ὅστις: Difference between revisions

|lstext='''ὅστις''': ἥτις, ὅ τι ([[συχνάκις]] φέρεται ὅ,τι - πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τοῦ συνδέσμου ὅτι), ἔχον διπλῆν ἐν ταὐτῷ κλίσιν, οὗτινος, ἧστινος, δοτ. ᾧτινι, ᾗτινι, κτλ.· ὁ Ὁμ. ἔχει καὶ τὸν ἰσοδύναμον ἀρσ. τύπον [[ὅτις]] καὶ οὐδ. ὅ ττι. Ἐκ τοῦ [[ὅτις]] [[ὡσαύτως]] παράγονται πτώσεις ποικίλων τύπων, γεν. ὅτου Ἐπικ. [[ὅττεο]], Ὀδ. α. 124, καὶ ὅττευ Ρ. 121, ὅτευ Ρ. 421, οὕτω καὶ παρ’ Ἡροδ.: - δοτικ. ὅτῳ, Ἐπικ. ὅτεῳ Ὀδ. Β. 114, καὶ ὡς δισύλλαβ., Ἰλ. Μ. 428, Ο. 664· [[οὕτως]] Ἡρόδ., ἴδε Δινδορφ. Διάλ. Ἡροδ. σελ. ΧΙΧ· - Ἐπικ. αἰτιατ. ὅτινα Ὀδ. Θ. 204, Ο. 395. - πληθ. ὀνομ. οὐδ. ὅτινα Ἰλ. Χ. 450· γεν. ὅτεων Ὀδ. Κ. 39. Ἡρόδ., Ἀττ. ὅτων· δοτ. ὁτίοισιν Ἰλ. Ο. 491, Ἡρόδ., Ἀττ. ὅτοισι· θηλ. ὁτέῃσιν Ἡρόδ.· αἰτ. ὅτινας Ἰλ. Ο. 492· Αἰολ. ὅττινας [[Σαπφώ]]. - Περὶ τοῦ Ἰων. καὶ Ἐπικ. τύπου ἅσσα, Ἀττ. ἅττα, ἴδε ἅσσα. Ριζικὴ [[σημασία]]: πᾶς [[ὅστις]], πᾶν ὅτι, δηλ. ὁστιςδήποτε, ὅ,τιδήποτε· [[ὅθεν]] [[κυρίως]] διαφέρει ἀπὸ τῆς ἀντωνυμίας ὅς, ὡς τὸ Λατ. quisquis ἀπὸ τοῦ qui, Ὁμ. κλ.· ὥς ἀπόλοιτο καὶ [[ἄλλος]], [[ὅτις]] τοιαῦτά γε ῥέζοι Ὀδ. Α. 47· ἀθανάτων [[ὅστις]] σε φυλάσσει Ο. 35, κτλ.· [[συχνάκις]] [[ἄνευ]] δεικτικῆς ἀντων. ῥητῶς ἐκφερομένης· ὅντινα μὲν βασιλῆα καὶ ἔξοχον ἄνδρα κιχείη, τὸν δ’ ἀγανοῖς ἐπέεσιν ἐρητύσασκε παραστὰς Ἰλ. Β. 188· [[ὅτις]] κ’ ἐπίορκον ὀμόσσῃ Τ. 260· [[ἐντεῦθεν]] [[συχνάκις]] ἐπὶ ἀποφθεγμάτων, οὐκ ἔστιν [[ὅστις]] πάντ’ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ Ἀριστοφ. Βάτρ. 1217· [[μακάριος]] [[ὅστις]] οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει Μένανδρ. ἐν «Δημιουργῷ» 2· [[οὗτος]] [[βέλτιστος]] ἂν εἴη, [[ὅστις]] ..., Λυσ., κτλ.· - [[συχν]]. ἐν φράσεσιν οἵα ἡ ἑξῆς: [[ὅστις]] εἶ, [[ὅστις]] ἐστί, ἴδε ἐν λ., ὅς Β. ΙΙΙ. 1· - ἄλλὰ ἔστιν [[ὅστις]], Λατ. est qui, [[συχνάκις]] μετ’ ἀρνήσεως, οὐκ ἔστιν ὅτῳ μείζονα μοῖραν νείμαιμ’ ἢ σοὶ Αἰσχύλ. Πρ. 291, πρβλ. 989, 1070, κτλ.· εἰσὶν οἵτινες, sunt qui, Σοφ. Ἀποσπ. 325· - οὐδὲ ὅ τι οὐ ..., Ἡρόδ. 5. 97· Θουκ. 7. 87· - ἐν ταῖς φράσεσι ταύταις ἡ [[πτῶσις]] τοῦ [[ὅστις]] συνήθως συμφωνεῖ πρὸς τὴν τοῦ [[οὐδείς]]· ἀλλ’ [[ἐνίοτε]] τἀνάπαλιν, ἴδε ἐν λ. οὐδεὶς Ι. 2· - [[ὡσαύτως]] συνάπτεται ὑπερθετικῷ, τρόπῳ ὅτῳ ἂν δύνωνται ἰσχυροτάτῳ Θουκ. 5. 23· ὅντινα ἀφανέστατον δύνανται τρόπον Παυσ. 10. 1., 5· - παρ’ Ἀττ. [[ἐνίοτε]] ἐνισχύεται προτασσομένου τοῦ πᾶς, ἀλλὰ μόνον ἐν τῷ ἑνικ., [[ἅπας]] δὲ τραχὺς [[ὅστις]] ἂν νέον κρατῇ Αἰσχύλ. Πρ. 35, πρβλ. Θουκ. 8. 90· πάντες ὅσοι [[εἶναι]] ἐν [[κοινῇ]] χρήσει ἐν τῷ πληθ. ἀντὶ τοῦ πάντες οἵτινες. ΙΙ. [[ἐνίοτε]] ἀναφέρεται εἰς ὡρισμένον ἀντικείμενον, [[κυρίως]] [[ὅταν]] γενική τις [[ἔννοια]] νοῆται, Πολυκράτεα ..., δι’ ὅντινα κακῶς ἤκουσε Ἡροδ. 3. 120· ὦ φῶς, τελευταῖόν σε προσβλέψαιμι νῦν, [[ὅστις]] πέφασμαι φύς τ’ ἀφ’ ὧν οὐ χρῆν, [[εἴθε]] νὰ σὲ ἴδω διὰ τελευταίαν φορὰν ἐγώ, [[ὅστις]] ἐφάνην γεννηθεὶς ἐξ ἐκείνων ἀφ’ ὧν δὲν ἔπρεπεν, ὡς τὸ Λατ. ut qui, Σοφ. Ο. Τ. 1184, πρβλ. Αἰσχύλ. Πρ. 38, Ἀγ. 1065, Θουκ. 4.22· ἀλλὰ καὶ ἐπὶ [[ὅλως]] ὥρισμένης ἐννοίας, βωμόν, [[ὅστις]] νῦν ἔξω τῆς πόλεώς ἐστι ὁ αὐτ. 6. 3 [[ἐνίοτε]] [[μάλιστα]] ἀναφερόμ. εἰς προγούμενα δεικτικὰ [[οὗτος]] ἢ ὅδε, Ἡρόδ. 1. 167., 2. 99., 6. 47, Εὐρ. Ἱππ. 943· - παρὰ δὲ μεταγεν. ἡ διαφορὰ μεταξὺ τοῦ ὅς καὶ [[ὅστις]] ἐντελῶς ἐξέλιπεν· ΙΙΙ. ἐπὶ πλαγίων ἐρωτήσ. οὐχὶ σπαν. καὶ παρ’ Ὁμ., = τίς, εἶπ’ ἄγε μοι καὶ τόνδε ..., [[ὅστις]] ὅδ’ ἔστιν Ἰλ. Γ. 192, πρβλ. 167, κτλ.· ἔσπετε νῦν μοι, Μοῦσαι, [[ὅστις]] δὴ πρῶτος, Ξ. 509· [[ξεῖνος]] ὅδ’ οὐκ οἶδ’ [[ὅστις]], Λατ. nescio quis, Ὀδ. Θ. 28· - ἐν διαλόγῳ [[ὅταν]] τὸ ἐρωτώμενον [[πρόσωπον]] ἐπαναλαμβάνῃ τὴν ἐρώτησιν τὴν γενομένην διὰ τῆς ἀντων. τίς, [[οἷον]] [[οὗτος]] τὶ ποιεῖς; - ὅ τι ποιῶ; Ἀριστοφ. Βάτρ. 198· ἀλλὰ τὶς γὰρ εἶ; - [[ὅστις]]; [[πολίτης]] χρηστὸς ὁ αὐτ. ἐν Ἀχ. 595, πρβλ. Πλ. 462, Πλάτ. Εὐθύφρων 2C, κτλ.· πρβλ. ὅ τι Ι, ὁτιὴ ΙΙ. ΙV. περιορίζεται ἡ [[ἔννοια]] [[αὐτοῦ]] ἢ γίνεται [[μᾶλλον]] ὡρισμένη τῇ προσθήκῃ μορίων: 1) [[ὅστις]] γε, Λατ. quipped qui (πρβλ. [[ὅσγε]]), τὶ γὰρ ἔδει μ’ ὁρᾶν, ὅτῳ γ’ ὁρῶντι μηδὲν ἦν [[ἰδεῖν]] γλυκεῖ; Σοφ. Ο. Τ. 1335, Ο. Κ. 810, Ἀριστοφ. Βάτρ. 1184. 2) [[ὅστις]] δὴ (ἴδε δὴ Ι. 5), [[συχνάκις]] εὕρηται [[ἄνευ]] τινὸς διακεκριμμένης ἀναφορικῆς δυνάμεως, θεῶν ὅτεῳ δή, εἰς ὁντιναδήποτε ἐκ τῶν θεῶν, δηλ. εἴς τινα ἐξ αὐτῶν, Ἡρόδ. 1. 86· ὅτευ δὴ χρήματος δεησόμενον ὁ αὐτ. 3. 121· ᾗ τινι δὴ γνώμῃ Θουκ. 8, 87, κτλ.· - οὕτω καί, ὅ τι [[δήποτε]] πρήξαντα Ἡρόδ. 6. 134· [[ὅστις]] δήποτ’ ὢν Πλάτ. Φαῖδρ. 273C· ὡς ἀπετύγχανεν ὁτουδήποτε Δημ. 393. 19· οὕτω, β) ὁστισοῦν, [[ὁτιοῦν]], Θουκ. 4. 16, Πλάτ., κτλ.· μετὰ ὁτουοῦν τρόπου Θουκ. 8. 27, Πλάτ., κτλ.· οὐδ’ [[ὁτιοῦν]], Λατ.ne tantillum quidem, Ἀριστοφ. Νεφ. 344, Πλ. 385· μηδοτιοῦν Θέογν. 64. γ) ὅστισδηποτοῦν, Δημ. 1010. 16, Αἰσχίν. 23. 28. δ) οὕτω καὶ μόνον [[ὅστις]], Πλάτ. Ἱππ. Μείζων 282D, κτλ. 3) [[ὅστις]] ποτέ, ὅστιςδήποτε, Αἰσχύλ. Ἀγ. 160, πρβλ. Ἡροδ. 8. 65. 4) [[ὅστις]] περ (πρβλ. [[ὅσπερ]]), τὸ πλεῖστον κατ’ οὐδ., ὅ τι περ ἐστ’ [[ὄφελος]] Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 53, πρβλ. Πλάτ. Πολ. 492Ε· ἀρσ., Δημ. 586. 12. <br />5) [[ὅστις]] τε, [[ἔνθα]] τό τε ἠρεμεῖ ὥς ἐν τῷ [[ὅστε]], Ἰλ. Ψ 43, κτλ. ΙV. τὸ οὐδ. ὅ τι κεῖται ἀπολύτως ὡς [[σύνδεσμος]], ἴδε ὅ τι. V. ἐξ ὅτου, ἐξ οὗ χρόνου, ἀφ’ ὅτου, Σοφ. Ο. K. 345, Τρ. 326, Ἀριστοφ. Νεφ. 528, κτλ.· ἐξ ὅτου περ Ἀριστοφ. Ἀχ. 506, Ξεν. Κύρ. 8. 2, 15· [[οὕτως]], ἕως ὅτου; = ἕως [[πότε]]; Εὐαγγ. κ. Λουκ. ιγ΄, 8. 2) ἐκ τίνος αἰτίας, Σοφ. Τρ. 671, Εὐρ. Κύκλ. 639.

|sltr=[[ὅστις]] ([[ὅστις]], [[ᾧτινι]], ὅντιν, οἵτινες; ἅτις, ἅντινα; [[ὅτι]] nom., acc.) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> rel., [[who]], [[which]]. <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> c. ind. οἵτινες ἔχαιρον εὐορκίαις ἄδακρυν νέμονται αἰῶνα (O. 2.66) “[[βασιλεύς]], [[ὅστις]] ἄρχει [[ναός]]” (P. 4.230) ποθεινὸν [[κλέος]] ἔπραξεν, ὅντιν' ἀθρόοι στέφανοι χερσὶ νικάσαντ ἀνέδησαν ἔθειραν (I. 5.8) [[ἴστω]] γὰρ σαφὲς [[ὅστις]] ἐν [[ταύτᾳ]] νεφέλᾳ χάλαζαν αἵματος πρὸ φίλας πάτρας ἀμύνεται (I. 7.27) [[ὀλοφύρομαι]] [[οὐδέν]], [[ὅ τι]] πάντων [[μέτα]] [[πείσομαι]] (Pae. 9.21) [[ὄλβιος]], [[ὅστις]] ἰδὼν κεῖν' εἶσ ὑπὸ χθόν fr. 137. om. [[antecedent]], [[μέγα]] [[τοι]] [[κλέος]] [[αἰεί]], [[ᾧτινι]] σὸν [[γέρας]] ἕσπετ' ἀγλαόν (v. 1. ἕσπητ) (O. 8.11) γνώτ' [[ἀείδω]] θεῷ τε καὶ [[ὅστις]] ἁμιλλᾶται περὶ ἐσχάτων ἀέθλων κορυφαῖς (N. 10.31) οἱ μὲν [[πάλαι]] [[ῥίμφα]] παιδείους ἐτόξευον μελιγάρυας ὕμνους, [[ὅστις]] ἐὼν καλὸς εἶχεν Ἀφροδίτας εὐθρόνου μνάστειραν ἁδίσταν ὀπώραν (i. e. ἐκείνῳ ὅς) (I. 2.4) irregularly coordinated, ἔστι δὲ [[φῦλον]] ἐν ἀνθρώποισι ματαιότατον, [[ὅστις]] παπταίνει τὰ [[πόρσω]] (P. 3.22) τυφλαὶ γὰρ [[ἀνδρῶν]] φρένες, [[ὅστις]] ἄνευθ' Ἑλικωνιάδων ἐρευνᾷ σοφίας ὁδόν Πα. 7B. 19. c. dupl. neg., οὐδ' ἔστιν [[οὕτω]] [[βάρβαρος]] [[οὔτε]] [[παλίγγλωσσος]] [[πόλις]], ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει [[κλέος]] ἥρωος οὐδ ἅτις Αἴαντος Τελαμωνιάδα καὶ πατρός (I. 6.25) —6.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> c. subj. om. [[antecedent]], [v. (O. 8.11) supra] [[ὅ τι]] γὰρ πολὺ καὶ πολλᾷ ῥέπῃ, ὀρθᾷ διακρῖναι φρενὶ δυσπαλές (Bergk: ῥέποι codd., ῥέπει byz.) (O. 8.23) ἀμνάμονες δὲ βροτοί, [[ὅ τι]] μὴ σοφίας [[ἄωτον]] [[ἄκρον]] κλυταῖς ἐπέων ῥοαῖσιν ἐξίκηται ζυγέν (i. e. [[τούτου]], [[ὅτι]]) (I. 7.18) ἀλλ' [[ᾧτινι]] μὴ [[λιπότεκνος]] σφαλῇ [[πάμπαν]] [[οἶκος]], ζώει (i. e. [[κεῖνος]], [[ᾧτινι]]) Παρθ. 1. 16. irregularly coordinated, νίσοντ' ἐπ ἀνθρώπους ἀοιδαί, [[ᾧτινι]] ἀνὴρ ἀμφὶ κόμαισι βάλῃ γλαυκόχροα κόσμον (O. 3.11) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> c. κε &amp; opt. [[ῥῆμα]] δ' ἐργμάτων χρονιώτερον βιοτεύει, [[ὅ τι]] κε σὺν Χαρίτων τύχᾳ [[γλῶσσα]] φρενὸς ἐξέλοι βαθείας (N. 4.7) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> introducing indir. [[quest]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> c. ind. “χὤ τι μέλλει, χὠπόθεν [[ἔσσεται]], εὖ καθορᾷς” (P. 9.48) [[καίπερ]] ἐφαμερίαν [[οὐκ]] εἰδότες οὐδὲ μετὰ νύκτας [[ἄμμε]] [[πότμος]] ἅντιν' ἔγραψε [[δραμεῖν]] [[ποτὶ]] στάθμαν (Tricl.: ἄν τιν codd.: οἵαν τιν Hermann) (N. 6.7) [[ὅστις]] δὴ [[τρόπος]] ἐξεκύλισέ νιν fr. 7. [[τοῦτο]] δ' ἀμάχανον [[εὑρεῖν]], [[ὅτι]] φέρτατον ἀνδρὶ [[τυχεῖν]] (O. 7.26) [[[ὅτι]] secl. Schr. fr. 140.]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> c. opt. σὺν δ' ἀέθλοις ἐκέλευσεν διακρῖναι ποδῶν, ἅντινα σχήσοι [[τις]] ἡρώων (P. 9.116)