stipulus

Latin > English (Lewis & Short)

stĭpŭlus: a, um, adj. (old Lat.),
I firm: stipulum apud veteres firmum appellabatur, Just. Inst. 3, 15; Paul. Sent. 5, 7, § 1.

stĭpŭlus, a, um = firmus : Inst. Just. 3, 15.

stipulus, a, um (stipo), im Altlat. = fest, Paul. sent. 5, 7, 1. Iustin. instit. 3, 15 (16) pr.