3,277,121
edits
ἐπαίτιος: Difference between revisions
m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1"
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
|||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0896.png Seite 896]] schuldig, Schuld woran seiend; [[οὔτι]] μοι [[ὔμμες]] ἐπαίτιοι, nicht ihr seid mir schuldig, nicht euch trifft der Vorwurf, Il. 1, 335; τινός, Aesch. Eum. 443; κακῶν Eur. Hipp. 1383; dem Tadel unterworfen, ἐπαιτιώτατος [[κίνδυνος]] Lys. 7, 39; vgl. Thuc. 5, 65 u. Sp.; ἐπαίτιόν τινα πρὸς τοὺς πολίτας ποιεῖν Plut. Comp. Dion. et Brut. 2. – Τὰ ἐπαίτια sind bei Dem. 24, 105 im Gesetz die von Gerichtswegen festgesetzten Strafen; vgl. Poll. 8, 22. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0896.png Seite 896]] schuldig, Schuld woran seiend; [[οὔτι]] μοι [[ὔμμες]] ἐπαίτιοι, nicht ihr seid mir schuldig, nicht euch trifft der Vorwurf, Il. 1, 335; τινός, Aesch. Eum. 443; κακῶν Eur. Hipp. 1383; dem Tadel unterworfen, ἐπαιτιώτατος [[κίνδυνος]] Lys. 7, 39; vgl. Thuc. 5, 65 u. Sp.; ἐπαίτιόν τινα πρὸς τοὺς πολίτας ποιεῖν Plut. Comp. Dion. et Brut. 2. – Τὰ ἐπαίτια sind bei Dem. 24, 105 im Gesetz die von Gerichtswegen festgesetzten Strafen; vgl. Poll. 8, 22. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> blâmable : τινος pour qch;<br /><b>2</b> accusé de qch.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[αἰτία]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἐπαίτιος''': -ον, ([[αἰτία]]), ὃν πρέπει νὰ αἰτιᾶταί τις, ἀξιοκατάκριτος. 1) ἐπὶ προσώπων, [[οὔτι]] μοι [[ὔμμες]] ἐπαίτιοι Ἰλ. Α. 335· μετὰ γεν., καὶ τῶνδε [[κοινῇ]] [[Λοξίας]] [[ἐπαίτιος]] Αἰσχύλ. Εὐμ. 465, Εὐρ. Ἱππ. 1382· κατηγορούμενος [[περί]] τινος, ὧν [[ἐπαίτιος]] ἦν Θουκ. 6. 61: - ἐπ. [[πρός]] τινι Πλουτ. Δίωνος καὶ Βρούτου Σύγκρ. 2. 2) ἐπὶ πραγμάτων, ἐπαιτίου ἀναχωρήσεως, δι’ ἣν δηλ. ἐν μεγάλῃ αἰτίᾳ εἶχον τὸν Ἆγιν, Θουκ. 5. 65· ἐπαιτιώτατοι τῶν κινδύνων Λυσ. 111. 38. | |lstext='''ἐπαίτιος''': -ον, ([[αἰτία]]), ὃν πρέπει νὰ αἰτιᾶταί τις, ἀξιοκατάκριτος. 1) ἐπὶ προσώπων, [[οὔτι]] μοι [[ὔμμες]] ἐπαίτιοι Ἰλ. Α. 335· μετὰ γεν., καὶ τῶνδε [[κοινῇ]] [[Λοξίας]] [[ἐπαίτιος]] Αἰσχύλ. Εὐμ. 465, Εὐρ. Ἱππ. 1382· κατηγορούμενος [[περί]] τινος, ὧν [[ἐπαίτιος]] ἦν Θουκ. 6. 61: - ἐπ. [[πρός]] τινι Πλουτ. Δίωνος καὶ Βρούτου Σύγκρ. 2. 2) ἐπὶ πραγμάτων, ἐπαιτίου ἀναχωρήσεως, δι’ ἣν δηλ. ἐν μεγάλῃ αἰτίᾳ εἶχον τὸν Ἆγιν, Θουκ. 5. 65· ἐπαιτιώτατοι τῶν κινδύνων Λυσ. 111. 38. | ||
}} | }} | ||
{{Autenrieth | {{Autenrieth | ||