μαίνομαι: Difference between revisions

μαίνομαι (view source)

Revision as of 12:35, 30 November 2022

No change in size , 30 November 2022

m

Text replacement - "(?s)({{elru\n\|elrutext.*}}\n)({{.*}}\n)({{pape.*}})" to "$3 $1$2"

Spiros

Bureaucrats, Interface administrators, Administrators

3,274,216

edits

@@ Line 12: / Line 12: @@
 {{bailly
 |btext=v. [[μαίνω]].
+}}
+{{pape
+|ptext=(*[[μάω]], [[verwandt]] mit [[μαιμάω]]), fut. μανήσομαι und μανοῦμαι, Her. 1.109, perf. mit Präsensbdtg μέμηνα, perf. pass. [[μεμάνημαι]], Theocr. 10.31, aor. [[ἐμάνην]], [[μανείς]],<br><i>[[rasen]], [[wüten]]; Il</i>. [[meist]] vom grimmigen [[Wüten]] und [[Kämpfen]] eines Gottes od. [[Helden]] in der [[Schlacht]], von Ares, 5.717, 831, [[ὅτε]] μαίνεται [[Ἕκτωρ]], 21.5 und [[öfter]], vgl. [[Ἕκτωρ]] δὲ [[μέγα]] σθένεϊ βλεμεαίνων μαίνεται [[ἐκπάγλως]], 9.238, vom [[Diomedes]], 5.185, und in demselben [[Sinne]] πῆ μέματον; τί [[σφῶϊν]] ἐνὶ φρεσὶ μαίνεται [[ἦτορ]] 8.413; übertragen auch καὶ ἐμὸν [[δόρυ]] μαίνεται ἐν παλάμῃσιν, 8.111, vgl. 16.75; ἤ οἱ [[τότε]] χεῖρες ἄαπτοι μαίνονται, 16.245; 15.606 ist μαίνετο δ' ὡς ὅτ' [[Ἄρης]] – ἢ ὀλοὸν [[πῦρ]] οὔρεσι μαίνηται [[verbunden]], wie das [[Feuer]] in den [[Bergen]] wütet; vom [[heftigen]] Zorn, ἀλλὰ πατὴρ οὑμὸς (Zeus) φρεσὶ μαίνεται οὐκ ἀγαθῇσιν, 8.360; vom weinberauschten Dionysus, 6.132; vgl. <i>Od</i>. 18.406, 21.298, wo es von Weintrunkenen, Weintollen [[gesagt]] ist; μαινομέναις [[φρασίν]], [[rasend]], Pind. <i>P</i>. 2.26; μαινόμενος ἐπιπνεῖ [[Ἄρης]], Aesch. <i>Spt</i>. 325; [[φρήν]], [[κραδία]], 466, 763; auch μαίνεται γόοισι [[φρήν]], 950, <i>im [[Herzen]] rast der [[Schmerz]]</i>; und vom [[Wahnsinn]], [[κλύω]] σ' ἐγὼ μεμηνότ' οὐ σμικρὰν νόσον, <i>Prom</i>. 979; μεμηνότ' ἄνδρα, [[μανείς]], Soph. <i>Aj</i>. 81, 813; von bacchischer [[Begeisterung]], <i>Ant</i>. 1138; μαινομένᾳ ξὺν ὁρμᾷ βακχεύων ἐπέπνει, von rasender Kampfwut, 135; auch von der [[Freude]], μαίνεται δ' ὑφ' ἡδονῆς, <i>El</i>. 1142; überhaupt [[töricht]] sein, <i>Ant</i>. 761, <i>O.C</i>. 1534; in ähnlichen Vbdgn auch Eur.; εἰ μὴ [[μαίνομαι]], Ar. <i>Nub</i>. 650, <i>Thesm</i>. 470. – Und in [[Prosa]], ἐμάνη [[μεγάλως]], Her. 3.38, ἐλπίδι μαινομένῃ πέρσαντες Ἀθήνας, <i>in rasender, [[törichter]] [[Hoffnung]]</i>, 8.77, auch ὑπὸ θεοῦ μαίνεται, <i>[[verzückt]], [[begeistert]] sein</i>, 4.79; καὶ [[παραπαίω]], Plat. <i>Symp</i>. 173e, καὶ ληρεῖν, <i>Lys</i>. 205a; ὁ μαινόμενος καὶ ὑποκεκινηκώς <i>Rep</i>. IX.573c. <span class="ggns">Gegensatz</span> von σωφρονεῖν, <i>Phaedr</i>. 244a; μαίνεσθαι ὑπὸ ἐπιθυμιῶν καὶ ἐρώτων, <i>Rep</i>. IX.578a, wie δι' ἔρωτα [[μανείς]], <i>aus [[Liebe]] [[rasend]], Phaedr</i>. 253c; Oratt. und Sp.; μέμηνεν ὑπὸ [[σοῦ]], Luc. <i>D.D</i>. 12.1; μεμηνότες ὑπὸ τοῦ ποτοῦ, <i>ib</i>. 18.2; μαίνεσθαι ἐπί τινι, <i>auf [[Etwas]] [[rasen]], [[begierig]] sein</i>, Eur. <i>Phoen</i>. 535; Alexis Ath. XIII.587b; auch εἴς τι, DS. 14.109. – Οἶνος μαινόμενος, <i>[[wilder]], brausender Wein</i>, Plat. <i>Legg</i>. VI.869e. – μανήσομαι, ein [[Ausruf]] des Unwillens, wie [[unser]] »es ist zum Tollwerden«. – Der aor. med. [[selten]], μηνάμενος, Antiphil. 25 (IX.35). – Das act., <i>[[rasend]] [[machen]]</i>, ist [[selten]], und im praes. erst bei Sp. (für [[ἐκμαίνω]]), der aor. [[schon]] bei Eur., σ' ἔμηνε θεοῦ τις [[βλάβη]], <i>Ion</i> 520; οὐδ' ὡς φαρμάκοις ἑτέρα τὸν ἄνδρ' ἔμηνεν, Ar. <i>Thesm</i>. 561; ἔμηνε [[ταῦτα]] τὸν Ἀγησίλαον, Xen. <i>Hell</i>. 3.4.8; aber bei Bion. 1.62 ist [[dieser]] aor. intr.
 }}
 {{elru
@@ Line 52: / Line 55: @@
 {{mantoulidis
 |mantxt=(=εἶμαι τρελός). Ἀπό ρίζα μα-. Ἔχει σχέση μέ τό [[μάω]] (=ἐπιθυμῶ [[πολύ]]), [[μέμαα]], [[μενεαίνω]] (=εἶμαι [[πρόθυμος]]). Ρίζα μα+ν+j+ομαι =[[μαίνομαι]].<br><b>Παράγωγα:</b> [[μαινάς]], [[μαινόλης]], ὁ (=[[τρελός]]), [[μανία]] (=[[παραφροσύνη]], [[ἐνθουσιασμός]]), [[μανιάς]] (=[[μανικός]]), [[μανιάω]], [[μανικός]] (=[[τρελός]]), [[μανιώδης]], [[ἐμμανής]], [[ἐκμανής]], [[μάντις]], [[μαντεύομαι]].
-}}
-{{pape
-|ptext=(*[[μάω]], [[verwandt]] mit [[μαιμάω]]), fut. μανήσομαι und μανοῦμαι, Her. 1.109, perf. mit Präsensbdtg μέμηνα, perf. pass. [[μεμάνημαι]], Theocr. 10.31, aor. [[ἐμάνην]], [[μανείς]],<br><i>[[rasen]], [[wüten]]; Il</i>. [[meist]] vom grimmigen [[Wüten]] und [[Kämpfen]] eines Gottes od. [[Helden]] in der [[Schlacht]], von Ares, 5.717, 831, [[ὅτε]] μαίνεται [[Ἕκτωρ]], 21.5 und [[öfter]], vgl. [[Ἕκτωρ]] δὲ [[μέγα]] σθένεϊ βλεμεαίνων μαίνεται [[ἐκπάγλως]], 9.238, vom [[Diomedes]], 5.185, und in demselben [[Sinne]] πῆ μέματον; τί [[σφῶϊν]] ἐνὶ φρεσὶ μαίνεται [[ἦτορ]] 8.413; übertragen auch καὶ ἐμὸν [[δόρυ]] μαίνεται ἐν παλάμῃσιν, 8.111, vgl. 16.75; ἤ οἱ [[τότε]] χεῖρες ἄαπτοι μαίνονται, 16.245; 15.606 ist μαίνετο δ' ὡς ὅτ' [[Ἄρης]] – ἢ ὀλοὸν [[πῦρ]] οὔρεσι μαίνηται [[verbunden]], wie das [[Feuer]] in den [[Bergen]] wütet; vom [[heftigen]] Zorn, ἀλλὰ πατὴρ οὑμὸς (Zeus) φρεσὶ μαίνεται οὐκ ἀγαθῇσιν, 8.360; vom weinberauschten Dionysus, 6.132; vgl. <i>Od</i>. 18.406, 21.298, wo es von Weintrunkenen, Weintollen [[gesagt]] ist; μαινομέναις [[φρασίν]], [[rasend]], Pind. <i>P</i>. 2.26; μαινόμενος ἐπιπνεῖ [[Ἄρης]], Aesch. <i>Spt</i>. 325; [[φρήν]], [[κραδία]], 466, 763; auch μαίνεται γόοισι [[φρήν]], 950, <i>im [[Herzen]] rast der [[Schmerz]]</i>; und vom [[Wahnsinn]], [[κλύω]] σ' ἐγὼ μεμηνότ' οὐ σμικρὰν νόσον, <i>Prom</i>. 979; μεμηνότ' ἄνδρα, [[μανείς]], Soph. <i>Aj</i>. 81, 813; von bacchischer [[Begeisterung]], <i>Ant</i>. 1138; μαινομένᾳ ξὺν ὁρμᾷ βακχεύων ἐπέπνει, von rasender Kampfwut, 135; auch von der [[Freude]], μαίνεται δ' ὑφ' ἡδονῆς, <i>El</i>. 1142; überhaupt [[töricht]] sein, <i>Ant</i>. 761, <i>O.C</i>. 1534; in ähnlichen Vbdgn auch Eur.; εἰ μὴ [[μαίνομαι]], Ar. <i>Nub</i>. 650, <i>Thesm</i>. 470. – Und in [[Prosa]], ἐμάνη [[μεγάλως]], Her. 3.38, ἐλπίδι μαινομένῃ πέρσαντες Ἀθήνας, <i>in rasender, [[törichter]] [[Hoffnung]]</i>, 8.77, auch ὑπὸ θεοῦ μαίνεται, <i>[[verzückt]], [[begeistert]] sein</i>, 4.79; καὶ [[παραπαίω]], Plat. <i>Symp</i>. 173e, καὶ ληρεῖν, <i>Lys</i>. 205a; ὁ μαινόμενος καὶ ὑποκεκινηκώς <i>Rep</i>. IX.573c. <span class="ggns">Gegensatz</span> von σωφρονεῖν, <i>Phaedr</i>. 244a; μαίνεσθαι ὑπὸ ἐπιθυμιῶν καὶ ἐρώτων, <i>Rep</i>. IX.578a, wie δι' ἔρωτα [[μανείς]], <i>aus [[Liebe]] [[rasend]], Phaedr</i>. 253c; Oratt. und Sp.; μέμηνεν ὑπὸ [[σοῦ]], Luc. <i>D.D</i>. 12.1; μεμηνότες ὑπὸ τοῦ ποτοῦ, <i>ib</i>. 18.2; μαίνεσθαι ἐπί τινι, <i>auf [[Etwas]] [[rasen]], [[begierig]] sein</i>, Eur. <i>Phoen</i>. 535; Alexis Ath. XIII.587b; auch εἴς τι, DS. 14.109. – Οἶνος μαινόμενος, <i>[[wilder]], brausender Wein</i>, Plat. <i>Legg</i>. VI.869e. – μανήσομαι, ein [[Ausruf]] des Unwillens, wie [[unser]] »es ist zum Tollwerden«. – Der aor. med. [[selten]], μηνάμενος, Antiphil. 25 (IX.35). – Das act., <i>[[rasend]] [[machen]]</i>, ist [[selten]], und im praes. erst bei Sp. (für [[ἐκμαίνω]]), der aor. [[schon]] bei Eur., σ' ἔμηνε θεοῦ τις [[βλάβη]], <i>Ion</i> 520; οὐδ' ὡς φαρμάκοις ἑτέρα τὸν ἄνδρ' ἔμηνεν, Ar. <i>Thesm</i>. 561; ἔμηνε [[ταῦτα]] τὸν Ἀγησίλαον, Xen. <i>Hell</i>. 3.4.8; aber bei Bion. 1.62 ist [[dieser]] aor. intr.
 }}