ὁμοῦ: Difference between revisions

ὁμοῦ (view source)

Revision as of 10:56, 5 August 2017

5,003 bytes added , 5 August 2017

6_6

Spiros

Bureaucrats, Interface administrators, Administrators

3,274,215

edits

@@ Line 12: / Line 12: @@
 {{pape
 |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0341.png Seite 341]] an demselben Orte (von [[ὁμός]], dem ποῦ entsprechend); μὴ ἐμὰ σῶν [[ἀπάνευθε]] τιθήμεναι ὀστέα, ἀλλ' ὁμοῦ, Il. 23, 84; ὁμοῦ δ' ἔχον ὠκέας ἵππους, 11, 127; oft werden dadurch zwei schon durch [[καί]] verbundene Substantiva noch enger verknüpft, <b class="b2">zusammt</b>, zugleich, εἰ δὴ ὁμοῦ πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς 1, 61, ὁμοῦ γλυφίδας τε λαβὼν καὶ νεῦρα 4, 122, αἶγας ὁμοῦ καὶ ὄϊς 11, 245, vergleiche 17, 362. 745, öfter, ἐπήγαγε λιμὸν [[ὁμοῦ]] καὶ λοιμόν Hes. O. 243, wo überall sich ein Verbum auf mehrere Substantiva bezieht; [[ἄμφω]] ὁμοῦ, Od. 12, 424. So auch Tragg.: οἴκτειρε θῆλυν ἄρσενός θ' [[ὁμοῦ]] [[γόνον]], Aesch. Ch. 495; Ag. 1124; ἔν τ' ὀδύναις [[ὁμοῦ]] λιμῷ τ' [[οἰκτρός]], Soph. Phil. 185; auch [[ὁμοῦ]] μὲν – ὁμοῦ δέ, O. R. 4; in Prosa, ἄνδρας ὁμοῦ καὶ ἵππους, Xen. Cyr. 3, 3, 64. – C. dat., zusammen, <b class="b2">zugleichmit</b>; κεῖσθαι [[ὁμοῦ]] νεκύεσσι, zusammt, zwischen den Todten, Il. 15, 118, od. gleich wie die Todten; [[ὁμοῦ]] νεφέεσσι, 5, 867; ὅσσαι μοι ὁμοῦ τράφεν, Od. 4, 723, vgl. 15, 365; οἰμωγὴ δ' ὁμοῦ κωκ ύμασιν κατεῖχε ἅλα, Aesch. Pers. 426; u. eigtl. vom Orte, τῇδ' [[ὁμοῦ]] ναίειν πόλει, Soph. O. C. 949; ὁμ οῦ δὲ πάντες ἀναμεμιγμένοι, El. 705; τοῖς ἐμοῖς πλευροῖς [[ὁμοῦ]] κλιθεῖσαν, Trach. 1225; Phil. 1218; [[ὁμοῦ]] μιγέντος σιδήρου ἀργύρῳ, Plat. Rep. VIII, 547 a; – <b class="b2">zugleich</b>, auf einmal; παρῆν [[ὁμοῦ]] κλύειν πολλὴν βοήν, Aesch. Pers. 393; [[χρόνος]] καθαιρεῖ πάντα γηράσκων ὁμοῦ, Eum. 276. – Dah. nach Erkl. der Alten = [[ἐγγύς]], καὶ μὴν ὁρῶ τάλαιναν Εὐρυδίκην [[ὁμοῦ]], Soph. Ant. 1165; vgl. Ar. Equ. 245 Pax 505; εἶναι [[πάνυ]] [[ὁμοῦ]], Xen. Cyr. 6, 3, 7, vgl. 3, 1, 2; Plat. Theag. 129 d; ὁμοῦ δὲ τῷ τίκτειν παρεγένεθ' ἡ [[κόρη]], Men. beim Schol. Ap. Rh. 2, 121; ὁμοῦ τῷ θανάτῳ ἰόντας, Ael. H. A. 4, 36. – Selten bei Verbis der Bewegung, = [[ὁμόσε]], nach der bei den Griechen nicht seltenen Verwechslung dieser Ortsbezeichnungen, οὔπ οτ' [[εἶμι]] τοῖς φυτεύσασίν γ' [[ὁμοῦ]], Soph. O. R. 1007; ὁμοῦ γίγνεσθαι, Ar. Thesm. 572; πάντων ὁμ οῦ ὄντων, als sie sich vereinigt hatten, zusammen waren, Xen. An. 7, 1, 28; auch vom feindlichen Zusammentreffen, πρὶν δὲ [[ὁμοῦ]] εἶναι τοὺς πολλοὺς ἀλλήλοις, συμμιγνύουσιν οἱ κατὰ τὰ [[ἄκρα]], 4, 6, 24. – Ὁμοῦ τι, <b class="b2">beinahe</b>, fast, u. bei einem Zahlenbegriff <b class="b2">ungefähr</b>, beinahe, gegen, Plut. Them. 7 Alc. 13 Cic. 16 u. a. Sp., wie Ael. H. A. 5, 10. 16, 11; vgl. Dem. 25, 51. – Ὁμοῦ [[καί]]; ἄνδρας [[ὁμοῦ]] καὶ ἵππους ἐφόνε υον, Xen. Cyr. 3, 3, 64; dah. bei Sp. = aeque ac.
+}}
+{{ls
+|lstext='''ὁμοῦ''': Ἐπίρρ. [[κυρίως]] γεν. οὐδ. τοῦ [[ὁμός]], 1) [[κυρίως]] ἐπὶ τόπου, ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, «μαζί», Λατ. una, [[ὁμοῦ]] δ’ ἔχον ὠκέας ἵππους Ἰλ. Λ. 127· μὴ ἐμὰ σῶν [[ἀπάνευθε]] τιθήμεναι ὀστέ’, Ἀχιλλεῦ, ἀλλ’ [[ὁμοῦ]] Ἰλ. Ψ. 84· [[ὁμοῦ]] [[εἶναι]], ἀντίθετ. τῷ χωρὶς [[εἶναι]], Ξεν. Κύρ. 6. 1, 7, κτλ.· [[ὁμοῦ]] πάντες ἀναμεμιγμένοι Σοφ. Ἠλ. 715, κτλ.· - παρὰ μεταγενεστ. [[μετὰ]] ῥημάτων κινήσεως σημαντικῶν, ἀντὶ τοῦ [[ὁμόσε]] ἢ [[ὁμόθεν]], ἴδε Cobet V. LL. σ. 85. 2) [[ἄνευ]] διακεκριμένης τινὸς ἐννοίας τόπου, ὡς τὸ Λατ. simul, «μαζί», ἐν ταὐτῷ, [[ἄμφω]] [[ὁμοῦ]] Ὀδ. Μ. 424· παρῆν [[ὁμοῦ]] κλύειν πολλὴν βοὴν Αἰσχύλ. Πέρσ. 401· [[χρόνος]] καθαιρεῖ πάντα.. [[ὁμοῦ]] ὁ αὐτ. ἐν Εὐμ. 286· δυοῖν [[ὁμοῦ]] Σοφ. Ο. Κ. 330· εἰ γὰρ Αἰγίσθῳ θ’ [[ὁμοῦ]], ἐπ’ ἴσης, ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 1416· - παρ’ Ὁμ. [[συχνάκις]] χρησιμεύει πρὸς σύνδεσιν δύο οὐσιαστ. ἤδη συνδεδεμένων διὰ τοῦ καὶ ἢ τε, ἵνα δείξῃ ὅτι ἑκάτερον ἔχει τὴν αὐτὴν σχέσιν πρὸς τὸ [[ῥῆμα]], εἰ δὴ [[ὁμοῦ]] πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιοὺς Ἰλ. Α. 61· [[ὁμοῦ]] γλυφίδας τε λαβὼν καὶ [[νεῦρα]] Δ. 122· χίλι’ ὑπέστη, αἶγας [[ὁμοῦ]] καὶ ὄϊς Λ. 245· θυμὸς τείρεθ’ [[ὁμοῦ]] καμάτῳ τε καὶ ἱδρῷ Ρ. 745· κτλ.· ἐπήγαγε λιμὸν [[ὁμοῦ]] καὶ λοιμὸν Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 241· οὕτω καὶ παρ’ Ἀττ., οἴκτιρε θῆλυν ἄρσενός θ’ [[ὁμοῦ]] [[γόον]] Αἰσχύλ. Χο. 502· πόλιν τε κἀμὲ καί σ’ [[ὁμοῦ]] στένει Σοφ. Ο. Τ. 64, πρβλ. Αἴ. 667, 1079· ἱππέας τε καὶ ὁπλίτας [[ὁμοῦ]] Θουκ. 7. 30, κτλ.· - ἐπαναλαμβάνεται: [[ὁμοῦ]] μέν..., [[ὁμοῦ]] δέ..., Σοφ. Ο. Τ. 4· πρβλ. [[ὁμῶς]]. 3) [[μετὰ]] δοτ., [[ὁμοῦ]] μετά τινος, Λατ. una cum, [[ὁμοῦ]] νεφέεσσιν ἰὼν Ἰλ. Ε. 867· κεῖσθαι [[ὁμοῦ]] νεκύεσσι Ο. 118· [[ὁμοῦ]] τῇ λίμνῃ Ἡρόδ. 2. 101· οἰμωγῇ.. [[ὁμοῦ]] κωκύμασιν Αἰσχύλ. Πέρσ. 426· - [[ὡσαύτως]] καὶ ἑπομένου τοῦ [[ὁμοῦ]] [[μετὰ]] τὴν δοτικήν, ὅσσαι μοι [[ὁμοῦ]] [[τράφεν]] Ὀδ. Δ. 723· θεοῖς [[ὁμοῦ]] = ξὺν θεοῖς, Σοφ. Αἴ. 767, πρβλ. προστάτις· οὔ ποτ’ [[εἶμι]] τοῖς φυτεύσασίν γ’ [[ὁμοῦ]], [[οὐδέποτε]] θὰ [[ὑπάγω]] πλησίον τῶν γονέων μου, ὁ αὐτ. ἐν Ο. Τ. 1007· τοῖσιν ἐχθίστοισιν συνναίειν [[ὁμοῦ]] ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 1237, πρβλ. Ο. Κ. 949. Εὐρ. Ἑλ. 104. ΙΙ. παρὰ τοῖς Ἀττ. [[ὡσαύτως]] ὡς τὸ ἐγγύς, πλησίον, ὁρῶ τάλαιναν Εὐρυδίκην [[ὁμοῦ]] Σοφ. Ἀντ. 1180, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἱππ. 245, Εἰρ. 513, Θεσμ. 572, Ξεν. Κύρ. 3. 1, 2· - [[ὡσαύτως]] [[μετὰ]] δοτ., πλησιέστατα [[πρός]]..., τοῖς ἐμοῖς πλευροῖς [[ὁμοῦ]] κλιθεῖσαν Σοφ. Τρ. 1225, Ξεν. Ἑλλ. 3. 2, 5, Πλάτ. Θεάγ. 129D· [[ὁμοῦ]] τι τῷ τίκτειν παρεγένεθ’ ἡ [[κόρη]] Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 204, πρβλ. Διον. Ἁλ. 1. 78. 2) [[λίαν]] σπανίως [[μετὰ]] γεν., νεὼς [[ὁμοῦ]] στείχειν Σοφ. Φιλ. 1218· [[εἶναι]] [[ὁμοῦ]] [[ἀλλήλων]] (διάφ. γραφὴ -οις) Ξεν. Ἀν. 4. 6, 24. 3) ἐπὶ ποσοῦ ἐν ὅλῳ, ἐν συνόλῳ, ἀπὸ Σόλωνος [[ὁμοῦ]] διακόσιά ἐστιν ἔτη Δημ. 420. 14· εἰσὶν [[ὁμοῦ]] [[δισμύριοι]] Δημ. 785. 24, πρβλ. 956. 1. Μένανδρ. ἐν τῷ «Ἑαυτὸν τιμωρουμένῳ» 1. ΙΙΙ. [[ὁμοῦ]] καί, ἀκριβῶς ὡς, Λατ. aeque ac, Ξεν. Κύρ. 3. 3, 64· πρβλ. [[ὅμοιος]] Β. 6. - Ἴδε Κόντου Φιλολ. Ποικίλα ἐν Ἀθηνᾶς τ. Α΄, σ. 156, κἑξ.
 }}