3,274,216
edits
συνέχω: Difference between revisions
6_13a
(13_7_2) |
(6_13a) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1022.png Seite 1022]] (s. ἔχω u. [[συνόχωκα]]), mit, zugleich, zusammen halten, verbinden, befestigen; ὅθι ζωστῆρος ὀχῆες χρύσειοι σύνεχον, Il. 4, 133. 20, 415; u. intrans., ἵνα τε ξυνέχουσι τένοντες ἀγκῶνος, 20, 478, wo die Sehnen zusammenhalten; Hes. Sc. 315; festhalten, einschließen, [[κίων]] συνέχει [[οὐρανία]], Pind. P. 1, 19; [[ὁπόταν]] συνέχῃ τούτῳ τῷ πλέγματι, Plat. Polit. 311 c; λυθείσης τῆς τὰ πάντα πολιτεύματα ξυνεχούσης εἰς ἓν δίκης, Legg. XII, 945 d, u. öfter, u. Folgde; τὸ ξυνέχον, was die Hauptsache ausmacht, in sich hält, Pol. öfter, u. a. Sp.; τὰ συνἑχοντα θεωρήματα τῆς ῥητορικῆς, S. Emp. adv. rhet. 113. – Συνέχειν τὸ [[στράτευμα]] καὶ συναθροίζειν, Xen. An. 7, 2, 8, das Heer zusammenhalten, wie τὴν δύναμιν συνεῖχεν ἐν τῷ χάρακι, Pol. 10, 39, 1; auch zurückhalten, τὸ πλεῖστον [[μέρος]] τῆς δυνάμεως συνεῖχεν ἐπ' αὐτόν, 3, 101, 8; φόβοις τὰ πλήθη, 6, 56, 11; erhalten, τοῦτο συνέχει τὰ Ῥωμαίων πράγματα, 6, 56, 7; συνέχειν τὸ διαδιδράσκον, Luc. Gymn. 29. – Pass., bes. von allen leiblichen u. geistigen Zuständen, von denen Einer ergriffen ist, mit denen er behaftet ist, in denen er sich befindet; τοιοῖσδε πάσας εὐφρόνας ὀνείρασιν ξυνειχόμην, Aesch. Prom. 659: ξυνέχεσθαι κακῷ, Ar. Eccl. 1096; φροντὶς ᾗ συνεσχόμην, Eur. Heracl. 634; δουληΐῃ συνέχεσθαι, in Knechtschaft gehalten werden, Her. 7, 12; u. eigtl., αἰχμῇσι καὶ ἐγ χειριδίοισι συνέχεσθαι, mit Speeren u. Schwertern in die Enge getrieben werden, 1, 214; πατρὶ συνέχεσθαι, vom Vater gedrängt, belästigt werden, 3, 131; ἀνιάτοις νοσήμασι συνεχόμενος, Plat. Gorg. 512 a; ὀνείδει, ἀγνοίᾳ ξυνεχόμενος, Legg. IX, 863 c; XII, 944 e; πάσῃ συνεχόμεθα ἀπορίᾳ, Soph. 250 d, v. l. συνεσχόμεθα, wie auch Theaet. 165 b ἐν φρέατι συσχόμενος der aor. med. passivisch gebraucht ist, v. l. συνεχόμενος; συνέχεσθαι τοῖς κακοῖς, Isocr. 5, 8; τῇ δίψῃ ἀπαύστῳ ξυνεχόμενοι, Thuc. 2, 49, vgl. 3, 98; συνέχεσθαι τοῖς πολέμοις, Pol. 1, 7, 9; τῷ λιμῷ συνέσχηντο, 3, 62, 4; u. a. Sp., öfter. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1022.png Seite 1022]] (s. ἔχω u. [[συνόχωκα]]), mit, zugleich, zusammen halten, verbinden, befestigen; ὅθι ζωστῆρος ὀχῆες χρύσειοι σύνεχον, Il. 4, 133. 20, 415; u. intrans., ἵνα τε ξυνέχουσι τένοντες ἀγκῶνος, 20, 478, wo die Sehnen zusammenhalten; Hes. Sc. 315; festhalten, einschließen, [[κίων]] συνέχει [[οὐρανία]], Pind. P. 1, 19; [[ὁπόταν]] συνέχῃ τούτῳ τῷ πλέγματι, Plat. Polit. 311 c; λυθείσης τῆς τὰ πάντα πολιτεύματα ξυνεχούσης εἰς ἓν δίκης, Legg. XII, 945 d, u. öfter, u. Folgde; τὸ ξυνέχον, was die Hauptsache ausmacht, in sich hält, Pol. öfter, u. a. Sp.; τὰ συνἑχοντα θεωρήματα τῆς ῥητορικῆς, S. Emp. adv. rhet. 113. – Συνέχειν τὸ [[στράτευμα]] καὶ συναθροίζειν, Xen. An. 7, 2, 8, das Heer zusammenhalten, wie τὴν δύναμιν συνεῖχεν ἐν τῷ χάρακι, Pol. 10, 39, 1; auch zurückhalten, τὸ πλεῖστον [[μέρος]] τῆς δυνάμεως συνεῖχεν ἐπ' αὐτόν, 3, 101, 8; φόβοις τὰ πλήθη, 6, 56, 11; erhalten, τοῦτο συνέχει τὰ Ῥωμαίων πράγματα, 6, 56, 7; συνέχειν τὸ διαδιδράσκον, Luc. Gymn. 29. – Pass., bes. von allen leiblichen u. geistigen Zuständen, von denen Einer ergriffen ist, mit denen er behaftet ist, in denen er sich befindet; τοιοῖσδε πάσας εὐφρόνας ὀνείρασιν ξυνειχόμην, Aesch. Prom. 659: ξυνέχεσθαι κακῷ, Ar. Eccl. 1096; φροντὶς ᾗ συνεσχόμην, Eur. Heracl. 634; δουληΐῃ συνέχεσθαι, in Knechtschaft gehalten werden, Her. 7, 12; u. eigtl., αἰχμῇσι καὶ ἐγ χειριδίοισι συνέχεσθαι, mit Speeren u. Schwertern in die Enge getrieben werden, 1, 214; πατρὶ συνέχεσθαι, vom Vater gedrängt, belästigt werden, 3, 131; ἀνιάτοις νοσήμασι συνεχόμενος, Plat. Gorg. 512 a; ὀνείδει, ἀγνοίᾳ ξυνεχόμενος, Legg. IX, 863 c; XII, 944 e; πάσῃ συνεχόμεθα ἀπορίᾳ, Soph. 250 d, v. l. συνεσχόμεθα, wie auch Theaet. 165 b ἐν φρέατι συσχόμενος der aor. med. passivisch gebraucht ist, v. l. συνεχόμενος; συνέχεσθαι τοῖς κακοῖς, Isocr. 5, 8; τῇ δίψῃ ἀπαύστῳ ξυνεχόμενοι, Thuc. 2, 49, vgl. 3, 98; συνέχεσθαι τοῖς πολέμοις, Pol. 1, 7, 9; τῷ λιμῷ συνέσχηντο, 3, 62, 4; u. a. Sp., öfter. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''συνέχω''': μέλλ. -ξω· ἀόρ. συνέσχον· ― μέσ. μέλλ. ἐπὶ παθητ. σημασίας, Δημ. 1484. 23· οὕτω μέσ. ἀόρ. συσχόμενος, Πλάτ. Θεαίτ. 165Β. ― Παθ. ἀόρ. συνεσχέθην Διογ. Λ. 185. Κρατῶ [[ὁμοῦ]], συγκρατῶ, [[συσφίγγω]], ὅθι ζωστῆρος ὀχῆες χρύσειοι σύνεχον (ἐξυπακ. θώρηκα) Ἰλ. Δ. 133, Υ. 415· ἵνα τε ξυνέχουσι τένοντες ἀγκῶνος, [[ὅπου]] συγκρατοῦσι [τὴν χεῖρα] [[ὁμοῦ]] οἱ τένοντες τοῦ ἀγκῶνος, Ἰλ. Υ. 478, (ἂν καὶ δύνανται ἐν τοῖς χωρίοις τούτοις νὰ [[εἶναι]] ἀμετάβ., συναντῶ, [[συνδέομαι]], ἑνοῦμαι)· [[Ὠκεανός]]... πᾶν συνεῖχε [[σάκος]], περιέβαλλε, περιέκλειεν, Ἡσ. Ἀσπ. Ἡσ. 315· Αἴτνα σ. [Τυφῶνα] Πινδ. Π. 1. 35· σ. τοὺς δακτύλους τὼ μηρὼ Ἀριστοφ. Σφ. 95, Νεφ. 966· τὸ δέρμα σ. τὰ ὀστᾶ Πλάτ. Φαίδων 98D· Ἄτλας συν. ἅπαντα [[αὐτόθι]] 99C. ― Παθητ., ἐν φρέατι συνέχεσθαι ὁ αὐτ. ἐν Θεαιτ. 165Β. 2) τηρῶ [[ὁμοῦ]] ἡνωμένους, [[ἐμποδίζω]] ἀπὸ διασκορπισμοῦ, ἐπὶ στρατιωτῶν, Ξεν. Ἀν. 7. 2, 8, Δημ. 108. 30, κτλ.· σ. ἐν τῷ χάρακι, ἐντὸς τοῦ τείχους, κτλ., Λατ. continere, Πολύβ. 10. 39, 1, κτλ.· ― ἀκολούθως. β) ἐπὶ κοινωνικῆς καὶ πολιτικῆς τάξεως, σ. πόλιν, συγκρατῶ τὴν πόλιν [[ὁμοῦ]], διαφυλάττω αὐτὴν ἀπὸ πτώσεως ἢ καταστροφῆς, πόλιν Εὐρ. Ἱκέτ. 312, πρβλ. Ἀνδοκ. 2. 20· τὸ φρονεῖν ξ. δώματα Εὐρ. Βάκχ. 392, πρβλ. 1309· καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους ἡ [[κοινωνία]] ξ. Πλάτ. Γοργ. 508Α· [[δίκη]] ξ. πολιτεύματα εἰς ἓν ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 945D, πρβλ. Πολιτ. 311C· σ. τὴν πολιτείαν Δημ. 700. 15· τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν Ἀριστ. Πολιτ. 3. 6, 4, πρβλ. 2. 9, 21· [[ὡσαύτως]], σ. τὸν ὅλον κόσμον Ξενοφ. Ἀπομν. 4. 3, 13· οὕτω, ξ. τὴν εἰρεσίαν, τηρῶ ἡνωμένους τοὺς κωπηλάτας, [[κάμνω]] αὐτοὺς νὰ κωπηλατῶσιν ἐν ῥυθμῷ, Θουκ. 7. 14. ― Παθ., τὸ ὄν ξυνέχεται... φιλίᾳ Πλάτ. Σοφ. 242Ε· τὰ πράγματα ὑπ’ εὐνοίας Δημ. 154. 7. γ) τηρῶ [[ὁμοῦ]] ἡνωμένους ἐν φιλίᾳ, τινὰς Ἀριστοφ. Λυσ. 1265· μετ’ [[ἀλλήλων]] ξυνέχεσθαι Πλάτ. Τίμ. 43Ε. δ) ἐν τῷ παθ. [[ὡσαύτως]], [[συνάπτω]] μάχην ἐκ τοῦ [[συστάδην]], [[ἔρχομαι]] εἰς χεῖρας ἐκ τοῦ πλησίον, αἰχμῇσι Ἡρόδ. 1. 214· ― καί, = συμπλέκεσθαι, ἐπὶ σαρκικῆς μίξεως, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 2, 10, π. Ζ. Γεν. 1. 23, 5. ε) ἐπασχολῶ, ἑαυτὸν ἐν ἢ ἐπί τινι Πλουτ. Κλεομ. 34, κτλ.· τοὺς ἐρωμένους Ἀθήν. 563Ε. 3) [[περιέχω]], [[περιλαμβάνω]], εἷς [[λόγος]] ξ. πάσας τὰς αἰσθήσεις Πλάτ. Ἱππ. Ἐλάττων, 374D· τὸ συνέχον, τὸ περιέχον τὴν κυρίαν ὑπόθεσιν, Πολύβ. 2. 12, 3, κτλ.· τὰ συνέχοντα ὁ αὐτ. 6. 46, 6· [[μετὰ]] γεν., τὸ σ. τῆς ἐκκλησίας, ἡ [[κυρία]] [[αἰτία]] διά..., ὁ αὐτ. 28. 4, 2· τῆς σωτηρίας, τὰ κυριώτατα μέσα τῆς..., κτλ., ὁ αὐτ. 10. 47, 11, κτλ. 4) [[ἐξαναγκάζω]] ἢ [[βιάζω]] τινὰ εἴς τι, Ἐπιστ. Βϳ πρὸς Κορινθ. κ. εϳ, 14· συμπυκνῶ, [[συνθλίβω]], [[καταθλίβω]], [[συμπιέζω]], Εὐαγγ. κ. Λουκ. ηϳ, 45., ιθϳ, 43· ― ἐν χρήσει παρὰ τοῖς δοκίμοις μόνον ἐν τῷ παθ., συνέχομαί τινι, ἀναγκάζομαι, στενοχωροῦμαι, πιέζομαι, θλίβομαι, καὶ [[καθόλου]] ἐνοχλοῦμαι ἔκ τινος πράγματος [[εἴτε]] κατὰ τὸ [[πνεῦμα]] [[εἴτε]] κατὰ τὸ [[σῶμα]], πατρὶ συνέχετο... χαλεπῷ Ἡρόδ. 3. 131· ἵνα μὴ ξυνέχῃ τοῖσι Λυκούργου πατριώταις Φερεκρ. ἐν «Ἀγρίοις» 5· σ. πολέμῳ δουληίῃ Ἡρόδ. 5. 23., 6. 12· ὀνείρασι Αἰσχύλ. Πρ. 656· φροντίδι Εὐρ. [[Ἡρακλ]]. 634· δίψῃ, πόνῳ Θουκ. 2. 49., 3. 98· κακῷ Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 1096· μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις νοσήμασι Πλάτ. Γοργ. 512Α, πρβλ. 479Α· πάσῃ ἀπορίᾳ ὁ αὐτ. ἐν Σοφιστ. 250D· γέλωτι Διογ. Λ. 7. 185. 5) [[παρεμποδίζω]], [[ἐμποδίζω]], παρακωλύω, Εὐρ. Ρῆσ. 59 (ἀλλὰ τὸ [[χωρίον]] [[εἶναι]] ἀμφίβ.). 6) συνεχῶς τηρῶ, ἔχω συνεχῶς, δύο σχολὰς Στράβ. 650, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 2. 18, 1. ― Παθητ., εἶμαι [[συνεχής]], Παρμεν. 77. ΙΙ. ἀμεταβ., [[συνέρχομαι]], εἰς ἓν Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 4. 5, 6· [[πρός]] τι Σέξτ. Ἐμπ. π. Π. 1. 145. 2) παύομαι, [[λήγω]], Ἰω. Χρυσ. | |||
}} | }} | ||