θεοδίδακτος

English (LSJ)

[ῐ], ον,

   A taught of God, 1 Ep.Thess.4.9.

German (Pape)

[Seite 1195] von Gott gelehrt, N. T., K. S.

Greek (Liddell-Scott)

θεοδίδακτος: -ον, διδαχθεὶς ὑπὸ τοῦ θεοῦ, Α΄ Ἐπιστ. πρὸς Θεσσ. δ΄, 9. - Ἐπιρρ. -τως, Ἐκκλ.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
instruit par la divinité.
Étymologie: θεός, διδάσκω.

English (Strong)

from θεός and διδάσκω; divinely instructed: taught of God.