πανυπέρτιμος

Greek (Liddell-Scott)

πανυπέρτῑμος: -ον, ὁ πάνυ ὑπέρτιμος, Cod. Par. 1277 fol. 196 r0, Μ. Ἀκομ. τ. Β΄, σ. 119, 4, ἔκδ. Λ.

Greek Monolingual

-ον, Μ
πολυτιμότατος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παν- + ὑπέρτιμος.