ἐνναέτις

English (LSJ)

v. ἐνναέτης¹ and ἐνναέτης²

German (Pape)

[Seite 846] ιδος, ἡ, die Einwohnerinn, Ap. Rh. 1, 1126. ιδος, ἡ, neunjährig, s. εἰναετίς.

French (Bailly abrégé)

acc. ιν;
adj. f.
habitante.
Étymologie: ἐνναέτης².

Spanish (DGE)

-ιδος
• Alolema(s): εἰνᾰ- AP 7.643 (Crin.)
• Morfología: [sólo ac. -ιν]
que tiene nueve años de edad κούρη AP l.c.
-ιδος, ἡ
epít. de la gran Madre Dindimene moradora c. gen. Φρυγίης A.R.1.1126.