σωφροσύνης πίστην ἔχειν περί τινος → to be persuaded of one's probity
verbēnātus: a, um, adj. id.,I crowned with a wreath of sacred boughs: verbenatum infulatumque, Suet. Calig. 27.
verbēnātus,¹⁶ a, um, couronné d’un rameau sacré : Suet. Cal. 27.
