σκιά: Difference between revisions

|lstext='''σκιά''': ᾶς, Ἰων. [[σκιή]], ῆς, ἡ, (ἴδε ἐν τέλ.)· ― [[σκιά]], «ἴσκιος» , Ὀδ. Λ. 207· σκιὰ [[ἀντίστοιχος]] ὥς, ὡς ἡ [[σκιά]], ἥτις [[εἶναι]] [[σύντροφος]] τοῦ ἀνθρώπου, Εὐρ. Ἀνδρ. 745· ὑπὸ κίονος σκιὰν ἔπτηξεν ὁ αὐτ. ἐν Ἡρ. Μαιν. 973· παροιμ., τὴν [[αὐτοῦ]] σκιὰν δέδοικεν Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 62, Πλάτ. Φαίδων 101D. 2) ἡ σκιὰ νεκροῦ, [[φάσμα]], [[φάντασμα]], Ὀδ. Κ. 495, Αἰσχύλ. Θήβ. 988 (πρβλ. Ἕρμανν. 955), Σοφ. Αἴ. 1257· σποδόν τε καὶ σκιὰν ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 1159· κατθανὼν δὲ πᾶς ἀνὴρ γῆ καὶ σκιὰ Εὐρ. Ἀποσπ. 536· σκιᾷ τινι λόγους ἀνέσπα Σοφ. Αἴ. 301· [[ὡσαύτως]], ἐπὶ ἀνθρώπου κατίσχνου, καταντήσαντος ὡς [[σκιά]], Αἰσχύλ. Εὐμ. 302· φωνὴ καὶ σκιὰ [[γέρων]] ἀνὴρ Εὐρ. Ἀποσπ. 512· ― [[συχν]]. ἐν παροιμίαις ἐπὶ τῆς θνητῆς τοῦ ἀνθρώπου καταστάσεως, σκιᾶς [[ὄναρ]] [[ἄνθρωπος]] Πινδ. Π. 8. 136· [[εἴδωλον]] σκιᾶς Αἰσχύλ. Ἀγ. 839· πρβλ. Σοφ. Ἀποσπ. 587. 6· ὁρῶ γὰρ ἡμᾶς οὐδὲν [[ἄλλο]] πλὴν εἴδωλα ... ἢ κούφαν σκιὰν ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 126· ἄνθρωπός ἐστι [[πνεῦμα]] καὶ σκιὰ μόνον ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 13· οὐδέν ἐσμεν πλὴν σκιαῖς ἐοικότες [[αὐτόθι]] 682· ἐπὶ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, εὐτυχοῦντα μὲν [[σκιά]] τις ἂν τρέψειεν Αἰσχύλ. Ἀγ. 1328· οὐδὲν [[μᾶλλον]] ἢ καπνοῦ σκιὰ Σοφ. Ἀποσπ. 295· ἐπὶ πραγμάτων ἀναξίων λόγου, τἆλλ’ ἐγὼ καπνοῦ σκιᾶς οὐκ ἂν πριαίμην ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 1170, πρβλ. Φιλ. 946· καπνοὺς καὶ σκιὰς Εὔπολ. ἐν «Αὐτολύκῳ» 14· ― τὰ πάντ’ ὄνου σκιὰ Σοφ. Ἀποσπ. 308· περὶ ὄνου σκιᾶς μάχεσθαι Ἀριστοφ. Σφ. 191, πρβλ. Πλάτ. Φαῖδρ. 260C· ὁ Ἄρχιππ. ἔγραψε κωμῳδίαν ἐπιγραφομένην Ὄνου [[σκιά]]· ― ἡ ἐν Δελφοῖς [[σκιά]], τὸ ἐν Δελφοῖς ἐκεῖνο [[φάντασμα]], δηλ. τὸ Ἀμφικτυονικὸν [[συνέδριον]], Δημ. 63 ἐν τέλ.· αἱ τοῦ δικαίου σκ., [[ἁπλαῖ]] σκιαὶ δικαιοσύνης καὶ οὐδὲν πλέον, Πλάτ. Πολ. 517D· σκιαὶ καὶ ἐν ὕδασιν εἰκόνες [[αὐτόθι]] 510Ε· σκιαὶ τῶν ὄντων, ἀλλ’ οὐκ εἰδώλων σκ. [[αὐτόθι]] 532C· στιγμὴ ἢ σκιὰ τούτων Δημ. 552. 7· ἂν ἔχη φίλου σκιὰν Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 24. ΙΙ. ἡ σκιὰ δένδρου, κτλ., ὡς [[προφύλαξις]] ἀπὸ τῆς θερμότητος τοῦ ἡλίου, πετραίη [[σκιή]], ἡ σκιὰ βράχου, Ἡσ. Ἔργ. κ . Ἡμ. 587 ([[ἔνθα]] ὑπάρχει βραχεῖα συλλαβὴ πρὸ τοῦ σκ)· ἐν σκιῆ ἐζόμενος [[αὐτόθι]] 591· εἰ ὑπὸ σκιῆ ἔσοιτο ἡ [[μάχη]] Ἡρόδ. 7. 226· ὑπὸ σκιᾶς Εὐρ. Βάκχ. 458, ἴδε [[συμμιγής]]· ὑπὸ σκιὰν εἰσελθὼν καθίζεσθαι Ἀνδοκ. 6. 14· σκιὰν παρέχειν Πλάτ. Τίμ. 76D· ἐν σκιᾷ, δηλ. ἐν τῇ οἰκίᾳ, Ξεν. Συμπ. 2, 18, πρβλ. 3, 3 (ἴδε ἐν λ. [[σκιατροφέω]])· σκιὰν ὑπερτείνασα Σειρίου κυνός, σκιὰν ἀπὸ τῆς θερμότητος [[αὐτοῦ]], Αἰσχύλ. Ἀγ. 967· ― ἐν τῷ πληθ., αἱ τῶν δένδρων καὶ αἱ τῶν πετρῶν σκιαὶ Ξεν. Κύρ. 8. 8, 17· ὑπὸ σκιαῖς ὁ αὐτ. ἐν Οἰκ. 20, 18, πρβλ. 5, 9. ΙΙΙ. σκιὰ ἐν τῇ ζωγραφικῇ, τὰ λαμπρὰ τῇ σκιᾷ τρανότερα ποιοῦσι Πλούτ. 2. 863Ε, πρβλ. 407Α, καὶ ἴδε [[σκιαγράφος]]. IV. ὡς τὸ Λατ. umbra, [[ἀπρόσκλητος]] φίλος, ὃν δηλ. [[ἄλλος]] φίλος προσκαλεῖ καὶ φέρει μεθ’ [[ἑαυτοῦ]]. Πλούτ. 2. 707Α. Ἀνώνυμ. παρὰ Σουΐδ. ἐν λέξ. Ἀπίκιος, Ἡσύχ. Ἐντεῦθεν σκιάω, σκιάζω, σκιερός, σκιάς, σκιάδειον· πρβλ. Σανσκρ. khâ-yâ ἀντὶ skâyâ ([[σκιά]])· Ἀρχ. Σκανδιν. sky, Ἀρχ. Σαξον. sci-o ([[νέφος]])· [[ἴσως]] ἐκ τῆς αὐτῆς ῥίζης παράγονται τὰ σκηνή, σκότος· ― ἐξ ἐπιτεταμένου δὲ τύπου τῆς ῥίζης ὑπάρχει τὸ Γοτθ. skad-us ([[σκιά]]), καὶ [[ἴσως]] τὸ Λατ. ca-sa, ca-ssis, ca-strum (ἀντὶ scad-sa, κτλ.)· ― [[σκέπω]], [[σκέπας]], [[σκέπη]] [[εἶναι]] [[ὡσαύτως]] συγγενῆ πιθανῶς).