3,274,216
edits
εἶεν: Difference between revisions
m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1"
m (Text replacement - "l’" to "l'") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0725.png Seite 725]] = εἴησαν, optat. praes. zu [[εἰμί]], es mag sein, wird adverbial gebraucht u. bezeichnet den Übergang von etwas vorläufig nicht weiter zu Erörterndem auf etwas Neues, Plat. oft, vollständig [[εἶεν]], ἦν δ' ἐγώ, τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτω κείσθω Rep. I, 350 d, so daß das Neue in einen Gegensatz tritt, mit [[ἀλλά]], δέ u. ä. Oft folgt eine Frage, wie Plat. Prot. 312 e; Aesch. Ch. 719; imperat., Soph. El. 534, wo eben so das Folgende als etwas Neues besonders hervorgehoben werden soll, s. ἄγε; – [[εἶεν]] [[ἀκούω]], ja doch, ich höre! Aesch. Ch. 655 u. Ar. Pax 663, wo die letzte Sylbe lang Ist. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0725.png Seite 725]] = εἴησαν, optat. praes. zu [[εἰμί]], es mag sein, wird adverbial gebraucht u. bezeichnet den Übergang von etwas vorläufig nicht weiter zu Erörterndem auf etwas Neues, Plat. oft, vollständig [[εἶεν]], ἦν δ' ἐγώ, τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτω κείσθω Rep. I, 350 d, so daß das Neue in einen Gegensatz tritt, mit [[ἀλλά]], δέ u. ä. Oft folgt eine Frage, wie Plat. Prot. 312 e; Aesch. Ch. 719; imperat., Soph. El. 534, wo eben so das Folgende als etwas Neues besonders hervorgehoben werden soll, s. ἄγε; – [[εἶεν]] [[ἀκούω]], ja doch, ich höre! Aesch. Ch. 655 u. Ar. Pax 663, wo die letzte Sylbe lang Ist. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<span class="bld">1</span><i>interj.</i><br />eh bien ! <i>marque l'impatience</i>.<br />'''Étymologie:''' pê apparenté à [[εἶα]], mais non opt. de [[εἰμί]].<br /><span class="bld">2</span><i>3ᵉ pl. opt. prés. de</i> [[εἰμί]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''εἶεν''': [[μόριον]] ἔχον συγγένειαν πρὸς τὸ εἶα, ὡς τὸ [[ἔπειτεν]] πρὸς τὸ [[ἔπειτα]], ἀλλ’ ἐν χρήσει μόνον ἐν Ἀττ. διαλόγῳ ἐπὶ μεταβάσεως ἀπὸ ζητήματός τινος εἰς τὸ ἑπόμενον· καλά! πολύ καλά! Λατ. Fac ita essse! Τραγ.· [[εἶεν]]· τί [[δῆτα]]...; Σοφ. Ἠλ. 534· [[εἶεν]]· καὶ δὴ τεθνᾶσι Εὐρ. Μήδ. 386· αἱ φράσεις ἀλλ’ [[εἶεν]], [[εἶεν]] γε, [[εἶεν]] δὴ εἰσὶ σπανιώτεραι. 2) πρὸς δήλωσιν ἀνυπομονησίας, Ἀριστοφ. Νεφ. 176. τὸ [[εἶεν]] εὕρηται ὡς [[σπονδεῖος]] -- ἐν τῇ φράσει [[εἶεν]], [[ἀκούω]] Αὐσχύλ. Χο. 627, Ἀριστοφ. Εἰρ. 663· κεῖται δὲ ὡς ἐκτὸς τοῦ στίχου ἐν Εὐρ. ἔνθ’ ἀνωτ. | |lstext='''εἶεν''': [[μόριον]] ἔχον συγγένειαν πρὸς τὸ εἶα, ὡς τὸ [[ἔπειτεν]] πρὸς τὸ [[ἔπειτα]], ἀλλ’ ἐν χρήσει μόνον ἐν Ἀττ. διαλόγῳ ἐπὶ μεταβάσεως ἀπὸ ζητήματός τινος εἰς τὸ ἑπόμενον· καλά! πολύ καλά! Λατ. Fac ita essse! Τραγ.· [[εἶεν]]· τί [[δῆτα]]...; Σοφ. Ἠλ. 534· [[εἶεν]]· καὶ δὴ τεθνᾶσι Εὐρ. Μήδ. 386· αἱ φράσεις ἀλλ’ [[εἶεν]], [[εἶεν]] γε, [[εἶεν]] δὴ εἰσὶ σπανιώτεραι. 2) πρὸς δήλωσιν ἀνυπομονησίας, Ἀριστοφ. Νεφ. 176. τὸ [[εἶεν]] εὕρηται ὡς [[σπονδεῖος]] -- ἐν τῇ φράσει [[εἶεν]], [[ἀκούω]] Αὐσχύλ. Χο. 627, Ἀριστοφ. Εἰρ. 663· κεῖται δὲ ὡς ἐκτὸς τοῦ στίχου ἐν Εὐρ. ἔνθ’ ἀνωτ. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||