κοιλαίνω: Difference between revisions

m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1"
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1")
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1")
Line 16: Line 16:
|btext=<i>f. inus., ao.</i> ἐκοίλανα, <i>pf. inus.</i><br /><i>Pass. ao.</i> ἐκοιλάνθην, <i>pf.</i> κεκοίλασμαι;<br /><b>1</b> creuser;<br /><b>2</b> vider ; <i>Pass.</i> être creux, vide.<br />'''Étymologie:''' [[κοῖλος]].
|btext=<i>f. inus., ao.</i> ἐκοίλανα, <i>pf. inus.</i><br /><i>Pass. ao.</i> ἐκοιλάνθην, <i>pf.</i> κεκοίλασμαι;<br /><b>1</b> creuser;<br /><b>2</b> vider ; <i>Pass.</i> être creux, vide.<br />'''Étymologie:''' [[κοῖλος]].
}}
}}
{{ls
{{elnl
|lstext='''κοιλαίνω''': μέλλ. -ᾰνῶ· ἀόρ. ἐκοίληνα Ἡρόδ., Ἀττ. ἐκοίλᾱνα Θουκ. 4. 100. ― Μέσ., Ἐπικ. ἀόρ. κοιλήνατο Νόνν. 12. 332. ― Παθ., ἀόρ. ἐκοιλάνθην Ἱππ. 1225Ε· πρκμ. κεκοίλαμμαι ὁ αὐτ. 21. 33 ([[ἔνθα]] κακῶς -ασμαι), Ἐτυμ. Μέγ. 233. 51· ([[κοῖλος]]). Κάμνω τι κοῖλον, ἀποκοιλαίνω, διακοιλαίνω, τὸ ᾠὸν Ἡρόδ. 2. 73· κ. δένδρα, ἐπὶ τοῦ δρυοκολάπτου, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 9, 4· κ. [[χῶμα]], δηλ. [[σκάπτω]] τάφον, Θεόκρ. 23. 43· κ. τὰς χεῖρας Ἀθήν. 479Α· κ. ὄμματα Ἀνθ. Πλαν 142, πρβλ. Ὀππ. Ἁλ. 4. 19. ― Παθ., εἶμαι ἢ [[γίνομαι]] [[κοῖλος]], [[ἔντοθεν]], ἐπὶ ἑλκῶν, Ἱππ. ἔνθ’ ἀνωτ.· ὀφθαλμοὶ ὁ αὐτ. π. Διαίτ. Ὀξ. 388· κ. κατὰ τόπον ὁ αὐτ. π. Ἄρθρ. 819. ΙΙ. [[κάμνω]] τι κενόν, [[κάμνω]] τινὰ πτωχόν, ὡς τὸ [[κενόω]], Λυκόφρ. 772.
|elnltext=κοιλαίνω [κοῖλος] aor. ἐκοίληνα en ἐκοίλανα, pass. ἐκοιλάνθην; perf. med.-pass. κεκοίλαμμαι en κεκοίλασμαι; fut. κοιλανῶ, met acc. hol maken, uithollen:; κ. τὸ ᾠόν het ei (van mirre) uithollen Hdt. 2.73.4; κ. κεραίαν μεγάλην een grote balk uithollen Thuc. 4.100.2; κ. χῶμα een graf graven Theocr. Id. 23.43; pass. hol zijn:; οἱ ὀφθαλμοὶ κοιλαίνονται de ogen staan hol Hp. Acut. 30; overdr.: ὥστε μὴ προὔχειν μηδὲ κοιλαίνεσθαι zodat zij (geschiedschrijving) niet uitsteekt en niet hol is (d.w.z. geen pieken en dalen vertoont) Luc. 59.55.
}}
{{elru
|elrutext='''κοιλαίνω:''' (aor. ἐκοίλᾱνα - ион. ἐκοίληνα; pass.: aor. ἐκοιλάνθην, pf. κεκοίλασμαι)<br /><b class="num">1)</b> [[долбить]], [[выдалбливать]] ([[ᾠόν]] Her.; κεραίαν Thuc.; δένδρα Arst.);<br /><b class="num">2)</b> [[выкапывать]], [[вырывать]] (χῶμά τινι Theocr.);<br /><b class="num">3)</b> pass. (о стиле) быть пустым, тусклым, невыразительным Luc.
}}
}}
{{grml
{{grml
Line 25: Line 28:
|lsmtext='''κοιλαίνω:''' μέλ. <i>-ᾰνῶ</i>, αόρ. αʹ <i>ἐκοίληνα</i>, Αττ. <i>ἐκοίλᾱνα</i>· ([[κοῖλος]])· [[εκκενώνω]], [[αδειάζω]], [[ανασκάπτω]], [[κουφώνω]], κάνω [[κάτι]] κοίλο, σε Ηρόδ.· κ. [[χῶμα]], δηλ. [[σκάβω]] τάφο, σε Θεόκρ.
|lsmtext='''κοιλαίνω:''' μέλ. <i>-ᾰνῶ</i>, αόρ. αʹ <i>ἐκοίληνα</i>, Αττ. <i>ἐκοίλᾱνα</i>· ([[κοῖλος]])· [[εκκενώνω]], [[αδειάζω]], [[ανασκάπτω]], [[κουφώνω]], κάνω [[κάτι]] κοίλο, σε Ηρόδ.· κ. [[χῶμα]], δηλ. [[σκάβω]] τάφο, σε Θεόκρ.
}}
}}
{{elru
{{ls
|elrutext='''κοιλαίνω:''' (aor. ἐκοίλᾱνα - ион. ἐκοίληνα; pass.: aor. ἐκοιλάνθην, pf. κεκοίλασμαι)<br /><b class="num">1)</b> [[долбить]], [[выдалбливать]] ([[ᾠόν]] Her.; κεραίαν Thuc.; δένδρα Arst.);<br /><b class="num">2)</b> [[выкапывать]], [[вырывать]] (χῶμά τινι Theocr.);<br /><b class="num">3)</b> pass. (о стиле) быть пустым, тусклым, невыразительным Luc.
|lstext='''κοιλαίνω''': μέλλ. -ᾰνῶ· ἀόρ. ἐκοίληνα Ἡρόδ., Ἀττ. ἐκοίλᾱνα Θουκ. 4. 100. ― Μέσ., Ἐπικ. ἀόρ. κοιλήνατο Νόνν. 12. 332. ― Παθ., ἀόρ. ἐκοιλάνθην Ἱππ. 1225Ε· πρκμ. κεκοίλαμμαι ὁ αὐτ. 21. 33 ([[ἔνθα]] κακῶς -ασμαι), Ἐτυμ. Μέγ. 233. 51· ([[κοῖλος]]). Κάμνω τι κοῖλον, ἀποκοιλαίνω, διακοιλαίνω, τὸ ᾠὸν Ἡρόδ. 2. 73· κ. δένδρα, ἐπὶ τοῦ δρυοκολάπτου, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 9, 4· κ. [[χῶμα]], δηλ. [[σκάπτω]] τάφον, Θεόκρ. 23. 43· κ. τὰς χεῖρας Ἀθήν. 479Α· κ. ὄμματα Ἀνθ. Πλαν 142, πρβλ. Ὀππ. Ἁλ. 4. 19. ― Παθ., εἶμαι ἢ [[γίνομαι]] [[κοῖλος]], [[ἔντοθεν]], ἐπὶ ἑλκῶν, Ἱππ. ἔνθ’ ἀνωτ.· ὀφθαλμοὶ ὁ αὐτ. π. Διαίτ. Ὀξ. 388· κ. κατὰ τόπον ὁ αὐτ. π. Ἄρθρ. 819. ΙΙ. [[κάμνω]] τι κενόν, [[κάμνω]] τινὰ πτωχόν, ὡς τὸ [[κενόω]], Λυκόφρ. 772.
}}
{{elnl
|elnltext=κοιλαίνω [κοῖλος] aor. ἐκοίληνα en ἐκοίλανα, pass. ἐκοιλάνθην; perf. med.-pass. κεκοίλαμμαι en κεκοίλασμαι; fut. κοιλανῶ, met acc. hol maken, uithollen:; κ. τὸ ᾠόν het ei (van mirre) uithollen Hdt. 2.73.4; κ. κεραίαν μεγάλην een grote balk uithollen Thuc. 4.100.2; κ. χῶμα een graf graven Theocr. Id. 23.43; pass. hol zijn:; οἱ ὀφθαλμοὶ κοιλαίνονται de ogen staan hol Hp. Acut. 30; overdr.: ὥστε μὴ προὔχειν μηδὲ κοιλαίνεσθαι zodat zij (geschiedschrijving) niet uitsteekt en niet hol is (d.w.z. geen pieken en dalen vertoont) Luc. 59.55.
}}
}}
{{mdlsj
{{mdlsj
|mdlsjtxt=<br />to make [[hollow]], [[scoop]] out, Hdt.; κ. [[χῶμα]], i. e. to dig a [[grave]], Theocr.
|mdlsjtxt=<br />to make [[hollow]], [[scoop]] out, Hdt.; κ. [[χῶμα]], i. e. to dig a [[grave]], Theocr.
}}
}}