ἰδοῦ: Difference between revisions

|lstext='''ἰδοῦ''': προστακτ. τοῦ μέσ. ἀορ. εἰδόμην: - [[ἀλλά]], ΙΙ. ἰδού, ὡς Ἐπίρρ., νά!, ἰδού!, μετὰ παντὸς εἴδους λέξεων, ἔτι καὶ ἐπὶ τοῦ ἀκούειν τι, ἰδοὺ δοῦπον αὖ [[κλύω]] τινὰ Σοφ. Αἴ. 870: - ἰδιαίτεραι χρήσεις, 1) [[ὅταν]] δίδῃ τις ἢ προσφέρῃ τι, ὡς τὸ τῆ, νά, ’πάρε το, Λατ. en tibi ! ἰδοὺ δέχου παῖ Σοφ. Φιλ. 776, πρβλ. Τρ. 1079, Εὐρ. Ὀρ. 143, Ἀριστοφ. Νεφ. 825, Εἰρ. 2. 5, κτλ.: - καλά! [[ὅπως]] ἀγαπᾶς! Ἀριστοφ. Ἱππ. 121, 157. 2) ἐν ἐπαναλήψει τῶν λέξεων ἄλλου προσώπου ἐμπαικτικῶς, ἰδού γ’ ἄκρατον, ἄ, βέβαια, κρασί! [[μάλιστα]]! τί [[λόγος]]; Ἀριστοφ. Ἱππ. 344, πρβλ. Νεφ. 873, Εἰρ. 198, Ἐκκλ. 133· ἰδού γε ὁ αὐτ. ἐν Ἱππ. 87, Θεσμ. 206, Ἐκκλ. 136.