τοῦ: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''τοῦ''': [[ἀλλά]] προηγεῖται ὁ σύνδ. μέν, ἐάν ἡ πρώτη [[πρότασις]] [[εἶναι]] καταφατική, προηγεῖται δὲ οὐ μόνον, ἐάν [[εἶναι]] ἀποφατική, ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοί ... ἀλλ’ οὐκ Ἀτρείδῃ..., Ἰλ. Λ. 24· οὐ μόνον [[ἅπαξ]], ἀλλὰ [[πολλάκις]], Πλάτ. Φαῖδρ. 228Α: - ἐν τῇ δευτέρᾳ περιπτώσει πρὸς ἰσχυροποίησιν τῆς ἐναντιώσεως τὸ [[ἀλλά]] ἀκολουθεῖται ὑπὸ τοῦ συνδέσμου καὶ, ὡς Ξεν. Ἀπομν. 1. 4, 13., 2. 7, 6· τὸ ἀλλὰ καί, εὕρηται [[ὡσαύτως]] [[μετὰ]] τὸ οὐδέν, [[οὐδείς]], κτλ. = [[ἀλλά]] [[τοὐναντίον]]· Οὐώλφ. Λεπτίν. 460. 2· οὕτω καὶ τὰ οὐχ (ἢ μὴ) ὅτι, οὐχ (ἢ μὴ) [[ὅπως]], ἀκολουθοῦνται ὑπὸ τοῦ [[ἀλλά]]..., [[ἀλλά]] καί..., = οὐ μόνον, [[ἀλλά]]... Ἡ πρώτη [[πρότασις]] [[ὡσαύτως]] ἰσχυροποιεῖται διὰ διαφόρων μορίων, ὡς τοί, [[ἤτοι]], κτλ., καὶ τὸ ἀλλὰ τῇ προσθήκῃ τοῦ γε ἢ [[ὅμως]]. - ἰδιάζουσαι χρήσεις τοῦ ἀλλὰ [[μετὰ]] ἁπλῶν προτάσεων: <br />1) ἐν ὑποθετικοῖς λόγοις ἡ [[ἀπόδοσις]] [[συχνάκις]] ἀντιτίθεται πρὸς τὴν πρότασιν διὰ τοῦ [[ἀλλά]], [[ἀλλά]] καί, [[ἀλλά]] περ, = [[ὅμως]], ἀκόμη, [[τοὐλάχιστον]], Ἰλ. Α. 281, Ὀδ. Θ. 154, Μ. 349, κτλ.: οὕτω [[μετὰ]] τὸ [[εἴπερ]] τε..., ἀκολουθεῖ [[ἀλλά]] τε..., Ἰλ. Κ. 226, [[ἀλλά]] τε καί..., Ἰλ. Α. 82: [[ὡσαύτως]] παρὰ πεζοῖς [[μετὰ]] τὸ εἰ..., [[ἀλλά]]..., ἢ [[ἀλλά]] ... γε, Πλάτ. Φαίδων 91Β, Γοργ. 470D, κτλ.· εἰ καὶ μετέχουσι..., ἀλλ’ οὐ... Ἀριστ. Πολ. 3.11, 12: - σπανιώτερον [[μετὰ]] χρονικοὺς συνδέσμους, ὡς ἐπειδή, Ὀδ. Ξ. 151· ἐπεί, Σοφ. Ο. Κ. 241. 2) μεθ’ Ὅμηρον τὸ ἀλλὰ [[ἐνίοτε]] προσάπτεται εἰς ἁπλῆν λέξιν· ἀλλὰ νῦν, ἀλλὰ τῷ χρόνῳ, tandem aliquando: ἀλλὰ πράγματι ἡ [[χρῆσις]] αὕτη [[εἶναι]] ἐλλειπτικὴ καὶ δύναται νὰ ἐξηγηθῇ ἐκ τῶν λεχθέντων ἐν τῷ προηγ. κεφ., ὡς ἐν Σοφ. Ἠλ. 411, ὦ θεοὶ πατρῷοι, συγγένεσθέ γ’ ἀλλὰ νῦν (ὅ ἐ. εἰ μὴ πρότερον, ἀλλὰ νῦν γε), πρβλ. Ἀντ. 552, Ο.Κ. 1276: - ἡ [[χρῆσις]] αὕτη [[εἶναι]] [[λίαν]] [[συνήθης]] παρὰ Τραγ., ἴδε Ἐλμσλ. Εὐρ. [[Ἡρακλ]]. 565, Μήδ. 912: - [[οὕτως]], ἐὰν οὖν ἀλλὰ νῦν γ’ ἔτι, δηλ. ἐὰν οὖν [μὴ [[ἄλλοτε]]], ἀλλὰ νῦν γε..., = ἐὰν λοιπὸν τώρα [[τοὐλάχιστον]], Δημ. 37, 19: ἴδε κατωτ. ΙΙ. 2. 3) [[μετὰ]] ἄρνησιν ὁ ἀλλὰ [[ἐνίοτε]] = ἀλλ’ ἢ (ὃ ἴδε) = εἰμή, μόνον, οὔ τί μοι [[αἴτιος]] [[ἄλλος]], ἀλλὰ τοκῆε δύω, οὐδεὶς [[ἄλλος]] εἰμή... Ὀδ. Θ.312· [[οὐδέ]] τις ἄλλη φαίνετο γαιάων, ἀλλ’ οὐρανὸς ἠδὲ [[θάλασσα]], Μ. 404· ἔπαισεν οὔ τις, ἀλλ’ ἐγώ..., Σοφ. Ο. Τ. 1331· ἡδέα... οὐκ ἔστιν ἀλλὰ τούτοις, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 10.5, 10· πρβλ. τὸ [[ἐναντίον]] γενόμενον ἐν τῇ ἀγγλικῇ λέξει but (ἀλλὰ) = be out = ἐκτός: - οὕτω καί, τάφον, οὔκ ἐν ᾧ κεῖνται, [[μᾶλλον]], ἀλλ’ ἐν ᾧ ἡ [[δόξα]] κτλ., οὐχὶ τόσον ἐκεῖνον ἐν ᾧ κεῖνται, ὅσον..., Θουκ. 2. 43· οὐχ [[ὅπλον]] τὸ πλεῖον, ἀλλὰ δαπάνης, ὁ αὐτ. 1. 83. 4) [[μετὰ]] κλητικὴν ὡς τὸ δέ Ι. 5, Πλάτ. Εὐθύφρ. 3C. ΙΙ. πρὸς ἐναντίωσιν ὁλοκλήρων λόγων καὶ κώλων, Λατ. at: 1) [[συχνάκις]] ἐπὶ ταχείας μεταβάσεως ἀπὸ ἑνὸς ὑποκειμένου εἰς ἕτερον, ὡς ἐν Ἰλ. Α. 134, 140 κτλ. οὕτω καὶ ἀλλὰ καὶ ὥς, Α. 116· ἀλλ’ οὐδ’ ὥς..., Ὀδ. Α.6: - μεθ’ Ὅμ. [[ὡσαύτως]] καὶ ἐπὶ [[ταχέως]] γινομένων ἀποκρίσεων καὶ ἐνστάσεων = [[μάλιστα]], [[ἀλλά]]..., [[καλῶς]], [[πλήν]]..., πρὸ πάντων ἐπὶ ἀρνήσεως, Ἀριστοφ. Ἀχ. 402, κτλ., ἀλλ’ οὐχὶ [[πάντοτε]], Πλάτ. Πρωτ. 330B, Γοργ. 449A. Ὁπόταν πολλαὶ ἐνστάσεις ἀκολουθῶσι [[μετὰ]] ταχείας διαδοχῆς, [[τότε]] καὶ αἱ ἐρωτήσεις καὶ αἱ ἀποκρίσεις εἰσάγονται διὰ τοῦ [[ἀλλά]], ὡς: πότερον ᾔτουν σέ τι...; ἀλλ’ ἀπῄτουν; ἀλλὰ περὶ παιδικῶν μαχόμενος; ἀλλὰ μεθύων ἐπαρῴνησα; Ξεν. Ἀν. 5. 8, 4. ([[ὁπότε]] πάντα πλὴν τοῦ πρώτου ἀλλὰ δύνανται νὰ ἑρμηνευθῶσι διὰ τοῦ ἤ)· [[οὕτως]]: ἀλλὰ μήν..., ἀκολουθοῦντος τοῦ [[ἀλλά]], Ἀριστ. Πολ. 3. 16, 4 κἑξ.: - ἐπὶ ζωηρῶν ἀποκρίσεων ὁ Πλάτ. [[συχνάκις]] μεταχειρίζεται νὴ τοὺς θεοὺς [[ἀλλά]]..., μὰ Δί’ [[ἀλλά]]..., Γοργ. 481C., Φίλ. 36Α· πρβλ. Ἀλκ. Ι. 110 B καὶ C καὶ ἀλλ.: - Καὶ ὁ [[Ὅμηρος]] ἔχει ἀλλὰ ἐν ἀρχῇ ὁμιλίας ἵνα εἰσαγάγῃ γενικήν τινα ἀντίρρησιν, Ὀδ. Δ. 472, πρβλ. Ξεν. Συμπ. ἐν ἀρχῇ. 2) ὁ ἀλλὰ κεῖται παρ’ Ὁμήρ. ἰδίως [[μετὰ]] προστακτ. ἢ ὑποτακτ. πρὸς παραίνεσιν, κατάπεισιν, παρόρμησιν, κτλ., ὡς τὸ Λατ. tandem, ἀλλ’ ἴθι, ἀλλ’ ἄγε, ἀλλ’ ἴωμεν, ἀλλὰ πίθεσθε, Ὅμ.: [[οὕτως]], ἀλλ’ ἕρπεθ’ ὡς τάχιστα, Σοφ. Ο. Κ. 1643· πρβλ. Ἀντ. 1029, κτλ.: ἡ κλητ. [[ἐνίοτε]] προηγεῖται τοῦ [[ἀλλά]], ὡς: ὦ [[Φίντις]], ἀλλὰ ζεῦξον, Πινδ. Ο. 6. 37, ἴδε ἀνωτ. Ι. 2. 3) [[συχνάκις]] τίθεται [[ὅπως]] διακοπῇ [[ὁμιλία]] τις καὶ παύσῃ ἀποτόμως· ἀλλὰ [[ταῦτα]] μὲν τί δεῖ λέγειν, Σοφ. Φ. 11, πρβλ. 756., Τρ. 467, κτλ. 4) οὐκ ὀλίγαι Ἀττικαὶ φράσεις δύνανται νὰ ὑπαχθῶσιν [[ἐνταῦθα]] ὡς ἐλλειπτικαί: οὐ μὴν [[ἀλλά]], οὐ μέν τοι [[ἀλλά]]..., = δὲν ἔχει (τὸ [[πρᾶγμα]] [[οὕτως]]), [[ἀλλά]]..., οὐχὶ ([[οὕτως]]), [[ἀλλά]]..., ὁ [[ἵππος]] πίπτει καὶ μικροῦ αὐτὸν ἐξετραχήλισεν· οὐ μὴν [ἐξετραχήλισεν], ἀλλ’ ἐπέμεινεν ὁ [[Κῦρος]] = [[ὅμως]] δὲν [τὸν ἔρριψεν], [[ἀλλά]]..., Ξεν. Κύρ. 1, 4, 8· πρβλ. Πλάτ. Συμπ. 173A: - [[οὕτως]], οὐ γὰρ ἀλλἀ, Ἀριστοφ. Βάτρ. 58, 498: - ἔτι καὶ [[μετὰ]] τὸ δέ, ὑμεῖς δέ μ’ ἀλλὰ παιδὶ συμφονεύσατε, Εὐρ. Ἑκ. 391. III. [[ὁπόταν]] συνδυάζηται μετ’ ἄλλων μορίων, ἕκαστον αὐτῶν διατηρεῖ τὴν δύναμιν αὑτοῦ καὶ τὴν σημασίαν, ὡς: 1) ἀλλ’ ἄρα, [[σχεδόν]] = [[ἀλλά]], ἐπὶ ταχείας μεταβάσεως, Ἰλ. Ζ. 418, Μ. 320· ἀλλὰ παρ’ Ἀττ. ἐν χρήσει, [[ὅπως]] εἰσαγάγῃ ἀντίρρησιν θεμελιουμένην ἐπί τινος προηγηθέντος, Πλατ. Ἀπολ. 25Α· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ ἐρωτήσεων, ἀλλ’ ἆρα...; ὁ αὐτ. Πολ. 381Β. 2) ἀλλ’ οὖν = ἀλλ’ [[ὅμως]], ὁπωσδήποτε, Τρόδ. 3. 140, Σοφ. Ἀντ. 84, κτλ.· [[ὡσαύτως]] επὶ ὑποχωρήσεως = [[τότε]] λοιπόν, Πλάτ. Πρωτ. 310Α· καὶ ἐν τῇ ἀποδόσει = ὁπωσδήποτε [[ὅμως]]· ἀλλ’ οὖν γε, Πλάτ. Φαίδων 91Β, πρβλ. Αἰσχίν. 66. 5. 3) ἀλλὰ γάρ, [[συχνάκις]] μετ’ ἄλλων παρεμπιπτουσῶν λέξεων = τῷ Λατ. enimvero, = ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλὰ πράγματι, βεβαίως, ὡς· ἀλλὰ γὰρ Κρέοντα [[λεύσσω]]..., παύσω γόους, ἀλλὰ τοῦτο ἀνωμάλως [[εἶναι]] τεθειμένον [[ἀντί]]: [[ἀλλά]], Κρεόντα γὰρ [[λεύσσω]], παύσω γόους, Εὐρ. Φοίν. 1307· καὶ [[οὕτως]] εὑρίσκομεν τὴν σειρὰν τῶν λέξεων ἐν Σοφ. Φ. 81· πρβλ. Ἐλμσλ. [[Ἡρακλ]]. 481, Μήδ. 1035, ἀλλὰ τὸ [[ῥῆμα]] τὸ [[μετὰ]] τοῦ ἀλλὰ [[συχνάκις]] παραλείπεται, Ἡρόδ. 8.8, Αἰσχύλ. Πρ. 941· αὕτη ἡ [[χρῆσις]] ἐν ἀποφατικῇ μορφῇ ἀλλ’ οὐ γάρ, [[εἶναι]] παλαιοτέρα, Ἰλ. Η. 242, Ὀδ. Ξ. 355, καὶ ἀλλ., Σοφ. Ο. Τ. 1409: - [[ὡσαύτως]] ἀλλὰ γὰρ δή, ἀλλὰ γάρ τοι, Σοφ. Αἴ. 167, Φ. 81· ἴδε οὐ γὰρ [[ἀλλά]]. 4) ἀλλ’ εἰ...; = ἀλλὰ τί θὰ γείνῃ, ἐάν...; Ἰλ. Π. 559. 5) ἀλλ’ ἦ ἐν ἐρωτήσεσιν = Λατ. an vero? ergo? Σοφ. Ἠλ. 879· ἀλλ’ ἦ, τὸ λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν; Πλάτ. Γοργ. 447Α, πρβλ. Πρωτ. 309C. Ἐλμσλ. [[Ἡρακλ]]. 426, πρβλ. ἀλλ’ ἢ (ἐν τῷ ἄρθρῳ τούτῳ). 6) ἀλλὰ ἀκολουθεῖται ὑπὸ πολλῶν λέξεων, αἵτινες [[ἁπλῶς]] ἰσχυροποιοῦσιν αὐτόν· ὡς ἀλλ’ [[ἤτοι]], Ὁμ., [[ἀλλά]] τοι, Αἰσχύλ. Πέρσ. 795, κτλ., ἀλλὰ μέντοι, ἀλλὰ μήν, ἴδε ἐν λ. μήν ΙΙ. 3· [[ἀλλά]] ... γε [[παραχωρητικός]], ἀλλ’ ἔμοιγε ... φαίνεται, Πλάτ. Θεαίτ. 157D· [[οὕτως]], ἀλλὰ δή, [[μάλιστα]] μετ’ ἄλλων λέξεων παρεμπιπτουσῶν, Σοφ. Αἴ. 1271, Ο. Κ. 586, κτλ.· ἀλλὰ μὲν δὴ καὶ [[αὐτός]], Πλάτ. Θεαίτ. 143Β.

}}