κοέω: Difference between revisions

|lstext='''κοέω''': συνῃρ. κοῶ, νοῶ, παρατηρῶ, [[ἀκούω]], ἄστρωτος [[εὕδω]] καὶ τὰ μὴ στρώτ’ οὐ κοῶ Ἐπίχ. 19. 14 Ahr. σὺ δ’ οὐ κοεῖς Ἀνακρ. 4· κοεῖν Ἑλλάδ. ἐν τῇ Φωτ. Βιβλιοθ. 531. 12· ἐκόησε Καλλ. Ἀποσπ. 53· πρβλ. Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Ἱππ. 198. Παρ’ Ἡσυχ. εὑρίσκομεν «ἐκοᾶμες· ἠκούσαμεν», καὶ [[ἔκομεν]]... ᾐσθόμεθα». (Ἐκ τῆς ἁπλῆς ῥίζης παράγεται τὸ [[κοννέω]], [[ὡσαύτως]] τὰ σύνθετα [[ἀμνοκῶν]], [[εὐρυκόωσα]], καὶ [[ἴσως]] [[κοάλεμος]], ὡς καὶ τὰ κύρια ὀνόματα Δηϊκόων, Δημοκόων, Ἱπποκόων, Λαοκόων, Εὐρυκόωσα, Λαοκόωσα, [[ἴσως]] καὶ τὰ [[ἀκούω]], [[ἀκοή]]. ― Πιθαν. ἐκ τῆς √ΚΟϜ, ἢ [[μᾶλλον]] ΣΚΟϜ· πρβλ. Σανσκρ. kav-is (vates), Λατ. cav-eo, cau-tus, πρὸς τὸ θυοσαόος, Γοτθ. us-skav-jan (νήφειν), Ἀρχ. Γερμαν. scaw-ôn (schauen)).