ἐπιτηδευτέον

English (LSJ)

onemust pursue, Pl.Lg. 858d. Adj. ἐπιτηδευτέος, ἐπιτηδευτέα, ἐπιτηδευτέον, to be pursued, Plu.2.10b.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιτηδευτέον: ῥημ. ἐπίθ. τοῦ ἐπιτηδεύω, δεῖ ἐπιτηδεύειν, Πλάτ. Νόμ. 858D.