ἀντιπόλεμος

German (Pape)

[Seite 259] gew. Form für das vor., Her. 8, 68 u. sonst.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui est en guerre contre, belligérant, ennemi.
Étymologie: ἀντί, πόλεμος.

Spanish (DGE)

-ον
contrincante, enemigo εἴρετο ὁ Δαρεῖος τῶν ἀντιπολέμων τὸν θόρυβον Hdt.4.134, cf. 4.140, 7.236, 8.68β, Th.3.90, Onas.10.9, Poll.1.150, Hsch., PMasp.4.8 (VI d.C.).

Greek Monotonic

ἀντιπόλεμος: -ον, = το προηγ., σε Ηρόδ.