criminor: Difference between revisions

591 bytes added ,  14 August 2017
D_3
(6_4)
 
(D_3)
Line 1: Line 1:
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>crīmĭnor</b>: ātus, 1, v. dep. [[crimen]], I..<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With a [[personal]] [[object]], to [[accuse]] one of [[crime]], to [[complain]] of, [[impeach]], [[calumniate]] ([[rare]] [[but]] [[class]].): hanc metui ne me criminaretur [[tibi]], Ter. Eun. 5, 2, 16; so, aliquem alicui, Tac. Or. 42; Suet. Calig. 56; cf. under β: Q. Metellum [[apud]] populum Romanum criminatus est, [[bellum]] illum ducere, etc., Cic. Off. 3, 20, 79; cf. Liv. 1, 54, 8: Patres, id. 31, 6, 4: auctores, Quint. 1, 5, 11: inopinantem, Suet. Tib. 64 al.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With things as objects, to [[complain]] of, to [[charge]] [[with]]: quibus (contionibus) cotidie potentiam meam [[invidiose]] criminabatur, Cic. Mil. 5, 12; so, res gestas argumentando crimenve dissolvere, id. Opt. Gen. 5, 15: [[nescio]] [[quid]] de illā tribu, id. Planc. 16, 38: auctoritatem Paullini, vigorem Celsi, maturitatem [[Galli]], Tac. H. 1, 87 fin.: rhetoricen vitiis, Quint. 2, 17, 26: humilitatem inopiamque ejus [[apud]] amicos Alexandri, Curt. 4, 1, 24: [[senatusconsultum]] absenti principi, Plin. Ep. 6, 13, 2; cf. α [[supra]].—With acc. and inf.: de amicitiā, [[quam]] a me violatam esse criminatus est, pauca dicam, Cic. Phil. 2, 1, 3; id. Rosc. Am. 15, 44; Liv. 2, 31, 5; 2, 37, 3.— With de, Auct. Her. 2, 30, 48.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Absol., to [[accuse]], [[criminate]]: [[neque]] ego vos ultum injurias [[hortor]] ... [[neque]] discordias, ut [[illi]] criminantur, Sall. H. 3, 61, 17 Dietsch: Tiberio criminante, Suet. Calig. 7; 30.
|lshtext=<b>crīmĭnor</b>: ātus, 1, v. dep. [[crimen]], I..<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With a [[personal]] [[object]], to [[accuse]] one of [[crime]], to [[complain]] of, [[impeach]], [[calumniate]] ([[rare]] [[but]] [[class]].): hanc metui ne me criminaretur [[tibi]], Ter. Eun. 5, 2, 16; so, aliquem alicui, Tac. Or. 42; Suet. Calig. 56; cf. under β: Q. Metellum [[apud]] populum Romanum criminatus est, [[bellum]] illum ducere, etc., Cic. Off. 3, 20, 79; cf. Liv. 1, 54, 8: Patres, id. 31, 6, 4: auctores, Quint. 1, 5, 11: inopinantem, Suet. Tib. 64 al.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With things as objects, to [[complain]] of, to [[charge]] [[with]]: quibus (contionibus) cotidie potentiam meam [[invidiose]] criminabatur, Cic. Mil. 5, 12; so, res gestas argumentando crimenve dissolvere, id. Opt. Gen. 5, 15: [[nescio]] [[quid]] de illā tribu, id. Planc. 16, 38: auctoritatem Paullini, vigorem Celsi, maturitatem [[Galli]], Tac. H. 1, 87 fin.: rhetoricen vitiis, Quint. 2, 17, 26: humilitatem inopiamque ejus [[apud]] amicos Alexandri, Curt. 4, 1, 24: [[senatusconsultum]] absenti principi, Plin. Ep. 6, 13, 2; cf. α [[supra]].—With acc. and inf.: de amicitiā, [[quam]] a me violatam esse criminatus est, pauca dicam, Cic. Phil. 2, 1, 3; id. Rosc. Am. 15, 44; Liv. 2, 31, 5; 2, 37, 3.— With de, Auct. Her. 2, 30, 48.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Absol., to [[accuse]], [[criminate]]: [[neque]] ego vos ultum injurias [[hortor]] ... [[neque]] discordias, ut [[illi]] criminantur, Sall. H. 3, 61, 17 Dietsch: Tiberio criminante, Suet. Calig. 7; 30.
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>crīmĭnor</b>,¹⁰ ātus sum, ārī ([[crimen]]), tr., accuser, [en part.] accuser de façon calomnieuse : aliquem alicui Ter. Eun. 855, noircir qqn dans l’esprit de qqn || aliquem [[apud]] populum avec prop. inf. Cic. Off. 3, 79, accuser calomnieusement qqn devant le peuple de...; cf. Arch. 11 ; Sest. 123 ; Cæl. 51 || [avec [[quod]] subj.] Off. 3, 112 ; Liv. 22, 34, 3 || criminari [[aliquid]] Cic. Mil. 12, invectiver contre qqch. || abs<sup>t</sup>] : ut [[illi]] criminantur Sall. H. 3, 61, 17, comme ils le disent mensongèrement. sens pass., v. [[crimino]].
}}
}}