ἑτερόπλευρος

English (LSJ)

ον,

   A with two visible faces, λίθοι SIG247 ii 70 (Delph., iv B.C.); cf. ἁτερόπλευρος.    II with unequal sides, Scymn.267.

Greek (Liddell-Scott)

ἑτερόπλευρος: -ον, ὁ ἔχων ἑτέρας πλευράς, Σκύμν. Περιηγ. στ. 266 (κῶδ. τρίπλευρος).