solitudo: Difference between revisions

{{Georges

|georg=sōlitūdo, inis, f. ([[solus]]), I) die [[Einsamkeit]], [[Einöde]], Menschenleere (Ggstz. [[celebritas]], [[frequentia]], [[frequentia]] et [[obambulatio]] hominum), loci, Cic.: desertissima, Cic.: [[solitudo]] [[ante]] [[ostium]], [[ich]] sehe keinen Menschen [[vor]] der [[Tür]], Ter.: erat ab oratoribus quaedam in [[foro]] [[solitudo]], Cic.: audistis, [[quae]] [[solitudo]] in agris esset, Cic.: ut [[quam]] in [[curia]] solitudinem fecerit, [[domi]] [[quoque]] faciat, Liv.: in solitudine [[secum]] loqui, Cic.: se in solitudinem ac silvas abdere, Caes.: solitudinem facere, Plin. hist. nat. u. Plin. pan. – Plur., in animi doloribus solitudines captare, Cic.: discedere in aliquas solitudines, Cic.: vastas [[inde]] solitudines facere, Liv.: civitatibus maxima [[laus]] est [[quam]] latissime [[circum]] se vastatis finibus solitudines habere, Caes. – II) insbes., das [[Alleinstehen]], die Verlassenheit, [[Hilflosigkeit]], Verwaistheit, der [[Mangel]] an Menschen usw., huius, Ter.: liberorum, Cic.: viduarum, Cic.: tua, Cic.: [[eius]] [[solitudo]], Nep.: [[eadem]], Liv.: id [[repente]] solitudinis erat, so [[plötzlich]] war [[sie]] [[verlassen]], Tac.: Albutius [[iste]], [[qui]] [[iam]] [[diu]] Caesenniae viduitate ac solitudine aleretur, Cic.

}}