ἐνταμιεύω
From LSJ
χαῖρ', ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων → all hail, throng that laughs untimely on the day after the festival, best of all judges of our poetic skill
Greek (Liddell-Scott)
ἐντᾰμιεύω: ἐνθησαυρίζω, «ἐνταμευόμενον· ἐνθησαυριζόμενον» Ἡσύχ.
