accomplice

English > Greek (Woodhouse)

substantive

P. and V. συνεργός, ὁ or ἡ, συναίτιος, ὁ or ἡ, κοινωνός, ὁ or ἡ, συλλήπτωρ, ὁ, μέτοχος, ὁ or ἡ, V. συνεργάτης, ὁ, συνεργάτις, ἡ.

the part of an accomplice: V. τὸ συνδρῶν χρέος (Euripides, Andromache 337).