View source for μηκάς

{{LSJ1
|Full diacritics=μηκάς
|Medium diacritics=μηκάς
|Low diacritics=μηκάς
|Capitals=ΜΗΚΑΣ
|Transliteration A=mēkás
|Transliteration B=mēkas
|Transliteration C=mikas
|Beta Code=mhka/s
|Definition=άδος, ἡ, <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> <b class="b2">bleating one</b>, in Hom. always of goats, in pl., μ. αἶγες <span class="bibl">Il.11.383</span>, <span class="bibl">Od.9.124</span>, <span class="bibl">244</span>, al., cf. <span class="bibl">Antiph. 1</span>,<span class="bibl">52.8</span>; also μ. ἄρνες <span class="bibl">E.<span class="title">Cyc.</span>189</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">II</span> as Subst., = [[αἴξ]], <span class="bibl">S.<span class="title">Fr.</span>509</span>, <span class="title">AP</span>9.123 (&lt;Leon.&gt;); λευκὴ μ. Luc.<span class="title">D</span> <span class="bibl"><span class="title">DMeretr.</span>7.1</span>: pl., <span class="bibl">Theoc.1.87</span>,<span class="bibl">5.100</span>.</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0171.png Seite 171]] άδος, ἡ, von dem Vorigen, die meckernde, bei Hom. stets μηκάδες αἶγες, Il. 11, 383. 23, 31 Od. 9, 124. 244; Pind. Ol. 1, 182; Antiphan. com. Ath. X, 449 c; ἀρνῶν μηκάδων τροφαί, Eur. Cycl. 188; Soph. auch von Ochsen, brüllend, frg. 122. – Substantivisch ἡ [[μηκάς]], Luc. D. Mer. 7, wie αἱ μηκάδες, Theocr. 1, 87. 5, 100.
}}
{{ls
|lstext='''μηκάς''': -άδος, ἡ, ἡ μηκωμένη, παρ’ Ὁμ. ἀείποτε ἐπὶ αἰγῶν, ἐν τῷ πληθ., μηκάδες αἶγες Ἰλ. Λ. 383, Ὀδ. Ι. 124, 244, Ἀντιφάν. ἐν «Ἀγροίκῳ» 1, ἐν «Ἀφροδισίῳ» 1. 8· αἱ μηκάδες, αἱ μηκώμεναι, Θεόκρ. 1. 87., 5. 100· καὶ ἐν τῷ ἑνικ. Ἀνθ. Π. 9. 123, Λουκ.· ― παρὰ τοῖς [[μετέπειτα]], μ. ἄρνες, - βληχάδες, Εὐρ. Κύκλ. 189.
}}
{{bailly
|btext=άδος<br /><i>adj. f.</i><br /><b>1</b> qui bêle : ἡ [[μηκάς]], chèvre ; <i>rar.</i> brebis;<br /><b>2</b> qui mugit : ἡ [[μηκάς]], taurelle.<br />'''Étymologie:''' cf. [[μηκάομαι]].
}}
{{Autenrieth
|auten=άδος ([[μηκάομαι]]): [[bleating]] (of goats).
}}
{{grml
|mltxt=[[μηκάς]] -[[άδος]], ἡ (Α)<br /><b>1.</b> <b>ως επίθ.</b> (για αίγες, πρόβατα, [[αλλά]] και για αγελάδες), αυτός που μηκάται, που βελάζει<br /><b>2.</b> <b>ως ουσ.</b> <i>η [[αίγα]] («θῡσαι μὲν τῇ Πανδήμῳ δεήσει λευκὴν μηκάδα», <b>Λουκιαν.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Ο τ. [[μηκάς]] (<span style="color: red;"><</span> <i>μηκ</i>-<i>άδ</i>-<i>ς</i>) έχει σχηματιστεί από το ρηματ. [[θέμα]] του [[μηκάζω]], πιθ. αναλογικά με ονόματα ζώων σε -<i>άς</i> (<b>[[πρβλ]].</b> <i>δορκ</i>-<i>άς</i>, <i>κεμ</i>-<i>άς</i>)].
}}
{{lsm
|lsmtext='''μηκάς:''' -[[άδος]], ἡ, αυτή που βελάζει, λέγεται για θηλυκές κατσίκες, σε Όμηρ.· μεταγεν., μηκάδες [[ἄρνες]] = βληχάδες, σε Ευρ.
}}
{{elru
|elrutext='''μηκάς:''' <b class="num">II</b> дор. v. l. [[μακάς|μᾱκάς]], άδος ἡ<br /><b class="num">1)</b> коза или овца Theocr., Luc.;<br /><b class="num">2)</b> телка Soph.<br />άδος (ᾰδ) adj. f блеющая (κἶγες Hom.).
}}