εὐφημία: Difference between revisions

|ptext=ἡ,<br><b class="num">1</b> <i>der gute Ruf</i>, erst bei Sp., Ael. <i>V.H</i>. 3.47; Plut. und A.<br><b class="num">2</b> <i>das [[Reden]] [[guter]] [[Worte]], die gute [[Vorbedeutung]] haben</i>, δι' εὐφημίαν [[ὄνομα]] ἀποικίαν τιθέμενος Plat. <i>Legg</i>. I.736a, und [[sonst]]; Φίλιππον νῦν μὲν διὰ τὴν τῶν λόγων εὐφημίαν ἐπαινῶ, [[worauf]] folgt ἐὰν δὲ ὁ αὐτὸς ἐν τοῖς ἔργοις γένηται, [[οἷος]] νῦν ἐν τοῖς ἐπαγγέλμασιν, – ἀσφαλῆ ποιήσεται τὸν ἔπαινον Aesch. 1.169; vgl. 3.92; πᾶσαν εὐφημίαν παρειχόμην, ich habe [[alles]] Gute [[geredet]], Dem. <i>ep</i>. 2 g.E.; bes. beim [[Opfer]], <i>Andachtsstille</i> (<i>VLL</i> [[σιωπή]]), εὐφημίαν νῦν ἴσχε, schweige [[still]], Soph. <i>[[Trach]]</i>. 177, wie frg. 764 εὐφημίαν μὲν [[πρῶτα]] κηρύξας [[ἔχω]]; so oft [[εὐφημία]] [[ἔστω]], Ar. <i>Th</i>. 303, und A.; καὶ [[σιγή]] Ath. XII.538a. Daher = <i>[[Anbetung]], [[Gebet]]</i>, Plat. <i>Alc. II</i>, 149b, wie Pind. ὧν εὐφαμίαις μάλιστ' [[Ἀπόλλων]] χαίρει, <i>P</i>. 10.35. Vgl. noch Din. 2.14 ὁ [[νόμος]] εὐξάμενον κελεύει τὸν κήρυκα μετ' εὐφημίας πολλῆς, [[οὕτως]] [[ὑμῖν]] τὸ βουλεύεσθαι παραδιδόναι; [[anders]] Plat. εὐφημίαν ἔχειν πρὸς αὑτοῦ γονέας, <i>Legg</i>. IV.717c. – Bes. bei Sp. <i>[[freudiger]] [[Zuruf]], [[Beglückwünschung]]</i>, z.B. εὐφημίαις παντοδαπαῖς ὑπεδέχοντο Hdn. 1.7.11. – <i>Gute [[Aussprache]]</i>, Demetr.Phal. 175.