ὑφίημι: Difference between revisions

|lstext='''ὑφίημι''': Ἰων. [[ὑπίημι]] Ἡρόδ.· μέλλ. ὑφήσω· (ἴδε [[ἵημι]]). Ἀφίνω πρὸς τὰ [[κάτω]], χαμηλώνω, [[καταβιβάζω]], χαλῶ, ἱστὸν δ’ ἱστοδόκῃ πέλασαν προτόνοισιν ὑφέντες Ἰλ. Α. 434, πρβλ. Πολυδ. Α΄, 107· ὑφ’ ἱστία, Λατ. submittere vela, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀπόλλ. 504 (ἴδε κατωτ. ΙΙΙ)· ἐκέλευσεν ὑφεῖναι τὰς ῥάβδους, ἐκέλευσε τοὺς ῥαβδούχους νὰ καταβιβάσωσι τὰς ῥάβδους [[χάριν]] [[τιμῆς]], Πλουτ. Πομπ. 19. 2) θέτω [[ὑποκάτω]], ὑπὸ δὲ θρῆνυν ποσὶν ἧκεν Ἰλ. Ξ. 240, Ὁδ. Τ. 57· τι ὑπό τι Ξεν. Κυνηγ. 10, 2· ― θέτω τὸ νεογνὸν ὑπὸ τὴν μητέρα του [[ὅπως]] θηλάσῃ, ὑπ. [[ἔμβρυον]] ἧκεν ἑκάστῃ Ὀδ. Ι. 205, 309· ὑφίητι τὰ μοσχία Θεόκρ. 4. 4· ἀλλ’ ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, ὑφίεσθαι μαστοῖς, θέτω τὸ νεογνὸν ὑπὸ τοὺς ἰδίους μου μαστούς, [[θηλάζω]] αὐτό, Εὐρ. Φοίν. 31. 3) ὑφ. τινά, [[πέμπω]] τινὰ κρυφίως [[χάριν]] ἰδιοτελοῦς σκοποῦ, [[παρασκευάζω]] αὐτὸν [[ὅπως]] ὑποκριτικῶς πράξῃ τι [[χάριν]] ἐμοῦ, Λατ. submittere, (πρβλ. [[ὑφεῖσα]]), ὑφεὶς μάγον τοιόνδε μηχανορράφον, δόλιον, ἀγύρτην Σοφ. Οἰδ. Τύρ. 387, ἴδε Σουΐδ. ἐν λ. ὑφείς, πρβλ. Πλάτ. Ἀξίοχ. 368D· [[ἐντεῦθεν]] ἐν τῇ μετοχ. τοῦ παθ. πρκμ., ὡς ἔχιδν’ ὑφειμένη, ἐλλοχῶσα, Σοφ. Ἀντ. 531· ― [[ὡσαύτως]], ὑφ. ἐνέδραν τινὶ Πλουτ. Πύρρ. 30· πάγας τινὶ Σουΐδ.· [[δέλεαρ]] ὑπ. τί τινι Πλουτ. Πομπ. 20, πρβλ. Περικλ. 13. 4) [[παραδίδωμι]], σῶμ’ ὑφεῖσ’ ἀλγηδόσι Εὐρ. Μήδ. 24· ὑφ. χώραν ἡμετέραν [[εἶναι]] Ξεν. Ἀν. 3. 5. 5. 5) χαλαρώνω, [[μετριάζω]], [[κατευνάζω]], τὸ [[ἄγαν]] τινὸς Πλούτ. 2. 68Ε. ΙΙ. ἀμετάβ., μετὰ γεν. [[μετριάζω]], ὑπεὶς τῆς ὀργῆς Ἡρόδ. 1. 156· τῆς ἀγνωμοσύνης ὁ αὐτ. 9. 4, πρβλ. Εὐριπίδ. Ἴωνα 847, [[Ἡρακλ]]. Μαιν. 866· ἀπολ., ὑποχωρῶ, οὐδὲν ὑπιέντες Ἡρόδ. 7. 162· ― οὕτω καὶ ἐν τῷ μέσ., ὑπίεσθαι τῆς ὀργῆς ὁ αὐτ. 2. 121, 4· ὕφεσθε τοῦ τόνου Ἀριστοφ. Σφ. 337· τοῦ μέγα φρονεῖν Ξεν. Κύρ. Παιδ. 7. 5, 62· τῆς δυνάμεως μηδὲν ὁ αὐτ. ἐν Ἀπομν. 4. 3. 17· τῆς χώρας Διονύσ. Ἁλ. 8. 84· [[οὕτως]] ἐπὶ πραγμάτων, τὸ [[ὕδωρ]] ὑπίεται τοῦ ψυχροῦ, ἐλαττοῦται ἡ [[ψυχρότης]] [[αὐτοῦ]], Ἡρόδ. 4. 181· οὐ πόνων ὑφ. Ξεν. Ἀγησ. 7. 1· τοῦ στόματός γε ὑφ., ὑποχωρῶ ὡς πρὸς τό..., ὁ αὐτ. ἐν Συμπ. 5. 7· ― μετὰ δοτ., ὑποχωρῶ εἴς τινα, τοῖς πολεμίοις ὁ αὐτ. ἐν Κύρου Παιδ. 5. 2, 12· φρονήματος οὐδενί... ὑφιέμενος, οὐδενὸς [[κατώτερος]] κατὰ τὸ [[φρόνημα]], Πλουτ. Κάτων Νεώτ. 1, πρβλ. τὸν αὐτ. 2. 54C, Wytt.· ὑφ. τινὶ τῆς ὁδοῦ Λουκ. περὶ Πένθ. 2· ― μετὰ δοτ. καὶ ἀπαρ., οὐδενὶ ὑφείμην ἂν ἥδιον ἐμοῦ βεβιωκέναι Ξεν. Ἀπομν. 4. 8, 6, πρβλ. Ἑλλ. 7. 4, 9, Οἰκ. 12. 24. ΙΙΙ. ἐν τῷ μέσ. καὶ παθ., [[καταβιβάζω]] τὰ ἱστία (ἴδε Ι. 1), Ἀριστοφ. Βάτρ. 1220· ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον κατὰ μετοχ. πρκμ., ἐν κακοῖς μοι [[πλεῖν]] ὑφειμένῃ δοκεῖ, συνεσταλμένοις τοῖς ἱστίοις, δηλ. μετὰ μετριότητος, ὡς τὸ Λατ. summisse agere, Σοφ. Ἠλ. 335· [[οὕτως]], ὑφειμένοις [[πλέων]] ἱστίοις καὶ ταπεινοῖς Πλουτ. Λούκουλλ. 3· μεταφορ., ὑφειμένῃ τῇ φωνῇ, «ἐκλελυμένῃ» Ἀνώνυμ. παρὰ Σουΐδ.· τὸ ὑφειμένον, ἡ [[ἐλάττωσις]], Θεοφρ. περὶ Φυτ. Αἰτ. 6. 14, 12. 2) [[σώζω]] νεοσσοὺς [[ὄρνις]] ὡς ὑφειμένη..., ὡς [[ὄρνις]] καλύπτουσα αὐτοὺς ὑπὸ τὰς πτέρυγάς μου, (ὁ Kirchhoff. διορθοῖ ὑφειμένους οὐχὶ ἀπιθάνως), Εὐρ. [[Ἡρακλ]]. Μαιν. 72. 3) [[καθόλου]], παραμελῶ ἐμαυτόν, καὶ μὴν εἰ ὑφησόμεθα καὶ ἐπὶ βασιλεῖ γενησόμεθα, ἐὰν παραμελήσωμεν ἑαυτοὺς καὶ πέσωμεν ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τοῦ βασιλέως, Ξεν. Ἀν. 3. 1, 17., 3. 2, 3, κ. ἀλλ. ― μετ’ ἀπαρ., κατθανεῖν ὑφειμένη Εὐρ. Ἄλκ. 524. ― Ἐπίρρ. [[ὑφειμένως]], «[[ἐνδεδομένως]] ἢ [[ἐκλελυμένως]]» Σουΐδ.