ὑπεραναίσχυντος

English (LSJ)

ὑπεραναίσχυντον, exceedingly impudent, D.43.65. Adv. ὑπεραναισχύτως Phld.Rh.1.227S.

German (Pape)

[Seite 1190] überaus unverschämt, Dem. 43, 65.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
d'une impudence qui passe les bornes.
Étymologie: ὑπέρ, ἀναίσχυντος.

Russian (Dvoretsky)

ὑπεραναίσχυντος: сверхбесстыдный Dem.

Greek (Liddell-Scott)

ὑπεραναίσχυντος: -ον, εἰς ὑπερβολὴν ἀναιδής, Δημ. 1071. 27·

Greek Monolingual

-ον, Α
τελείως αδιάντροπος.

Greek Monotonic

ὑπεραναίσχυντος: -ον, υπερβολικά αναιδής, σε Δημ.

Middle Liddell

ὑπερ-αναίσχυντος, ον,
exceeding impudent, Dem.

English (Woodhouse)

impudent, very impudent