3,276,318
edits
ὑποβολή: Difference between revisions
Bailly1_5
(6_9) |
(Bailly1_5) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ὑποβολή''': ἡ, ([[ὑποβάλλω]])· Ι. ἐνεργητικῶς, τὸ ὑποβάλλειν, ἁπλώνειν [[κάτωθεν]], ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ [[περιβολή]], Πλάτ. Πολιτικ. 280Β· ἡ τῶν ἐνεδρευόντων ὑπ., ἡ κεκρυμμένη [[θέσις]] τῶν ἐνεδρευόντων, Πολύβ. 3. 105, 1. 2) τὸ ὑποβάλλειν, τιθέναι [[ὑποκάτω]] νόθον [[τέκνον]] ἀντὶ τοῦ γνησίου, ἐπὶ ὑποβολιμαίου τέκνου, Πλάτ. Πολ. 538Α, πρβλ. Λουκ. π. Ὀρχ. 32· «ὑποβολῆς γραφὴς τί ἐστίν; [[εἶδος]] ἐγκλήματος, εἴ τις ἐγκαλοίη τινὶ ὡς [[ὑποβολιμαῖος]] εἴη, ἐγράφετο ὑποβολῆς καὶ ἁλόντα αὐτὸν ἔδει πεπρᾶσθαι» Ἀν. Βεκ. 311, 33, πρβλ. τὸ ἑπόμ.· [[ὡσαύτως]], ὑπ. κλειδῶν, [[ἀντικατάστασις]] ψευδῶν κλειδίων, Πλουτ. Ρωμ. 22· ὑπ. προσώπου [[εἶναι]] «[[ὅταν]] ὁ [[ῥήτωρ]] θέλων τι εἰπεῖν πρὸς τὸ ἀνεκτότερον ἄλλῳ προσώπῳ τὸν λόγον περιθῇ» Ρήτορ. (Walz) τ. 8. σ. 539. 3) [[ὑπόμνησις]], ἐξ ὑποβολῆς, δι’ ὑπομνήσεως, εἰσηγήσεως ἢ συμβουλῆς, Ξεν. Κύρ. Παιδ. 3. 3, 37· πρβλ. Πολύβ. 9. 24, 3., 15. 2, 12· ἐξ ὑποβολῆς διιέναι τὸν ὅρκον, καθ’ ὑπαγόρευσιν ἄλλου, Πολέμων παρὰ Μακροβ. 5. 19, 28· ἐπὶ ταύτης τῆς σημασίας ὁ Ἕρμανν. ἑρμηνεύει ἐξ ὑποβολῆς ῥαψῳδεῖν, ἀπαγγέλειν [[ποίημα]] ἐπὶ δεδομένης ὑποθέσεως, Διογ. Λαέρτ. 1. 57· ἴδε Opusc. 5. 300 κἑξ., 7. 65 κἑξ.· ἐν ᾧ ὁ Wolf. Proleg. II. σ. cxl., οὗ τὴν γνώμην ὑποστηρίζει καὶ ὁ Böckh ἐν Συλλ. Ἐπιγρ. 2. 676, 1125, λαμβάνει τὸ ἐξ ὑποβολῆς = ἐξ ὑπολήψεως, ἀναλαμβάνων τὸ [[ποίημα]] [[ἐκεῖθεν]] [[ὅπου]] ὁ [[ἕτερος]] ἐπαύσατο ἀπαγγέλων· πρβλ. [[ὑποβάλλω]] ΙΙΙ, [[ὑποβλήδην]]· - [[ὅθεν]] ἐν Συλλ. Ἐπιγρ. 3088 ὑποβολὴ [[ῥαψῳδία]], ἴδε Βöckh σ. 677. 4) ἐξ ὑποβολῆς, [[ὡσαύτως]], διὰ διακοπῆς, Σχόλ. εἰς Ἰλ. Τ. 80. - Ἐν. τῇ Ρητορ. «ἐξ ὑποβολῆς, τουτέστιν [[ἔξωθεν]] ὑποβάλλειν τῷ ὑποκειμένῳ πράγματι κτλ.» Ρήτορες (Walz) τ. 6, σ. 122, 27. ΙΙ. παθητικῶς, τὸ ὑποβαλλόμενον, [[ὑποκάτω]] τιθέμενον, βάσις, θεμέλιον, Πλούτ. 2. 320Β· ὑπ. τοῦ σωφρονεῖν ἡ [[ἐγκράτεια]] Μουσώνιος παρὰ Στοβ. 160. 1· φυσικὴ ὑπ. τῇ ψυχῇ [[πρός]] τι, φυσικὸν θεμέλιον ἢ [[δεξιότης]], [[ἱκανότης]] [[πρός]]..., ὁ αὐτ. ἐν Στοβ. Ἐκλογ. 2. 428· - ὡς τὸ [[ὑπόθεσις]], ἡ [[ὑπόθεσις]] λόγου τινός, Λουκ. Δημ. Ἐγκώμ. 21. | |lstext='''ὑποβολή''': ἡ, ([[ὑποβάλλω]])· Ι. ἐνεργητικῶς, τὸ ὑποβάλλειν, ἁπλώνειν [[κάτωθεν]], ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ [[περιβολή]], Πλάτ. Πολιτικ. 280Β· ἡ τῶν ἐνεδρευόντων ὑπ., ἡ κεκρυμμένη [[θέσις]] τῶν ἐνεδρευόντων, Πολύβ. 3. 105, 1. 2) τὸ ὑποβάλλειν, τιθέναι [[ὑποκάτω]] νόθον [[τέκνον]] ἀντὶ τοῦ γνησίου, ἐπὶ ὑποβολιμαίου τέκνου, Πλάτ. Πολ. 538Α, πρβλ. Λουκ. π. Ὀρχ. 32· «ὑποβολῆς γραφὴς τί ἐστίν; [[εἶδος]] ἐγκλήματος, εἴ τις ἐγκαλοίη τινὶ ὡς [[ὑποβολιμαῖος]] εἴη, ἐγράφετο ὑποβολῆς καὶ ἁλόντα αὐτὸν ἔδει πεπρᾶσθαι» Ἀν. Βεκ. 311, 33, πρβλ. τὸ ἑπόμ.· [[ὡσαύτως]], ὑπ. κλειδῶν, [[ἀντικατάστασις]] ψευδῶν κλειδίων, Πλουτ. Ρωμ. 22· ὑπ. προσώπου [[εἶναι]] «[[ὅταν]] ὁ [[ῥήτωρ]] θέλων τι εἰπεῖν πρὸς τὸ ἀνεκτότερον ἄλλῳ προσώπῳ τὸν λόγον περιθῇ» Ρήτορ. (Walz) τ. 8. σ. 539. 3) [[ὑπόμνησις]], ἐξ ὑποβολῆς, δι’ ὑπομνήσεως, εἰσηγήσεως ἢ συμβουλῆς, Ξεν. Κύρ. Παιδ. 3. 3, 37· πρβλ. Πολύβ. 9. 24, 3., 15. 2, 12· ἐξ ὑποβολῆς διιέναι τὸν ὅρκον, καθ’ ὑπαγόρευσιν ἄλλου, Πολέμων παρὰ Μακροβ. 5. 19, 28· ἐπὶ ταύτης τῆς σημασίας ὁ Ἕρμανν. ἑρμηνεύει ἐξ ὑποβολῆς ῥαψῳδεῖν, ἀπαγγέλειν [[ποίημα]] ἐπὶ δεδομένης ὑποθέσεως, Διογ. Λαέρτ. 1. 57· ἴδε Opusc. 5. 300 κἑξ., 7. 65 κἑξ.· ἐν ᾧ ὁ Wolf. Proleg. II. σ. cxl., οὗ τὴν γνώμην ὑποστηρίζει καὶ ὁ Böckh ἐν Συλλ. Ἐπιγρ. 2. 676, 1125, λαμβάνει τὸ ἐξ ὑποβολῆς = ἐξ ὑπολήψεως, ἀναλαμβάνων τὸ [[ποίημα]] [[ἐκεῖθεν]] [[ὅπου]] ὁ [[ἕτερος]] ἐπαύσατο ἀπαγγέλων· πρβλ. [[ὑποβάλλω]] ΙΙΙ, [[ὑποβλήδην]]· - [[ὅθεν]] ἐν Συλλ. Ἐπιγρ. 3088 ὑποβολὴ [[ῥαψῳδία]], ἴδε Βöckh σ. 677. 4) ἐξ ὑποβολῆς, [[ὡσαύτως]], διὰ διακοπῆς, Σχόλ. εἰς Ἰλ. Τ. 80. - Ἐν. τῇ Ρητορ. «ἐξ ὑποβολῆς, τουτέστιν [[ἔξωθεν]] ὑποβάλλειν τῷ ὑποκειμένῳ πράγματι κτλ.» Ρήτορες (Walz) τ. 6, σ. 122, 27. ΙΙ. παθητικῶς, τὸ ὑποβαλλόμενον, [[ὑποκάτω]] τιθέμενον, βάσις, θεμέλιον, Πλούτ. 2. 320Β· ὑπ. τοῦ σωφρονεῖν ἡ [[ἐγκράτεια]] Μουσώνιος παρὰ Στοβ. 160. 1· φυσικὴ ὑπ. τῇ ψυχῇ [[πρός]] τι, φυσικὸν θεμέλιον ἢ [[δεξιότης]], [[ἱκανότης]] [[πρός]]..., ὁ αὐτ. ἐν Στοβ. Ἐκλογ. 2. 428· - ὡς τὸ [[ὑπόθεσις]], ἡ [[ὑπόθεσις]] λόγου τινός, Λουκ. Δημ. Ἐγκώμ. 21. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ῆς (ἡ) :<br /><b>A.</b> action de jeter sous, <i>d’où</i><br /><b>I.</b> action de mettre une ch. sous une autre;<br /><b>II.</b> action de supposer, <i>particul.</i> :<br /><b>1</b> supposition d’enfant;<br /><b>2</b> falsification : κλειδῶν PLUT substitution de fausses clés;<br /><b>III.</b> suggestion, avertissement, avis pour rappeler;<br /><b>B.</b> ce qui est placé dessous ; base, fondement ; <i>particul.</i> sujet d’un discours.<br />'''Étymologie:''' [[ὑποβάλλω]]. | |||
}} | }} | ||