αἱρετέος

English (LSJ)

α, ον,

   A to be chosen, ὠφελήματα, opp. αἱρετὰ ἀγαθά, Chrysipp.Stoic.3.22, 61,al.    II αἱρετέον, one must choose, Pl.Grg. 499e, Phld.Rh.1.287S., etc.

Greek (Liddell-Scott)

αἱρετέος: -α, -ον, ῥημ. ἐπίθ. ὃν πρέπει νὰ κυριεύσῃ, ἢ νὰ προτιμήσῃ τις, ὁ ἐπιθυμητός, Ξεν. Ἀπομ. 1. 1, 7, καὶ ἀλλ. ΙΙ. αἱρετέον, πρέπει τις νὰ ἐκλέξῃ, Πλάτ. Γοργ. 499Ε, καὶ ἀλλ.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
qu’on peut saisir par l’intelligence.
Étymologie: adj. verb. de αἱρέω.