ἀποκλιτέον

English (LSJ)

   A one must incline, πρός τι Arist.EN 1165a4.

Greek (Liddell-Scott)

ἀποκλῐτέον: ῥηματ. ἐπίθ., δεῖ ἀποκλίνειν, πρός τι Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 9. 2, 5.