ὁμοῦ: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''ὁμοῦ''': Ἐπίρρ. [[κυρίως]] γεν. οὐδ. τοῦ [[ὁμός]], 1) [[κυρίως]] ἐπὶ τόπου, ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, «μαζί», Λατ. una, [[ὁμοῦ]] δ’ ἔχον ὠκέας ἵππους Ἰλ. Λ. 127· μὴ ἐμὰ σῶν [[ἀπάνευθε]] τιθήμεναι ὀστέ’, Ἀχιλλεῦ, ἀλλ’ [[ὁμοῦ]] Ἰλ. Ψ. 84· [[ὁμοῦ]] [[εἶναι]], ἀντίθετ. τῷ χωρὶς [[εἶναι]], Ξεν. Κύρ. 6. 1, 7, κτλ.· [[ὁμοῦ]] πάντες ἀναμεμιγμένοι Σοφ. Ἠλ. 715, κτλ.· - παρὰ μεταγενεστ. [[μετὰ]] ῥημάτων κινήσεως σημαντικῶν, ἀντὶ τοῦ [[ὁμόσε]] ἢ [[ὁμόθεν]], ἴδε Cobet V. LL. σ. 85. 2) [[ἄνευ]] διακεκριμένης τινὸς ἐννοίας τόπου, ὡς τὸ Λατ. simul, «μαζί», ἐν ταὐτῷ, [[ἄμφω]] [[ὁμοῦ]] Ὀδ. Μ. 424· παρῆν [[ὁμοῦ]] κλύειν πολλὴν βοὴν Αἰσχύλ. Πέρσ. 401· [[χρόνος]] καθαιρεῖ πάντα.. [[ὁμοῦ]] ὁ αὐτ. ἐν Εὐμ. 286· δυοῖν [[ὁμοῦ]] Σοφ. Ο. Κ. 330· εἰ γὰρ Αἰγίσθῳ θ’ [[ὁμοῦ]], ἐπ’ ἴσης, ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 1416· - παρ’ Ὁμ. [[συχνάκις]] χρησιμεύει πρὸς σύνδεσιν δύο οὐσιαστ. ἤδη συνδεδεμένων διὰ τοῦ καὶ ἢ τε, ἵνα δείξῃ ὅτι ἑκάτερον ἔχει τὴν αὐτὴν σχέσιν πρὸς τὸ [[ῥῆμα]], εἰ δὴ [[ὁμοῦ]] πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιοὺς Ἰλ. Α. 61· [[ὁμοῦ]] γλυφίδας τε λαβὼν καὶ [[νεῦρα]] Δ. 122· χίλι’ ὑπέστη, αἶγας [[ὁμοῦ]] καὶ ὄϊς Λ. 245· θυμὸς τείρεθ’ [[ὁμοῦ]] καμάτῳ τε καὶ ἱδρῷ Ρ. 745· κτλ.· ἐπήγαγε λιμὸν [[ὁμοῦ]] καὶ λοιμὸν Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 241· οὕτω καὶ παρ’ Ἀττ., οἴκτιρε θῆλυν ἄρσενός θ’ [[ὁμοῦ]] [[γόον]] Αἰσχύλ. Χο. 502· πόλιν τε κἀμὲ καί σ’ [[ὁμοῦ]] στένει Σοφ. Ο. Τ. 64, πρβλ. Αἴ. 667, 1079· ἱππέας τε καὶ ὁπλίτας [[ὁμοῦ]] Θουκ. 7. 30, κτλ.· - ἐπαναλαμβάνεται: [[ὁμοῦ]] μέν..., [[ὁμοῦ]] δέ..., Σοφ. Ο. Τ. 4· πρβλ. [[ὁμῶς]]. 3) [[μετὰ]] δοτ., [[ὁμοῦ]] μετά τινος, Λατ. una cum, [[ὁμοῦ]] νεφέεσσιν ἰὼν Ἰλ. Ε. 867· κεῖσθαι [[ὁμοῦ]] νεκύεσσι Ο. 118· [[ὁμοῦ]] τῇ λίμνῃ Ἡρόδ. 2. 101· οἰμωγῇ.. [[ὁμοῦ]] κωκύμασιν Αἰσχύλ. Πέρσ. 426· - [[ὡσαύτως]] καὶ ἑπομένου τοῦ [[ὁμοῦ]] [[μετὰ]] τὴν δοτικήν, ὅσσαι μοι [[ὁμοῦ]] [[τράφεν]] Ὀδ. Δ. 723· θεοῖς [[ὁμοῦ]] = ξὺν θεοῖς, Σοφ. Αἴ. 767, πρβλ. προστάτις· οὔ ποτ’ [[εἶμι]] τοῖς φυτεύσασίν γ’ [[ὁμοῦ]], [[οὐδέποτε]] θὰ [[ὑπάγω]] πλησίον τῶν γονέων μου, ὁ αὐτ. ἐν Ο. Τ. 1007· τοῖσιν ἐχθίστοισιν συνναίειν [[ὁμοῦ]] ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 1237, πρβλ. Ο. Κ. 949. Εὐρ. Ἑλ. 104. ΙΙ. παρὰ τοῖς Ἀττ. [[ὡσαύτως]] ὡς τὸ ἐγγύς, πλησίον, ὁρῶ τάλαιναν Εὐρυδίκην [[ὁμοῦ]] Σοφ. Ἀντ. 1180, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἱππ. 245, Εἰρ. 513, Θεσμ. 572, Ξεν. Κύρ. 3. 1, 2· - [[ὡσαύτως]] [[μετὰ]] δοτ., πλησιέστατα [[πρός]]..., τοῖς ἐμοῖς πλευροῖς [[ὁμοῦ]] κλιθεῖσαν Σοφ. Τρ. 1225, Ξεν. Ἑλλ. 3. 2, 5, Πλάτ. Θεάγ. 129D· [[ὁμοῦ]] τι τῷ τίκτειν παρεγένεθ’ ἡ [[κόρη]] Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 204, πρβλ. Διον. Ἁλ. 1. 78. 2) [[λίαν]] σπανίως [[μετὰ]] γεν., νεὼς [[ὁμοῦ]] στείχειν Σοφ. Φιλ. 1218· [[εἶναι]] [[ὁμοῦ]] [[ἀλλήλων]] (διάφ. γραφὴ -οις) Ξεν. Ἀν. 4. 6, 24. 3) ἐπὶ ποσοῦ ἐν ὅλῳ, ἐν συνόλῳ, ἀπὸ Σόλωνος [[ὁμοῦ]] διακόσιά ἐστιν ἔτη Δημ. 420. 14· εἰσὶν [[ὁμοῦ]] [[δισμύριοι]] Δημ. 785. 24, πρβλ. 956. 1. Μένανδρ. ἐν τῷ «Ἑαυτὸν τιμωρουμένῳ» 1. ΙΙΙ. [[ὁμοῦ]] καί, ἀκριβῶς ὡς, Λατ. aeque ac, Ξεν. Κύρ. 3. 3, 64· πρβλ. [[ὅμοιος]] Β. 6. - Ἴδε Κόντου Φιλολ. Ποικίλα ἐν Ἀθηνᾶς τ. Α΄, σ. 156, κἑξ.

}}