Ω: Difference between revisions

|Definition=<b class="b3">ὦ, τό,</b> twenty-fourth and last letter of the Ionic alphabet, ἀπὸ ἄλφα ἕως .ω. <span class="title">Gloss.</span>iii 283 (ix A. D.); thence used as a symbol of [[the end]], [[the last]], <b class="b3">ἐγώ εἰμι τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὦ</b> (not <b class="b3">τὸ ὦ μέγα</b>) <span class="bibl"><span class="title">Apoc.</span>1.8</span>, al.:—as a numeral ώ = <span class="bibl">800</span>, but [[ωνυμ]] = <span class="bibl">800</span>,<span class="bibl">000</span>. The epichoric Att. and other alphabets of the Inscrr. had used o in differently to represent the sounds of the later ο and ω: [[Ω]] is a differentiated form of ο, and, though usually = ω, was used in the Ionic islands of Paros, Thasos, and Siphnos with the value ο, while O or O represented the sound ω. The name of the letter was <b class="b3">τὸ ὦ</b> (perispom. acc. to Hellad. ap. Phot.<span class="bibl">p.530B.</span>), cf. <span class="bibl">Achae.33.3</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phdr.</span>244d</span>, <span class="bibl"><span class="title">Cra.</span> 420b</span>, <span class="bibl"><span class="title">Tht.</span>203c</span>: after the loss of the distinction between long and short vowels, ο and ω had the same pronunciation; they begin to be confused in Papyri of iii B. C. (οἰκωνόμου <span class="bibl"><span class="title">PRev.Laws</span> 50.22</span> (iii B. C.)), but the name ω μέγα appears first in later Greek, Theognost.<span class="title">Can.</span> 13; κατὰ σχῆμα διπλοῦ ω ἤτοι μεγάλου <span class="bibl">Eust.869.26</span>; οἱ δὲ περὶ Ἀρίσταρχον αὐτὸ τὸ ποτήριον ω μέγα εἶναί φασιν, ὁποῖν ἴσως τὸ κατὰ δύο ῡ ἐσχηματισμένον <span class="bibl">Id.869.29</span>; <b class="b3">ἐν τῷ ω μεγάλῳ</b> under [[omega]] (in a lexicon), <span class="bibl">Id.1828.49</span>: διὰ τοῠ ω μεγάλου <span class="bibl">Hdn.<span class="title">Epim.</span>208</span>.

|btext=ω, ὦ [[μέγα]] (τό) :<br /><i>indécl.</i><br />oméga <i>litt.</i> grand ô :<br />24ᵉ lettre de l'alphabet grec;<br />comme chiffre ωʹ = 800 - ͵ω <i>et postér.</i> Ω = 800 000.

|lsmtext='''Ω:''' ω, ὦμέγα, το εικοστό [[τέταρτο]] [[γράμμα]] του ελλ. αλφαβ.· ως [[αριθμός]], ωʹ = 800, [[αλλά]] ͵ω = 800.000. Το όνομα ὦ [[μέγα]], μεγάλο ή μακρό ο, είναι νεότερο και διακρίνει το [[γράμμα]] αυτό από το [[ὂ [[μικρόν]], [[δηλαδή]] το μικρό ή βραχύ <i>ο</i>· [[αλλά]] ο [[τύπος]] Ω δεν χρησιμοποιούνταν στην Αθήνα [[μέχρι]] τον καιρό του άρχοντα Ευκλείδη (403 π.Χ.)· βλ. Ε, Η. Μεταβολές του ω, [[ιδίως]] στις διαλέκτους:<br /><b class="num">1.</b> Ιων., μερικές φορές αντί <i>α</i>, όπως, [[ὤνθρωπος]], [[ὤριστος]], αντί [[ἄνθρωπος]], [[ἄριστος]],<br /><b class="num">2.</b> Ιων., επίσης αντί <i>αυ</i>, όπως, [[θῶμα]], [[τρῶμα]] αντί [[θαῦμα]], [[τραῦμα]]· η [[μεταβολή]] αυτή είναι επίσης και Δωρ., [[ὦλαξ]]αντί [[αὖλαξ]],<br /><b class="num">3.</b> Αιολ. και Δωρ., <i>ω</i> αντί <i>ου</i>, όπως [[ὠρανός]], [[Μῶσα]], [[κῶρος]], <i>λιπῶσα</i> αντί [[οὐρανός]], [[Μοῦσα]], [[κοῦρος]], <i>λιποῦσα</i>· [[επομένως]], οι καταλήξεις <i>ου</i> και <i>ους</i> στη γεν. ενικ. και αιτ. πληθ. μεταβάλλονται σε <i>ω</i>και <i>ως</i>,<br /><b class="num">4.</b> Δωρ., το <i>ω</i> γίνεται <i>ᾱ</i>, όπως, [[πρῶτος]], [[πρώτιστος]], <i>θεωρὸς</i> γίνονται [[πρᾶτος]], [[πράτιστος]], <i>θεᾱρός</i>· [[οπότε]] η [[κατάληξη]] της γεν. πληθ. των πρωτοκλίτων <i>-ῶν</i> γίνεται <i>-ᾶν</i>,<br /><b class="num">5.</b> Αιολ., μερικές φορές το <i>ω</i> γίνεται <i>υ</i>, όπως [[χελύνη]] αντί [[χελώνη]].