[ἐντός]], [[ἐνυπάρχω]], ὡς τὸ [[ἀνήνοθε]] ἐκ τοῦ *ἀνέθω (ὃ ἴδε), ἐγείρομαι. [[Κατὰ]] τύπον [[εἶναι]] πρκμ. μετ’ ἀναδιπλασ., ἀλλὰ κατὰ σημασίαν ἀείποτε παρατ., ἐκτὸς μιᾶς περιστάσεως ἐν τῷ τύπῳ [[ἐπενήνοθε]] (ἴδε κατωτ.): Ι. ἐπ-[[ἐνήνοθε]], παρ’ Ὁμήρ. μόνον [[τρίς]], περὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ Θερσίτου, ψεδνὴ δ’ [[ἐπενήνοθε]] [[λάχνη]], «λεπτὴ δὲ καὶ ἀραιὰ ἦν αὐτῇ [[τρίχωσις]] ἐσπαρμένη» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Β. 219· περὶ χλαίνης. οὔλη δ’ [[ἐπενήνοθε]] [[λάχνη]], «ἁπαλὴ δ’ ἐπήνθει ἡ κροκύς» (Σχόλ.), Κ. 134· μετ’ αἰτ., [[ἔνθα]] δέ μιν (τὴν Ἀφροδίτην) χάριτες λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ ἀμβρότῳ, οἷα θεοὺς ἐπενήνοθεν αἰὲν ἐόντας, «ἔπεστιν, ἐπανθεῖ» (Εὐστ.), Ὀδ. Θ. 365, πρβλ. Ὁμ. Ὕμν. εἰς Ἀφρ. 62· μετὰ δοτ., στομίοισι [[πέριξ]] [[ἐπενήνοθε]] γαστρός, «τὸ δὲ ἐπενήνοθεν ἀντὶ τοῦ ἐπίκειται» (Σχόλ.), Νικ. Ἀλεξιφ. 509: ἐπὶ χρόνου, πουλὺς γὰρ ἄδην ἐπενήνοθεν αἰών, παρῆλθεν, Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 276. ΙΙ. κατενήνοθε, πολλὴ δὲ [[κόνις]] κατενήνοθεν ὤμους, ἐκάλυπτε, μόνον ἐν Ἡσ. Ἀσπ. 269 καὶ ἐν Ὁμ. Ὕμνῳ εἰς Δήμ. 279, ξανθαὶ κόμαι κατενήνοθεν ὤμους. ΙΙΙ. παρενήνοθε, μόνον παρὰ μεταγ. Ἐπικ., ἡμετέρη μέν νυν τοίη [[παρενήνοθε]] [[μῆτις]], παρέμεινεν, Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 664· πυρετὸς [[παρενήνοθε]] γυίοις Ὀρφ. Λιθ. 628.