View source for εἰ

{{LSJ1
|Full diacritics=εἰ
|Medium diacritics=εἰ
|Low diacritics=ει
|Capitals=ΕΙ
|Transliteration A=ei
|Transliteration B=ei
|Transliteration C=ei
|Beta Code=ei)
|Definition=Att.-Ion. and Arc. (for <b class="b3">εἰκ</b>, v. infr. <span class="bibl">11</span> ad init.), = Dor. and Aeol. <b class="b3">αἰ, αἰκ</b> (q. v.), Cypr. <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> ἤ <span class="title">Inscr.Cypr.</span>135.10 H., both <b class="b3">εἰ</b> and <b class="b3">αἰ</b> in Ep.:— Particle used interjectionally with imper. and to express a wish, but usu. either in conditions, <b class="b2">if</b>, or in indirect questions, <b class="b2">whether</b>. In the former use its regular negative is <b class="b3">μή</b>; in the latter, <b class="b3">οὐ</b>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> INTERJECTIONALLY, in Hom., <b class="b2">come now</b>! c. imper., εἰ δὲ . . ἄκουσον <span class="bibl">Il.9.262</span>; <b class="b3">εἰ δὲ καὶ αὐτοὶ φευγόντων</b> ib.<span class="bibl">46</span>; most freq. with <b class="b3">ἄγε</b> (q. v.), <span class="bibl">1.302</span>, al. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> in wishes, c. opt., ἀλλ' εἴ τις . . καλέσειεν <span class="bibl">10.111</span>, cf. <span class="bibl">24.74</span>; so later, εἴ μοι ξυνείη μοῖρα <span class="bibl">S.<span class="title">OT</span>863</span> (lyr.); εἴ μοι γένοιτο φθόγγος ἐν βραχίοσιν <span class="bibl">E.<span class="title">Hec.</span>836</span>: more freq. folld. by γάρ, αἲ γὰρ δὴ οὕτως εἴη <span class="bibl">Il.4.189</span>, al.; εἰ γὰρ γενοίμην ἀντὶ σοῦ νεκρός <span class="bibl">E.<span class="title">Hipp.</span> 1410</span>; εἰ γὰρ γένοιτο <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span>6.1.38</span>; εἰ γὰρ ἐν τούτῳ εἴη <span class="bibl">Pl.<span class="title">Prt.</span>310d</span>; of unattained wishes, in Hom. only c. opt., εἰ γὰρ ἐγὼν . . Διὸς πάϊς αἰγιόχοιο εἴην <span class="bibl">Il.13.825</span>; Ζεῦ πάτερ, αἰ γὰρ ἐμὸς πόσις εἴη <span class="bibl">Alcm.29</span>; later with past tenses of ind., εἰ γάρ μ' ὑπὸ γῆν . . ἧκεν <span class="bibl">A.<span class="title">Pr.</span>152</span> (anap.); <b class="b3">εἰ γὰρ τοσαύτην δύναμιν εἶχον ὥστε</b> . . <span class="bibl">E.<span class="title">Alc.</span>1072</span>: twice in Od. c. inf. (cf. the use of inf. in commands), αἰ γὰρ τοῖος ἐὼν . . ἐμὸς γαμβρὸς καλέεσθαι <span class="bibl">7.311</span>, cf. <span class="bibl">24.376</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">b</span> <b class="b3">εἴθε</b>, Ep. <b class="b3">αἴθε</b>, is freq. used in wishes in the above constructions, εἴθε οἱ αὐτῷ Ζεὺς ἀγαθὸν τελέσειεν <span class="bibl">2.33</span>; εἴθ' ὣς ἡβώοιμι <span class="bibl">Il.7.157</span>; ἰὼ γᾶ, εἴθ' ἔμ' ἐδέξω <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span>1537</span> (lyr.); εἴθε σοι, ὦ Περίκλεις, τότε συνεγενόμην <span class="bibl">X.<span class="title">Mem.</span>1.2.46</span>: later c. inf., γαίης χθαμαλωτέρη εἴθε . . κεῖσθαι <span class="title">AP</span>9.284 (Crin.). </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">c</span> <b class="b3">εἰ γάρ, εἴθε</b> are also used with <b class="b3">ὤφελον</b> (Ep. <b class="b3">ὤφελλον</b>), of past unattained wishes, αἴθ' ὤφελλες στρατοῦ ἄλλου σημαίνειν <span class="bibl">Il.14.84</span>; <b class="b3">εἰ γὰρ ὤφελον [κατιδεῖν</b>] <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>432c</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">d</span> folld. by a clause expressing a consequence of the fulfilment of the wish, <b class="b3">αἰ γὰρ τοῦτο . . ἔπος τετελεσμένον εἴη· τῷ κε τάχα γνοίης</b> . . <span class="bibl">Od. 15.536</span>, cf. <span class="bibl">17.496</span>, al.; sts. hard to distinguish from <b class="b3">εἰ</b> in conditions (which may be derived from this use), εἴ μοί τι πίθοιο, τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη <span class="bibl">Il.7.28</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">B</span> IN CONDITIONS, <b class="b2">if</b>: </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">I</span> with INDIC., </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">1</span> with all tenses (for fut., v. infr. <span class="bibl">2</span>), to state a condition, with nothing implied as to its fulfilment, <b class="b3">εἰ δ' οὕτω τοῦτ' ἐστίν, ἐμοὶ μέλλει φίλον εἶναι</b> but <b class="b2">if</b> this is so, it will be... <span class="bibl">Il.1.564</span>: any form of the Verb may stand in apodosi, εἰ θεοί τι δρῶσιν αἰσχρόν, οὐκ εἰσὶν θεοί <span class="bibl">E.<span class="title">Fr.</span>292.7</span>; εἰ δοκεῖ, πλέωμεν <span class="bibl">S.<span class="title">Ph.</span> 526</span>; εἰ Φαῖδρον ἀγνοῶ, καὶ ἐμαυτοῦ ἐπιλέλησμαι <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phdr.</span>228a</span>; κάκιστ' ἀπολοίμην, Ξανθίαν εἰ μὴ φιλῶ <span class="bibl">Ar.<span class="title">Ra.</span>579</span>, cf. <span class="bibl">Od.17.475</span>; εἰ θεοῦ ἦν, οὐκ ἦν αἰσχροκερδής· εἰ δ' αἰσχροκερδής, οὐκ ἦν θεοῦ <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>408c</span>; εἰ ταῦτα λέγων διαφθείρω τοὺς νέους, ταῦτ' ἂν εἴη βλαβερά <span class="bibl">Id.<span class="title">Ap.</span>30b</span>, cf. <span class="bibl">25b</span>; <b class="b3">εἰ οὗτοι ὀρθῶς ἀπέστησαν, ὑμεῖς ἂν οὐ χρεὼν ἄρχοιτε</b> <b class="b2">if</b> these were right in their revolt, (it would follow that) you rule when you have no right, <span class="bibl">Th.3.40</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">b</span> to express a general condition, <b class="b2">if ever, whenever</b>, sts. with pres., εἴ τις δύο ἢ καὶ πλείους τις ἡμέρας λογίζεται, μάταιός ἐστιν <span class="bibl">S.<span class="title">Tr.</span>943</span>: with impf., εἴ τίς τι ἠρώτα ἀπεκρίνοντο <span class="bibl">Th.7.10</span>: rarely with aor., <span class="bibl">D.S.31.26.1</span>, <span class="bibl">S.E.<span class="title">P.</span>1.84</span>; cf. <span class="bibl">111.2</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> with fut. (much less freq. than <b class="b3">ἐάν</b> c. subj.), either to express a future supposition emphatically, εἰ φθάσομεν τοὺς πολεμίους κατακαίνοντες οὐδεὶς ἡμῶν ἀποθανεῖται <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span>7.1.19</span>; εἰ μὴ βοηθήσετε οὐ περιέσται τἀκεῖ <span class="bibl">Th.6.91</span>; <b class="b3">εἰ αὕτη ἡ πόλις ληφθήσεται, ἔχεται ἡ πᾶσα Σικελία</b> ibid.; in threats or warnings, εἰ μὴ καθέξεις γλῶσσαν ἔσται σοι κακά <span class="bibl">E.<span class="title">Fr.</span>5</span>; εἰ τιμωρήσεις Πατρόκλῳ, αὐτὸς ἀποθανῇ <span class="bibl">Pl.<span class="title">Ap.</span>28c</span>, cf. <span class="bibl">D.28.21</span>: or, </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">b</span> to express a present intention or expectation, <b class="b3">αἶρε πλῆκτρον εἰ μαχεῖ</b> <b class="b2">if</b> you mean to fight, <span class="bibl">Ar.<span class="title">Av.</span>759</span>; ἐγὼ μὲν οὐκ ἀνήρ . . εἰ ταῦτ' ἀνατεὶ τῇδε κείσεται κράτη <span class="bibl">S.<span class="title">Ant.</span>485</span>, cf. <span class="bibl">Il.1.61</span>, <span class="bibl">E.<span class="title">Hec.</span>863</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">3</span> with historical tenses, implying that the condition is or was unfulfilled. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">a</span> with impf., referring to present time or to continued or repeated action in past time (in Hom. always the latter, <span class="bibl">Il.24.715</span>, al.): <b class="b3">ταῦτα οὐκ ἂν ἐδύναντο ποιεῖν, εἰ μὴ διαίτῃ μετρίᾳ ἐχρῶντο</b> they would not be able to do this (as they do), <b class="b2">if</b> they did not live an abstemious life, <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span>1.2.16</span>, cf. <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>489b</span>; <b class="b3">οὐκ ἂν νήσων ἐκράτει, εἰ μή τι καὶ ναυτικὸν εἶχεν</b> he (Agamemnon) would not have been master of islands, <b class="b2">if</b> he had not had also some naval force, <span class="bibl">Th.1.9</span>; αἰ δ' ἦχες ἔσλων ἴμερον ἢ κάλων . . αἴδως κεν . . ἦχεν Sapph.28; <b class="b3">εἰ ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοὶ . . οὐκ ἄν ποτε ταῦτα ἔπασχον</b> <b class="b2">if</b> they had been good men, they would never have suffered as they did, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Grg.</span>516e</span>, cf. <span class="bibl">X.<span class="title">Mem.</span>1.1.5</span>; <b class="b3">εἰ γὰρ ἐγὼ τάδε ᾔδἐ . . οὐκ ἂν ὑπεξέφυγε</b> <b class="b2">if</b> I had known this... <span class="bibl">Il.8.366</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">b</span> with aor. referring to past time, εἰ μὴ ἔφυσε θεὸς μέλι . . ἔφασκον γλύσσονα σῦκα πέλεσθαι <span class="bibl">Xenoph.38</span>; <b class="b3">εἰ μὴ ὑμεῖς ἤλθετε, ἐπορευόμεθα ἂν ἐπὶ βασιλέα</b> had you not come, we should be on our way... <span class="bibl">X.<span class="title">An.</span>2.1.4</span>; καὶ ἴσως ἂν ἀπέθανον, εἰ μὴ ἡ ἀρχὴ διὰ ταχέων κατελύθη <span class="bibl">Pl.<span class="title">Ap.</span>32d</span>, cf. <span class="bibl">Il.5.680</span>, <span class="bibl">Od.4.364</span>, <span class="bibl">D.4.5</span>, <span class="bibl">27.63</span>: with plpf. in apodosi, εἰ τριάκοντα μόναι μετέπεσον τῶν ψήφων, ἀπεπεφεύγη ἄν <span class="bibl">Pl. <span class="title">Ap.</span>36a</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">c</span> rarely with plpf. referring to action finished in past or present time, <b class="b3">λοιπὸν δ' ἂν ἦν ἡμῖν ἔτι περὶ τῆς πόλεως διαλεχθῆναι, εἰ μὴ προτέρα τῶν ἄλλων τὴν εἰρήνην ἐπεποίητο</b> <b class="b2">if</b> she had not (as she has done) made peace before the rest, <span class="bibl">Isoc.5.56</span>, cf. <span class="bibl">Pl.<span class="title">Ti.</span>21c</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">II</span> with SUBJ., <b class="b3">εἰ</b> is regularly joined with <b class="b3">ἄν</b> (Ep. κε<b class="b3">, κεν</b>), cf. [[ἐάν]]: Arc. <b class="b3">εἰκαν</b> in Tegean Inscrr. of iv B. C. (<span class="title">IG</span>5(2).3.16, 31, 6.2, <span class="title">SIG</span>306.34) should be understood as <b class="b3">εἰκ ἄν</b> (<b class="b3">εἰ</b>: <b class="b3">εἰκ</b> = [[οὐ]]: <b class="b3">οὐκ</b>), since <b class="b3">εἰ δ' ἄν</b> is also found in <span class="title">IG</span>5(2).3.2, 6.45, and <b class="b3">εἰκ</b> alone, ib.3.21; but <b class="b3">ἄν</b> (κε, κεν) are freq. absent in Hom. as <span class="bibl">Od.5.221</span>, <span class="bibl">14.373</span> (and cf. infr. <span class="bibl">2</span>), and Lyr., Pi. (who never uses <b class="b3">εἰ</b> with <b class="b3">ἄν</b> or κε (ν)) <span class="bibl"><span class="title">P.</span>4.266</span>, al.; in dialects, αἰ δείλητ' ἀγχωρεῖν <span class="title">IG</span>9(1).334.6 (Locr., v B. C.), cf. Foed.Dor. ap. <span class="bibl">Th.5.79</span>; rarely in Hdt., εἰ μὴ ἀναβῇ <span class="bibl">2.13</span>; occasionally in Trag., <span class="bibl">A.<span class="title">Eu.</span> 234</span>, <span class="bibl">S.<span class="title">OT</span>198</span> (lyr.), etc.; very rarely in Att. Prose, εἰ ξυστῶσιν αἱ πόλεις <span class="bibl">Th.6.21</span>; εἴ τι που ἄλσος ἢ τέμενος ἀφειμένον ᾖ <span class="bibl">Pl.<span class="title">Lg.</span>761c</span>: in later Prose, εἴ τις θελήσῃ <span class="bibl"><span class="title">Apoc.</span>11.5</span>; εἰ φονεύῃ <span class="bibl">Plot.2.9.9</span>, cf. <span class="bibl">Procl. <span class="title">Inst.</span>26</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">1</span> when the apodosis is fut., to express a future condition more distinctly and vividly than <b class="b3">εἰ</b> c. opt., but less so than <b class="b3">εἰ</b> c. fut. ind. (supr. <span class="bibl">1.2a</span>); <b class="b3">εἰ δέ κεν ὣς ἕρξῃς καί τοι πείθωνται Ἀχαιοί, γνώσῃ ἔπειθ'</b> . . <b class="b2">if</b> thou do thus... thou shalt know, <span class="bibl">Il.2.364</span>, cf. <span class="bibl">1.128</span>, <span class="bibl">3.281</span>, <span class="bibl">Od.17.549</span>; ἂν δέ τις ἀνθιστῆται, σὺν ὑμῖν πειρασόμεθα χειροῦσθαι <span class="bibl">X. <span class="title">An.</span>7.3.11</span>; <b class="b3">ἂν μὴ νῦν ἐθέλωμεν ἐκεῖ πολεμεῖν αὐτῷ, ἐνθάδ' ἴσως ἀναγκασθησόμεθα</b> <b class="b3">τοῦτο ποιεῖν</b> <b class="b2">if</b> we be not now willing, <span class="bibl">D.4.50</span>, cf. <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span> 5.3.27</span>: folld. by imper., <b class="b3">ἢν εἰρήνης δοκῆτε δεῖσθαι, ἄνευ ὅπλων ἥκετε</b> ib.<span class="bibl">3.2.13</span>, cf. <span class="bibl">5.4.30</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> when the apodosis is present, denoting customary or repeated action, to express a general condition, <b class="b2">if ever</b>, <b class="b3">ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται, σοὶ τὸ γέρας πολὺ μεῖζον</b> (sc. <b class="b3">ἐστί</b>) <b class="b2">whenever</b> a division comes, your prize is (always) greater, <span class="bibl">Il.1.166</span>; <b class="b3">ἢν ἐγγὺς ἔλθῃ θάνατος, οὐδεὶς βούλεται θνῄσκειν</b> <b class="b2">if</b> death come near, <span class="bibl">E.<span class="title">Alc.</span> 671</span>; with <b class="b3">ἄν</b> omitted, εἴ περ γάρ τε χόλον . . καταπέψῃ ἀλλά . . ἔχει κότον <span class="bibl">Il.1.81</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">b</span> with Rhet. present in apodosis, <b class="b3">ἐὰν μὴ οἱ φιλόσοφοι βασιλεύσωσιν, οὐκ ἔστι κακῶν παῦλα</b> there is (i.e. can be, will be) no rest... <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>473d</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">III</span> with OPTATIVE (never with <b class="b3">ἄν</b> in early Gr., later <b class="b3">ἐάν</b> c. opt., <span class="bibl">Dam.<span class="title">Pr.</span>114</span>, al.), </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">1</span> to express a future condition less definitely than <b class="b3">ἐάν</b> c. subj., usu. with opt. with <b class="b3">ἄν</b> in apod., <b class="b3">ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες . . εἰ σφῶιν τάδε πάντα πυθοίατο μαρναμένοιιν</b> surely they would exult, <b class="b2">if</b> they should hear... <span class="bibl">Il.1.255</span>, cf. <span class="bibl">7.28</span>, <span class="bibl">Od.3.223</span>; εἴης φορητὸς οὐκ ἄν, εἰ πράσσοις καλῶς <span class="bibl">A.<span class="title">Pr.</span>979</span>; οὐδὲ γὰρ ἄν με ἐπαινοίη, εἰ ἐξελαύνοιμι τοὺς εὐεργέτας <span class="bibl">X.<span class="title">An.</span>7.7.11</span>; οἶκος δ' αὐτός, εἰ φθογγὴν λάβοι, σαφέστατ' ἂν λέξειεν <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span>37</span>, etc.: fut. opt. is f.l. in <span class="bibl">Pl.<span class="title">Tht.</span>164a</span>: with pres. ind. in apod., <span class="bibl">Xenoph.34.3</span>, <span class="bibl">Democr.253</span>: with fut.ind., <span class="bibl">Meliss.5</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">b</span> in Hom.sts. with pres. opt., to express an unfulfilled present condition, <b class="b3">εἰ μὲν νῦν ἐπὶ ἄλλῳ ἀεθλεύοιμεν, ἦ τ' ἂν ἐγὼ τὰ πρῶτα φεροίμην</b> <b class="b2">if</b> we were now contending, etc., <span class="bibl">Il.23.274</span>: rarely in Trag., <b class="b3">εἰ μὴ κνίζοι</b>( = [[εἰ μὴ ἔκνιζε]]) <span class="bibl">E.<span class="title">Med.</span>568</span>; also εἰ ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι, ἑλοίμην ἂν μᾶλλον ἀδικεῖσθαι <span class="bibl">Pl.<span class="title">Grg.</span>469c</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> when the apodosis is past, denoting customary or repeated action, to express a general condition in past time (corresponding to use of subj. in present time, supr. <span class="bibl">11.2</span>); once in Hom., εἴ τίς με . . ἐνίπτοι, ἀλλὰ σὺ τόν γ' . . κατέρυκες <span class="bibl">Il.24.768</span>; <b class="b3">εἰ δέ τινας θορυβουμένους αἴσθοιτο... κατασβεννύναι τὴν ταραχὴν ἐπειρᾶτο</b> <b class="b2">if</b> he should see (<b class="b2">whenever</b> he saw) any troops in confusion, he (always) tried, <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span>5.3.55</span>, cf. <span class="bibl"><span class="title">An.</span>4.5.13</span>, <span class="bibl"><span class="title">Mem.</span>4.2.40</span>; <b class="b3">εἴ τις ἀντείποι, εὐθὺς ἐτεθνήκει</b> <b class="b2">if</b> any one made objection, he was a dead man at once, <span class="bibl">Th. 8.66</span>; ἀλλ' εἴ τι μὴ φέροιμεν, ὤτρυνεν φέρειν <span class="bibl">E.<span class="title">Alc./span>755</span>. For <b class="b3">εἰ</b> c. ind. in this sense v. supr. <span class="bibl">1.1</span>: ind. and opt. are found in same sentence, ἐμίσει, οὐκ εἴ τις κακῶς πάσχων ἠμύνετο, ἀλλ' εἴ τις εὐεργετούμενος ἀχάριστος φαίνοιτο <span class="bibl">X.<span class="title">Ages.</span>11.3</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">3</span> in oratio obliqua after past tenses, representing <b class="b3">ἐάν</b> c. subj. or <b class="b3">εἰ</b> with a primary (never an historical) tense of the ind. in oratio recta, <b class="b3">ἐλογίζοντο ὡς, εἰ μὴ μάχοιντο, ἀποστήσοιντο αἱ πόλεις</b> (representing <b class="b3">ἐὰν μὴ μαχώμεθα, ἀποστήσονται</b>) <span class="bibl">X.<span class="title">HG</span>6.4.6</span>, cf. <span class="bibl">D.21.104</span>, <span class="bibl">X.<span class="title">HG</span>5.2.2</span>; <b class="b3">ἔλεγεν ὅτι, εἰ βλαβερὰ πεπραχὼς εἴη, δίκαιος εἴη ζημιοῦσθαι</b> (representing <b class="b3">εἰ βλαβερὰ πέπραχε, δίκαιός ἐστι</b>) ib.<span class="bibl">32</span>, cf. <span class="bibl"><span class="title">An.</span>6.6.25</span>; <b class="b3">εἰ δέ τινα φεύγοντα λήψοιτο, προηγόρευεν ὅτι ὡς πολεμίῳ χρήσοιτο</b> (representing <b class="b3">εἴ τινα λήψομαι, χρήσομαι</b>) <span class="bibl">Id.<span class="title">Cyr.</span>3.1.3</span>; also, where oratio obliqua is implied in the leading clause, <b class="b3">οὐκ ἦν τοῦ πολέμου πέρας Φιλίππῳ, εἰ μὴ Θηβαίους . . ἐχθροὺς ποιήσειε τῇ πόλει</b>, i.e. Philip thought there would be no end to the war, <b class="b2">un</b>less he should make . . (his thought having been <b class="b3">ἐὰν μὴ ποιήσω</b>), <span class="bibl">D.18.145</span>; ἐβούλοντο γὰρ σφίσιν, εἴ τινα λάβοιεν, ὑπάρχειν ἀντὶ τῶν ἔνδον, ἢν ἄρα τύχωσί τινες ἐζωγρημένοι <span class="bibl">Th.2.5</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">4</span> c. opt. with <b class="b3">ἄν</b>, only when the clause serves as apodosis as well as protasis, cf. <span class="bibl">Pl.<span class="title">Prt.</span>329b</span>, <span class="bibl">D.4.18</span>, <span class="bibl">X.<span class="title">Mem.</span>1.5.3</span> (v. ἄν A. 111. d). </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">IV</span> c. INF., in oratio obliqua, only in Hdt., εἰ γὰρ δὴ δεῖν πάντως περιθεῖναι ἄλλῳ τέῳ τὴν βασιληΐην, [ἔφη] δικαιότερον εἶναι κτλ. <span class="bibl">1.129</span>; εἰ εἶναι τοῦτο μὴ φίλον <span class="bibl">2.64</span>, cf. <span class="bibl">172</span>, <span class="bibl">3.105</span>,<span class="bibl">108</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">V</span> after Verbs denoting <b class="b2">wonder, delight, indignation, disappointment, contentment</b>, and similar emotions, <b class="b3">εἰ</b> c. ind. is used instead of <b class="b3">ὅτι</b>, to express the object of the feeling in a hypothetical form, <b class="b3">θαυμάζω εἰ μηδεὶς ὑμῶν μήτ' ἐνθυμεῖται μήτ' ὀργίζεται, ὁρῶν</b> . . I wonder <b class="b2">that</b> no one of you is either concerned or angry when he sees... <span class="bibl">D.4.43</span>; οὐκ ἀγαπᾷ εἰ μὴ δίκην δέδωκεν, ἀλλ' εἰ μὴ καὶ χρυσῷ στεφάνῳ στεφανωθήσεται ἀγανακτεῖ <span class="bibl">Aeschin.3.147</span>: after past tenses, ἐθαύμασε δ' εἰ μὴ φανερόν ἐστιν <span class="bibl">X.<span class="title">Mem.</span>1.1.13</span>; δεινὸν εἰσῄει, εἰ μὴ . . δόξει <span class="bibl">D.19.33</span>; ἐθαύμαζον εἴ τι ἕξει τις χρήσασθαι τῷ λόγῳ <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phd.</span>95a</span>; οὐδὲ ᾐσχύνθη εἰ . . ἐπάγει <span class="bibl">D.21.105</span>: in oratio obliqua (expressed or implied) c. opt., <b class="b3">ἐπεῖπεν ὡς δεινὸν</b> (sc. <b class="b3">εἴη</b>) εἰ . . μεγαλόψυχος γένοιτο <span class="bibl">Aeschin.2.157</span>; ᾤκτιρον εἰ ἁλώσοιντο <span class="bibl">X.<span class="title">An.</span>1.4.7</span>; <b class="b3">ἐθαύμαζε δ' εἴ τις ἀρετὴν ἐπαγγελλόμενος ἀργύριον πράττοιτο</b> he wondered <b class="b2">that</b> any one should demand money, <span class="bibl">Id.<span class="title">Mem.</span>1.2.7</span>; <b class="b3">ἔχαιρον ἀγαπῶν εἴ τις ἐάσοι</b> I rejoiced, being content <b class="b2">if</b> any one should let it pass, <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>450a</span>:—in this use the neg. <b class="b3">οὐ</b> is also found, ἀγανακτῶ εἰ ὁ Φίλιππος ἁρπάζων οὐ λυπεῖ <span class="bibl">D.8.55</span>; δεινὸν ἂν εἴη εἰ οἱ ἐκείνων ξύμμαχοι οὐκ ἀπεροῦσιν <span class="bibl">Th.1.121</span>; τέρας λέγεις, εἰ οὐκ ἂν δύναιντο λαθεῖν <span class="bibl">Pl.<span class="title">Men.</span>91d</span>, etc. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">VI</span> in citing a fact as a ground of argument or appeal, <b class="b2">as surely as, since</b>, <b class="b3">εἴ ποτ' ἔην γε</b> <b class="b2">if</b> there was [as there was], i.e. <b class="b2">as sure as</b> there was such an one, <span class="bibl">Il.3.180</span>, al.; εἰ τότε κοῦρος ἔα, νῦν αὖτέ με γῆρας ὀπάζει <span class="bibl">4.321</span>; <b class="b3">πολλοὺς γὰρ οἶκε εἶναι εὐπετέστερον διαβάλλειν ἢ ἕνα, εἰ Κλεομένεα μὲν μοῦνον οὐκ οἷός τε ἐγένετο διαβαλεῖν, τρεῖς δὲ μυριάδας Ἀθηναίων ἐποίησε τοῦτο</b> it seems easier to deceive many than one, <b class="b2">if</b> (as was the fact, i.e. <b class="b2">since</b>) he was not able... <span class="bibl">Hdt.5.97</span>, cf. <span class="bibl">1.60</span>,al. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">VII</span> ELLIPTICAL CONSTRUCTIONS: </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">1</span> with apodosis implied in the context, <b class="b3">εἰ</b> having the force of <b class="b2">in case, supposing that</b>, <b class="b3">πρὸς τὴν πόλιν, εἰ ἐπιβοηθοῖεν, ἐχώρουν</b> they marched towards the city [so as to meet the citizens], <b class="b2">in case</b> they should rush out, <span class="bibl">Th.6.100</span>; <b class="b3">ἱκέται πρὸς σὲ δεῦρ' ἀφίγμεθα, εἴ τινα πόλιν φράσειας ἡμῖν εὔερον</b> we have come hither to you, <b class="b2">in case</b> you should tell us of some fleecy city (i.e. that we might hear of it), <span class="bibl">Ar.<span class="title">Av.</span>120</span>; <b class="b3">παρέζεο καὶ λαβὲ γούνων, αἴ κέν πως ἐθέλῃσιν ἐπὶ Τρώεσσιν ἀρῆξαι</b> sit by him and grasp his knees [so as to persuade him], <b class="b2">in case</b> he be willing to help the Trojans, <span class="bibl">Il.1.408</span>, cf. <span class="bibl">66</span>, <span class="bibl">Od.1.94</span>, <span class="bibl">3.92</span>; <b class="b3">ἄκουσον καὶ ἐμοῦ, ἐάν σοι ἔτι ταὐτὰ δοκῇ</b> hear me also [that you may assent], <b class="b2">in case</b> the same opinion please you, <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>358b</span>; <b class="b3">ἰδὲ δή, ἐάν σοι ὅπερ ἐμοὶ συνδοκῇ</b> look now, <b class="b2">in case</b> you approve what I do, ib. <span class="bibl">434a</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> with apodosis suppressed for rhetorical reasons, <b class="b3">εἴ περ γάρ κ' ἐθέλῃσιν Ὀλύμπιος . . στυφελίξαι</b> <b class="b2">if</b> he wish to thrust him away, [he will do so], <span class="bibl">Il.1.580</span>; <b class="b3">εἰ μὲν δώσουσι γέρας—· εἰ δέ κε μὴ δώωσιν, ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι</b> <b class="b2">if</b> they shall give me a prize, [well and good]; but <b class="b2">if</b> they give not, then I will take one for myself, <span class="bibl">1.135</span>, cf. <span class="bibl">6.150</span>, <span class="bibl">Ar.<span class="title">Pl.</span>468</span>; <b class="b3">καὶ ἢν μὲν ξυμβῇ ἡ πεῖρα—· εἰ δὲ μή</b> . . and <b class="b2">if</b> the attempt succeed, [well]; otherwise... <span class="bibl">Th.3.3</span>, cf. <span class="bibl">Pl.<span class="title">Prt.</span>325d</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">3</span> with the Verb of the protasis omitted, chiefly in the following expressions: </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">a</span> <b class="b3">εἰ μή</b> <b class="b2">except</b>, οὐδὲν ἄλλο σιτέονται, εἰ μὴ ἰχθῦς μοῦνον <span class="bibl">Hdt. 1.200</span>; <b class="b3">μὰ τὼ θεώ, εἰ μὴ Κρίτυλλά γ' [εἰμί</b>]—nay, <b class="b2">if</b> I'm not Critylla! i.e. I am, <span class="bibl">Ar.<span class="title">Th.</span>898</span>; <b class="b3">εἰ μὴ ὅσον</b> <b class="b2">except</b> only, ἐγὼ μέν μιν οὐκ εἶδον, εἰ μὴ ὅσον γραφῇ <span class="bibl">Hdt.2.73</span>, cf. <span class="bibl">1.45</span>, <span class="bibl">2.20</span>; εἰ μὴ εἰ <span class="bibl">Th.1.17</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Grg.</span>480b</span>, etc.; <b class="b3">εἰ μή τι οὖν, ἀλλὰ σμικρόν γέ μοι τῆς ἀρχῆς χάλασον</b> <b class="b2">if</b> nothing else, yet... <span class="bibl">Id.<span class="title">Men.</span>86e</span>; ironical, εἰ μὴ ἄρα ἡ τῆς ἀρετῆς ἐπιμέλεια διαφθορά ἐστιν <span class="bibl">X.<span class="title">Mem.</span>1.2.8</span>; εἰ μή πέρ γε τὸν ὑοσκύαμον χρήματα εἶναι φήσομεν <span class="bibl">Id.<span class="title">Oec.</span>1.13</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">b</span> <b class="b3">εἰ δὲ μή</b> but <b class="b2">if</b> not, i.e. <b class="b2">otherwise</b>, προηγόρευε τοῖς Λαμψακηνοῖσι μετιέναι Μιλτιάδεα, εἰ δὲ μή, σφέας πίτυος τρόπον ἀπείλεε ἐκτρίψειν <span class="bibl">Hdt.6.37</span>, cf. <span class="bibl">56</span>; after <b class="b3">μάλιστα μέν</b>, <span class="bibl">Th.1.32</span>,<span class="bibl">35</span>, etc.:—after a preceding neg., <b class="b3">μὴ τύπτ'· εἰ δὲ μή, σαυτόν ποτ' αἰτιάσει</b> don't beat me; <b class="b2">otherwise</b>, you will have yourself to blame, <span class="bibl">Ar.<span class="title">Nu.</span> 1433</span>; ὦ Κῦρε, μὴ οὕτω λέγε· εἰ δὲ μή, οὐ θαρροῦντά με ἕξεις <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span>3.1.35</span>; οὔτ' ἐν τῷ ὕδατι τὰ ὅπλα ἦν ἔχειν· εἰ δὲ μή <span class="bibl">Id.<span class="title">An.</span>4.3.6</span>, cf. <span class="bibl">Th.1.28</span>, <span class="bibl">131</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phd.</span>91c</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">c</span> <b class="b3">εἰ δέ</b> sts. stands for εἰ δὲ μή, εἰ μὲν βούλεται, ἑψέτω· εἰ δ', ὅτι βούλεται, τοῦτο ποιείτω <span class="bibl">Pl.<span class="title">Euthd.</span>285c</span>, cf. <span class="bibl"><span class="title">Smp.</span>212c</span>; εἰ δ' οὖν <span class="bibl">S.<span class="title">Ant.</span>722</span>; εἰ δ' οὕτως <span class="bibl">Arist.<span class="title">EN</span>1094a24</span>; <b class="b3">εἰ δὲ τοῦτο</b> and <b class="b2">if</b> so, <span class="bibl">Str.2.1.29</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">d</span> <b class="b3">εἰ γάρ</b> for <b class="b2">if</b> so, <span class="bibl">Id.7.3.6</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">e</span> <b class="b3">εἴ τις</b> <b class="b2">if</b> any, i. e. <b class="b2">as much as</b> or <b class="b2">more than</b> any, τῶν γε νῦν αἴ τις ἐπιχθονίων, ὀρθῶς <span class="bibl">B.5.5</span>; ὄτλον ἄλγιστον ἔσχον, εἴ τις Αἰτωλὶς γυνή <span class="bibl">S.<span class="title">Tr.</span>8</span>, cf. <span class="bibl"><span class="title">OC</span>734</span>; <b class="b3">εἴ τις ἄλλος</b>, <b class="b2">siquis alius</b>, <span class="bibl">E.<span class="title">Andr.</span>6</span>, etc.; εἴ τινες καὶ ἄλλοι <span class="bibl">Hdt.3.2</span>, etc.; εἴπερ τις ἄλλος <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>501d</span>; also <b class="b3">κατ' εἰ δέ τινα τρόπον</b> in <b class="b2">any</b> way, <span class="title">IG</span> 5(2).6.27 (Tegea). </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">f</span> <b class="b3">εἴ ποτε</b> or <b class="b3">εἴπερ ποτέ</b> <b class="b2">now if</b> ever, ἡμῖν δὲ καλῶς, εἴπερ ποτέ, ἔχει . . ἡ ξυναλλαγή <span class="bibl">Th.4.20</span>, cf. <span class="bibl">Ar.<span class="title">Eq.</span>594</span>; αἴ ποτα κἄλλοτα Alc.<span class="title">Supp.</span>7.11, cf. <span class="bibl">X.<span class="title">An.</span>6.4.12</span>, etc.; but in prayers, εἴ ποτέ τοι ἐπὶ νηὸν ἔρεψα . . τόδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ <span class="bibl">Il.1.39</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">g</span> <b class="b3">εἴ ποθεν</b> (sc. <b class="b3">δυνατόν ἐστι</b>) <b class="b2">if</b> from any quarter, i.e. from some quarter or other, <span class="bibl">S.<span class="title">Ph.</span> 1204</span> (lyr.); so <b class="b3">εἴ ποθι</b> somewhere, anywhere, <span class="bibl">Id.<span class="title">Aj.</span>885</span> (lyr.); εἴ που <span class="bibl">Od.4.193</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">h</span> <b class="b3">εἴ πως</b> ib.<span class="bibl">388</span>, <span class="bibl">X.<span class="title">An.</span>2.3.11</span>: in an elliptical sentence (cf. VII. <span class="bibl">1</span>), πρέσβεις πέμψαντες, εἴ πως πείσειαν <span class="bibl">Th.1.58</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">VIII</span> with other PARTICLES: </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">1</span> for the distinction between <b class="b3">καὶ εἰ</b> (or <b class="b3">καὶ ἐάν</b>, or <b class="b3">κἄν</b>) even <b class="b2">if</b>, and <b class="b3">εἰ καί</b> (or <b class="b3">ἐὰν καί</b>) even <b class="b2">though</b>, v. [[καί]]:—the opposite of <b class="b3">καὶ εἰ</b> is <b class="b3">οὐδ' εἰ</b>, not even <b class="b2">if</b>; that of <b class="b3">εἰ καί</b> is <b class="b3">εἰ μηδέ</b>, <b class="b2">if (although</b>) not even. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> for <b class="b3">ὡς εἰ, ὡς εἴ τε, ὥσπερ εἰ</b>, etc., v. [[ὡς]] and <b class="b3">ὥσπερ</b>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">3</span> for <b class="b3">εἰ ἄρα</b>, v. [[ἄρα]]; for <b class="b3">εἰ δή, εἴπερ</b>, v. [[εἰ δή, εἴπερ]]; for <b class="b3">εἴ γε</b>, v. [[γέ]]. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">IX</span> in neg. oaths, = Hebr. <b class="b2">im</b>, <span class="bibl">LXX<span class="title">Ps.</span>94(95).11</span>, <span class="bibl"><span class="title">Ev.Marc.</span>8.12</span>, al. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">C</span> IN INDIRECT QUESTIONS, <b class="b2">whether</b>, folld. by the ind., subj., or opt., according to the principles of oratio obliqua: </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">1</span> with IND. after primary tenses, representing the same tense in the direct question, <b class="b3">σάφα δ' οὐκ οἶδ' εἰ θεός ἐστιν</b> <b class="b2">whether</b> he is a god, <span class="bibl">Il.5.183</span>; εἰ ξυμπονήσεις . . σκόπει <span class="bibl">S.<span class="title">Ant.</span>41</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> with SUBJ. after primary tenses, representing a dubitative subj. in the direct question, <b class="b3">τὰ ἐκπώματα οὐκ οἶδ' εἰ Χρυσάντᾳ τουτῳῒ δῶ</b> <b class="b2">whether</b> I should give them, <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span>8.4.16</span>: sts. elliptical, ἐς τὰ χρηστήρια ἔπεμπε, εἰ στρατεύηται ἐπὶ τοὺς Πέρσας <span class="bibl">Hdt.1.75</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">3</span> OPT. after past tenses, representing either of the two previous constructions in the direct question, <b class="b3">ἤρετο εἴ τις ἐμοῦ εἴη σοφώτερος</b> he asked <b class="b2">whether</b> any one was wiser than I (direct <b class="b3">ἔστι τις σοφώτερος</b>;), <span class="bibl">Pl.<span class="title">Ap.</span>21a</span>; ἐπεκηρυκεύετο Πεισιστράτῳ, εἰ βούλοιτό οἱ τὴν θυγατέρα ἔχειν γυναῖκα <span class="bibl">Hdt.1.60</span>: rarely aor. opt. for the aor. ind., <b class="b3">ἠρώτων αὐτὸν εἰ ἀναπλεύσειεν</b> I asked him <b class="b2">whether</b> he had set sail (direct <b class="b3">ἀνέπλευσας</b>;), <span class="bibl">D.50.55</span>: but aor. opt. usually represents aor. subj., <b class="b3">τὸν θεὸν ἐπήροντο εἰ παραδοῖεν Κορινθίοις τὴν πόλιν . . καὶ τιμωρίαν τινὰ πειρῷντ' ἀπ' αὐτῶν ποιεῖσθαι</b> they asked <b class="b2">whether</b> they should deliver their city to the Corinthians, and should try... <span class="bibl">Th.1.25</span>:—in both constructions the ind. or subj. may be retained, <b class="b3">ψῆφον ἐβούλοντο ἐπαγαγεῖν εἰ χρὴ πολεμεῖν</b> ib.<span class="bibl">119</span>; <b class="b3">ἐβουλεύοντο εἴτε κατακαύσωσιν . . εἴτε τι ἄλλο χρήσωνται</b> <b class="b2">whether</b> they should burn them or should dispose of them in some other way, <span class="bibl">Id.2.4</span>; <b class="b3">ἀνακοινοῦσθαι αὐτὸν αὑτῷ εἰ δῷ ἐπιψηφίσαι τοῖς προέδροις</b> [he said that] he consulted him <b class="b2">whether</b> he should give... <span class="bibl">Aeschin.2.68</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">4</span> with OPT. and <b class="b3">ἄν</b> when this was the form of the direct question, <b class="b3">ἠρώτων εἰ δοῖεν ἂν τούτων τὰ πιστά</b> they asked <b class="b2">whether</b> they would give (direct <b class="b3">δοιήτε ἄν</b>;), <span class="bibl">X.<span class="title">An.</span>4.8.7</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">5</span> the NEG. used with <b class="b3">εἰ</b> in indirect questions is <b class="b3">οὐ</b>, when <b class="b3">οὐ</b> would be used in the direct question, <b class="b3">ἐνετέλλετο . . εἰρωτᾶν εἰ οὔ τι ἐπαισχύνεται</b> <b class="b2">whether</b> he is not ashamed, <span class="bibl">Hdt.1.90</span>, etc.; but if <b class="b3">μή</b> would be required in the direct form, it is retained in the indirect, <b class="b3">οὐ τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ' εἰ τοῦ μὲν δικαίου μὴ ἀξιοῖ πλέον ἔχειν μηδὲ βούλεται ὁ δίκαιος, τοῦ δὲ ἀδίκου</b> (the direct question would be <b class="b3">μὴ ἀξιοῖ μηδὲ βούλεται</b>; he does not see fit nor wish, does he?) <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span> 349b</span>:—in double indirect questions, <b class="b3">εἴτε . . εἴτε . . ; εἰ . . εἴτε . . ; εἴτε . . ἢ</b>... either <b class="b3">οὐ</b> or <b class="b3">μή</b> can be used in the second clause, ὅπως ἴδῃς εἴτ' ἔνδον εἴτ' οὐκ ἔνδον <span class="bibl">S.<span class="title">Aj.</span>7</span>; σκοπῶμεν εἰ ἡμῖν πρέπει ἢ οὔ <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>451d</span>; <b class="b3">εἰ ἀληθὲς ἢ μή, πειράσομαι μαθεῖν</b> ib.<span class="bibl">339a</span>; πολλὰ ἂν περιεσκέψω, εἴτε ἐπιτρεπτέον εἴτε οὔ· . . οὐδένα λόγον οὐδὲ συμβουλὴν ποιῇ, εἴτε χρὴ ἐπιτρέπειν σαυτὸν αὐτῷ εἴτε μή <span class="bibl">Id.<span class="title">Prt.</span>313a</span>, <span class="bibl">313b</span>; ἀνάγκη τὴν ἐμὴν μητέρα, εἴτε θυγάτηρ ἦν Κίρωνος εἴτε μή, καὶ εἰ παρ' ἐκείνῳ διῃτᾶτο ἢ οὔ, καὶ γάμους εἰ διττοὺς ὑπὲρ ταύτης εἱστίασεν ἢ μὴ . . πάντα ταῦτα εἰδέναι τοὺς οἰκέτας <span class="bibl">Is.8.9</span>; <b class="b3">τοὺς νόμους καταμανθάνειν εἰ καλῶς κεῖνται ἢ μή.. τοὺς λόγους εἰ ὀρθῶς ὑμᾶς διδάσκουσιν ἢ οὔ</b> <span class="bibl">Antipho 5.14</span>.</span>
}}
{{ls
|lstext='''εἰ''': Ἐπ. δὲ καὶ Δωρ. αἰ, Λατ. si, ὑποθετικὸν [[μόριον]] ἐν χρήσει ἐπὶ ὑποθέσεων καὶ ἐπὶ πλαγίων ἐρωτήσεων. [[Κατὰ]] τὴν πρώτην περίπτωσιν τὸ κανονικὸν [[αὐτοῦ]] ἀρνητικὸν [[εἶναι]] τὸ μή, ἐν δὲ τῇ ἑτέρᾳ τὸ οὐ. Α. ΕΠΙ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ. Ι) μεθ’ ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ, 1) [[μετὰ]] ἐνεστῶτος, παρακειμένου καὶ ἀορίστου, [[ὅταν]] [[ἁπλῶς]] ἐκφέρῃ παροῦσαν ἢ παρελθοῦσαν ὑπόθεσιν, περὶ τῆς ἐκπληρώσεως ἢ μὴ ἐκπληρώσεως τῆς ὁποίας οὐδὲν ὑπονοεῖται, εἰ δ’ οὕτω τοῦτ’ ἐστίν, ἐμοὶ μέλλει φίλον [[εἶναι]] Ἰλ. Α. 564˙ πᾶς [[τύπος]] τοῦ ῥήματος δύναται νὰ τεθῇ ἐν τῇ ἀποδόσει, [[ὥστε]] νὰ ἀντιστοιχῇ κατ’ ἔννοιαν πρὸς τὸν ἐν προτάσει χρόνον, εἰ θεοί τι δρῶσιν αἰσχρόν, οὐκ εἰσὶν θεοὶ Εὐρ. Ἀποσπ. 294. 7˙ εἰ δοκεῖ, πλέωμεν Σοφ. Φ. 526˙ εἰ Φαῖδρον ἀγνοῶ, καὶ [[ἐμαυτοῦ]] ἐπιλέλησμαι Πλάτ. Φαῖδρ. 228Α˙ κάκιστ’ ἀπολοίμην (γνησία εὐκτική), Ξανθίαν εἰ μὴ φιλῶ Ἀριστοφ. Βάτρ. 579, πρβλ. Ὀδ. Ρ. 475˙ εἰ θεοῦ ἦν, οὐκ ἦν [[αἰσχροκερδής]]˙ εἰ δ’ [[αἰσχροκερδής]], οὐκ ἦν θεοῦ Πλάτ. Πολ. 408CϏ εἰ [[ταῦτα]] λέγων [[διαφθείρω]] τοὺς νέους, ταῦτ’ ἂν εἴη βλαβερά, [[ταῦτα]] θὰ ἦσαν βλαβερά, ἀντὶ [[ταῦτα]] [[εἶναι]], [[ὅπερ]] θὰ ἦτο ἀπότομον, Πλάτ. Ἀπολ. 30Β, πρβλ. 25Β˙ εἰ οὗτοι ὀρθῶς ἀπέστησαν, ὑμεῖς ἂν οὐ χρεὼν ἄρχοιτε, ἂν οὗτοι εἶχον δίκαιον νὰ ἀποστατήσωσι, (θὰ ἦτο ἑπόμενον ἐκ τούτου ὅτι) ὑμεῖς παρὰ τὸ εἰκὸς ἄρχετε, Θουκ. 3.40˙ ‒ περὶ τοῦ μέλλοντος ἐκφράζοντος ὑπόθεσιν ἐνεστῶσαν, ἴδε κατωτ. 3. β. 2) [[μετὰ]] ἱστορικῶν χρόνων, [[ὅταν]] δηλῶται ὅτι ἐάν τι εἶχεν [[οὕτως]] ἢ ἄλλως καὶ τὸ [[ἀποτέλεσμα]] θὰ ἦτο τοιοῦτον, καὶ [[τότε]] ἐν τῇ ἀποδόσει ὑπάρχει ἱστορ. [[χρόνος]] [[μετὰ]] τοῦ ἄν (ἴδε ἄν, Β. Ι. 1. α): α) ὁ παρατ. [[μετὰ]] τοῦ εἰ σχετίζει τὴν ὑπόθεσιν πρὸς τὸ παρὸν ἢ πρὸς συνεχῆ ἢ ἐπαναλαμβανομένην ἐνέργειαν ἐν τῷ παρελθόντι (παρ’ Ὁμήρ. ἀείποτε τὸ δεύτερον)˙ [[ταῦτα]] οὐκ ἂν ἐδύναντο ποιεῖν, εἰ μὴ διαίτῃ μετρίᾳ ἐχρῶντο, δὲν θὰ ἠδύναντο νὰ κατορθώσωσι [[ταῦτα]] (ὡς τὰ κατορθώνουσιν), ἂν δὲν διῆγον βίον ἐγκρατῆ, Ξεν. Κύρ. 1. 2, 16, πρβλ. Πλάτ. Πολ. 489Β˙ οὐκ ἂν νήσων ἐκράτει, εἰ μή τι καὶ ναυτικὸν εἶχεν, δὲν θὰ ἠδύνατο (ὁ [[Ἀγαμέμνων]]) νὰ ἐξουσιάζῃ νήσους, ἂν δὲν εἶχε καὶ ναυτικὴν δύναμιν, Θουκ. 1. 9˙ εἰ ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί..., οὐκ ἄν ποτε [[ταῦτα]] ἔπασχον Πλάτ. Γοργ. 516Ε, πρβλ. Ξεν. Ἀπομν. 1. 1, 5˙ εἰ γὰρ ἐγὼ τάδε ᾔδε’... οὐκ ἂν ὑπεξέφυγε, ἂν ἐγὼ [[ἤμην]] ἐν γνώσει τούτων..., Ἰλ. Θ. 366. β) ὁ ἀόρ. [[μετὰ]] τοῦ εἰ σχετίζει τὴν ὑπόθεσιν πρὸς τὸ παρελθόν, εἰ μὴ ὑμεῖς ἤλθετε, ἐπορευόμεθα ἂν ἐπὶ βασιλέα, ἂν ὑμεῖς δὲν εἴχετε ἔλθῃ, [[ἡμεῖς]] τώρα θὰ ἐπορευόμεθα κατὰ τοῦ βασιλέως, Ξεν. Ἀν. 2. 1, 4˙ καὶ [[ἴσως]] ἂν ἀπέθανον, εἰ μὴ ἡ ἀρχὴ διὰ ταχέων κατελύθη, ἂν δὲν εἶχε καταλυθῇ, Πλάτ. Ἀπ. 32D, πρβλ. Ἰλ. Ε. 679, Ὀδ. Δ. 363, Δημ. 41. 18., 833. 12. γ) ὁ ὑπερσυντ. (ὁ [[ὁποῖος]] [[εἶναι]] [[σπάνιος]]) [[μετὰ]] τοῦ εἰ σχετίζει τὴν ὑπόθεσιν πρὸς πρᾶξιν τετελεσμένην ἐν τῷ παρελθόντι ἢ ἐν τῷ παρόντι, λοιπὸν δ’ ἂν ἦν ἡμῖν ἔτι περὶ τῆς πόλεως διαλεχθῆναι, εἰ μὴ προτέρα τῶν ἄλλων εὖ φρονήσασα τὴν εἰρήνην ἐπεποίητο, ἂν δὲν εἶχε κάμῃ (ὡς ἔχει κάμῃ) τὴν εἰρήνην πρὸ τῶν λοιπῶν, Ἰσοκρ. 93C· ἀλλὰ συνήθως τοῦ ἀορίστου γίνεται [[χρῆσις]] πρὸς ἔκφρασιν τῆς ἐννοίας τοῦ ὑπερσυντ. 3) [[μετὰ]] μέλλοντος, α) [[ὅπως]] δηλώσῃ μέλλουσαν ὑπόθεσιν ὡς οἷόν τε ἐμφαντικώτατα, ὅτε καὶ ἡ [[ἀπόδοσις]] ἀναφέρεται εἰς μέλλοντα χρόνον, εἰ φθάσομεν τοὺς πολεμίους κατακαίνοντες, οὐδεὶς ἡμῶν ἀποθανεῖται Ξεν. Κύρ. 7. 1, 19˙ εἰ μὴ βοηθήσετε, οὐ περιέσται τἀκεῖ Θουκ. 6. 91. Ἐπὶ τῶν εἰς τὸ μέλλον ἀναφερομένων τούτων ὑποθέσεων πολλῷ συνηθέστερον [[εἶναι]] τὸ ἐὰν μεθ’ ὑποτακτ. (ἴδε κατωτ. ΙΙ. 1)˙ ἀλλὰ τὸ εἰ [[μετὰ]] μέλλ. [[εἶναι]] συχνὸν παρὰ Τραγ., καὶ [[μάλιστα]] [[ὅταν]] πρόκειται νὰ ἐξενεχθῇ [[ἀπειλὴ]] ἢ [[νουθέτησις]] ἢ ἰσχυρὰ [[ἐπίκλησις]] εἰς τὰ αἰσθήματα τοῦ ἀκούοντος, εἰ μὴ καθέξεις γλῶσσαν, ἔσται σοι κακὰ Εὐρ. Ἀποσπ. 5, πρβλ. Δημ. 842. 15. β) ὁ μέλλων [[μετὰ]] τοῦ εἰ [[ἐνίοτε]] ἐμφαίνει βούλησιν, προσδοκίαν ἢ ἀνάγκην ἐν τῷ παρόντι, [[ἔνθα]] κοινότερον [[εἶναι]] τὸ [[μέλλω]] μετ’ ἀπαρ., ὡς αἶρε [[πλῆκτρον]], εἰ μαχεῖ, ἂν ἔχῃς σκοπὸν νὰ πολεμήσῃς, νὰ διαγωνισθῇς, Ἀριστοφ. Ὄρν. 761˙ ἐγὼ μὲν οὐκ [[ἀνήρ]]..., εἰ ταῦτ’ ἀνατεῖ [[τῇδε]] κείσεται κράτη, δηλ. ἂν [[ταῦτα]] μείνωσιν ἀτιμώρητα, Σοφ. Ἀντιγ. 484, πρβλ. Ἰλ. Α. 61, Εὐρ. Ἑκ. 863˙ ‒ τοιαῦται ὑποθέσεις ἀνήκουσι [[κυρίως]] εἰς Ι. 1, [[ἐπειδὴ]] τὸ [[ῥῆμα]] ἐν τῇ ἀποδόσει δύναται νὰ [[εἶναι]] χρόνου ἐνεστῶτος, δὲν δύναται δὲ [[ἐνταῦθα]] ἡ ὑποτακτικὴ νὰ τεθῇ ἀντὶ τοῦ μέλλοντος (ὡς ἐν α). γ) περὶ τοῦ εἰ, τιθεμένου ἀντὶ αἰτιολογικοῦ μορίου [[μετὰ]] τὸ [[θαυμάζω]], κτλ., ἴδε κατωτ. V. ΙΙ. μεθ’ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ, τὸ εἰ κανονικῶς ἑνοῦται [[μετὰ]] τοῦ ἄν (Ἐπ. κε, κεν), καὶ σχηματίζει τὴν σύνθετον λέξιν ἐάν, συνηρ. ἤν, ἄν ᾱ˙ ἀλλ’ ο Ὅμ. οὐχὶ σπανίως παραλείπει τὸ ἄν (κε, κεν), π.χ. ἐν Ὀδ. Ε. 221., Ξ. 372, ‒ τὴν ἐλευθερίαν ταύτην λαμβάνουσιν [[ἐνίοτε]] καὶ οἱ Ἀττ. ποιηταί, ἀλλ’ [[οὐδέποτε]] οἱ Ἀττ. πεζογράφοι˙ ἀπαντᾷ δ’ [[ὅμως]] τὸ τοιοῦτον ἐν τῷ μεταγεν. πεζῷ λόγῳ: ἴδε ἂν Α. 1. 1) [[ὅταν]] ἡ [[ἀπόδοσις]] ἔχῃ μέλλοντα, τὸ ἐὰν μεθ’ ὑποτακτ. ἐμφαίνει ὑπόθεσιν ἐν τῷ μέλλοντι, ζωηροτέραν μὲν τῆς τοῦ εἰ μετ’ εὐκτικῆς, ἀλλ’ ἧττον ζωηρὰν τῆς τοῦ εἰ μεθ’ ὁριστικῆς μέλλοντος (ἴδε ἀνωτ. Ι. 3, α)˙ εἰ δέ κεν ὣς ἔρξῃς καίτοι πείθωνται Ἀχαιοί, γνώσῃ ἔπειθ’... Ἰλ. Β. 364, πρβλ. Α. 128., Γ. 281, Ὀδ. Ρ. 549˙ ἂν δέ τις ἀνθιστῆται, σὺν ὑμῖν πειρασόμεθα χειροῦσθαι Ξεν. Ἀν. 7. 3, 11˙ ἂν μὴ νῦν ἐθέλωμεν [[ἐκεῖ]] πολεμεῖν αὐτῷ, ἐνθάδ’ [[ἴσως]] ἀναγκασθησόμεθα τοῦτο ποιεῖν Δημ. 54. 20 (εἰ μὴ νῦν ἐθέλομεν, θὰ ἐσήμαινεν: ἂν τώρα δὲν θέλωμεν)˙ πρβλ. Ξεν. Κύρ. 3. 2, 13., 5. 3, 27., 5. 4, 30., 5. 5, 13, Πλάτ. Πολ. 473D. 2) [[ὅταν]] ἡ ἀπόδ. ἐκφέρηται κατ’ ἐνεστῶτα καὶ δηλοῖ συνήθη ἢ ἐπαναλαμβανομένην πρᾶξιν, ἡ υποτακτικὴ ἐν τῇ προτάσει ἐμφαίνει γενικὴν ὑπόθεσιν, ἄν ποτε συμβῇ τοῦτο ἢ ἐκεῖνο ([[ὅπερ]] ἐν ταῖς νεωτέραις γλώσσαις, ὡς συνήθως καὶ ἐν τῇ Λατινικῇ, ἐκφέρεται κατ’ ἐνεστ. ὁριστ.), ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται, σοὶ τὸ [[γέρας]] πολὺ μεῖζον (ἐνν. ἐστί), ἐάν ποτε γείνῃ [[διανομή]], τὸ ἰδικόν σου [[μερίδιον]] [[εἶναι]] ([[πάντοτε]]) μεγαλείτερον, Ἰλ. Α. 166˙ [[προσέτι]] παραλειπομένου τοῦ ἄν, [[εἴπερ]] γάρ τε χόλον... καταπέψῃ, ἀλλὰ... ἔχει κότον, [[ὄφρα]] τελέσσῃ Α. 81˙ ἢν [[ἐγγὺς]] ἔλθῃ [[θάνατος]], οὐδεὶς βούλεται θνήσκειν Εὐρ. Ἄλκ. 671: ‒ [[ἐνίοτε]], [[μάλιστα]] παρὰ ποιηταῖς, ἡ γενικὴ αὕτη [[ὑπόθεσις]] ἐκφέρεται διὰ τῆς ὁριστ. τοῦ ἐνεστ. ([[οὐδέποτε]] διὰ τοῦ μέλλοντος), εἴ τις δύο ἢ καὶ πλείους τις ἡμέρας λογίζεται, μάταιός ἐστιν Σοφ. Τρ. 944. ΙΙΙ. μετ’ ΕΥΚΤΙΚΗΣ τὸ εἰ [[οὐδέποτε]] λαμβάνει τὸ ἄν, καὶ [[εἶναι]] ἐν χρήσει, 1) [[ὅταν]] ἡ [[ἀπόδοσις]] ἔχῃ τὴν εὐκτικὴν [[μετὰ]] τοῦ ἄν (ἴδε ἂν Β. ΙΙΙ. α), τὸ εἰ μετ’ εὐκτ. ἐν τῇ προτάσει [[καθόλου]] ἐμφαίνει μέλλουσαν ὑπόθεσιν ἧττον [[ὡρισμένως]] καὶ ζωηρῶς τοῦ ἐὰν μεθ’ ὑποτακτικ., καὶ διαφέρει τῆς συντάξεως ἐκείνης ὡς διαφέρει τὸ «ἂν ἤθελε ὑπάγῃ» ἦ κεν γηθήσαι [[Πρίαμος]] Πριάμοιό τε παῖδες..., εἰ σφῶιν τάδε πάντα πυθοίατο μαρναμένοιν, βεβαίως θὰ ἔχαιρον ἂν [[ἤθελον]] ἀκούσῃ..., Ἰλ. Α. 255, πρβλ. Η. 28, Ὀδ. Γ. 223˙ εἴης φορητὸς οὐκ ἄν, εἰ πράσσοις [[καλῶς]] Αἰσχύλ. Προμ. 979· οὐδὲ γὰρ ἄν με ἐπαινοίη, εἰ ἐξελαύνοιμι τοὺς εὐεργέτας Ξεν. Ἀν. 7. 7, 11˙ [[οἶκος]] δ’ [[αὐτός]], εἰ φθογγὴν λάβοι, σαφέστατ’ ἂν λέξειεν, ἂν ἦτο κατορθωτὸν νὰ λάβῃ φωνήν, Αἰσχύλ. Ἀγ. 37˙ οὕτω, κανονικῶς, ἐν τῷ Ἀττικῷ πεζῷ λόγῳ˙ ἀλλὰ παρ’ Ὁμ. ἡ εὐκτ. τοῦ ἐνεστ. [[ἐνίοτε]] κεῖται ἐν τῇ προτάσει, ὡς ἡ ὁριστ. τοῦ παρατατ. παρ’ Ἀττ. πρὸς δήλωσιν μὴ ἐκτελουμένης ὑποθέσεως ἐν τῷ ἐνεστῶτι (ἴδε ἂν Β. ΙΙΙ. α), εἰ νῦν ἐπ’ ἄλλῳ ἀθλεύοιμεν, ἦ τ’ ἂν ἐγώ... φεροίμην, ἂν τώρα ἡμιλλώμεθα... κτλ., Ἰλ. Ψ. 274· καὶ οἱ Ἀττ. ποιηταὶ [[ἐνίοτε]] ἀκολουθοῦσι τῇ Ὁμηρικῇ [[ταύτῃ]] χρήσει, εἰ μὴ κνίζοι (= εἰ μὴ ἔκνιζε) Εὐρ. Μήδ. 568 (ἴδε ἂν Β. ΙΙΙ. α). 2) [[ὅταν]] ἡ [[ἀπόδοσις]] ἀναφέρηται εἰς τὸ παρελθὸν δηλοῦσα συνήθη ἢ ἐπανειλημμένην ἐνέργειαν, ἡ εὐκτικὴ ἐν τῇ προτάσει ἐκφράζει ὑπόθεσιν ἀόριστον ἐν τῷ παρελθόντι˙ «ἂν τοῦτο συνέβαινέ ποτε...», ἀντιστοιχοῦσα πρὸς τὴν χρῆσιν τῆς ὑποτακτικῆς ἐν τῷ παρόντι χρόνῳ (ἴδε ἀνωτ. ΙΙ. 2), εἰ δέ τινας θορυβουμένους αἴσθοιτο..., κατασβεννύναι τὴν ταραχὴν ἐπειρᾶτο, ἐὰν συνέβαινε νὰ ἴδῃ (ἄν ποτε ἔβλεπε) στρατιώτας ἐν ἀταξίᾳ (δηλ. [[ὁσάκις]] ἔβλεπε...), (ἀείποτε) προσεπάθει, Ξεν. Κύρ. 5. 3, 55, πρβλ. Ἀν. 4. 5, 13, Ἀπομν. 4. 2, 40˙ εἴ τις ἀντείποι, εὐθὺς τεθνήκει, ἄν τις ἤγειρεν ἀντίρρησιν, ἀμέσως ἐφονεύετο, Θουκ. 8. 66˙ ἀλλ’ εἴ τι μὴ φέροιμεν, ὤτρυνεν φέρειν Εὐρ. Ἄλκ. 755. Ἡ εὐκτ. αὕτη [[εἶναι]] σπαν. παρ’ Ὁμ., ἀλλ’ ἴδε Ἰλ. Γ. 453., Ω. 768. Ἐνταῦθα (ὡς ἀνωτ. ΙΙ. 2) ἡ [[ὑπόθεσις]] [[ἐνίοτε]] ἐκφέρεται διὰ τῆς ὁριστ., εἴ τις τι ἐπηρώτα, ἀπεκρίνοντο Θουκ. 7. 10. 3) ἐν πλαγίῳ λόγῳ παρῳχημένου χρόνου ἡγουμένου, τὸ εἰ μετ’ εὐκτ. [[συχνάκις]] παριστᾷ ὅ,τι ἐκφέρεται ἐν εὐθεῖ λόγῳ διὰ τοῦ ἐὰν μεθ’ ὑποτακτ. ἢ διὰ τοῦ εἰ μετ’ ἀρχικοῦ ([[οὐδέποτε]] ἱστορικοῦ) χρόνου ὁριστικῆς˙ ἐλογίζοντο ὡς, εἰ μὴ μάχοιντο, ἀποστήσοιντο αἱ πόλεις (τὸ ἰσοδύναμον ἐν εὐθεῖ λόγῳ θὰ ἦτο, ἐὰν μὴ μαχώμεθα, ἀποστήσονται) Ξεν. Ἑλλ. 6. 4, 6, πρβλ. Δημ. 548 20, Ξεν. Ἑλλ. 5. 2, 2˙ ἔλεγεν ὅτι, εἰ βλαβερὰ πεπραχὼς εἴη, [[δίκαιος]] εἴη ζημιοῦσθαι (τὸ ἰσοδύναμον ἐν εὐθεῖ λόγῳ θὰ ἦτο, εἰ βλαβερὰ πέπραχε, δίκαιός ἐστι ζημιοῦσθαι) [[αὐτόθι]] 5. 2, 32, πρβλ. Ἀν. 6. 6, 25˙ εἰ δέ τινα φεύγοντα λήψοιτο, προηγόρευεν ὅτι ὡς πολεμίῳ χρήσοιτο (τὸ ἰσοδύναμον ἐν εὐθεῖ λόγῳ θὰ ἦτο, εἴ τινα λήψεται, χρήσεται) ὁ αὐτ. Κύρ. 3. 1, 3: ‒ ὅτε ἡ [[ἀπόδοσις]] δὲν ἐκφέρεται κατ’ οὐδεμίαν μορφὴν πλαγίου λόγου, ἀλλὰ περιέχεται ἐν τῇ κυρίᾳ προτάσει, οὐκ ἦν τοῦ πολέμου [[πέρας]] Φιλίππῳ, εἰ μὴ Θηβαίους... ἐχθροὺς ποιήσειε τῇ πόλει, δηλ. ὁ Φίλιππος ἐσκέφθη ὅτι δὲν θὰ ἐπήρχετο [[τέλος]] τοῦ πολέμου, ἐκτὸς ἂν ἤθελε κάμῃ τοὺς Θηβ. κτλ. (ἡ [[σκέψις]] [[αὐτοῦ]] ἦτο, ἐάν μὴ ποιήσω), Δημ. 276. 1˙ ἐβούλοντο γὰρ σφίσιν, εἴ τινα λάβοιεν, ὑπάρχειν ἀντὶ τῶν [[ἔνδον]], ἤν ἄρα τύχωσί τινες ἐζωγρημένοι (ἤν τύχωσι ἠδύνατο νὰ [[εἶναι]] εἰ τύχοιεν, καὶ τὸ εἰ λάβοιεν, ἤν λάβωσι) Θουκ. 2. 5. 4) [[ὁπόταν]] τὸ εἰ συντάσσηται εὐκτικῇ [[μετὰ]] τοῦ ἄν, τὸ [[κῶλον]] χρησιμεύει ὡς [[ἀπόδοσις]] ἅμα καὶ [[πρότασις]]˙ πρβλ. Πλάτ. Πρωτ. 329Β, Δημ. 44. 30, Ξεν. Ἀπομν. 1. 5, 3 (ἴδε ἂν Β. ΙΙΙ δ). IV. εἰς ὀλίγας περιστάσεις ὁ Ἡρόδ. μεταχειρίζεται τὸ εἰ ἐπὶ πλαγίου λόγου μετ’ ἀπαρ. (ἀντὶ τοῦ εἰ δεῖ ἢ εἰ δέοι), εἰ γὰρ δὴ [[δεῖν]] [[πάντως]] περιθεῖναι ἄλλῳ τέῳ τὴν βασιληίην..., ἔφη δικαιότερον [[εἶναι]], κτλ., Ἡρόδ. 1. 129˙ εἰ [[εἶναι]] τοῦτο μὴ φίλον 2. 64, πρβλ. 172., 3. 105, 108. V. [[μετὰ]] ῥημάτων δηλούντων θαυμασμόν, χαράν, ἀγανάκτησιν, θλῖψιν, εὐθυμίαν καὶ ὅμοια αἰσθήματα, [[θαυμάζω]], ἀγαπῶ, αἰσχύνομαι, [[βαρέως]] [[φέρω]], δεινόν ἐστι, θαυμαστόν ἐστι, λυπεῖ με, [[μέμφομαι]], παράδοξόν ἐστι, [[σχετλιάζω]], φθονῶ, κτλ., [[εἶναι]] ἐν χρήσει τὸ εἰ μεθ’ ὁριστ., [[ὅπου]] ἔπρεπε νὰ περιμένωμεν τὸ ὅτι, [[ὅπως]] δηλωθῇ τὸ [[αἴσθημα]] κατὰ τρόπον ἧττον ἐμφαντικόν, [[θαυμάζω]] εἰ μηδεὶς ὑμῶν μήτ’ ἐνθυμεῖται μήτ’ ὀργίζεται, ὁρῶν... Δημ. 52. 17˙ οὐκ ἀγαπᾷ εἰ μὴ δίκην δέδωκεν, ἀλλ’ εἰ μὴ καὶ χρυσῷ στεφάνῳ στεφανωθήσεται ἀγανακτεῖ Αἰσχίν. 71. 28˙ ἡγουμένου παρῳχημένου χρόνου ἡ [[φύσις]] τοῦ πλαγίου λόγου ἐπιτρέπει τὴν τροπὴν τῆς ὁριστ. εἰς εὐκτικήν, ἐθαύμαζε δ’ εἴ τις ἀρετὴν ἐπαγγελλόμενος [[ἀργύριον]] πράττοιτο Ξεν. Ἀπομν. 1. 2. 7 (πρβλ. ἐθαύμασε δ’ εἰ μὴ φανερόν ἐστιν [[αὐτόθι]] 1. 1. 13)˙ ἔχαιρον ἀγαπῶν εἴ τις ἐάσοι Πλάτ. Πολ. 450Α˙ δεινὸν εἰσῄει, εἰ... δόξει Δημ. 351. 18. Ἐνίοτε καὶ μηδενὸς τοιούτου ῥήματος ἡγουμένου, πρότασίς τις διὰ τοῦ εἰ λαμβάνει τὴν θέσιν αἰτιολογικῆς προτάσεως, ὡς, πολλοὺς γὰρ οἶκε [[εἶναι]] εὐπετέστερον διαβάλειν ἢ ἕνα, εἰ Κλεομένεα μὲν... μοῦνον οὐκ οἷός τε ἐγένετο διαβαλεῖν, [[τρεῖς]] δὲ μυριάδας Ἀθηναίων ἐποίησε τοῦτο Ἡρόδ. 5. 97, πρβλ. 1. 60, 129, 212., 7. 10., 9. 68. VI. ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΕΛΛΕΙΠΤΙΚΑΙ. 1) [[ἐνίοτε]] ἡ [[ἀπόδοσις]] ὑπονοεῖται ἐκ τῶν συμφραζομένων, χωρὶς νὰ τίθηταιϏ [[τότε]] δὲ τὸ εἰ ἢ ἐὰν ἔχει τὴν δύναμιν τοῦ: ἐπὶ τῇ ὑποθέσει ὅτι..., ἐν περιπτώσει καθ’ ἥν..., πρὸς τὴν πόλιν, εἰ ἐπιβοηθεῖεν, ἐχώρουν, προεχώρουν πρὸς τὴν πόλιν [[ὅπως]] συναντήσωσι τοὺς πολίτας ἐν ᾗ περιπτώσει [[ἤθελον]] ἐξορμήσῃ, Θουκ. 6. 100˙ ᾤκτιρον εἰ ἁλώσοιντο, τοὺς ἐλυποῦντο σκεπτόμενοι ὁποῖον θὰ ἦτο τὸ [[τέλος]] αὐτῶν, ἂν [[ἤθελον]] συλληφθῇ, Ξεν. Ἀν. 1. 4, 7˙ [[οὔκουν]], ἦν δ’ ἐγώ, ἔτι ἓν λείπεται, τὸ ἢν πείσωμεν ὑμᾶς ὡς χρὴ ἡμᾶς ἀφιέναι; δὲν ὑπολείπεται λοιπὸν ἕν [[πρᾶγμα]] ἀκόμη, δηλ. τὸ νὰ μᾶς ἀφήσητε νὰ ὑπάγωμεν, ἐν ᾗ περιπτώσει σᾶς καταπείσωμεν ὅτι πρέπει νὰ μᾶς ἀφήσητε, Πλάτ. Πολ. 327C·Ϗ ἱκέται πρὸς σὲ [[δεῦρο]] ἀφίγμεθα, εἴ τινα πόλιν φράσειας ἡμῖν εὔερον, ἤλθομεν πρὸς σὲ μὲ τὴν ἐλπίδα [[μήπως]] εἴπῃς εἰς ἡμᾶς [[περί]] τινος μαλλοφόρου (ἄφθονον ἐχούσῃς μαλλίον) πόλεως (δηλ. διὰ νὰ μάθωμεν περὶ αὐτῆς), Ἀριστοφ. Ὄρν. 120˙ παρέζεο καὶ λαβὲ γούνων, αἴ κέν πως ἐθέλῃσιν ἐπὶ Τρώεσσιν ἀρῆξαι, κάθισε πλησίον [[αὐτοῦ]] καὶ [[βάλε]] τὰς χεῖράς σου ἐπὶ τῶν γονάτων [[αὐτοῦ]] [[ἴσως]] τὸν καταπείσῃς νὰ βοηθήσῃ τοὺς Τρῶας, ἂν τυχὸν θέλῃ νὰ τὸ πράξῃ, Ἰλ. Α. 408, πρβλ. Α. 66, Ὀδ. Α. 94., Γ. 92˙ ἄκουσον καὶ ἐμοῦ, ἐάν σοι ταὐτὰ δοκῇ, ἄκουσον καὶ ἐμὲ ἵνα συναινέσῃς, ἐν ᾗ περιπτώσει ἡ αὐτὴ γνώμη [[εἶναι]] καὶ εἰς σὲ ἀρεστή, Πλάτ. Πολ. 358Β˙ ἰδὲ δή, ἐάν σοι [[ὅπερ]] ἐμοὶ ξυνδοκῇ, ἰδὲ λοιπὸν ἂν τυχὸν ἔχῃς τὴν αὐτὴν γνώμην μὲ ἐμὲ, [[αὐτόθι]] 434 Α. Πολλὰ τῶν παραδειγμάτων τούτων ἧττον ὁρθῶς ἡρμηνεύθησαν ὡς πλάγιαι ἐρωτήσεις (ἴδε κατωτ. Β. 2). 2) [[ἐνίοτε]] ἡ [[ἀπόδοσις]] ἀποσιωπᾶται ἐντελῶς διὰ ῥητορικοὺς λόγους, ὅτε ἡ [[ἔλλειψις]] αὐτῆς [[εἶναι]] ἐμφαντικωτέρα τῆς ὑπάρξεως αὐτῆς, εἴ περ γάρ κ’ ἐθέλῃσιν [[Ὀλύμπιος]]... στυφελίξαι ἂν θέλῃ νὰ τὸν ἀνατρέψῃ θὰ τὸ κάμῃ, Ἰλ. Α. 580˙ ἀλλ’ εἰ μὲν δώσουσι [[γέρας]]... εἰ δέ κε μὴ δώωσιν, ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι, «ἀλλ’ εἰ μὲν παρέξωσι [[γέρας]] ([[καλῶς]] ἂν ἔχοι τὸ [[πρᾶγμα]]) ἐὰν δὲ μὴ δῶσιν, ἐγὼ δ’ ἂν αὐτὸς παραγενόμενος ἀφέλωμαι» (Θ. Γαζῆς), Α. 135, πρβλ. Ζ. 150, Ἀριστοφ. Πλ. 469˙ καὶ ἢν μὲν ξυμβῇ ἡ [[πεῖρα]], - εἰ δὲ μή, καὶ ἂν μὲν ἡ [[ἀπόπειρα]] ἐπιτύχῃ, [[καλῶς]]˙ - εἰ δὲ μὴ..., Θουκ. 3. 3, πρβλ. Πλάτ. Πρωτ. 325DϏ 3) κατὰ παρομοίαν ἔλλειψιν τῆς ἀποδόσεως εἰ γὰρ (Ἐπ. αἳ γὰρ) καὶ [[εἴθε]] (Ἐπ. [[αἴθε]]), μετ’ εὐκτικῆς ἢ ἱστορικῶν χρόνων τῆς ὁριστ. ἐκφράζει εὐχὴν (ὅτε ἡ εὐκτ. καὶ ἡ ὁριστ. ἔχουσι τὴν αὐτὴν δύναμιν ἣν καὶ ἐν ἀπολύτῳ προτάσει), αἲ γὰρ ἐμοὶ τοσσήνδε θεοὶ δύναμιν παραθεῖεν, [[εἴθε]] οἱ θεοὶ νά μοι δώσωσι τόσην δύναμιν, Ὀδ. Γ. 205, πρβλ. Ξ. 440˙ εἰ γὰρ γενοίμην ἀντὶ σοῦ νεκρὸς Εὐρ. Ἱππ. 1410˙ εἴθ’ εἶχες, ὦ τεκοῦσα, βελτίους φρένας, [[εἴθε]] νὰ εἶχες κτλ., ὁ αὐτ. Ἠλ. 1061, πρβλ. Ἄλκ. 1072˙ εἴθ’ ἔμ’ ἐδέξω, [[εἴθε]] νὰ εἶχες δεχθῇ ἐμέ, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1537˙ [[εἴθε]] σοι [[τότε]] συνεγενόμην, [[εἴθε]] νά σε εἶχον συναντήσῃ [[τότε]], Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 46. Παρὰ ποιηταῖς [[ἐνίοτε]] τὸ εἰ μόνον εὕρηται οὕτω μετ’ εὐκτικῆς, ἀλλ’ εἴ τις... καλέσειεν Ἰλ. Κ. 111˙ εἴ μοι γένοιτο [[φθόγγος]] ἐν βραχίοσιν Εὐρ. Ἑκ. 836. Ἐνίοτε, εἰ γάρ ἢ [[εἴθε]] προηγεῖται τοῦ ὤφελον ἢ [[ὤφελλον]] μετ’ ἀπαρ. ἐπὶ εὐχῆς˙ ἴδε [[ὀφείλω]]. Ἐνίοτε τὰ μόρια [[ταῦτα]] συντάσσονται καὶ [[μετὰ]] μόνου ἀπαρεμφ. ἐπὶ εὐχῆς, αἲ γάρ... [[τοῖος]] ἑών, οἷός ἐσσι... παῖδά τ’ ἐμὴν ἐχέμεν καὶ ἐμὸς γαμβρὸς καλέεσθαι Ὀδ. ΙΙ. 313˙ καὶ συνηθέστερον παρὰ μεταγεν. ποιηταῖς, ὡς ἐν Ἀνθ. Π. 9. 284, 288. 4) [[ἐνίοτε]] τὸ [[ῥῆμα]] τῆς προτάσεως εἰς ἣν τὸ εἰ ἀνήκει παραλείπεται, [[μάλιστα]] δὲ εἰς τὰς ἀκολούθους ἐκφράσεις: α) εἰ μή, Λατ. nisi, οὐδὲν [[ἄλλο]] σιτέονται, εἰ μὴ ἰχθῦς μοῦνον Ἡρόδ. 1. 200˙ εἰ μὴ κρεμάσας Ἀριστοφ. Νεφ. 229˙ μὰ τὼ θεώ, εἰ μὴ Κριτύλλα γ’ [[εἰμὶ]] ὁ αὐτ. Θεσμ. 898˙ εἰ μὴ ὅσον, εἰ μὴ μόνον, πλὴν μόνον, ἐγὼ μέν μιν οὐκ εἶδον, εἰ μὴ ὅσον γραφῇ Ἡρόδ. 2. 73, πρβλ. 1. 45., 2. 20˙ [[ὡσαύτως]], εἰ μὴ εἰ, Λατ. nisi si, Θουκ. 1. 17, Πλάτ. Γοργ. 480Β, κτλ.˙ εἰ μή τι οὖν, αλλὰ..., ἂν [[τίποτε]] [[ἄλλο]], ἀλλὰ..., ὁ αὐτ. Μένων 86 Ε. β) εἰ δὲ μή, Λατ. sin minus, προηγόρευε τοῖσι Λαμψακηνοῖσι μετιέναι Μιλτιάδεα, εἰ δὲ μή, σφέας πίτυος τρόπον ἠπείλεε ἐκτρίψειν Ἡρόδ. 6. 37, πρβλ. 56˙ οὕτω [[μετὰ]] τὸ [[μάλιστα]] μέν, Θουκ. 1. 32, 35, κτλ.˙ δυνατὸν δὲ νὰ ἔχῃ σχέσιν πρὸς προηγουμένην ἄρνησιν καὶ δυνατὸν νὰ ὑπάρχῃ [[ἐκεῖ]] [[ὅπου]] κανονικώτερον θὰ ἦτο τὸ ἐὰν δὲ, ἐὰν συνεπληροῦτο ἡ [[ἔλλειψις]], μή τύπτ’˙ εἰ δὲ μή, σαυτόν ποτ’ αἰτιάσει, μή με τύπτε, ἄλλως τὸν ἑαυτόν σου θὰ κατακρίνῃς ποτέ, Ἀριστοφ. Νεφ. 1433˙ ἐάν μέν πείσητε..., εἰ δὲ μή... Δημ. 129. 14˙ ὦ Κῦρε, μὴ οὕτω λέγε˙ εἰ δὲ μή, οὐ θαρροῦντά με ἕξεις Ξεν. Κύρ. 3. 1, 35, πρβλ. Ἀν. 4. 3. 6, Θουκ. 1. 28, 131, Πλάτ. Φαῖδρ. 91C. γ) τὸ εἰ δέ, [[ὅπερ]] [[κυρίως]] ἀνταποκρίνεται πρὸς τὸ εἰ μέν, κεῖται [[πολλάκις]] ἐλλειπτικῶς, εἰ δὲ καὶ αυτοί, φευγόντων, «[[προσληπτέον]] τό, βούλονται, ἵν’ ᾖ, ἐὰν δὲ καὶ αυτοὶ βούλωνται, φευγέτωσαν» (Σχόλ.), Ἰλ. Ι. 46˙ [[οὕτως]], εἰ δέ, σὺ μέν μευ ἄκουσον, ἐγὼ δὲ κέ τοι καταλέξω, «εἰ δ’ ἀμφιβάλλεις, σὺ μέν ἄκουσόν μου, ἐγὼ δέ σοι πάντα [[διηκριβωμένως]] ἐρῶ» (Θ. Γαζῆς), [[αὐτόθι]] 262˙ οὕτω καί, εἰ δ’ ἄγε, ἐπὶ παρακελεύσεως, προτροπῆς, ἐμπρός, ἔλα, ([[πλήρης]] δὲ ἡ [[φράσις]] [[εἶναι]]˙ εἰ δὲ βούλει, ἄγε), Ὀδ. Α. 271, κτλ.˙ [[οὕτως]], εἰ δ’ ἄγε δή, εἰ δ’ ἄγε μήν, εἰ δ’ ἄγε μοι, εἰ δ’ ἄγε νῦν Ὅμ.˙ [[ὡσαύτως]], εἰ δ’ ἄγετε Ἰλ. Χ. 381˙ - [[ἐνίοτε]] [[ὅμως]] τὸ εἰ δὲ κεῖται ἀντὶ τοῦ εἰ δὲ μή, ὡς, εἰ μὲν βούλεται, ἑψέτω˙ εἰ δ’, ὅ,τι βούλεται, τοῦτο ποιείτω Πλάτ. Εὐθύδ. 285C, πρβλ. Συμπ. 212C·Ϗ οὕτω καί, εἰ δ’ οὖν Σοφ. Ἀντ. 722. δ) εἴ τις, Λατ. siquis, ὄτλον ὄκνον χειρόγρ. ἄλγιστον [[ἔσχον]], εἴ τις Αἰτωλὶς [[γυνή]], ὑπέστην βαρυτέραν θλῖψιν πάσης ἄλλης Αἰτωλίδος γυναικός, ὁ αὐτ. Τρ. 8, πρβλ. Ο. Κ. 734˙ [[οὕτως]], εἴ τις [[ἄλλος]], siquis alius, Εὐρ. Ἀνδρ. 6, κτλ.˙ εἴ τις καὶ [[ἄλλος]] Ἡρόδ. 3. 2, κτλ.˙ [[εἴπερ]] τις [[ἄλλος]] Πλάτ. Πολ. 501D. ε) εἴ ποτε ἢ [[εἴπερ]] ποτέ, ἐάν ποτε, περισσότερον πάσης ἄλλης περιστάσεως, ἡμῖν δὲ [[καλῶς]], [[εἴπερ]] ποτέ, ἔχει... ἡ ξυναλλαγή, Θουκ. 4. 20, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἱππ. 594˙ εἴ ποτε καὶ [[ἄλλοτε]] ξεν. Ἀν. 6. 4, 12, κτλ. ς) εἴ ποθεν (ἐνν. προπέμψαι ἔχετε), «ἐὰν ἀπὸ κανὲν [[μέρος]]», Λατ. alicunde, [[ξίφος]], εἴ ποθεν, ἢ γένυν ἢ βελέων τι προπέμψατε, Σοφ. Φ. 1204˙ οὕτω, εἴ ποθι... λεύσσων = εἴ που (λεύσσει) ὁ αὐτ. Αἴ. 886. VII. μετ’ ἄλλων ΜΟΡΙΩΝ: 1) περὶ τῆς διαφορᾶς μεταξὺ τοῦ καὶ εἰ (ἢ καὶ ἐὰν ἢ κἂν) καὶ τοῦ εἰ καὶ (ἢ ἐὰν καί), ἴδε καί: - τὸ [[ἐναντίον]] τοῦ καὶ εἰ [[εἶναι]] οὐδ’ εἰ, τὸ δὲ τοῦ εἰ καὶ [[εἶναι]] εἰ μηδέ. 2) περὶ τοῦ ὡς εἰ, ὡς εἴ τε, [[ὥσπερ]] εἰ, κτλ., ἴδε ὡς καὶ [[ὥσπερ]]. 3) περὶ τοῦ εἰ δὴ καὶ [[εἴπερ]] ἴδε εἰ δὴ καὶ [[εἴπερ]]. 4) εἴ γε, ἂν τῷ ὄντι, ἢ ἂν [[τοὐλάχιστον]], ἂν πράγματι, [[ἐνίοτε]] [[σχεδόν]], ἀφοῦ, Λατ. si quidem·Ϗ ἴδε ἐν λέξ. γέ. 5) περὶ τοῦ εἰ γὰρ καὶ [[εἴθε]], ἐπὶ εὐχῆς, ἴδε ἀνωτ. VI. 3. VIII. ὑπάρχει ἰδιαιτέρα [[χρῆσις]] ἐν τῇ Κ. Δ. τοῦ εἰ (= τῷ Ἑβρ. im) ἐπὶ ἀρνητικῶν ὅρκων, π.χ. «τί ἡ γενεὰ αὕτη [[σημεῖον]] ἐπιζητεῖ; ἀμὴν [[λέγω]] ὑμῖν, εἰ δοθήσεται τῇ γενεᾷ [[ταύτῃ]] [[σημεῖον]]», οὐ δοθήσεται, Εὐαγγ. κ. Μάρκ. η΄, 12˙ «ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου, εἰ εἰσελεύσονται εἰς...», οὐκ εἰσελεύσονται εἰς..., Ἐπιστ. πρὸς Ἑβρ. γ΄, 11., δ΄, 3˙ ἴδε Γραμμ. Καιν. Διαθ. Viner § 59. 9. Β. ΕΠΙ ΠΛΑΓΙΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ, Λατ. an, ἑπομένης ὁριστ., ὑποτακτ. ἢ εὐκτικῆς, κατὰ τοὺς κανόνας τῆς συντάξεως τῶν πλαγίων λόγων (ὧν ἰδιαίτερον [[εἶδος]] ἀποτελοῦσιν αἱ πλάγιαι ἐρωτήσεις): 1) μεθ’ ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ, ἀρχικοῦ χρόνου ἡγουμένου, ὅτε ὑπάρχει ὁ αὐτὸς καὶ ἐν τῇ εὐθείᾳ ἢ ἀπολύτῳ ἐρωτήσει [[χρόνος]], [[σάφα]] δ’ οὐκ οἷδ’, εἰ [[θεός]] ἐστιν, ἐὰν [[εἶναι]] [[θεός]], Ἰλ. Ε. 183˙ εἰ συμπονήσεις..., σκόπει Σοφ. Ἀντ. 41. 2) μεθ’ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ, ἀρχικοῦ χρόνου ἡγουμένου, ὅτε ἡ ὑποτακτικὴ [[εἶναι]] ἐνδοιαστικὴ ὡς ἐν τῇ εὐθείᾳ ἐρωτήσει, τὰ ἐκπώματα... οὐκ οἶδ’ εἰ Χρυσάντᾳ τούτῳί δω Ξεν. Κύρ. 8. 4, 16˙ τὸ εἰ [[οὐδέποτε]] γίνεται ἐὰν [[ἐνταῦθα]], ὡς τὸ ἂν δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ τεθῇ ἐπὶ εὐθείας ἢ ἀπολύτου ἐρωτήσεως. Περὶ ἐλλειπτικῶν συντάξεων [[μετὰ]] τοῦ ἐὰν καὶ ὑποτακτ., αἱ ὁποῖαι [[ἐνίοτε]] ἑρμηνεύονται ὡς πλάγιαι ἐρωτήσεις, ἴδε ἀνωτ. VI. 1. 3) μετ’ ΕΥΚΤΙΚΗΣ, παρῳχημένου χρόνου ἡγουμένου, ἥτις παριστᾷ μίαν τινὰ τῶν δύο προηγηθεισῶν συντάξεων ἐν τῇ εὐθείᾳ ἐρωτήσει, ἤρετο εἴ τις ἐμοῦ εἴη σοφώτερος, ἠρώτησεν ἂν ἦτό τις σοφώτερος ἐμοῦ (ὅτε ἡ [[εὐθεῖα]] [[ἐρώτησις]] θὰ ἦτο, ἔστι τις σοφώτερος ἐμοῦ;) Πλάτ. Ἀπολ. 21Α˙ ἡ εὐκτ. τοῦ ἀορ. ἀντὶ τῆς ὁριστ. [[εἶναι]] [[σπανία]], ἠρώτων αὐτὸν εἰ αναπλεύσειεν, τὸν ἠρώτων ἂν ἀνέπλευσεν (ἐν εὐθείᾳ ἐρωτήσει, ἀνέπλευσας;), Δημ. 1223. 20˙ ἀλλ’ ἡ εὐκτ. τοῦ ἀόρ. ἐν γένει παριστᾷ τὴν ὑποτακτ. ἀορ., τὸν θεὸν ἐπήροντο εἰ παραδοῖεν Κορινθίοις τὴν πόλιν... καὶ τιμωρίαν τινὰ πειρῷντο ἀπ’ αὐτῶν ποιεῖσθαι, ἠρώτησαν ἂν ἔπρεπε νὰ παραδώσωσι τὴν πόλιν εἰς τοὺς Κορινθίους καὶ νὰ δοκιμάσωσι νά..., Θουκ. 1. 25. Ἐν ἀμφοτέραις ταῖς συντάξεσι ταύταις ἡ ἀρχικὴ ὁριστικὴ ἢ ὑποτακτικὴ δύναται νὰ τηρηθῇ, ψῆφον ἐβούλοντο ἐπαγαγεῖν, εἰ χρὴ πολεμεῖν Θουκ. 1. 119· ἐβουλεύοντο, [[εἴτε]] κατακαύσωσιν..., [[εἴτε]] τι [[ἄλλο]] χρήσωνται, ἂν ἔπρεπε νὰ κατακαύσωσιν αὐτοὺς ἢ νὰ τοὺς μεταχειρισθῶσιν ἄλλως πως, ὁ αὐτ. 2. 4· [[οὕτως]], ἀνακοινοῦσθαι αὐτὸν αὐτῷ εἰ δῷ ἐπιψηφίσαι τοῖς προέδροις, εἶπεν ὅτι αὐτὸς (ὁ Δημοσθ.) ἐζήτησε τὴν συμβουλὴν [[αὐτοῦ]] ἂν ἔπρεπε νὰ δώσῃ, Αἰσχίν. 37. 1. 4) μετ’ ΕΥΚΤΙΚΗΣ καὶ τοῦ ἂν μόνον [[ὅταν]] [[οὕτως]] ἐκφέρηται καὶ ἡ [[εὐθεῖα]] [[ἐρώτησις]], ἠρώτων εἰ δοῖεν ἂν τούτων τὰ πιστά, ἠρώτων ἂν θὰ ἔδιδον (ἐν εὐθείᾳ ἐρωτήσει, δοίητε ἄν;), Ξεν. Ἀν. 4. 8, 7. 5) ὡς ΑΡΝΗΤΙΚΟΝ ΜΟΡΙΟΝ ἐν χρήσει [[μετὰ]] τοῦ εἰ ἐπὶ πλαγίας ἐρωτήσεως [[εἶναι]] τὸ οὐ, [[ὁσάκις]] τούτου (τοῦ οὐ) θὰ ἐγίνετο [[χρῆσις]] ἐπὶ εὐθείας ἢ ἀνεξαρτήτου ἐρωτήσεως, ὡς ἐνετέλλετο... εἰρωτᾶν, εἰ οὔ τι ἐπαισχύνεται, ἂν δὲν ἐντρέπεται, Ἡρόδ. 1. 90, κτλ.· - ἀλλ’ ἐὰν ἐν τῇ ἀνεξαρτήτῳ ἐρωτήσει θὰ ἀπῃτεῖτο μὴ (προκαλουμένης [[οὕτως]] ἀρνητικῆς ἀπαντήσεως), διατηρεῖται καὶ ἐν τῇ πλαγίᾳ ἐρωτήσει, ὡς οὐ τοῦτο ἐρωτῶ, ἀλλ’ εἰ τοῦ μὲν δικαίου μὴ ἀξιοῖ πλέον, ἔχειν [[μηδὲ]] βούλεται ὁ [[δίκαιος]], τοῦ δὲ ἀδίκου ([[ἔνθα]] ἡ ἀνεξάρτητος [[ἐρώτησις]] θὰ ἦτο μὴ ἀξιοῖ [[μηδὲ]] βούλεται;) Πλάτ. Πολ. 349Β. Ἐπὶ διπλῆς πλαγίας ἐρωτήσεως, [[εἴτε]]... [[εἴτε]]...; εἰ... [[εἴτε]]...; [[εἴτε]]... ἢ...; δυνατὸν νὰ τεθῇ ἐν τῷ δευτέρῳ κώλῳ [[εἴτε]] οὐ [[εἴτε]] μή, πολλὰ ἂν περιεσκέψῳ, [[εἴτε]] [[ἐπιτρεπτέον]] [[εἴτε]] οὔ·... οὐδένα λόγον οὐδὲ συμβουλὴν ποιεῖ, [[εἴτε]] χρὴ ἐπιτρέπειν σαὐτὸν αὐτῷ [[εἴτε]] μὴ ὁ αὐτ. Πρωτ. 313Α, Β (ἐντὸς τῆς αὐτῆς περιόδου)· ἀνάγκην τὴν ἐμὴν μητέρα, [[εἴτε]] [[θυγάτηρ]] ἦν Κίρωνος [[εἴτε]] μή, καὶ εἰ παρ’ ἐκείνῳ διῃτᾶτο ἢ οὐ, καὶ γάμους εἰ διττοὺς [[ὑπὲρ]] ταύτης εἱστίασεν ἢ μή..., πάντα [[ταῦτα]] εἰδέναι τοὺς οἰκέτας Ἰσαῖος 69. 35.
}}
{{bailly
|btext=<i>épq. et dor.</i> [[αἰ]];<br /><i>conj. usitée dans les prop. conditionnelles, dans les prop. interr. indirectes et pour marquer une simple éventualité</i> : « si »;<br />• <b>A.</b> <i>Propositions conditionnelles</i> : [[εἰ]] δόκει, πλέωμεν SOPH si tu en es d’avis, embarquons-nous et partons ; [[εἰ]] δ’ [[οὕτω]] τοῦτ’ ἐστίν, ἐμοὶ μέλλει φίλον [[εἶναι]] IL s’il en est comme tu le dis, c’est qu’apparemment cela m’est agréable ; [[εἰ]] [[οὗτοι]] [[ὀρθῶς]] ἀπέστησαν, [[ὑμεῖς]] ἂν [[οὐ]] χρεὼν ἄρχοιτε THC s’ils ont eu le droit de se révolter, c’est qu’alors vous commanderiez sans droit ; [[οὐκ]] ἂν νήσων ἐκράτει, [[εἰ]] [[μή]] [[τι]] καὶ ναυτικὸν εἶχεν THC (Agamemnon) n’aurait pas commandé aux îles, s’il n’avait pas eu en même temps une certaine force navale ; [[εἰ]] μὴ [[ὑμεῖς]] ἤλθετε, ἐπορευόμεθα ἂν ἐπὶ βασιλέα XÉN si vous n’étiez pas venus, nous aurions marché contre le grand roi ; [[εἰ]] μὴ βοηθήσετε, [[οὐ]] περιέσται [[τἀκεῖ]] THC si vous n’envoyez pas de secours, la situation là-bas sera intenable ; ποτὸν δὲ [[πᾶν]] ἡδὺ [[ἦν]] [[τῷ]] Σωκράτει διὰ τὸ μὴ πίνειν, [[εἰ]] μὴ διψῴη XÉN toute boisson était agréable à Socrate, parce qu’il ne buvait que s’il avait soif ; εἴ [[του]] φίλων βλέψειεν οἰκετῶν [[δέμας]], ἔκλαιεν ἡ [[δύστηνος]] εἰσορωμένη SOPH apercevait-elle quelqu’un des serviteurs qui lui étaient chers, l’infortunée pleurait en le regardant ; εἴ [[τις]] ἀντείποι, εὐθὺς τεθνήκει THC tout homme qui contredisait était un homme mort ; εἴ [[τίς]] [[τι]] ἐπηρώτα, ἀπεκρίνοντο THC quelqu’un demandait-il quelque chose, ils répondaient ; <i>particul. dans une prop. conditionnelle supposant une conséquente comme</i> [[εὖ]] <i>ou</i> [[καλῶς]] [[ἔχει]], « c’est bien » : [[εἰ]] μὲν δώσουσι [[γέρας]]· [[εἰ]] [[δέ]] [[κε]] μὴ δώωσιν, ἐγὼ [[δέ]] κεν αὐτὸς [[ἕλωμαι]] IL s’ils me donnent la récompense (rien de mieux) ; sinon, je saurai la prendre moi-même ; [[εἰ]] μὲν [[σύ]] [[τι]] ἔχεις πρὸς [[ἡμᾶς]] λέγειν· [[εἰ]] δὲ [[μή]], [[ἡμεῖς]] πρὸς σὲ ἔχομεν XÉN si tu as quelque chose à nous dire, (c’est bien) ; sinon, nous avons, nous, à te parler ; <i>dans les prop. optatives commençant par</i> [[εἰ]] γὰρ (<i>épq.</i> αἲ [[γάρ]]) <i>ou qqf</i> [[εἰ]] <i>seul., et qui supposent une prop. antérieure telle que</i> « ce serait chose souhaitable, <i>etc.</i> » ; αἲ γὰρ ἐμοὶ τοσσήνδε θεοὶ δύναμιν παραθεῖεν OD oh ! si les dieux (m’)avaient doté d’une telle puissance ! [[εἰ]] γὰρ γενοίμην ἀντὶ [[σοῦ]] [[νεκρός]] EUR ah ! que ne puis-je mourir à ta place ! ἀλλ’ εἴ [[τις]] καλέσειεν IL mais si quelqu’un appelait, <i>càd</i> je voudrais qu’on appelât, <i>etc. À l’emploi de</i> [[εἰ]] <i>conditionnel se rattache l’usage de cette, conjonction après les verbes ou les locut. qui marquent l’étonnement</i> ([[θαυμάζω]]), <i>la satisfaction</i> (ἀγαπῶ), <i>la honte ou la confusion</i> (αἰσχύνομαι, αἰσχρόν ἐστιν), <i>l’indignation ou le mécontentement</i> (ἀγανακτῶ, [[βαρέως]] <i>ou</i> [[χαλεπῶς]] [[φέρω]], λυπεῖ με), <i>etc.</i> ; ἐθαύμαζε δ’ εἴ [[τις]] ἀρετὴν ἐπαγγελλόμενος [[ἀργύριον]] πράττοιτο XÉN il s’étonnait qu’on fît sonner bien haut ses prétentions à la vertu et qu’on battît monnaie ; ἀγανακτῶ [[εἰ]] τὰ μὲν χρήματα λυπεῖ τινας [[ὑμῶν]] [[εἰ]] διαρπασθήσεται, τὴν δ’ Ἑλλάδα πᾶσαν οὑτωσὶ [[Φίλιππος]] εφεξῆς ἁρπάζων [[οὐ]] λυπεῖ DÉM je m’indigne qu’il y en ait parmi vous qui s’affligent à la pensée que leurs biens seront pillés, tandis que le spectacle présent de la Grèce entière ainsi pillée par Philippe ne les afflige pas;<br />• <b>B.</b> <i>Interrogation indirecte</i> : [[σάφα]] δ’ [[οὐκ]] οἶδ’ [[εἰ]] [[θεός]] ἐστιν IL je ne sais pas clairement si c’est un dieu ; οἶδεν οὐδεὶς τὸν θάνατον οὐδ’ [[εἰ]] τυγχάνει πάντων μέγιστον ὂν [[τῶν]] ἀγαθῶν PLAT au sujet de la mort, personne ne sait ce qu’elle est, ni si elle n’est pas le plus grand de tous les biens ; ψῆφον ἐβούλοντο ἐπαγαγεῖν, [[εἰ]] χρὴ πολεμεῖν THC ils voulaient faire voter sur la question de savoir s’il fallait faire la guerre ; ἐβουλεύοντο [[εἴτε]] κατακαύσωσιν… [[εἴτε]] [[τι]] ἄλλο χρήσωνται THC (les Platéens) délibéraient s’ils devaient faire périr (les Thébains) par le feu en incendiant l’édifice, <i>ou</i> prendre quelque autre parti ; ἤρετο εἴ [[τις]] [[ἐμοῦ]] εἴη σοφώτερος PLAT il demandait s’il y avait quelqu’un plus sage que moi ; ἐνετέλλετο εἰρωτᾶν [[εἰ]] οὔ [[τι]] ἐπαισχύνεται HDT il (leur) ordonna de demander (au dieu) s’il n’avait pas quelque honte ; σκοπῶμεν [[εἰ]] [[ἡμῖν]] πρέπει, ἢ οὔ PLAT examinons si cela nous sied ou non ; [[νῦν]] [[ἔμαθον]] ὃ λέγεις· [[εἰ]] δὲ ἀληθές, ἢ [[μή]], πειράσομαι [[μαθεῖν]] PLAT à présent je sais ce que tu dis, mais cela est-il vrai ou non ? c’est ce que je vais tâcher d’apprendre;<br />• <b>C.</b> <i>Idée d’éventualité incertaine</i> : παρέζεο καὶ λαβὲ [[γούνων]], [[αἴ]] [[κέν]] [[πως]] ἐθέλῃσιν ἐπὶ Τρώεσσιν ἀρῆξαι IL va t’asseoir près de (Zeus) et embrasse ses genoux, pour voir s’il voudrait par hasard porter secours aux Troyens ; ἔδοξεν [[οὖν]] Κλεάρχῳ συγγενέσθαι [[τῷ]] Τισσαφέρνει, εἴ [[πως]] δύναιτο παῦσαι [[τὰς]] ὑποψίας XÉN Cléarque jugea bon de s’aboucher avec Tissapherne pour tâcher, s’il le pouvait, de faire cesser ces soupçons ; ἐκπλαγεὶς ἵεται, εἴ [[τι]] δύναιτο βοηθῆσαι XÉN Cyrus consterné s’avance pour voir s’il pourrait porter quelque secours, <i>ou</i> en cas qu’il puisse porter quelque secours;<br />• <b>D.</b> [[εἰ]] <i>joint à certains pronoms ou particules forme diverses locutions</i> :<br /><b>I.</b> <i>avec</i> [[μή]] : [[εἰ]] [[μή]], si … ne pas (<i>lat.</i> nisi), <i>au sens de</i> « sinon » : οὐδὲν ἄλλο σιτέονται [[εἰ]] μὴ ιχθῦς μοῦνον HDT ils ne mangent d’autre mets que du poisson. <i>De même dans les locut.</i> [[εἰ]] μὴ [[ὅσον]], excepté seulement ; [[εἰ]] μὴ [[εἰ]] (<i>cf. lat.</i> nisi si) <i>m. sign.</i> ; [[εἰ]] δὲ [[μή]] (<i>lat.</i> si minus, sin aliter) sinon, autrement ; [[εἰ]] μὴ [[ἄρα]] (<i>lat.</i> nisi forte), [[εἰ]] [[μή]] [[πέρ]] [[γε]], à moins toutefois que;<br /><b>II.</b> <i>avec</i> δὲ : [[εἰ]] [[δέ]], sinon ; [[εἰ]] δ’ [[ἄγε]], [[εἰ]] δ’ [[ἄγετε]], <i>simpl.</i> [[εἰ]] [[δέ]], eh bien ! voyons ! [[εἰ]] δ’ ἄγ’ ἐγὼν αὐτὸς δικάσω IL eh bien ! voyons, je proposerai pour ma part une décision ; Ἀντίλοχ’, [[εἰ]] δ’ [[ἄγε]] [[δεῦρο]] IL eh bien ! voyons, Antilokhos, viens ici : [[εἰ]] δ’ [[ἄγε]] [[μήν]], πείρησαι IL eh bien ! voyons, essaie ; [[εἰ]] [[δέ]], σὺ [[μέν]] [[μευ]] ἄκουσον IL mais voyons, toi, écoute-moi ; [[εἰ]] δὲ καὶ αὐτοὶ φευγόντων IL eh bien ! qu’ils fuient, eux aussi;<br /><b>III.</b> <i>avec divers pronoms, conjonctions ou particules</i>;<br /><b>1</b> <i>avec</i> [[τις]] <i>ou</i> [[τι]] : εἴ [[τις]] (<i>lat.</i> si quis) s’il en fut jamais, ὄτλον ἄλγιστον [[ἔσχον]], εἴ [[τις]] Αἰτωλὶς [[γυνή]] SOPH (moi qui) avais à redouter, si jamais femme d’Étolie eut à le craindre, le joug (de l’hymen) le plus douloureux ; <i>particul. avec</i> [[ἄλλος]] : εἴ [[τις]] [[ἄλλος]], εἴ [[τις]] καὶ [[ἄλλος]] (v. [[ἄλλος]]) : ἔκαιον καὶ χιλὸν καὶ εἴ [[τι]] ἄλλο χρήσιμον [[ἦν]] XÉN ils brûlaient le fourrage et tout ce qui pouvait être de quelque utilité;<br /><b>2</b> εἴ ποτε, si jamais (il en fut ainsi) : εἴ [[ποτέ]] [[τοι]] ἐπὶ νηὸν [[ἔρεψα]], [[τόδε]] μοι [[κρήηνον]] [[ἐέλδωρ]] IL s’il est vrai que <i>litt.</i> si jamais je t’ai construit un temple, exauce mon désir;<br /><b>3</b> εἴ ποθι, si jamais (il en fut ainsi);<br /><b>4</b> εἴ ποθεν, si de quelque lieu;<br /><b>5</b> εἴ που, si en qqe façon ; εἴ [[τί]] που OD <i>m. sign.</i><br /><b>6</b> εἴ [[πως]] si en qqe manière, si par hasard;<br /><b>7</b> <i>avec</i> γὰρ : [[εἰ]] [[γάρ]] (<i>v. ci-dessus</i>);<br /><b>8</b> <i>avec</i> -θε (v. [[εἴθε]]);<br /><b>9</b> <i>avec</i> καὶ : [[εἰ]] [[καί]], ἐὰν [[καί]], <i>ou</i> καὶ [[εἰ]], καὶ [[ἐάν]], même si, quand bien même, alors même que, <i>etc. (cf. lat.</i> etsi, etiamsi) : πάντες ποταμοί, [[εἰ]] καὶ [[πρόσω]] [[τῶν]] πηγῶν ἄποροι εἰσι, προΐουσι πρὸς [[τὰς]] πηγὰς διαβατοὶ γίγνονται XÉN tous les fleuves, alors même qu’on ne peut les franchir loin de leur source, deviennent guéables, si l’on s’avance dans le voisinage des sources ; Μυσοῖς βασιλεὺς πολλοὺς μὲν ἡγεμόνας ἂν δοίη καὶ ὁδοιποιήσειέ γ’ ἂν αὐτοῖς, καὶ [[εἰ]] σὺν τεθρίπποις βούλοιντο [[ἀπιέναι]] XÉN le roi donnerait aux Mysiens des guides nombreux ; bien plus, il leur fraierait des routes, alors même qu’ils voudraient se retirer avec des attelages à quatre chevaux;<br /><b>10</b> <i>avec</i> [[ὡς]] <i>ou</i> [[ὥσπερ]] : [[ὡς]] [[εἰ]], [[ὡς]] εἴ [[τις]], [[ὥσπερ]] [[εἰ]] (v. [[ὡς]] <i>et</i> [[ὥσπερ]]);<br /><b>11</b> <i>avec</i> [[δή]] : [[εἰ]] [[δή]] (v. [[δή]]);<br /><b>12</b> <i>avec</i> περ : [[εἴπερ]] (<i>v. ce mot</i>);<br /><b>13</b> <i>avec</i> [[γε]] : εἴ [[γε]] (v. [[γε]]);<br /><b>14</b> <i>avec</i> [[τε]] (v. [[εἴτε]]);<br />• <b>E.</b> <i>Crases</i> : [[εἰ]] <i>se joint par crase</i>;<br /><b>1</b> <i>à</i> [[ἄν]] &gt; [[ἐάν]], <i>par contract</i>. [[ἤν]] ou [[ἄν]] (v. [[ἐάν]] <i>et ci-dessus</i>);<br /><b>2</b> <i>à</i> [[καί]] &gt; [[κεἰ]].<br />'''Étymologie:''' DELG étym. incert.
}}
{{Autenrieth
|auten=if, if only, [[whether]]; [[conjunction]] used in the [[expression]] of a [[wish]] or a [[condition]], and in [[indirect]] questions.— I. As [[particle]] of wishing, εἰ or εἰ [[γάρ]], would [[that]], O [[that]], is foll. by the optative.—II. Interrogatively, [[whether]], foll. by [[such]] [[construction]] as the [[meaning]] requires, e. g., κατάλεξον &#x007C; εἰ καὶ Λᾶέρτῃ αὐτὴν ὁδὸν [[ἄγγελος]] ἔλθω, ‘am to go,’ Od. 16.138.—III. In conditional clauses εἰ (εἰ μή), and [[with]] the subj. [[often]] ([[sometimes]] w. the opt.) εἴ κεν, [[rarely]] w. ἄν, εἰ δ' ἂν ἐμοὶ τῖμὴν [[Πρίαμος]] Πριάμοιό τε παῖδες &#x007C; τίνειν [[οὐκ]] ἐθέλωσιν, Il. 3.288. Conditions of [[which]] the [[conclusion]] is [[vague]] are [[sometimes]] regarded as interrogative, e. g. [[ἀναπεπταμένᾶς]] [[ἔχον]] ἆνέρες, εἴ τιν' ἑταίρων &#x007C; ἐκ πολέμου φεύγοντα σαώσειαν, [[they]] held the gates [[open]], in [[case]] [[they]] [[might]] be [[able]] to [[save]] [[some]] [[fugitive]], Il. 12.122; [[thus]] [[often]] εἴ που or εἴ [[πως]], ‘in the [[hope]] [[that]],’ ‘on the [[chance]] [[that]],’ etc. —With [[other]] particles, εἰ καί, if [[also]] (or denoting [[concession]], [[though]]), καὶ εἰ (οὐδ' εἰ, μηδ εἰ), [[even]] if, denoting [[opposition]]; εἴ τε.. εἴ τε (sive.. sive), ὡς εἰ, ὡς εἴ τε, εἰ δή, εἴ περ, εἴ γε (q. v.); in εἰ δ' [[ἄγε]] (q. v.), εἰ is [[probably]] an interjection.
}}
{{Slater
|sltr=<b>εἰ</b> (κεἴ fr. 4; [[repeated]] (P. 9.93) ; followed by [[different]] moods (P. 4.264) f.; by [[different]] tenses (N. 11.13) f.; [[for]] εἴ [[τις]] [[also]] v. [[τις]].) <[[span]] [[class]]=mstonen>A conditional. <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> c. pres. ind.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> impv. in apodosis. εἰ δ' ἄεθλα γαρύεν ἔλδεαι, φίλον ἧτορ, μηκέτ ἀελίου σκόπει [[ἄλλο]] θαλπνότερον (O. 1.3) “φίλια δῶρα Κυπρίας ἄγ' εἴ τι, Ποσείδαον, ἐς [[χάριν]] τέλλεται, πέδασον [[ἔγχος]] Οἰνομάου” (O. 1.75) ὑγίεντα δ' εἴ [[τις]] ὄλβον ἄρδει, μὴ ματεύσῃ θεὸς [[γενέσθαι]] (O. 5.23) εἰ δέ [[τοι]] μάτρῳ μἔτι Καλλικλεῖ κελεύεις στάλαν [[θέμεν]], ἐμὰν γλῶσσαν εὑρέτω κελαδῆτιν (N. 4.79) εἰ δὲ Θεμίστιον ἵκεις ὥστ' ἀείδειν, [[μηκέτι]] ῥίγει (N. 5.50) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> pres. ind. in apodosis. (cf. A. 1. h. infra.) εἰ δὲ θεὸν [[ἀνήρ]] [[τις]] ἔλπεται λτ;τιγτ; [[λαθέμεν]] ἔρδων, ἁμαρτάνει (O. 1.64) εἰ δ' ἀριστεύει μὲν [[ὕδωρ]], κτεάνων δὲ χρυσὸς αἰδοιέστατος, [[νῦν]] δὲ Θήρων ἅπτεται Ἥρακλέος σταλᾶν ([[νῦν]] γε v. l.: εἰ has [[comparative]] [[force]], [[just]] as ) (O. 3.42) εἴ τι καὶ φλαῦρον παραιθύσσει, [[μέγα]] [[τοι]] φέρεται πὰρ [[σέθεν]] (P. 1.87) εἰ δέ [[τις]] [[ἤδη]] λέγει, παλαιμονεῖ κενεά (P. 2.58) εἰ δὲ [[ἐπίστᾳ]], μανθάνων [[οἶσθα]] προτέρων (P. 3.80) εἰ δὲ νόῳ [[τις]] [[ἔχει]] θνατῶν ἀλαθείας ὁδόν, χρὴ (P. 3.103) “Μοῖραι δ' ἀφίσταντ, εἴ [[τις]] [[ἔχθρα]] [[πέλει]]” [[with]] [[temporal]] [[force]] (P. 4.145) [[διδοῖ]] (sc. ἡ [[δρῦς]]) ψᾶφον περ' αὐτᾶς, [[εἴ ποτε]] χειμέριον [[πῦρ]] ἐξίκηται λοίσθιον ἢ μόχθον ἀμφέπει (ἀμφέπῃ coni. Heyne: εἰ has [[temporal]] [[force]]) (P. 4.266) “εἰ μὲν αὐτὸς Οὔλυμπον θέλεις λτ;ναίεινγτ;, ἔστι [[σοι]] τούτων [[λάχος]]” (N. 10.83) εἰ δ' ἀρετᾷ κατάκειται, [[χρή]] νιν εὑρόντεσσιν ἀγάνορα κόμπον μὴ φθονεραῖσι φέρειν γνώμαις (I. 1.41) εἰ δέ [[τις]] [[ἔνδον]] νέμει πλοῦτον κρυφαῖον, ἄλλοισι δ' ἐμπίπτων γελᾷ, ψυχὰν Ἀίδα τελέων οὐ φράζεται [[δόξας]] [[ἄνευθεν]] (I. 1.67) εἰ δέ [[τις]] ἀρκέων φίλοις ἐχθροισι τραχὺς ὑπαντιάζει, [[μόχθος]] ἡσυχίαν φέρει (Pae. 2.31) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> fut. ind. in apodosis, [[where]] εἰ has causal [[force]]. ἀγγελίαν πέμψω ταύταν, εἰ Χαρίτων [[νέμομαι]] κᾶπον (O. 9.26) “εἰ δὲ χρὴ καὶ πὰρ σοφὸν ἀντιφερίξαι, [[ἐρέω]]” (P. 9.50) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> opt. c. κε in apodosis, i. e. potential. εἰ δὲ γεύεται ἀνδρὸς [[ἀνήρ]] τι, φαῖμέν κε (N. 7.86) εἰ δὲ κασιγνήτου [[πέρι]] μάρνασαι, ἥμισυ [[μέν]] κε πνέοις γαίας [[ὑπένερθεν]] [[ἐών]] (N. 10.85) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> impf. ind. in apodosis. εἰ [[γάρ]] [[τις]] ἀνθρώπων πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς, ἐσχατιαῖς [[ἤδη]] πρὸς ὄλβου βάλλετ' ἄγκυραν (I. 6.10) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>f</b> pres. ind. understood in apodosis. εἴ [[τις]] [[ἀνδρῶν]] κατέχει φρασὶν αἰανῆ κόρον, [[ἄξιος]] εὐλογίαις ἀστῶν μεμίχθαι (I. 3.1) τὰ μακρὰ δ' εἴ [[τις]] παπταίνει, βραχὺς ἐξικέσθαι χαλκόπεδον [[θεῶν]] ἕδραν (I. 7.43) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>g</b> apodosis omitted. εἰ δὲ [[τις]] οἶδεν τὸ μέλλον, [[ὅτι]] (O. 2.56) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>h</b> pres. ind. understood in protasis.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> ind. pres. in apodosis. ἄνεται πάντα βροτοῖς, εἴ [[σοφός]], εἰ [[καλός]], εἴ [[τις]] ἀγλαὸς [[ἀνήρ]] (O. 14.7) εἰ δέ [[τις]] [[ὄλβος]] ἐν ἀνθρώποισιν, [[ἄνευ]] καμάτου οὐ φαίνεται (P. 12.28) εἰ δυνατόν, [[Κρονίων]], [[πεῖραν]] μὲν ἀγάνορα ἀναβάλλομαι (N. 9.28) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>II</b> impf. ind. c. κε in apodosis. [[ἤθελον]] Χίρωνά κε Φιλλυρίδαν, εἰ χρεὼν τοῦθ' κοινὸν εὔξασθαι [[ἔπος]], [[ζώειν]] [[where]] the [[subordinate]] [[clause]] is parenthetic (P. 3.2) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>III</b> impv. in apodosis. οὕνεκεν, εἰ [[φίλος]] ἀστῶν, εἴ [[τις]] [[ἀντάεις]], τό γ' ἐν ξυνῷ πεποναμένον εὖ μὴ λόγον βλάπτων ἁλίοιο γέροντος κρυπτέτω i. e. [[whether]] — or (P. 9.93) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> c. fut. ind., [[imperative]] in apodosis. εἰ δέ [[τις]] ὄλβον ἔχων μορφᾷ παραμεύσεται ἄλλους, ἔν τ' ἀέθλοισιν ἀριστεύων ἐπέδειξεν βίαν, θνατὰ μεμνάσθω περιστέλλων [[μέλη]] (N. 11.13) cf. E infra (O. 7.1) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b> c. impf. ind.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> pres. ind. in apodosis. εἰ [[πόνος]] ἦν, τὸ τερπνὸν [[πλέον]] πεδέρχεται (N. 7.74) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> κεν c. aor. ind. in apodosis. εἰ δὲ [[σώφρων]] [[ἄντρον]] ἔναἰ [[ἔτι]] Χίρων καί τί οἱ [[φίλτρον]] ἐν θυμῷ μελιγάρυες ὕμνοι ἁμέτεροι τίθεν, ἰατῆρά [[τοί]] [[κέν]] μιν πίθον [[παρασχεῖν]] (P. 3.63) εἰ δ' [[ἔτι]] ζαμενεῖ Τιμόκριτος ἁλίῳ σὸς πατὴρ ἐθάλπετο, ποικίλον κιθαρίζων [[θαμά]] κε, [[τῷδε]] [[μέλει]] κλιθείς, ὕμνον κελάδησε καλλίνικον (N. 4.13) εἰ γὰρ ἦν ἓ τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν, οὔ κεν ὅπλων χολωθεὶς ὁ καρτερὸς [[Αἴας]] ἔπαξε (N. 7.24) πρὸ πόνων δέ κε μεγάλων Δαρδανίαν ἔπραθεν, εἰ μὴ φύλασσεν [[Ἀπόλλων]] (Pae. 6.91) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>4</b> c. aor. ind.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> impv. in apodosis. φόρμιγγα λάμβαν, εἴ τί [[τοι]] Πίσας τε καὶ Φερενίκου [[χάρις]] νόον ὑπὸ γλυκυτάταις ἔθηκε φροντίσιν ([[with]] causal [[force]]) (O. 1.18) εἰ δ' ἐγὼ [[ἀνέδραμον]] ὕμνῳ, μὴ βαλέτω με [[φθόνος]] concessive Schr. (O. 8.54) v. [[also]] A. 2 supra, (N. 11.13) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> pres. ind., expressed or understood, in apodosis. εἰ δ' [[ἐτύμως]] μάτρωες [[ἄνδρες]] ἐδώρησαν Ἑρμᾶν εὐσεβέως, [[κεῖνος]] κραίνει [[σέθεν]] εὐτυχίαν ([[with]] causal [[force]]) (O. 6.77) [[Μοῖσα]], τὸ δὲ τεόν, εἰ μισθοῖο συνέθευ παρέχειν φωνὰν ὑπάργυρον, ἄλλοτ' ἄλλᾳ ταρασσέμεν [[with]] causal [[force]] (P. 11.41) εἰ δ' ἀνορέαις ὑπερτάταις ἐπέβα [[παῖς]] Ἀριστοφανέος, [[οὐκέτι]] [[πρόσω]] ἀβάταν ἅλα κιόνων [[ὕπερ]] Ἡρακλέος [[περᾶν]] εὐμαρές ( concessive Schr.) (N. 3.19) νικῶντί γε [[χάριν]], εἴ τι [[πέραν]] ἀερθεὶς [[ἀνέκραγον]], οὐ [[τραχύς]] εἰμι καταθέμεν (concessive, cf. (O. 8.54) ) (N. 7.75) “εἴ ποτ' ἐμᾶν, ὦ Ζεῦ πάτερ, θυμῷ θέλων ἀρᾶν ἄκουσας, [[νῦν]] σε, [[νῦν]] εὐχαῖς ὑπὸ θεσπεσίαις [[λίσσομαι]]” (cf. (O. 1.75) ) (I. 6.42) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> impf. ind. in apodosis. εἰ τιν' ἄνδρα ἐτίμασαν, ἦν [[Τάνταλος]] [[οὗτος]] (O. 1.54) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> aor. ind. c. ἄν, κε in apodosis. [[τεά]] κεν ἀκλεὴς τιμὰ κατεφυλλορόησεν ποδῶν, εἰ μὴ [[στάσις]] σ' ἄμερσε πάτρας (O. 12.16) εἰ κατέβαν, ἐξικόμαν κε (P. 3.73) “εἰ γὰρ [[οἴκοι]] νιν [[βάλε]], τετράτων παίδων κ' ἐπιγεινομένων αἷμά οἱ κείναν [[λάβε]] ἄπειρον” (P. 4.43) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> apodosis dub. εἴ [[τις]] (codd.: [[τίς]] Homan, εἰ expungens) — αἰνὰν ὕβριν ἀπέφυγεν, [[μέλανος]] ἂν ἐσχατιὰν καλλίονα θανάτου λτ;στείχοι&gt; (coni. Wil.: [[μέλανος]] δ' ἂν ἐσχατιὰν καλλίονα θάνατον ἐν codd.: θάνατόν γἔσχε Boeckh: locus conclamatus, v. [[van]] Groningen, Mnem., 1947, 233) (P. 11.55) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>5</b> c. pres. subj., pres. ind. in apodosis. [αἰσχύνῃ (codd.: αἰσχύνοι Mosch. v. A. 10 infra) (P. 4.264) ] [ἀμφέπει (codd.: ἀμφέπῃ Heyne v. A. 1. b supra) (P. 4.266) ] [[δύο]] δέ [[τοι]] ζωᾶς [[ἄωτον]] μοῦνα ποιμαίνοντι τὸν ἄλπνιστον, εὐανθεῖ σὺν ὄλβῳ εἴ [[τις]] εὖ πάσχων λόγον ἐσλὸν ἀκούῃ (v. 1. ἀκούσῃ: sic distinxit Hartung, [[post]] ὄλβῳ, edd. vulgo. The [[condition]] is [[strictly]] [[illogical]], and εἰ ἀκούῃ stands in explanatory apposition to [[δύο]] μοῦνα) (I. 5.13) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>6</b> c. aor. subj.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> pres. or pf.-pres. in apodosis. πολλοὶ δὲ μέμνανται, καλὸν εἴ τι ποναθῇ (O. 6.11) [ἐξερείψῃ (κεν) (coni. Boeckh, Bergk: ἐξερείψαι κε codd.: ἐξερείψειεν Thiersch) (P. 4.264) ] [[διδοῖ]] ψᾶφον περ' αὐτᾶς, [[εἴ ποτε]] χειμέριον [[πῦρ]] ἐξίκηται λοίσθιον ἢ μόχθον ἀμφέπει (codd.: ἀμφέπῃ Heyne) (P. 4.266) δυσπαλὲς δὴ γίνεται, [[ἐξαπίνας]] εἰ μὴ θεὸς ἁγεμόνεσσι κυβερνατὴρ γένηται (P. 4.274) ἔργοις δὲ καλοῖς [[ἔσοπτρον]] ἴσαμεν ἑνὶ σὺν τρόπῳ, εἰ Μναμοσύνας [[ἕκατι]] λιπαράμπυκος εὕρηται [[ἄποινα]] μόχθων κλυταῖς ἐπέων ἀοιδαῖς (εἰ ἀοιδαῖς stands in explanatory apposition to ἑνὶ σὺν τρόπῳ) (N. 7.15) εἰ γὰρ [[ἅμα]] κτεάνοις πολλοῖς ἐπίδοξον [[ἄρηται]] [[κῦδος]], [[οὐκ]] ἔστι [[πρόσω]]- [[θεν]] (N. 9.46) [[τοῦτο]] γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ [[τις]] εὖ εἴπῃ τι (εἰ τι [[stand]] in explanatory apposition to [[τοῦτο]]) (I. 4.41) [ἀκούσῃ (v. 1. ἀκούῃ. cf. A. 5 supra) (I. 5.13) ] εἰ δέ [[τις]] ἀνθρώποισι [[θεόσδοτος]] ἀτληκηκοτας προστύχῃ, ταύταν σκότει κρύπτειν ἔοικεν fr. 42. 5.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> aor. ind. in apodosis. εἰ δὲ τύχῃ [[τις]] ἔρδων, μελίφρον' αἰτίαν ῥοαῖσι Μοισᾶν ἐνέβαλε (N. 7.11) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>7</b> c. pres. opt. a. pres. ind. expressed or understood in apodosis. εἰ δὲ σὺν πόνῳ [[τις]] εὖ πράσσοι, μελιγάρυες ὕμνοι ὑστέρων ἀρχὰ λόγων τέλλεται (O. 11.4) εἰ [[γάρ]] [[τις]] ἐξερείψειεν (Thiersch: ἐξερείψαι κε codd.) —, αἰσχύνοι δὲ (Mosch.: αἰσχύνῃ codd.) —, — [[διδοῖ]] ψᾶφον περ' αὐτᾶς, [[εἴ ποτε]] χειμέριον [[πῦρ]] ἐξίκηται (P. 4.263) [[κέρδος]] δὲ φίλτατον, ἑκόντος εἴ [[τις]] ἐκ δόμων φέροι (P. 8.14) οὐ [[γάρ]] [[πάγος]] οὐδὲ [[προσάντης]] ἁ [[κέλευθος]] γίνεται, εἴ [[τις]] εὐδόξων ἐς [[ἀνδρῶν]] ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων (I. 2.34) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> κεν c. opt. in apododis. εἰ δ' εἴη μὲν Ὀλυμπιονίκας, [[τίνα]] κεν φύγοι ὕμνον [[κεῖνος]] [[ἀνήρ]] (O. 6.4) εἰ δ' αὐτὸ καὶ θεὸς ἀνέχοι, ἐν τίν κ ἐθέλοι (N. 7.89) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> fut. ind. in apodosis. εἰ δὲ [[δαίμων]] [[γενέθλιος]] ἕρποι, Δὶ τοῦτ' ἐκδώσομεν πράσσειν (O. 13.105) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>8</b> c. aor. opt., pres. ind. in apodosis. εἰ δὲ μὴ ταχὺ λίποι, [[ἔτι]] γλυκυτέραν κεν ἔλπομαι κλείζειν (O. 1.108) καιρὸν εἰ φθέγξαιο, [[μείων]] ἕπεται [[μῶμος]] ἀνθρώπων (P. 1.81) εἰ δέ μοι πλοῦτον θεὸς ἁβρὸν ὀρέξαι, ἐλπίδ' [[ἔχω]] [[κλέος]] εὑρέσθαι κεν ὑψηλὸν [[πρόσω]] (P. 3.110) ἐξερείψειεν (Thiersch: ἐξερείψαι κε codd. v. A. 10. infra) (P. 4.263) πάντ' ἔχεις, εἴ σε τούτων μοῖῤ ἐφίκοιτο [[καλῶν]] (I. 5.15) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>9</b> c. pf. ind.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> pres. ind. in apodosis. εἰ [[γάρ]] [[τις]] ἐσλὰ πέπαται μὴ σὺν [[μακρῷ]] πόνῳ, πολλοῖς σοφὸς δοκεῖ (P. 8.73) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> pres. opt. in apodosis. εἰ δ' ὄλβον ἢ [[χειρῶν]] βίαν ἢ σιδαρίταν ἐπαινῆσαι πόλεμον δεδόκηται, μακρά μοι [[αὐτόθεν]] ἅλμαθ ὑποσκάπτοι [[τις]] (N. 5.19) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> impv. in apodosis. εἰ δὲ τέτραπται, μὴ φθόνει κόμπον (I. 5.22) [<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>10</b> dub. c. κε and opt., ind. in apodosis. εἰ [[γάρ]] [[τις]] ὄζους ὀξυτόμῳ πελέκει ἐξερείψαι κεν (codd.: ἐξερείψειεν Thiersch: ἐξερείψῃ μὲν Hermann) —, αἰσχύνοι δὲ (Mosch.: αἰσχύνῃ codd.) —, — [[διδοῖ]] ψᾶφον περ' αὐτᾶς (κε is held to be [[highly]] [[improbable]]) (P. 4.264) ]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>11</b> frag. κεἴ [[μοί]] τιν' ἄνδρα [[τῶν]] θανόντων fr. 4.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>12</b> εἴ [[τις]], [[with]] [[following]] [[verb]] suppressed. λάγεταν [[γάρ]] [[τοι]] τύραννον δέρκεται, εἴ τιν' ἀνθρώπων, ὁ [[μέγας]] [[πότμος]] [[above]] [[all]] men (P. 3.86) cf. (O. 1.54) <[[span]] [[class]]=mstonen>B [[εἰ καί]], concessive. [[εἰ καί]] τι Διωνύσου [[ἄρουρα]] φέρει βιόδωρον ἀμαχανίας [[ἄκος]], ἄνιππός εἰμι Πα. 4. 25, cf. εἰ concessive (O. 8.54), (N. 3.20), (N. 7.75) <[[span]] [[class]]=mstonen>C introducing [[indirect]] [[question]], c. ind. γνῶναί τ' ἔπειτ, [[ἀρχαῖον]] [[ὄνειδος]] εἰ φεύγομεν, Βοιωτίαν ὗν (O. 6.90) παραπειρῶνται Διὸς ἀργικεραύνου, εἴ τιν' [[ἔχει]] λόγον (O. 8.4) “μεμάντευμαι δ' ἐπὶ Κασταλίᾳ, εἰ μετάλλατόν τι” (P. 4.164) μαθὼν δέ [[τις]] ἀνερεῖ, εἰ πὰρ [[μέλος]] [[ἔρχομαι]] (N. 7.69) <[[span]] [[class]]=mstonen>D εἰ [[γάρ]], introducing a [[wish]], c. opt.; cf. conditional εἰ [[γάρ]] (P. 4.43) εἰ γὰρ ὁ [[πᾶς]] [[χρόνος]] ὄλβον μὲν [[οὕτω]] καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι (P. 1.46) εἰ [[γάρ]] σφισιν ἐμπεδοσθενέα βίοτον ἁρμόσαις ἥβᾳ λιπαρῷ τε γήραι διαπλέκοις εὐδαίμον' ἐόντα παίδων δὲ παῖδες ἔχοιεν αἰεὶ [[γέρας]] τό περ [[νῦν]] (N. 7.98) <[[span]] [[class]]=mstonen>E ὡς εἰ, in [[temporal]] comparisons; v. [[also]] ὡσείτε. φιάλαν ὡς εἴ [[τις]] δωρήσεται νεανίᾳ γαμβρῷ, καὶ ἐγὼ [[νέκταρ]] χυτὸν πέμπων [[ἱλάσκομαι]] (O. 7.1) <[[span]] [[class]]=mstonen>F frag. ]εἰ δέ μοι[ fr. 60. a. 3. ὡς εἴ τε v. ὡσείτε. εἴ περ v. [[εἴπερ]].
}}
{{DGE
|dgtxt=<b class="num">• Alolema(s):</b> dór. y eol. αἰ q.u.; [[αἰκ]] v. [[αἰ]] chipr. ἤ q.u.; por unión de εἰ c. ἄν: [[ἐάν]] q.u., [[εἰάν]], ἤν, ἄν, v. [[ἐάν]]<br /><b class="num">A</b> interj.<br /><b class="num">I</b> valor voluntativo [[ea]], [[venga]]<br /><b class="num">a)</b> en Hom. c. imperat. εἰ δὲ καὶ αὐτοὶ φευγόντων ... ἐς πατρίδα γαῖαν <i>Il</i>.9.46, εἰ δὲ σὺ μέν μευ ἄκουσον ¡venga! escúchame tú</i>, <i>Il</i>.9.262<br /><b class="num">•</b>frec. unido a [[ἄγε]]: εἰ δ' [[ἄγε]] μὴν πείρησαι ¡ea! inténtalo</i>, <i>Il</i>.1.302, εἰ δ' [[ἄγε]] μοι, [[δμῳαί]], νημερτέα μυθήσασθε <i>Il</i>.6.376, cf. 8.18, εἰ δ' [[ἄγε]] νῦν, φίλε Φοῖβε, ... [[αἷμα]] κάθηρον <i>Il</i>.16.667, εἰ δ' [[ἄγε]] νῦν ξυνίει καὶ ἐμῶν ἐμπάζεο μύθων ¡ea! atiende y grábate mis palabras</i>, <i>Od</i>.1.271, Τηλέμαχ', εἰ δ' [[ἄγε]] μοι κάλεσον ... Εὐρύκλειαν <i>Od</i>.22.391;<br /><b class="num">b)</b> después de Hom. εἰ δ' [[ἄγε]] c. imperat. κἠμοί τι Κυδώνιον εἰ δ' [[ἄγε]] τόξον ... τεύξατε Call.<i>Dian</i>.81, cf. Q.S.9.85<br /><b class="num">•</b>c. subj. voluntativo εἰ δ' [[ἄγε]] δὴ μενοεικέα δῶρα πόρωμεν ἀνδράσιν A.R.1.657, εἰ δ' [[ἄγε]] <δὴ> πολέμοιο μεδώμεθα Q.S.9.537<br /><b class="num">•</b>c. fut. εἰ δ' ἄγ' ἐγὼν ἐρέω, κόμισαι δὲ σὺ μῦθον ἀκούσας Parm.B 2.1, εἰ δ' [[ἄγε]] τοι λέξω Emp.B 38.<br /><b class="num">II</b> c. valor cupitivo [[ojalá]], [[quiera]]<br /><b class="num">1</b> en Hom. c. opt., tanto en deseos reales como irreales ἀλλ' εἴ τις καὶ τούσδε μετοιχόμενος καλέσειεν mas ojalá que alguno fuera también en su busca y los convocara</i>, <i>Il</i>.10.111, cf. 24.74, εἴ τινά που Τρώων ἐξάλμενος ἄνδρα βάλοισθα <i>Il</i>.15.571, cf. 16.559, εἰ δὴ ὁμοφρονέοις ποτιφωνήεις τε γένοιο [[εἰπεῖν]] <i>Od</i>.9.456, εἰ δ' αὖ καὶ βόες εἶεν <i>Od</i>.18.371<br /><b class="num">•</b>frec. reforzado por [[γάρ]] (pero más frec. es αἰ [[γάρ]], cf. αἰ 1 y [[γάρ]] A II 4): εἰ γὰρ νῦν ἐλθὼν δόμου ἐν πρώτῃσι θύρῃσι σταίη <i>Od</i>.1.255, cf. 18.366, εἰ γὰρ ἐγὼν ὣς εἴην [[ἀθάνατος]] ... ὡς νῦν ἡμέρη ἥδε κακὸν φέρει Ἀργείοισιν <i>Il</i>.8.538, cf. 13.825<br /><b class="num">•</b>a veces es difícil decidir si se trata de un uso como interj. o de la conj. cond. ἀλλ' εἴ μοί τι πίθοιο, τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη ¡ah! si tú me hicieras caso, eso mucho mejor sería</i>, <i>Il</i>.7.28, εἰ γὰρ [[Ἀθήνη]] δοίη κάρτος ἐμοί ...· τῶ κεν ἔγωγ' ἐθέλοιμι παρεστάμεναι καὶ ἀμύνειν Πατρόκλῳ <i>Il</i>.17.561.<br /><b class="num">2</b> después de Hom.:<br /><b class="num">a)</b> c. opt. expresa un deseo real εἴ μοι γένοιτο παρθένος καλή τε καὶ τέρεινα ¡ojalá tuviera yo una doncella hermosa y delicada!</i> Hippon.120, αἰτουμένῳ μοι κοῦφον εἰ δοίης τέλος ¡oh, si me concedieras un pequeño favor que yo te pido!</i> A.<i>Th</i>.260, εἴ μοι ξυνείη φέροντι μοῖρα τὰν εὔσεπτον ἁγνείαν λόγων S.<i>OT</i> 863, εἴ μοι γένοιτο φθόγγος ἐν βραχίοισιν E.<i>Hec</i>.836<br /><b class="num">•</b>menos frec. en prosa ἀλλ' εἰ τὸ μὲν νῦν ταῦτα πρήσσοις τά περ ἐν χερσὶ ἔχεις mas ojalá lleves ahora a término aquello de lo que te ocupas</i> Hdt.7.5<br /><b class="num">•</b>reforzado por [[γάρ]]: εἰ γὰρ ὣς ἐμοὶ γένοιτο ojalá me fuera dado así</i> Archil.204, εἰ γὰρ ὁ πᾶς χρόνος ὄλβον μὲν ... εὐθύνοι Pi.<i>P</i>.1.46, cf. <i>N</i>.7.98, εἰ γὰρ τύχοιεν ὧν φρονοῦσι πρὸς θεῶν A.<i>Th</i>.550, cf. S.<i>OT</i> 80, εἰ γὰρ ἐκγένοιτ' ἰδεῖν ταύτην με τὴν ἡμέραν Ar.<i>Pax</i> 346, εἰ [[γάρ]], ..., ὦ Ζεῦ καὶ θεοί, ἐν τούτῳ εἴη Pl.<i>Prt</i>.310d, cf. X.<i>Cyr</i>.6.1.38<br /><b class="num">•</b>excep. puede conservar el opt. un uso indiferente a la op. real/irreal εἰ γὰρ γενοίμην, τέκνον, ἀντὶ σοῦ νεκρός ¡ay si pudiera, hijo, ser yo el cadáver en tu lugar!</i> E.<i>Hipp</i>.1410;<br /><b class="num">b)</b> c. impf. expresa un deseo irreal de pres. εἰ γὰρ τοσαύτην δύναμιν εἶχον ὥστε ... ojalá tuviera yo tanto poder como para ...</i> E.<i>Alc</i>.1072, εἰ γὰρ τόδ' ἦν E.<i>Or</i>.1614;<br /><b class="num">c)</b> c. aor. expresa un deseo irreal de pasado εἰ [[γάρ]] μ' ὑπὸ γῆν ... εἰς ἀπέραντον Τάρταρον ἧκεν ojalá me hubiese echado bajo tierra al insondable Tártaro</i> A.<i>Pr</i>.152, cf. <i>Ch</i>.345, εἰ γὰρ κατέσχον μὴ θεῶν κλεφθεὶς ὕπο E.<i>Or</i>.1580;<br /><b class="num">d)</b> εἰ γὰρ ὤφελον expresa tb. irreal de pasado [[ojalá]], [[qué más quisiera]] E.<i>Or</i>.1582, Ar.<i>Ec</i>.380, Pl.<i>R</i>.432c, <i>Cri</i>.44d.<br /><b class="num">B</b> conj. cond. [[si]]<br /><b class="num">I</b> c. valor real, ind. en la prót.<br /><b class="num">1</b> de pres., c. ind., imperat. o subj. voluntativo en la apód. (raro c. opt. c. ἄν), su neg. es μή (tard. οὐ):<br /><b class="num">a)</b> c. ind. en la apód. εἰ δ' οὕτω τοῦτ' ἐστίν, ἐμοὶ μέλλει φίλον εἶναι si eso es así, a mí me va a ser grato</i>, <i>Il</i>.1.564, τελέσαι δέ με θυμὸς ἄνωγεν, εἰ [[δύναμαι]] τελέσαι el ánimo me impulsa a cumplirlo si realmente lo puedo cumplir</i>, <i>Od</i>.5.90, εἰ σὺ μὴ τόδ' ἐννοεῖς, ἐγὼ λέγω σοι A.<i>A</i>.1088, εἰ δὲ θεὸν [[ἀνήρ]] τις ἔλπεταί <τι> λαθέμεν ἔρδων, ἁμαρτάνει si un hombre espera hacer algo sin que un dios se percate, se equivoca</i> Pi.<i>O</i>.1.64, ὥστ' εἴ τις δύο ἢ καί τι πλείους ἡμέρας λογίζεται, μάταιός ἐστιν S.<i>Tr</i>.943, εἰ θεοί τι δρῶσιν αἰσχρόν, οὐκ εἰσὶν θεοί E.<i>Fr</i>.292.7, εἰ μὲν [[ἀνάγκη]] ἐστὶ μάχεσθαι, τοῦτο [[δεῖ]] παρασκευάσασθαι X.<i>An</i>.4.6.10, εἰ μὲν θνητή τ' ἐσσί, γυνὴ δέ σε γείνατο μήτηρ ... ἐμὴ δ' [[ἄλοχος]] κεκλήσεαι si eres mortal y te engendró una madre mortal, serás llamada esposa mía</i>, <i>h.Ven</i>.145, εἰ Μωϋσέως ... οὐκ ἀκούουσιν ... οὐδ' [[ἐάν]] τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται <i>Eu.Luc</i>.16.31, εἰ ἐγὼ Φαῖδρον ἀγνοῶ, καὶ [[ἐμαυτοῦ]] ἐπιλέλησμαι Pl.<i>Phdr</i>.228a<br /><b class="num">•</b>en proposiciones silogísticas el verbo de prót. o apód. o el de ambas, suele estar elidido εἰ ἡ ὄψις ἐν ἐσχάτῳ γένει τῇ αἰσθήσει, ἡ τυφλότης οὐκ ἔσται [[αἴσθησις]] Arist.<i>Top</i>.124<sup>a</sup>38, εἰ ἔστιν ἐπιστήμη φαύλη καὶ σπουδαία, καὶ [[διάθεσις]] φαύλη καὶ σπουδαία Arist.<i>Top</i>.111<sup>a</sup>21, εἰ τὸ ἡδὺ ὅπερ ἀγαθόν, τὸ μὴ ἀγαθὸν οὐχ ἡδύ Arist.<i>Top</i>.124<sup>b</sup>8<br /><b class="num">•</b>en geom., frec. c. fut. en la apód., para presentar los distintos casos de una hipótesis básica εἰ δέ ... ἡ ΑΒΓ τὴν μὲν ΑΒΕ τέμνει ... τῇ μὲν Δ οὐ συμπεσεῖται si la línea ABG corta a ABE, no se encontrará con D</i> Apollon.Perg.<i>Con</i>.4.55;<br /><b class="num">b)</b> c. imperat. o subj. voluntativo en la apód. εἰ δέ τίς ἐσσι βροτῶν, ..., [[ἆσσον]] ἴθ' si eres un mortal, acércate más</i>, <i>Il</i>.6.142, εἰ μὲν δὴ θεός ἐσσι, θεοῖό τε ἔκλυες αὐδῆς, εἰ δ' [[ἄγε]] μοι καὶ κεῖνον ... κατάλεξον <i>Od</i>.4.831, ἀλλ' εἰ δοκεῖ, πλέωμεν mas, si queréis, naveguemos</i> S.<i>Ph</i>.526, ὅθεν δὲ ἀπελίπομεν ἐπανέλθωμεν, εἴ σοι ἡδομένῳ ἐστίν Pl.<i>Phd</i>.78b, εἰ υἱὸς εἶ τοῦ θεοῦ, εἰπὲ ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται <i>Eu.Matt</i>.4.3, ἰ (<i>sic</i>) δέ τινες βούλοιντο ἀντιλογίᾳ χρήσασθαι πρὸς τὴν τάξιν ἀποσταλήτωσαν <i>POxy</i>.2666.2.17 (IV d.C.);<br /><b class="num">c)</b> c. opt. en la apód., c. o sin ἄν, entendida ésta y la prót. como inseguras, tb. para atenuar una afirmación o expresar un deseo καὶ νῦν, εἴ τί που ἔστι, πίθοιό μοι y ahora, si de alguna forma es posible, deberías hacerme caso</i>, <i>Od</i>.4.193, εἰ δ' ἀμείνον' οἱ θεοὶ γνώμην ἔχουσιν, εὐτυχὴς εἴην [[ἐγώ]] pero si los dioses tienen una intención mejor, puede que tenga yo suerte</i> E.<i>Ph</i>.1200, ἀλλ' εἰ τὰ πλείω χρηστὰ τῶν κακῶν ἔχεις, [[ἄνθρωπος]] οὖσα κάρτα γ' εὖ πράξειας ἄν E.<i>Hipp</i>.472, εἰ μὲν οὖν ταῦτα λέγων [[διαφθείρω]] τοὺς νέους, ταῦτ' ἂν εἴη βλαβερά Pl.<i>Ap</i>.30b<br /><b class="num">•</b>en razonamientos de tipo cien. εἰ οὖν εἰς μὲν τοὺς εὑρεῖς πλέον ... εἰσέρχεται τὸ ὑγρὸν ..., πλειστάκις ἂν πτάρνοιντο [[εἰκότως]] Arist.<i>Pr</i>.892<sup>b</sup>26, cf. <i>Ph</i>.229<sup>a</sup>2<br /><b class="num">•</b>en la fórmula de cortesía propia del género epistolar εἰ ἔρρωσαι ... εἴη ἂν ὡς ἐγὼ θέλω si te encuentras bien, sería como yo lo deseo</i>, <i>PHib</i>.79.2 (III a.C.), <i>PEleph</i>.13.1 (III a.C.), εἰ ἔρρωσθε εὖ ἂν ἔχοι <i>IOropos</i> 308.2 (I a.C.), cf. <i>IMylasa</i> 602.4 (I a.C.);<br /><b class="num">d)</b> εἰ μόνον [[con solo que]] τούτοις μὲν οὖν [[ἔθος]] ἐστὶ ταῦτα πράττειν καὶ μηδὲν αἰσχρὸν νομίζειν, εἰ μόνον πρόσεστι τὸ πλεονεκτεῖν Plb.9.38.6.<br /><b class="num">2</b> de pasado:<br /><b class="num">a)</b> tb. c. tiempo pasado sin ἄν en la apód. εἰ μὲν θεοῦ ἦν, οὐκ ἦν ... [[αἰσχροκερδής]]· εἰ δ' [[αἰσχροκερδής]], οὐκ ἦν θεοῦ si era hijo de un dios no era codicioso y si era codicioso no era hijo de un dios</i> Pl.<i>R</i>.408c, καὶ εἴ τίς τι ἐπηρώτα ἀπεκρίνοντο Th.7.10, εἰ γὰρ ἐφόνευσα δι' ὃν [[ἐκεῖνος]] ζῆν οὐκ ἐδύνατο, αὐτὸς εἴργασμαι τὴν σφαγήν Luc.<i>Tyr</i>.11, εἰ δέ που ἱερὸν ἢ [[ἄγαλμα]] Ἔρωτος εἶδε, κατεγέλα y si en alguna parte veía un templo o estatua de Eros se burlaba</i> X.Eph.1.1.6;<br /><b class="num">b)</b> c. imperat. o subj. voluntativo en la apód. εἴ τι φλαῦρον εἶδες, αἰτοῦ τῶνδ' ἀποτροπὴν τελεῖν A.<i>Pers</i>.217, εἰ δὲ πάντ' εἴρηκας, ἡμῖν αὖ χάριν δὸς ἥνπερ αἰτούμεσθα mas si lo has dicho todo, haznos el favor que te pedimos</i> A.<i>Pr</i>.821, εἰ ... περὶ τούτων μηδεὶς λόγος ἐξητάσθη, δῶμεν τοῦτο λεληθέναι si sobre esas cuestiones no se investigó ninguna afirmación, concedamos que eso quedó olvidado</i> D.57.27;<br /><b class="num">c)</b> c. opt. c. ἄν en la apód.: εἰ γὰρ οὗτοι ὀρθῶς ἀπέστησαν, ὑμεῖς ἂν οὐ χρεὼν ἄρχοιτε pues si ellos tuvieron razón al hacer defección, vosotros no deberíais gobernar</i> Th.3.40.<br /><b class="num">3</b> la realidad evidente de la prót. confirma lo expr. en la apód., de aquí que frec. equivale a una explicativa-causal: la prót. en impf. o aor. y la apód. en ind. o imperat. [[si es que]], [[si es verdad que]], [[ya que]] εἴ ποτέ τοι χαρίεντ' ἐπὶ νηὸν ἔρεψα ... τόδε μοι κρήηνον [[ἐέλδωρ]] <i>Il</i>.1.39, cf. 503, δαὴρ αὖτ' ἐμὸς ἔσκε κυνώπιδος, εἴ ποτ' [[ἔην]] γε <i>Il</i>.3.180, εἴ τοι Τρῶας ἔδωκε Κρόνου παῖς πάντας ὀλέσσαι ... πεδίον κάτα μέρμερα ῥέζε <i>Il</i>.21.216, εἰ δὲ καί σε ... φύτευσεν [[Αἴθρα]] Ποσειδᾶνι τόνδε χρύσεον χειρὸς ἀγλαὸν ἔνεγκε κόσμον ἐκ βαθείας ἁλός B.17.57, ἀλλ' εἰ πόλιν τήνδ' ἐξέσωσ' οὔ μοι μέλει pero si he salvado a esta ciudad, nada me importa</i> S.<i>OT</i> 443, cf. Pi.<i>O</i>.1.18, <i>AP</i> 6.350 (Crin.), εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ <i>Ep.Rom</i>.6.8, cf. <i>Eu.Matt</i>.6.30<br /><b class="num">•</b>a veces la cond. expresa la base de un argumento, equiv. a [[la prueba es que]], [[lo digo porque]] tb. c. sent. explicativo causal πολλοὺς γὰρ οἶκε εἶναι εὐπετέστερον διαβάλλειν ἢ ἕνα, εἰ Κλεομένεα ... μοῦνον οὐκ οἱός τε ἐγένετο διαβάλλειν Hdt.5.97, cf. 1.60, 129, δηλοῖ τέ μοι ὅτι πάντα τὰ πράγματα τῶν βαρβάρων ἤρτητο ἐκ Περσέων, εἰ καὶ τότε οὗτοι ... ἔφευγον Hdt.9.68.<br /><b class="num">4</b> c. omisión del verbo de la prót.:<br /><b class="num">a)</b> εἰ [[γάρ]] [[pues si esto es así]] Str.7.3.6;<br /><b class="num">b)</b> εἰ δ' οὕτω [[si esto es así]] Arist.<i>EN</i> 1094<sup>a</sup>24, εἰ δὴ ταῦτα οὕτως Arist.<i>PA</i> 641<sup>a</sup>21<br /><b class="num">•</b>εἰ δὲ τοῦτο [[si esto es así]], [[en este caso]] εἰ δὲ τοῦτο, δῆλον ὅτι ... Arist.<i>Rh</i>.1370<sup>a</sup>30, cf. Str.2.1.29;<br /><b class="num">c)</b> εἰ δέ correlativo c. εἰ μέν puede aparecer en lugar de εἰ δὲ μή [[y si no]] εἰ μὲν βούλεται, ἑψέτω, εἰ δ', ὅτι βούλεται, τοῦτο ποιείτω que me ponga a cocer, si quiere, y si no, haga lo que quiera</i> Pl.<i>Euthd</i>.285c, cf. <i>Smp</i>.212c, <i>Alc</i>.1.114b<br /><b class="num">•</b>εἰ δ' οὖν correlativo a otra cond. [[en caso contrario]] γνώμη γὰρ εἴ τις ... πρόσεστι ... εἰ δ' οὖν S.<i>Ant</i>.722, εἴ τοι δοκεῖ σοι ... εἰ δ' οὖν E.<i>Hipp</i>.508;<br /><b class="num">d)</b> εἰ δὲ μή [[y si no es así]], [[pero si no]], [[en caso contrario]], [[de lo contrario]] frec. tras una orden, advertencia o prohibición προηγόρευε τοῖσι Λαμψακηνοῖσι μετιέναι Μιλτιάδεα· εἰ δὲ μή, σφέας ... ἀπείλεε ἐκτρίψειν Hdt.6.37, cf. 56, πρὸς ταῦτα μὴ τύπτ'· εἰ δὲ μή, σαυτόν ποτ' αἰτιάσει Ar.<i>Nu</i>.1433, cf. X.<i>Cyr</i>.3.1.35, <i>Schwyzer</i> 656.17 (Tegea IV a.C.), ἄριστα μὲν οὕτω καὶ τάχιστα ἀπαλλάσσουσιν. εἰ δὲ μή, οἷσι ... Hp.<i>Prog</i>.17, τά τε ἔξω ἔλεγον αὐτοῖς μὴ ἀδικεῖν· εἰ δὲ μή, ... ἔφασαν αὐτῶν τοὺς ἄνδρας ἀποκτενεῖν Th.2.5, cf. Pl.<i>Hp.Ma</i>.285e, X.<i>An</i>.4.3.6, μάλιστα μὲν οὖν ἅπαντα [[δεῖ]] πειρᾶσθαι ἔχειν, εἰ δὲ μή, τὰ μέγιστα Arist.<i>Po</i>.1456<sup>a</sup>4, cf. Archim.<i>Con.Sph</i>.16, εἶπεν τῷ Ιακωβ Δός μοι τέκνα· εἰ δὲ μή, τελευτήσω [[ἐγώ]] LXX <i>Ge</i>.30.1, μὴ ἐξέστω δὲ Ἀντιπάτρῳ ἐπελθεῖν ἐπ' Ἐλάφιον ... εἰ δὲ μή ... <i>PEleph</i>.3.4, cf. <i>PHib</i>.63.8 (ambos III a.C.), como alternativa a otra cond. καὶ ἢν μὲν οὕτως ὑπακούσῃ, κλύζειν ἐπὶ τούτοισιν· εἰ δὲ μή ... Hp.<i>Morb</i>.3.14, cf. <i>Int</i>.32<br /><b class="num">•</b>tb. εἰ δὲ οὔ [[pero si no]] εἰ μὲν οὖν ἴση ἐστὶν ἡ BE τῇ ΕΔ ... εἰ δὲ οὔ Euc.2.14;<br /><b class="num">e)</b> εἰ μή [[excepto]], [[salvo]], [[a no ser]] οὐ γὰρ πώ ποτε νηὶ [γ'] ἐπέπλων εὐρέα πόντον, εἰ μὴ ἐς Εὔβοιαν ἐξ Αὐλίδος pues jamás surqué en una nave el ancho mar, a no ser de Eubea a Áulide</i> Hes.<i>Op</i>.651, οὐδέ τις [[ἄλλος]] [[αἴτιος]] ἀθανάτων εἰ μὴ νεφεληγερέτα Ζεύς <i>h.Cer</i>.78, ποῖ δή με [[δεῦρο]] τὴν τάλαιναν ἤγαγες; οὐδέν ποτ' εἰ μὴ ξυνθανουμένην ¿a dónde me has traído aquí a la desdichada? a nada que no sea morir</i> A.<i>A</i>.1139, οὐδὲν ἄλλο σιτέονται εἰ μὴ ἰχθύς no comen otra cosa que pescado</i> Hdt.1.200, ᾔσθετο οὐδεὶς εἰ μὴ οἱ ἄνδρες οἷς ... nadie lo hubiera advertido salvo los hombres a los que ...</i> Th.4.67, cf. 1.17, εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθὲν ἔξω καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων <i>Eu.Matt</i>.5.13<br /><b class="num">•</b>εἰ μὴ ὅσον [[excepto en cuanto que]] εἶς δὲ οὐ σύ μοι τοῦδε τοῦ κακοῦ [[αἴτιος]], εἰ μὴ ὅσον [[ἀέκων]] ἐξεργάσαο Hdt.1.45, μηδὲν καινίσας τῶν πρὸ [[αὐτοῦ]] βασιλέων, εἰ μὴ ὅσα γε πρὸς τὸ χεῖρον καθ' ὑπερβολὴν πονηρίας ἐπενόησεν I.<i>AI</i> 8.316<br /><b class="num">•</b>εἰ μὴ εἰ [[salvo si]] οὐ χρήσιμος οὐδὲν ἡ ῥητορικὴ ἡμῖν ... εἰ μὴ εἴ τις ὑπολάβοι Pl.<i>Grg</i>.480b, cf. <i>Alc</i>.1.122b<br /><b class="num">•</b>εἰ μή τι οὖν [[ἀλλά]] [[si no otra cosa ... al menos]] Pl.<i>Men</i>.86e, cf. <i>R</i>.502a, 509c<br /><b class="num">•</b>εἰ μὴ [[διά]] [[a no ser por]] εἰ μὴ διὰ τὴν ἐκείνου μέλλησιν de no haber sido por la dilación de aquél</i> Th.2.18, καὶ εἰ μὴ διὰ τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν Pl.<i>Grg</i>.516e;<br /><b class="num">f)</b> εἴ ποθεν [[si en alguna parte]], equiv. a [[si es posible]] ξίφος, εἴ ποθεν, ... προπέμψατε S.<i>Ph</i>.1204, cf. εἴ ποθι S.<i>Ai</i>.885;<br /><b class="num">g)</b> εἴ ποτε [[si alguna vez]] εἰ δή ποτε καὶ πάρος si (lo hiciste) entonces también ahora</i>, e.e. ahora más que nunca</i> B.12.4, ὑμᾶς δὲ [[δεῖ]] παρασκευάζεσθαι ὡς μαχουμένους εἴ ποτε καὶ [[ἄλλοτε]] y vosotros conviene que os preparéis para luchar más que nunca</i> X.<i>An</i>.6.4.12<br /><b class="num">•</b>pero [[si es que eso sucedió]] σπάνιον εἴ ποτε πρὸ δυσμῶν ἡλίου κατακλινόμενος recostándose a la mesa rara vez, si es que llegó a ocurrir, antes de la puesta de sol</i> Plu.<i>Cic</i>.8;<br /><b class="num">h)</b> εἴ τις c. valor de encarecimiento [[si alguien]], e.e. [[como nadie]], [[tanto o más que cualquiera]] εἴ τινι βροτῶν como a ningún otro hombre</i> B.18.12, cf. Pi.<i>P</i>.3.86, εἰ [[γάρ]] τινες καὶ [[ἄλλοι]] tanto como cualquier otro</i> Hdt.3.2, cf. 9.27, πρὸς πόλιν δ' ἐπίσταμαι σθένουσαν ἥκων, εἴ τιν' Ἑλλάδος, μέγα y sé que llego a una ciudad muy poderosa, como no hay otra en toda Grecia</i> S.<i>OC</i> 734, εἴ τις Αἰτωλὶς [[γυνή]] como ninguna mujer etolia</i> S.<i>Tr</i>.8, νῦν δ' εἴ τις ἄλλη, δυστυχεστάτη [[γυνή]] y ahora soy, si alguna vez la hubo, la más desdichada de las mujeres</i> E.<i>Andr</i>.6, κατ' εἰ δέ τινα τρόπον de cualquier forma</i>, del modo que sea</i>, <i>Schwyzer</i> 656.15 (Tegea IV a.C.), (νῆσος) λιπαρή τε καὶ εὔβοτος, εἴ νύ τις ἄλλη Call.<i>Del</i>.164.<br /><b class="num">II</b> c. valor eventual<br /><b class="num">1</b> fut. de ind. en la prót., la apód. gener. en fut. aunque son posibles el pres. ind., el imperat. y el opt. c. κε(ν), ἄν:<br /><b class="num">a)</b> apód. c. fut. ὀΐω ἂψ ἀπονοστήσειν ... εἰ δὴ ὁμοῦ πόλεμος τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς <i>Il</i>.1.61, εἰ δὲ σύ γ' ἀλλοίων ἐπορέξεαι ... ἦ σ' [[ἄφαρ]] ἐκλείψουσι Emp.B 110.6, εἰ μὴ καθέξεις γλῶσσαν, ἔσται σοι κακά E.<i>Fr</i>.5, εἰ δ' ... δίκας βιαίων δώσετ' ἀνθρώποις γάμων ... ναοὺς τίνοντες ἀδικίας κενώσετε E.<i>Io</i> 444, εἰ τιμωρήσεις Πατρόκλῳ ... τὸν φόνον ... αὐτὸς ἀποθανῇ Pl.<i>Ap</i>.28c, εἰ δ' ὑμεῖς ἄλλο τι γνώσεσθε, ὃ μὴ γένοιτο, τίν' οἴεσθ' αὐτὴν ψυχὴν ἕξειν D.28.21, cf. Lys.2.22, εἰ μὴ παύσει κ[α] κοποῶν ἐν τῇ κώμῃ μεταμελή[σ] ει σοι <i>PHib</i>.59.9 (III a.C.), εἰ ἀρνησόμεθα, κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς 2<i>Ep.Ti</i>.2.12<br /><b class="num">•</b>frec. en geom. para presentar como eventuales hipótesis que son lógicamente imposibles εἰ γὰρ ... ἡ ΒΓ [[βάσις]] ἐπὶ τὴν ΕΖ οὐκ ἐφαρμόσει, δύο εὐθεῖαι χωρίον περιέξουσιν· ὅπερ ἐστὶν ἀδύνατον Euc.1.4;<br /><b class="num">b)</b> apód. c. pres. ind. εἰ γὰρ ἐθελήσομεν ἐσδέξασθαι τοὺς πολεμίους ἐς τὴν χώρην, ὅδε τοι ἐν αὐτῷ κίνδυνος [[ἔνι]] Hdt.1.207, εἰ αὕτη ἡ πόλις ληφθήσεται, ἔχεται καὶ ἡ πᾶσα Σικελία si esta ciudad es capturada, queda dominada toda Sicilia</i> Th.6.91, εἰ δέ τις ἁρπάσει μου καὶ ταῦτα, οὐ φέρω τὴν φθοράν si alguien me arrebata esto también, no soporto la pérdida</i> Ach.Tat.4.8.4;<br /><b class="num">c)</b> apód. c. imperat. ἀλλ' εἴ μοι κἂν νῦν ἔτι πείσεαι, ἔξελε τοῦτον Sol.22.1, εἰ δέ τις ... μορφᾷ παραμεύσεται ἄλλους ... θνατὰ μεμνάσθω περιστέλλων μέλη Pi.<i>N</i>.11.13, εἰ δὲ ταῦτα μὲν οὐ ποιήσουσι ... τάδε ἤδη σφι λέγετε Hdt.6.9, αἶρε πλῆκτρον, εἰ μάχει levanta el espolón si tienes intención de luchar</i> Ar.<i>Au</i>.759, ὑμέων δ' εἴ τις ἄρειον ἔπος μητίσεται ἄλλη, ἐγρέσθω A.R.1.665, εἰ δ' αὐτὸς ... ἐπιχειρεῖς παραλογίζεσθαι, μήθ' ἡμᾶς ἔλπιζε πάλιν ἐξαπατήσειν Plu.2.252b;<br /><b class="num">d)</b> apód. c. opt. c. ἄν: μάτην γὰρ ἂν ὧδε πάραλον Ἑλλήνων στρατὸν πλεῖστον εἴημεν ἐκτημένοι, εἰ ... συγχωρήσομεν Hdt.7.161, οὐδέ κε λώβην τίσειεν Πελίης, εἰ μὴ σύ γε νόστον ὀπάσσεις y Pelias no podría pagar su ultraje, si tú no le garantizas el regreso</i> A.R.3.75, εἰ οὖν οὕτως πολιτευσόμεθα ἀλλήλοις καλῶς ἂν ἔχοι <i>PHib</i>.63.10 (III a.C.)<br /><b class="num">•</b>frec. en razonamientos c. reducción <i>ad absurdum</i> εἰ γὰρ [[ἄνθρωπος]] μαγεύων ... χειμῶνα καὶ εὐδίην ποιήσει, οὐκ ἂν ἔγωγ' ἔτι θεῖον νομίσαιμι τούτων εἶναι οὐδέν, ἀλλ' ἀνθρώπινον Hp.<i>Morb.Sacr</i>.1.31, cf. <i>Acut</i>.8<br /><b class="num">•</b>c. la apód. implíc. εἰ καὶ δυνήσῃ γ' si es que además vas a poder</i> S.<i>Ant</i>.90.<br /><b class="num">2</b> c. subj. en la prót., raro en prosa donde lo normal es ἤν, [[ἐάν]], ἄν qq.u.:<br /><b class="num">a)</b> c. subj. c. κε(ν) o ἄν y en la apód. gener. fut. o imperat. (aunque es posible tb. el pres. de ind.) εἰ δέ κεν ὣς ἕρξῃς καί τοι πείθωνται Ἀχαιοί, γνώσῃ ἔπειθ' ... si lo haces así y los aqueos te obedecen, pronto sabrás ...</i>, <i>Il</i>.2.364, εἰ δέ κεν ἐργάζῃ, τάχα σε ζηλώσει ἀεργὸς πλουτεῦντα y si trabajas, pronto te envidiará el ocioso al enriquecerte</i> Hes.<i>Op</i>.312, εἰ δ' ἂν ... νόστον ὀπάσσῃ, δὴ τότε οἱ κεραῶν ἐπὶ μηρία θήσομεν αἰγῶν si nos garantiza el regreso, entonces le ofreceremos muslos de cabras cornudas</i> A.R.2.689, en geom. para plantear una proposición εἴ κα ... ὁποτεροῦν ἐπίπεδον ἅπτηται μὴ τέμνον τὸ σχῆμα, καθ' ἓν μόνον ἅψεται σαμεῖον Archim.<i>Con.Sph</i>.16<br /><b class="num">•</b>c. imperat. (o inf. protréptico) en la apód. εἰ μέν κεν Μενέλαον [[Ἀλέξανδρος]] καταπέφνῃ, αὐτὸς ἔπειθ' Ἑλένην ἐχέτω <i>Il</i>.3.281, εἰ δέ κεν ἀντικρὺ πταμένη μεσσηγὺς ὄληται, ἄψορροι στέλλεσθαι A.R.2.337<br /><b class="num">•</b>c. pres. de ind. en la apód., esp. en sentencias de tipo general εἰ [[γάρ]] τίς κ' ἐθέλῃ τὰ δίκαι' ἀγορεῦσαι γινώσκων, τῷ μέν τ' ὄλβον διδοῖ εὐρύοπα Ζεύς Hes.<i>Op</i>.280, νῦν γὰρ δὴ παρὰ ποσσὶν ἐπήβολός ἐστ' ἀλεωρή, εἴ κεν ἐπιτρέψητε ... A.R.1.695;<br /><b class="num">b)</b> c. subj. sin κε(ν), ἄν, en la prót. e ind. fut. en la apód. εἰ δ' αὖ τις ῥαίῃσι θεῶν ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ, τλήσομαι ... <i>Od</i>.5.221<br /><b class="num">•</b>c. imperat. τὼ δ' αὐτὼ μάρτυροι ἔστων ... εἴ ποτε δὴ [[αὖτε]] χρείω [[ἐμεῖο]] γένηται sean ambos testigos ... si alguna otra vez me necesitan</i>, <i>Il</i>.1.340, εἰ δ' οὔ μοι πέπρωται ἐς Ἑλλάδα γαῖαν ἱκέσθαι ... πέμπε μιν A.R.1.904<br /><b class="num">•</b>ind. pres. en apód., esp. en frases sentenciosas de carácter gener. y en compar. εἴ περ [[γάρ]] τε χόλον γε καὶ [[αὐτῆμαρ]] καταπέψῃ, [[ἀλλά]] τε καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον incluso si en ese día digiere la ira, el rencor lo mantiene después</i>, <i>Il</i>.1.81, δεινὴ γὰρ ἐν βροτοῖσι κἀν θεοῖς πέλει τοῦ προστροπαίου μῆνις, εἰ προδῷ σφ' [[ἑκών]] A.<i>Eu</i>.234, εἴ τι νὺξ ἀφῇ, τοῦτ' ἐπ' ἧμαρ ἔρχεται S.<i>OT</i> 198, μέγ' ἐστὶ κέρδος, εἰ διδάσκεσθαι μάθῃς Men.<i>Mon</i>.488, ind. aor. εἰ δὲ δυστυχῇ, βολαῖς ὑγρώσσων σπόγγος ὤλεσεν γραφήν y si viene el infortunio, una esponja mojada arrojada contra ellas (las prósperas cosas humanas), borra el dibujo</i> A.<i>A</i>.1328<br /><b class="num">•</b>en compar. ἡ δ' ([[ἔλαφος]]) εἴ πέρ τε τύχῃσι μάλα σχεδόν, οὐ δύναταί σφι χραισμεῖν y ella (la cierva), incluso si se halla muy cerca, no puede socorrerlos</i>, <i>Il</i>.11.116, καὶ φθινόκαρπος ἐοῖσα (δρῦς) διδοῖ ψᾶφον περ' αὐτᾶς, εἴ ποτε χειμέριον πῦρ ἐξίκηται λοίσθιον Pi.<i>P</i>.4.266<br /><b class="num">•</b>raro en prosa εἰ δέ τις τὸ ἀτρεκέστερον τούτων ἔτι δίζηται, ἐγὼ καὶ τοῦτο σημανέω Hdt.5.54, cf. 3.36, εἰ λήμψῃ γυναῖκας ἐπὶ ταῖς θυγατράσιν μου, ὅρα οὐθεὶς μεθ' ἡμῶν ἐστιν LXX <i>Ge</i>.31.50, οὐ ναυτικῆς ... μόνον [[δεῖ]] ... εἰ ξυστῶσιν αἱ πόλεις φοβηθεῖσαι Th.6.21<br /><b class="num">•</b>c. subj. en la apód. τά τε πηγαῖα ὕδατα ... εὐπρεπέστερα ... ποιῶσιν ... εἴ τί που [[ἄλσος]] ... ᾖ Pl.<i>Lg</i>.761c<br /><b class="num">•</b>en neg. εἰ μή [[si no]], [[a menos que]] εἰ μὴ ἐπ' [[ἑκκαίδεκα]] ... πήχεας ἀναβῇ ... ὁ ποταμός, οὐκ ὑπερβαίνει ἐς τὴν χώρην Hdt.2.13, καὶ ἐπιμήνια ἄξει, εἰ μὴ πουλυχρόνια ᾖ Hp.<i>Nat.Mul</i>.32 (p.96.9), ἔφησε ... τὸν πόλεμον οὐ καταλύειν, εἰ μὴ πάντες οἱ πολῖται κατέλθωσι D.S.14.32.<br /><b class="num">3</b> c. opt. en or. oblicua en la prót. ἐβούλοντο γὰρ σφίσιν, εἴ τινα λάβοιεν, ὑπάρχειν ἀντὶ τῶν [[ἔνδον]] querían tener a alguien, si es que lo capturaban, para intercambiarlo con los de dentro</i> Th.2.5, ἐλογίζοντο ὡς εἰ μὴ μάχοιντο, ἀποστήσοιντο μὲν αἱ ... πόλεις X.<i>HG</i> 6.4.6, εἰ δέ τινα φεύγοντα λήψοιτο, προηγόρευεν ὅτι ὡς πολεμίῳ χρήσοιτο manifestaba que, si cogía a alguno huyendo, lo trataría como enemigo</i> X.<i>Cyr</i>.3.1.3, οὐκ ἦν τοῦ ... πολέμου πέρας ... Φιλίππῳ, εἰ μὴ Θηβαίους ... ἐχθροὺς ποιήσειε τῇ πόλει D.18.145.<br /><b class="num">4</b> a veces la apód. puede quedar implícita ἀλλ' εἰ μὲν δώσουσι [[γέρας]] μεγάθυμοι Ἀχαιοί ...· εἰ δέ κε μὴ δώωσιν si los magnánimos aqueos me ofrecen botín, (bien) ... pero si no me lo dan</i>, <i>Il</i>.1.135, εἴ περ [[γάρ]] κ' ἐθέλῃσιν Ὀλύμπιος ἀστεροπητὴς ἐξ ἑδέων στυφελίξαι si el olímpico lanzador de relámpagos quisiera de los asientos arrojarnos</i>, <i>Il</i>.1.580.<br /><b class="num">III</b> c. valor potencial, c. opt. en la prót.<br /><b class="num">1</b> en la apód. tb. opt. c. κε(ν), ἄν:<br /><b class="num">a)</b> en Hom. y Hes. εἰ μὲν νῦν ἐπὶ ἄλλῳ ἀεθλεύοιμεν Ἀχαιοί, ἦ τ' ἂν ἐγὼ τὰ πρῶτα λαβὼν κλισίηνδε φεροίμην <i>Il</i>.23.274, ἦ σ' ἂν τεισαίμην, εἴ μοι δύναμίς γε παρείη seguro que me vengaría de ti si yo tuviera poder</i>, <i>Il</i>.22.20, εἴ σ' οὕτως ἐθέλοι φιλέειν ... τῶ κέν τις ... ἐκλελάθοιτο γάμοιο <i>Od</i>.3.223, μέγα κεν κεχαροίατο θυμῷ, εἰ ... τάδε πάντα πυθοίατο mucho se alegrarían en su ánimo si se enteraran de todo esto</i>, <i>Il</i>.1.257<br /><b class="num">•</b>la prót. tb. puede llevar κε(ν): εἰ τούτω κε λάβοιμεν, ἀροίμεθά κε κλέος ἐσθλόν <i>Il</i>.5.273, εἰ δέ κεν [[Ἄργος]] ἱκοίμεθ' ... [[γαμβρός]] κέν μοι ἔοι y si llegáramos a Argos, podría ser mi yerno</i>, <i>Il</i>.9.141, εἴ χ' ὑμεῖς γε φάγοιτε, τάχ' ἄν ποτε καὶ τίσις εἴη si vosotros la devorarais (mi hacienda) rápidamente habría un castigo</i>, <i>Od</i>.2.76, εἴ χ' ἕτερον [γ'] ἄξαις, ἕτερόν κ' ἐπὶ βουσὶ βάλοιο Hes.<i>Op</i>.434, cf. 348<br /><b class="num">•</b>muy raramente en la apód. puede aparecer el subj. c. ἄν: εἰ μὲν δὴ ἀντίβιον σὺν τεύχεσι πειρηθείης, οὐκ ἄν τοι χραίσμῃσι βιὸς καὶ ταρφέες ἰοί <i>Il</i>.11.386;<br /><b class="num">b)</b> después de Hom. εἴ τις καθείρξαι χρυσὸν ἐν δόμοις πολὺν καὶ σῦκα ... γνοίης χ' ὅσον τὰ σῦκα τοῦ χρυσοῦ κρέσσω Hippon.219, εἴ τις ἁμαρτωλῇσι φίλων ... χολῷτο, οὔποτ' ἂν ... φίλοι εἶεν Thgn.325, εἴης φορητὸς οὐκ ἄν, εἰ πράσσοις καλῶς no habría quien te aguantara si te fuera bien</i> A.<i>Pr</i>.979, οὐδὲ γὰρ ἂν Μήδοκός με ὁ βασιλεὺς ἐπαινοίη, εἰ ἐξελαύνοιμι τοὺς εὐεργέτας X.<i>An</i>.7.7.12, εἰ δ' εἴη μὲν Ὀλυμπιονίκας ... τίνα κεν φύγοι ὕμνον κεῖνος [[ἀνήρ]] ...; y si fuera vencedor en Olimpia ... a tal varón ¿qué himno le iba a faltar?</i> Pi.<i>O</i>.6.4, οὐδ' ἂν σὺ φαίης, εἴ σε μὴ κνίζοι λέχος ni tú podrías afirmarlo, si no te atormentaran (los celos de) mi lecho</i> E.<i>Med</i>.568, εἰ δ' ἀναγκαῖον εἴη ... ἑλοίμην ἂν μᾶλλον ... Pl.<i>Grg</i>.469c, εἰ οὖν τις ἡμᾶς ... ἔροιτο ... τί ἂν αὐτῷ ἀποκριναίμεθα; Pl.<i>Prt</i>.311d, ἐθέλοιτ' ἂν οὖν, εἰ μηχανὴν εὕροιμ' [[ἐγώ]], μετ' ἐμοῦ καταλῦσαι τὸν πόλεμον; así pues, ¿querríais, si encontrara un artificio, poner conmigo fin a la guerra?</i> Ar.<i>Lys</i>.112, καὶ ὁ μὴ ἰητρὸς δύναιτ' ἂν ὀρθῶς συγγράψαι, εἰ εὖ ... πύθοιτο Hp.<i>Acut</i>.1, οἶκος δ' [[αὐτός]], εἰ φθογγὴν λάβοι, σαφέστατ' ἂν λέξειεν pero el palacio mismo, si cobrara voz, hablaría claramente</i> A.<i>A</i>.37, εἰ [[γάρ]] τις ... ἔργων ἀπόδεξιν συλλογίσαιτο, ἐλάσσονος πόνου τε ἂν καὶ δαπάνης φανείη ἐόντα τοῦ λαβυρίνθου τούτου Hdt.2.148, εἰ δέ τις βουληθείη συλλογίσασθαι τὴν διαφορὰν ... οὐδ' ἂν καθόλου δυνηθείη ... Plb.1.63.8.<br /><b class="num">2</b> c. ind. pres. o fut. (raro c. κεν, ἄν) en la apód.:<br /><b class="num">a)</b> c. apód. en ind. pres. o perf. εἰ γὰρ καὶ τὰ μάλιστα τύχοι τετελεσμένον εἰπών, αὐτὸς ὅμως οὐκ οἶδε pues incluso si lograse el mayor éxito al expresar algo perfecto, ni él lo sabría</i> Xenoph.B 34.3, cf. Democr.B 253, εἰ δὴ μὴ ταχὺ λίποι, ἔτι γλυκυτέραν κεν ἔλπομαι ... κλεΐξειν a menos que pronto te abandone, espero celebrar otra ocasión más grata aún</i> Pi.<i>O</i>.1.108, εἰ δὲ δέοι πάντως ἐς τοῦτο κατὰ τάχος ἀπικνέεσθαι, τυγχάνουσι ἡμῖν ἐόντες τάφοι πατρώιοι y si de todos modos fuera preciso llegar hasta este extremo cuanto antes, tenemos las tumbas de nuestros antepasados</i> Hdt.4.127, εἰ δέ τις καὶ συγχωρήσαι χιόνος εἶναι πλῆθος ... ὅμως ἐλέγχεται τὸ ψεῦδος D.S.1.38<br /><b class="num">•</b>en geom. para plantear casos hipotéticamente posibles καὶ γὰρ συναμφότερος ὁ ΑΒ τοῦ Β τριπλάσιος μέν ἐστιν, εἰ [[διπλάσιος]] εἴη ὁ Α τοῦ Β pues si A fuera igual a dos veces B, la suma de A más B sería tres veces B</i> Papp.90;<br /><b class="num">b)</b> c. apód. en fut. πληθὺν δ' οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ' ὀνομήνω, οὐδ' εἴ μοι [[δέκα]] μὲν γλῶσσαι ... εἶεν <i>Il</i>.2.488, εἰ μὴ ἓν εἴη, περανεῖ πρὸς ἄλλο si no fuera uno, limitará con otra cosa</i> Meliss.B 5, εἰ δέ γε ἔτι πλείω χρόνον κενεαγγήσας [[ἐξαπίνης]] μεταδειπνήσειεν, ἔτι μᾶλλον βαρυνεῖται Hp.<i>Acut</i>.32, οὐ φάσκων αὐτοὺς λύσεσθαι, εἰ μὴ τοῦτο αὐτῷ παρὰ σφῶν αὐτῶν παράσχοιεν Lys.26.24, τλήσομαι [[εἵνεκα]] σεῖο, καὶ εἰ μέλλοιμι ... ἔρρειν Call.<i>Del</i>.129, εἰ δὲ καὶ τῆς ἐνεγκούσης ἐπιβαίημεν ... ἀρύσῃ πλοῦτον ὅσον ἂν δύναιο πλεῖστον Hld.2.23.3, c. elipsis del verbo ἀλλ' εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι 1<i>Ep.Petr</i>.3.14, κρεῖττον γὰρ ... εἰ θέλοι τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ 1<i>Ep.Petr</i>.3.17;<br /><b class="num">c)</b> frases incisas, sin apód. εἰ δέοι [[si fuera preciso]] Lys.2.14<br /><b class="num">•</b>εἰ δύναιτο, εἰ δυνατὸν εἴη [[si fuera posible]] σπεύδων, εἰ δύναιτο, προκαταλαβέσθαι ... Plb.5.52.5, σπουδάζων εἰ δυνατὸν εἴη ... συναγαγεῖν βιβλία I.<i>AI</i> 12.12, ἔσπευδεν γὰρ εἰ δυνατὸν εἴη αὐτῷ ... γενέσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα <i>Act.Ap</i>.20.16;<br /><b class="num">d)</b> εἰ τύχοι como fórmula [[si cabe]], [[quizá]], [[por ejemplo]] οὐ τὸ σῶμα τὸ γενησόμενον σπείρεις ἀλλὰ γυμνὸν κόκκον εἰ τύχοι σίτου no siembras el cuerpo que va a nacer sino un simple grano, por ejemplo, de trigo</i> 1<i>Ep.Cor</i>.15.37, cf. D.S.31.16, Luc.<i>Icar</i>.6<br /><b class="num">•</b>esp. frec. en geom. para presentar los dif. casos [[por ejemplo]] ἀπειλήφθω ἡ ΑΔ, εἰ τύχοι, μονάδων ιβ Hero <i>Metr</i>.3.3, cf. Papp.1058.<br /><b class="num">3</b> c. optativo en la prót. e impf. (raro plusperf.) en la apód., c. valor frecuentativo o iterativo εἴ τίς με ... ἐνίπτοι ... ἀλλὰ σὺ τὸν ἐπέεσσι ... κατέρυκες si alguno me amonestaba, tú lo contenías con palabras</i>, <i>Il</i>.24.768, εἴ τινα πυνθάνοιτο ὑβρίζοντα, τοῦτον ... ἐδικαίευ si se enteraba de que alguno se soliviantaba, lo castigaba</i> Hdt.1.100, cf. 6.138, εἰ μὲν τὰ τοῦδε κρείσσον' ἀγγέλλοιτό σοι, Μενέλαον ᾔνεις E.<i>Tr</i>.1004, cf. <i>Alc</i>.755, εἰ δέ τις καὶ ἀντείποι, εὐθὺς ... ἐτεθνήκει y si alguien protestaba, rápidamente era eliminado</i> Th.8.66, εἰ δέ τινας θορυβουμένους αἴσθοιτο ... κατασβεννύναι τὴν ταραχὴν ἐπειρᾶτο X.<i>Cyr</i>.5.3.55, καὶ οὐκ ἀπελείπετο ἔτι [[αὐτοῦ]], εἰ μή τι ἀναγκαῖον εἴη X.<i>Mem</i>.4.2.40, εἰ δέ τις ἕτερος προπορευθείη συμβουλεύσων ... ἀπέκτεινον Plb.1.69.10.<br /><b class="num">4</b> c. sent. [[por si]], [[para ver si]] ἐν δὲ πίθοι ... ἕστασαν ... εἴ ποτ' Ὀδυσσεὺς οἴκαδε νοστήσειε dentro estaban unas tinajas, por si alguna vez Odiseo volvía a casa</i>, <i>Od</i>.2.342, σοὶ χρήματα πλεῖστ' ἀπέδειξα ἐν τῷ κοινῷ ... εἰ σοὶ χαριοίμην te asigné en el erario público muchísimo dinero, para ver si te ponía de mi parte</i> Ar.<i>Eq</i>.776, ἱκέται ... δευρ' ἀφίγμεθα, εἴ τινα πόλιν φράσειας ἡμῖν Ar.<i>Au</i>.120, πρὸς τὴν πόλιν, εἰ ἐπιβοηθοῖεν, ἐχώρουν avanzaban hacia la ciudad, por si podían ayudar</i> Th.6.100, cf. 1.58.<br /><b class="num">IV</b> c. valor irreal de pres., la prót. gener. en impf.<br /><b class="num">1</b> la apód. en impf. c. κε(ν), ἄν: ἀλλ' εἰ χεῖρας ἔχον βόες ... βόες δέ τε βουσὶν ὁμοίας καί <κε> θεῶν ἰδέας ἔγραφον pero si los bueyes tuvieran manos, los bueyes pintarían las figuras de los dioses semejantes a bueyes</i> Xenoph.B 15, νῦν εἰ φοβερόν τι ἐνωρῶμεν, πᾶν ἄν σοι προεφράζομεν si en este momento viéramos algún peligro, te lo diríamos todo abiertamente</i> Hdt.1.120, εἰ μὲν εἰχέτην ἤδη φρένας, πολλ' ἂν παρῄνουν S.<i>OT</i> 1511, εἰ μή σε [[γῆρας]] πολιὸν ἐξερρύετο, καθῆσ' ἂν ἐν βάκχαισι [[δέσμιος]] μέσαις E.<i>Ba</i>.258, εἰ μὲν γὰρ [[εἷς]] ἦν ὁ Ἔρως, καλῶς ἂν εἶχε Pl.<i>Smp</i>.180c, ταῦτα δὲ οὐκ ἂν ἐδύναντο ποιεῖν, εἰ μὴ καὶ διαίτῃ μετρίᾳ ἐχρῶντο y eso no lo podrían hacer si no se rigieran por un régimen de vida moderado</i> X.<i>Cyr</i>.1.2.16, οὐ γὰρ ἂν ... ἔφαμεν, εἰ μὴ ... ἐνομίζομεν Isoc.3.26, εἰ περὶ κλίνης ἐλέγομεν ... ἐπειρώμεθα μᾶλλον ἂν διορίζειν τὸ [[εἶδος]] αὐτῆς Arist.<i>PA</i> 640<sup>b</sup>23, εἰ μὴ [[Ἀλέξανδρος]] ἤμην, [[Διογένης]] ἂν ἤμην si no fuera Alejandro, sería Diógenes, e.e., me gustaría ser Diógenes</i> Plu.<i>Alex</i>.14, εἴ τις ... ψιλὸν ἔλεγεν ἁρμονίας τὸν λόγον, οὕτως ἂν εἶχεν ὁ λόγος Ach.Tat.2.1.2<br /><b class="num">•</b>tb. c. prót. en plusperf. εἰ μή τῳ 'πεποίθειν, οὐκ ἂν ἦν οὕτως [[ἀκόλαστος]] si no tuviera confianza en alguna cosa, no sería tan descarado</i> Ar.<i>Nu</i>.1347, ὅπερ, εἰ μὴ ἦν ἰητρικὴ ὅλως μηδ' ἐν αὐτῇ ἔσκεπτο ..., οὐκ ἂν ἦν Hp.<i>VM</i> 1, εἰ δὲ μὴ προσεδέδετο, ἧσσον ἂν διεστρέφετο si no estuviera atado, la distorsión sería menor</i> Hp.<i>Fract</i>.30, εἰ μέντοι, ἔφη, τοῦτο οὕτως ἐπεφύκει, πάντας ἂν ἠνάγκαζεν ὁμοίως si esto fuera así por naturaleza, dijo, obligaría a todos por igual</i> X.<i>Cyr</i>.5.1.9, εἰ γὰρ ἐκεκτήμην οὐσίαν, ἐπ' ἀστράβης ἂν ὠχούμην Lys.24.11, cf. Isoc.5.56.<br /><b class="num">2</b> ocasionalmente la apód. puede ir en aor. εἰ δ' ἦν ποιητόν τε καὶ ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα, οὔποτ' ἂν ἐξ ἀγαθοῦ πατρὸς [[ἔγεντο]] κακός y si el carácter fuera cosa fabricada artificialmente y puesta en el hombre, jamás sería malo el hijo de un hombre bueno</i> Thgn.435, εἰ μὴ πατὴρ ἦσθ', [[εἶπον]] ἄν σ' οὐκ εὖ φρονεῖν si no fueras mi padre, te diría que no estás bien de la cabeza</i> S.<i>Ant</i>.755, εἰ μὲν οὖν σύ με ἠρώτας τι τῶν νυνδή, ... [[εἶπον]] ἂν ὅτι ... Pl.<i>Euthphr</i>.12d, γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ... ἐγρηγόρησεν ἄν sabed que si el dueño de la casa tuviera conocimiento ... vigilaría</i>, <i>Eu.Matt</i>.24.43.<br /><b class="num">3</b> la apód. en plusperf. εἰ μὴ γὰρ Διονύσῳ πομπὴν ἐποιοῦντο καὶ ὕμνεον [[ᾆσμα]] αἰδοίοισιν, ἀναιδέστατα εἴργαστ' ἄν Heraclit.B 15.<br /><b class="num">4</b> en la apód. puede faltar ἄν: ἔτι δὲ εἰ μὲν μείζων τις ἡμῖν ὁ κίνδυνος ἔμελλεν εἶναι [[ἐκεῖ]] ἢ [[ἐνθάδε]], ἴσως τὸ ἀσφαλέστατον ἦν [[αἱρετέον]]· νῦν δὲ ... si fuéramos a correr mayor riesgo allí que aquí, quizá habría que escoger lo más seguro, ahora bien ...</i> X.<i>Cyr</i>.3.3.17, ὥστ' εἰ μηδὲν εἴχομεν ἄλλο ... [[εἰπεῖν]], ἐκ τούτων ῥᾴδιον εἶναι καταμαθεῖν ... Isoc.12.94, más frec. en época tard. εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν si ése no viniera de Dios, no podría hacer nada</i>, <i>Eu.Io</i>.9.33, εἰ καὶ μὴ ἀ[νέ] βαινε ἐγὼ τὸν λόγον μου οὐ παρέβαινον <i>POxy</i>.526.10, cf. 530.17 (ambos II d.C.), καὶ εἰ μὲν εἶχόν τινα ἐλπίδα εὑρήσειν σε ... τοῦτο πάντων ἄμεινόν με παρεμυθεῖτο· νυνὶ δὲ ... X.Eph.5.8.4<br /><b class="num">•</b>esp. si la apód. es χρῆν: εἰ ἐτησίαι αἴτιοι ἦσαν, χρῆν καὶ τοὺς ἄλλους ποταμοὺς ... ὁμοίως πάσχειν Hdt.2.20, εἰ γὰρ ἐπ' ἡμέας μούνους ἐστρατηλάτεε ὁ Πέρσης ... χρῆν αὐτὸν πάντων τῶν ἄλλων ἀπεχόμενον ἰέναι Hdt.4.118, ὃ χρῆν σ' ὑφ' ἡμῶν ... παθεῖν, εἰ Ζεὺς δικαίας εἶχεν εἰς ἡμᾶς φρένας E.<i>HF</i> 212<br /><b class="num">•</b>frec. la irrealidad viene confirmada por una frase posterior con νῦν δέ, ἀλλὰ δέ: εἰ γὰρ ἦν τοῦτ' αἴτιον, κἂν ἐγὼ τὰ αὐτὰ ταῦτα ἐπεπόνθη ...· νῦν δ' [[ἔγωγε]] ... pues si eso fuera la causa, también yo sufriría lo mismo; ahora bien, yo ...</i> Pl.<i>R</i>.329b, cf. X.<i>An</i>.5.1.10, Lys.5.1, ἐγὼ [[γοῦν]] καὶ αὐτὸς ... ἡβρυνόμην ἂν εἰ ἠπιστάμην ταῦτα· ἀλλ' οὐ γὰρ ἐπίσταμαι Pl.<i>Ap</i>.20c.<br /><b class="num">5</b> el verbo de la apód. puede estar implícito, en respuestas οὔκ, εἴ γε μὴ παντάπασιν τυφλὸς ἦν no (podría), a menos que estuviera completamente ciego</i> Luc.<i>Pseudol</i>.21.<br /><b class="num">6</b> geom., fórmula abreviada εἰ γὰρ μή asegura la irrebatibilidad de una proposición e introduce una nueva posibilidad [[porque si no fuera así]] λέγω, ὅτι καὶ πλευρὰ ἡ ΑΓ πλευρᾶς τῆς ΑΒ μείζων ἐστίν. εἰ γὰρ μή, ἤτοι ἴση ἐστίν ... Euc.1.19, εἰ γὰρ μή, ἔστω μείζων ... Archim.<i>Sph.Cyl</i>.1.42.<br /><b class="num">7</b> c. el verbo en inf., en or. oblicua λέγουσι ... ὡς πᾶσα ἂν γῆ ἐπίμπλατο τῶν ὀφίων τούτων, εἰ μὴ γίνεσθαι κατ' αὐτοὺς οἷόν τι ... dicen que toda la tierra se llenaría de esas serpientes, si no les sucediera lo mismo que ...</i> Hdt.3.108.<br /><b class="num">V</b> c. valor irreal de pasado, la prót. gener. en aor.<br /><b class="num">1</b> en la apód. aor. c. κε(ν), ἄν (esp. en Hom., frec. la prót. es negat. εἰ μή): καί νύ κεν ἔνθ' ὁ γέρων ἀπὸ θυμὸν ὄλεσσεν εἰ μὴ ἄρ' ὀξὺ νόησε ... [[Διομήδης]] y entonces el anciano habría perdido la vida, de no haberlo notado Diomedes</i>, <i>Il</i>.8.90, cf. 5.312, 6.75, Hes.<i>Th</i>.838, καί νύ κε δὴ ... ὀδύροντο πρὸ πυλάων, εἰ μὴ ἄρ' ἐκ δίφροιο γέρων λαοῖσι μετηύδα <i>Il</i>.24.715, καί νύ κεν ἤϊα πάντα κατέφθιτο καὶ μένε' ἀνδρῶν, εἰ μή τίς με θεῶν ὀλοφύρατο καί μ' ἐλέησε <i>Od</i>.4.364, cf. 21.227, 24.529<br /><b class="num">•</b>a veces la irrealidad viene confirmada por νῦν δέ, [[ἀλλά]]: εἰ γὰρ ἐγὼ τάδε ᾖδε' ἐνὶ φρεσὶ ... οὐκ ἂν ὑπεξέφυγε ... νῦν δ' ... <i>Il</i>.8.366, καί νύ κεν ἐξετέλεσσαν, εἰ ἥβης μέτρον ἵκοντο· ἀλλ' ... y entonces hubieran cumplido, de haber alcanzado la edad de sazón, pero ...</i>, <i>Od</i>.11.317, εἰ κατέβαν ὑγίειαν ἄγων χρυσέαν ... ἐξικόμαν κε Pi.<i>P</i>.3.73, cf. <i>O</i>.12.16, καὶ ἴσως ἂν διὰ ταῦτα ἀπέθανον, εἰ μὴ ἡ ἀρχὴ διὰ ταχέων κατελύθη y quizá hubiera muerto por esto, si no hubiera caído en seguida el régimen</i> Pl.<i>Ap</i>.32d, cf. 36a, εἰ τοίνυν ὁ Φίλιππος τότε ταύτην ἔσχε τὴν γνώμην ... οὐδὲν ἂν ὧν νυνὶ πεποίηκεν ἔπραξεν D.4.5, ἀλλ' ἔδωκαν ἄν, εἰ λαβεῖν ἠθέλησεν Ach.Tat.4.13.5.<br /><b class="num">2</b> en la apód. impf. οὐδ' ἂν [[ἔγωγε]] ἐστασίαζον, εἰ ἄλλον εἵλεσθε yo no me habría sublevado, si hubieseis elegido a otro</i> X.<i>An</i>.6.1.32, cf. 2.1.4, δηρὸν δ' ἂν ἐλίνυον [[αὖθι]] μένοντες, εἰ μὴ ... Ἡρακλέης ... μετέειπε y por mucho tiempo se habrían quedado allí, si Heracles no hubiera hablado</i> A.R.1.863<br /><b class="num">•</b>incluso cabe que la misma prót. esté tb. en impf. οὐκ ἂν οὖν νήσων ... ἐκράτει, εἰ μή τι καὶ ναυτικὸν εἶχεν así que no habría podido dominar islas, si no hubiera tenido una escuadra</i> Th.1.9, εἰ ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί, ... οὐκ ἄν τοτε ταῦτα ἔπασχον si hubieran sido buenos no hubieran sufrido esto</i> Pl.<i>Grg</i>.516e, ἐδόκει δ' ἂν ἀμφότερα ταῦτα, εἰ ... ψευδόμενος ἐφαίνετο hubiera parecido ambas cosas, si hubiera mostrado estar equivocado</i> X.<i>Mem</i>.1.1.5, προτέρω δέ κε νεῖκος ἐτύχθη, εἰ μὴ δηριόωντας ... [[Αἰσονίδης]] κατερήτυεν y en seguida hubiera estallado la disputa, de no haber contenido el Esónida a los que peleaban</i> A.R.1.493.<br /><b class="num">3</b> en la apód. plusperf. εἰ δὲ ταύτης διεψεύσθη τῆς ἐλπίδος, εἴς γε τὴν ... ἔχθραν ὁμολογουμένως ἂν αὐτὸν ἐμβεβλήκει Plb.29.9.9.<br /><b class="num">4</b> en la apód. puede faltar ἄν: εἰ μὴ χλωρὸν ἔφυσε θεὸς μέλι, πολλὸν ἔφασκον γλύσσονα σῦκα πέλεσθαι si un dios no hubiera creado la dorada miel, afirmarían que los higos son mucho más dulces</i> Xenoph.B 38, esp. c. χρῆν: βασιλεῦσαι χρῆν τὸν παῖδα, εἰ ἐπέζωσε καὶ μὴ ἀπέθανε πρότερον hubiera debido reinar el niño si se hubiera salvado y no hubiera muerto antes</i> Hdt.1.120.<br /><b class="num">5</b> c. el verbo en inf., en or. oblicua (νομίζοντες) εἰ ὦν εἶναι τῷ θεῷ τοῦτο μὴ φίλον, οὐκ ἂν οὐδὲ τὰ κτήνεα ποιέειν Hdt.2.64, οἱ Ἀθηναῖοι ... ἔφασαν ... εἰ μὲν ἐπὶ πλέον δυνηθῆναι τῆς ἐκείνων κρατῆσαι, τοῦτ' ἂν ἔχειν Th.4.98.<br /><b class="num">VI</b> c. verbos que denotan sentimientos como admiración, envidia, indignación, contento, etc., sent. causal [[porque]] equiv. complet. [[que]], [[de que]]<br /><b class="num">1</b> en función de objeto αἰνεῖν ... εἴ τις εὖ πράσσοι βροτῶν B.5.190, cf. 13.199, καὶ ἔπειτα θωμάζω εἴ μοι ἀπεστᾶσι y luego me extraño de que se hayan levantado contra mí</i> Hdt.1.155, ἐγὼ θαύμαζον ἀκούων, εἰ σὺ μὴ εἴης ... Ar.<i>Pax</i> 1292, cf. E.<i>Io</i> 44, X.<i>Cyr</i>.3.3.55, πολὺ ἂν θαυμαστότερον ἦν εἰ ἐτιμῶντο Pl.<i>R</i>.489c, θαυμάζω δ' [[ἔγωγε]], εἰ μηδεὶς ὑμῶν μήτ' ἐνθυμεῖται D.4.43, μηκέτι θαυμάζωμεν, εἰ καὶ διὰ τῶν φλεβῶν ἡ φύσις ἐκκρίνει ... περιττώματα Gal.2.188, ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκεν <i>Eu.Marc</i>.15.44, πῶς οὐκ ἂν ἐθαύμαζον εἰ τὰ πρῶτά σου ᾔδεισαν; Luc.<i>Pseudol</i>.22, ἀθυμῶ δ' εἰ φανήσομαι ... S.<i>Tr</i>.666, τέθηπα δὲ ἀκούων εἰ νῆσος ἀληθέως ἐστὶ πλωτή Hdt.2.156, φθονεῖς [[ἄπαις]] οὖσ', εἰ πατὴρ ἐξηῦρέ με; y no teniendo hijos tú ¿me envidias porque mi padre me encontró?</i> E.<i>Io</i> 1302, [[Δημοσθένης]] οὐκ ἀγαπᾷ εἰ μὴ δίκην δέδωκεν Demóstenes no se contenta con no recibir castigo</i> Aeschin.3.147, ἀχθόμενος εἰ Φαρνάβαζος ... κατορθώσει τι μᾶλλον Th.8.109, ὅλος διαπον[ο] ῦμαι εἰ [[Ἕλενος]] χαλκοὺς ἀπόλε[σ] εν estoy muy molesto porque Héleno ha perdido el dinero</i>, <i>POxy</i>.743.22 (I a.C.).<br /><b class="num">2</b> en función de suj. μέλει μὲν οὐδὲν εἴ με πᾶσ' εἶδεν πόλις nada importa que me haya visto toda la ciudad</i> E.<i>HF</i> 595<br /><b class="num">•</b>frec. dep. de or. nominal δεινὸν δ' εἴ κ' ἐπ' ἄμαξαν ὑπέρβιον [[ἄχθος]] ἀείρας ἄξονα καυάξαις Hes.<i>Op</i>.692, τοῦτο μέντοι δεινὸν ἤδη ..., εἰ μαχούμεθα Ar.<i>V</i>.426, καίτοι δεινὸν εἰ οἱ αὐτοὶ μάρτυρες τούτοις μὲν ἂν μαρτυροῦντες πιστοὶ ἦσαν Antipho 6.29, καὶ γὰρ ἂν καὶ δεινὸν εἴη, ... εἰ τοῖς μὲν μὴ δυναμένοις τὰ σφέτερ' αὐτῶν εἰσφέρειν ὀργίζοισθε Lys.29.9, cf. Hdt.7.9, ἐμοὶ μὲν ἐσθ' ἥδιστον εἰ σὺ μήτ' ἐμὲ πείθειν οἷός τ' εἶ ... S.<i>OC</i> 802, ἄτοπον γὰρ ἂν εἴη εἴ τις φαίη φιλεῖν τὸν [[Δία]] Arist.<i>MM</i> 1208<sup>b</sup>30.<br /><b class="num">VII</b> acompañado de partíc.<br /><b class="num">1</b> εἰ καί, καὶ εἰ puede tener valor concesivo [[aunque]], [[aun cuando]] τῶ νῦν Τυδεΐδης, εἰ καὶ μάλα καρτερός ἐστι, φραζέσθω μή τίς οἱ [[ἀμείνων]] σεῖο μάχηται <i>Il</i>.5.410, εἰ καὶ μάλα τηλόθεν ἐσσί <i>Od</i>.6.312, εἰ καί σε κεδνὰ τέκεν ... ἐρατώνυμος κόρα ... ἀλλὰ ... B.17.29, καὶ εἰ πάνυ ἰσχυρά ἐστι, παύσεται (ἡ λύγξ) aunque sea muy fuerte, el hipo cesará</i> Pl.<i>Smp</i>.185e, οὐδὲ γὰρ εἰ πάντες καὶ πᾶσαι συνεβούλευον αὐτῷ μένειν, ἔμενε ἄν Hdt.8.103, οὐδὲ ταῖς ... [[ἔγωγε]] λοιδορίαις, εἰ καὶ πάντων γέγονεν ἀσεβέστατος, εὐδοκῶ Plb.12.15.1, εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν [[ἄνθρωπος]] διαφθείρεται, ἀλλ' ὁ ἔσω ἡμῶν ἀνακαινοῦται 2<i>Ep.Cor</i>.4.16, c. subj. ηὗρε δὲ πάντως εἰ καί τις φεύγων ἐν μύχῳ ᾖ θαλάμου Sol.3.29, c. opt. y ἄν: κἂν εἴ με τύπτοις, οὐκ ἂν ἀντείποιμί σοι incluso aunque me golpearas, yo no te contradiría</i> Ar.<i>Ra</i>.585.<br /><b class="num">2</b> εἰ άρα v. [[ἄρα]] B III 2.<br /><b class="num">3</b> εἴ γε, εἰ ... γε v. [[γε]]C I 1 d), pero v. tb. [[εἴγε]].<br /><b class="num">C</b> c. verbos de lengua y conocimiento (o expresiones equiv.) introd. interr. indir. [[si]]<br /><b class="num">I</b> en ind. cuando éste sería el modo en la interr. dir., normalmente tras tiempo primario en la principal σάφα δ' οὐκ οἶδ' εἰ θεός ἐστιν no sé con exactitud si es un dios</i>, <i>Il</i>.5.183, οὐ [[γάρ]] τι φωνεῖ παῖς ἔτ' ὢν ἐν σπαργάνοις εἰ λιμὸς ἢ δίψη ... ἔχει A.<i>Ch</i>.756, εἰ ξυμπονήσεις ... σκόπει S.<i>Ant</i>.41, ὁ δὲ νέος ἄδηλον εἰ ἐς [[γῆρας]] ἀφίξεται Democr.B 295, ἐπισκέπτεσθαι δὲ χρὴ ... εἴ ποτε αὐτὸν ῥῖγος ἔλαβεν Hp.<i>Prog</i>.16, ὅρα ... εἰ μὴ μόνον ἔχει δεξιῶς πρὸς ἀγοράν Plu.2.660a, σκοπῶμεν εἰ ἡμῖν πρέπει ἢ οὔ Pl.<i>R</i>.451d, ἴδωμεν εἰ ἔρχεται <i>Eu.Marc</i>.15.36, τοὺς νόμους καταμανθάνειν, εἰ καλῶς ὑμῖν κεῖνται ἢ μή Antipho 5.14, πυνθάνομαι ... εἰ δεήσει προσλαβεῖν τραπεζοποιόν Men.<i>Sam</i>.289, διαπυνθανομένων, εἰ νικήσουσιν, εἰ γαμήσουσιν Plu.2.386c<br /><b class="num">•</b>tb. tras tiempo secundario ψῆφον ἐβούλοντο ἐπαγαγεῖν εἰ χρὴ πολεμεῖν Th.1.119, καὶ παρετήρουν αὐτὸν εἰ τοῖς σάββασιν θεραπεύσει αὐτόν <i>Eu.Marc</i>.3.2.<br /><b class="num">II</b> en subj. cuando en la interr. dir. habría un subjuntivo deliberativo [[si]], [[por si]] ἔς τε τὰ χρηστήρια ἔπεμπε εἰ στρατεύηται ἐπὶ Πέρσας había enviado a consultar al oráculo si debería luchar contra los persas</i> Hdt.1.75, τὰ δ' ἐκπώματα ... οὐκ οἶδ' εἰ Χρυσάντᾳ τουτῳῒ δῶ X.<i>Cyr</i>.8.4.16, ἀνακοινοῦσθαι αὐτὸν αὑτῷ, εἰ δῷ τοῖς προέδροις ἐπιψηφίσαι Aeschin.2.68, [[διώκω]] δὲ εἰ καὶ καταλάβω <i>Ep.Phil</i>.3.12.<br /><b class="num">III</b> en opt. tras tiempos de pasado sustituyendo a ind. o subj. [[si]] οἱ Νάξιοι ... ἐδέοντο τοῦ Ἀρισταγορέω, εἴ κως αὐτοῖσι παράσχοι δύναμίν τινα los naxios pidieron a Aristágoras si, fuera como fuese, podía proporcionarles un contingente armado</i> Hdt.5.30, ἐχρηστηριάζετο εἰ ἐκβάλοι τὸν Ἄδρηστον Hdt.5.67, ἤρετο γὰρ δὴ εἴ τις ἐμοῦ εἴη σοφώτερος Pl.<i>Ap</i>.21a, τὸν θεὸν ἐπηρώτων εἰ παραδοῖεν Κορινθίοις τὴν πόλιν preguntaban al dios si debían entregar la ciudad a los corintios</i> Th.1.25, cf. X.<i>An</i>.5.8.5, ἐξέπεμπε τοὺς κατοπτεύσοντας καὶ διερευνησομένους, εἴ τινα δυνηθεῖεν λαβεῖν ἀφορμήν Plb.18.19.2, ἔλεγον εἰ βούλοιτο πορεύεσθαι <i>Act.Ap</i>.25.20<br /><b class="num">•</b>c. idea de posibilidad c. ἄν: ἠρώτων ἐκεῖνοι εἰ δοῖεν ἂν τούτων τὰ πιστά X.<i>An</i>.4.8.7, οὐκ οἶδ' εἰ δύναιτ' ἂν εὑρεθῆναι Plb.12.3.3, ἤρετο ... εἰ βούλοιντ' ἂν εἰς ἕνα πεσεῖν τὴν τηλικαύτην ὑπεροχήν Plb.27.10.2.<br /><b class="num">D</b> usos esp.<br /><b class="num">I</b> en juramentos o imprecaciones<br /><b class="num">1</b> modo ind. en la prót. y opt. cupitivo en la apód. [[si]] ἀλλ' εἴ που πτωχῶν γε θεοὶ καὶ ἐρινύες εἰσίν, Ἀντίνοον πρὸ γάμοιο τέλος θανάτοιο κιχείη si es que existen deidades o furias que venguen al pobre, coja a Antínoo la muerte sin dar cumplimiento a sus bodas</i>, <i>Od</i>.17.475<br /><b class="num">•</b>post. la imprecación en primera pers., reforzando así la veracidad de lo expuesto en la prót. [[ἄθεος]] ... ὀλοίμαν, φρόνησιν εἰ τάνδ' ἔχω perezca yo abandonado de los dioses si tengo ese pensamiento</i> S.<i>OT</i> 664, κάκιστ' ἀπολοίμην, Ξανθίαν εἰ μὴ φιλῶ que me muera de la peor muerte, si no amo a Jantias</i> Ar.<i>Ra</i>.579, μὴ ζῴην ἔτι εἰ τἀμὰ τέκνα πρὸς βίαν νυμφεύσεται E.<i>Supp</i>.454, cf. <i>Or</i>.1148<br /><b class="num">•</b>la prót. tb. puede ir en opt. o subj. eventual κάκιστ' ἀπολοίμην, εἴ τί σ' αἰτήσαιμ' ἔτι Ar.<i>Ach</i>.476, cf. <i>Eq</i>.694, μήθ' αἷμά μου δέξαιτο κάρπιμον πέδον ... εἴ σ' ἐγὼ προδούς ποτε ἐλευθερώσας τοὐμὸν ἀπολίποιμι σέ E.<i>Or</i>.1086.<br /><b class="num">2</b> hebr. en AT, equiv. a [[no]] introducido por signo de puntuación καὶ ὤμοσεν λέγων Εἰ ὄψονται οἱ ἄνθρωποι οὗτοι ... τὴν γῆν, ἣν ὤμοσα τῷ Αβρααμ y juró diciendo: Estos hombres no han de ver la tierra que prometí con juramento a Abraham</i> LXX <i>Nu</i>.32.11, cf. <i>De</i>.1.35, καὶ ὤμοσεν Σαουλ λέγων Ζῇ κύριος, εἰ ἀποθανεῖται y juró Saúl: vive el señor, no ha de morir</i> LXX 1<i>Re</i>.19.6, cf. 3<i>Re</i>.1.52, prob. como arcaísmo tb. en el NT ἀμὴν λέγω ὑμῖν, εἰ δοθήσεται τῇ γενεᾷ ταύτῃ σημεῖον en verdad os digo: no se le dará a esta generación un signo</i>, <i>Eu.Marc</i>.8.12<br /><b class="num">•</b>por el contrario εἰ μή introd. un juramento o imprecación posit. [[ciertamente]], [[seguro]] καὶ οἱ παῖδες ... [[εἶπον]] ... εἰ μὴ κραταιώσομεν ὑπὲρ αὐτούς y los servidores dijeron: ... seguro los venceremos</i> LXX 3<i>Re</i>.21.23.<br /><b class="num">II</b> introd. interr. dir., frec. en preguntas de tipo oracular y en AT ¿[[acaso]]? o sin trad. εἰ λῷον καὶ ἄμει[νό] ν ἐστι τῷ δήμῳ ... <i>IG</i> 2<sup>2</sup>.204.24, 28 (IV a.C.), cf. <i>SEG</i> 15.407 (Dodona IV/III a.C.), Plu.2.408c, <i>Milet</i> 1(7).205b (II d.C.), Astramps.1<i>Quaest</i>.<i>passim</i>, καὶ εἶπεν ἐν τῇ διανοίᾳ [[αὐτοῦ]] λέγων Εἰ τῷ ἑκατονταετεῖ γενήσεται; y dijo para sí ¿acaso un centenario podrá engendrar?</i> LXX <i>Ge</i>.17.17, κύριε, σὺ ἠρώτησας τοὺς παῖδάς σου λέγων Εἰ ἔχετε πατέρα ἢ ἀδελφόν; LXX <i>Ge</i>.44.19, cf. 1<i>Re</i>.23.2, εἰ διώξονται ἐν πέτραις ἵπποι; LXX <i>Am</i>.6.12, καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες· εἰ ἔξεστιν τοῖς σάββασιν θεραπεῦσαι; <i>Eu.Matt</i>.12.10, cf. <i>Eu.Marc</i>.10.2, <i>Act.Ap</i>.21.37, εἶπεν δέ τις αὐτῷ· κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι; <i>Eu.Luc</i>.13.23.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> Etim. dud. Quizá ant. forma casual de la r. pron. <i>e</i>-/<i>o</i>-/<i>a</i>-. No está ni probada ni negada la existencia de una <i>H1</i>- inicial en este tema.
}}
{{Abbott
|astxt=εἰ, conjunctive [[particle]], used in conditions and in [[indirect]] questions. <br /><b class="num">I.</b>Conditional, if;<br /><b class="num">1.</b>c. indic, expressing a [[general]] [[assumption]];<br /><b class="num">(a)</b>pres.: seq. indic, pres., Mt 11:14, Ro 8:25, al.; seq. imperat., Mk 4:23 9:22, Jo 15:18, I Co 7:9, al.; seq. fut. indic., Lk 16:31, Ro 8:11, al.; seq. pf. or aor., [[with]] [[negation]] in apodosis, Mt 12:26, Ro 4:14, al.; [[similarly]], seq. impf., Lk 17:6, Jo 8:39; seq. quæst., Mt 6:23, Jo 5:47 7:23 8:46, I Pe 2:20; <br /><b class="num">(b)</b>fut.: Mt 26:33, I Pe 2:20; <br /><b class="num">(c)</b>pf.: Jo 11:12, Ro 6:5, al.; <br /><b class="num">(d)</b>aor.: Lk 16:11 19:8, Jo 13:32, 18:23, Re 20:15, al. <br /><b class="num">2.</b>Where the [[assumption]] is [[certain]] = [[ἐπεί]]: Mt 12:28, Jo 7:4, Ro 5:17, al. <br /><b class="num">3.</b>Of an [[unfulfilled]] [[condition]], c. indic, impf., aor. or plpf., seq. ἄν, c. imp. or aor. (v.s. ἄν, I, i). <br /><b class="num">4.</b>C. indic., [[after]] verbs denoting [[wonder]], etc., [[sometimes]], [[but]] [[not]] [[always]], coupled [[with]] an [[element]] of [[doubt]]: Mk 15:44, I Jo 3:13, al. <br /><b class="num">5.</b>C. indic., as in LXX (Nu 14:3o, I Ki 14:45, al. = Heb. אִם), in oaths, [[with]] the [[formula]] of [[imprecation]] understood in a suppressed apodosis (WM, 627; Burton, §272): Mk 8:12, He 3:11 (LXX) 4:3 (LXX). <br /><b class="num">6.</b>Rarely (cl.) c. optat., to [[express]] a [[merely]] [[possible]] [[condition]]: Ac 24:19 27:39, I Co 14:10 15:37, I Pe3:14, 17. <br /><b class="num">II.</b>Interrogative, if, [[whether]].<br /><b class="num">1.</b>As in cl., in indir. questions [[after]] verbs of [[seeing]], [[asking]], [[knowing]], [[saying]], etc.: c. indic. pres., Mt 26:63, Mk 15:36, Ac 19:2, II Co 13:5, al.; fut., Mk 3:2, Ac 8:22, al.; aor., Mk 15:44, I Co 1:16, al.; c. subjc. aor. (M, Pr., 194), Phl 3:12. <br /><b class="num">2.</b>As in LXX (= Heb. אִם and interrog. הֲ, Ge 17:17, al.; v. WM, 639f.; Viteau, i, 22), in [[direct]] questions: Mk 8:23 (Tr., WH, txt.), Lk 13:23, 22:49, Ac 19:2, al.<br /><b class="num">III.</b>With [[other]] particles.<br /><b class="num">1.</b>εἰ [[ἄρα]], [[εἴγε]], εἰ δὲ μήγε, v.s. [[ἄρα]], γε. <br /><b class="num">2.</b>εἰ δὲ [[καί]], [[but]] if [[also]]: Lk 11:18; [[but]] [[even]] if, I Co 4:7, II Co 4:3 11:16. <br /><b class="num">3.</b>εἰ δὲ μή, [[but]] if [[not]], [[but]] if [[otherwise]]: Mk 2:21, 22 Jo 14:2, Re 2:5, al. <br /><b class="num">4.</b>[[εἰ [[καί]]]], if [[even]], if [[also]], [[although]]: Mk 14:29, Lk 11:8, I Co 7:21, II Co 4:16, Phl 2:17, al. <br /><b class="num">5.</b>καὶ εἰ, [[even]] if, v.s. [[καί]] <br /><b class="num">6.</b>[[εἰ μή]], if [[not]], [[unless]], [[except]], [[but]] [[only]]: Mt 24:22, Mk 2:26 6:5, Jo 9:33, I Co 7:17 ([[only]]), Ga 1:19 (cf. ἐὰν μή, 2:16; v. Hort., Ja., xvi); ἐκτὸς [[εἰ μή]], pleonastic (Bl., §65, 6), I Co 14:5 15:2, I Ti 5:19. <br /><b class="num">7.</b>εἰ [[μήν]] = cl. ἦ [[μήν]] (M, Pr., 46), in oaths, [[surely]] (Ez 33:27, al.): He 6:14. <br /><b class="num">8.</b>[[εἴ [[πως]]]], if [[haply]]: Ac 27:12, Ro 1:10. <br /><b class="num">9.</b>[[εἴτε]] . . . [[εἴτε]], [[whether]] . . . or; Ro 12:6-8, I Co 3:22 13:8, al.
}}
{{StrongGR
|strgr=a [[primary]] [[particle]] of conditionality; if, [[whether]], [[that]], etc.: forasmuch as, if, [[that]], (al-)[[though]], [[whether]]. Often used in [[connection]] or [[composition]] [[with]] [[other]] particles, [[especially]] as in [[εἴγε]], εἰ δὲ μή(γε), [[εἰ καί]], [[εἰ μή]], [[εἰ μή]] τι, εἴ [[περ]], [[εἴ πως]], εἴ [[τις]], εἰ0. See [[also]] εἰ1.
}}
{{lsm
|lsmtext='''εἰ:''' Επικ. και Δωρ. επίσης αἰ, υποθ. σύνδ., Λατ. si, εάν· και σε πλάγιες ερωτήσεις, αν.<br /><b class="num">Α. I.</b> με [[ρήμα]] στην [[υπόθεση]] που απαντά με όμοιο χρόνο στην [[απόδοση]]·<br /><b class="num">1.</b> με ενεστ. και οριστ. μέλ., για να δηλώσει απλή [[πιθανότητα]]· εἰ [[τοῦτο]] ποιεῖ (ή <i>ποιήσει</i>), <i>ἁμαρτάνει</i> (ή <i>ἀμαρτήσεται</i>), εάν αυτός κάνει (ή θα κάνει) αυτό, είναι (ή θα είναι) [[λάθος]].<br /><b class="num">2.</b> με παρατ. και οριστ. αορ., για να δηλώσει το αδύνατο· εἰ [[τοῦτο]] ἐποίει, <i>ἡμαρτάνειν ἄν</i>, εάν έκανε αυτό, θα ήταν [[λάθος]]· εἰ [[τοῦτο]] ἐποίησεν, <i>ἥμαρτεν ἄν</i>, εάν έκανε (ή είχε κάνει) αυτό, θα ήταν [[λάθος]].<br /><b class="num">3.</b> με ευκτ. για να δηλώσει απλή [[υπόθεση]]· εἰ [[τοῦτο]] ποιοῖ, <i>ἁμαρτάνοι ἄν</i>, εάν επρόκειτο να κάνει αυτό, θα διέπραττε [[σφάλμα]].<br /><b class="num">4.</b> με υποτ., για να δηλώσει ενδεχόμενο με κάποιο βαθμό πιθανότητας· σ' αυτή την [[περίπτωση]] προστίθεται πάντα ένα <i>ἄν</i>, και το <i>εἰ ἄν</i> γίνεται [[ἐάν]], <i>ἤν</i>, <i>ἄν</i> (Επικ. [[εἴ κεν]]), ἐὰν [[τοῦτο]] ποιῇ, <i>ἁμαρτήσεται</i>, εάν κάνει αυτό, θα διαπράξει [[σφάλμα]].<br /><b class="num">II. 1.</b> μερικές φορές η [[απόδοση]] παραλείπεται, έτσι που το <i>εἶ</i> εκφράζει [[ευχή]]· εἴ μοι γένοιτο [[φθόγγος]], αν είχα [[φωνή]], (θα ήθελα...), δηλ. [[μακάρι]] να είχα [[φωνή]]! ομοίως <i>εἰ γάρ</i>, [[εἴθε]], Επικ. <i>αἰ γάρ</i>, [[αἴθε]].<br /><b class="num">2.</b> κάποιες φορές η [[πρόταση]] παραλείπεται, εἰ δ' [[ἄγε]], [[εμπρός]], έλα, <i>εἰ δὲ</i> ([[βούλει]]), [[ἄγε]], σε Ομήρ. Οδ.· <i>εἰ δέ</i>, <i>σὺ μὲν ἄκουσον</i>, σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">3.</b> <i>εἰ δὲ μή</i>, Λατ. [[sin]] [[minus]], [[αλλιώς]], αντί <i>εἰ δὲ μὴ</i> (<i>τοῦτό ἐστι</i>), σε Ηρόδ. κ.λπ. <b>Β.</b> στις πλάγιες ερωτήσεις, ποιο, ποιο από τα [[δύο]], Λατ. an, ακολουθ. από οριστ., υποτ. ή ευκτ., σύμφωνα με τους κανόνες σχηματισμού του πλαγίου λόγου.<br /><b class="num">1.</b> με οριστ. ή υποτ. [[μετά]] από αρκτικούς χρόνους, <i>οὐκ οἶδ'</i>, εἰ [[θεός]] ἐστιν, εάν είναι [[θεός]], σε Ομήρ. Ιλ.· <i>οὐκ οἶδ' εἰ δῶ</i>, εάν θα [[δώσω]], σε Ξεν.<br /><b class="num">2.</b> με ευκτ. [[μετά]] από ιστορικούς χρόνους, ἤρετο εἴ τις [[ἐμοῦ]] εἴη σοφώτερος, αυτός ρώτησε εάν ήταν [[κανείς]] πιο [[έξυπνος]] από εμένα, σε Πλάτ.<br /><b class="num">II.</b> [[μετά]] από ρήματα που εκφράζουν [[απορία]], θαυμασμό, [[οργή]], [[αγανάκτηση]] κ.λπ.· [[θαυμάζω]] εἰ μηδεὶς ὀργίζεται, όπου <i>εἰ</i> [[σχεδόν]] = [[ὅτι]], σε Δημ.· <i>ἀγανακτεῖ εἰ μὴ στεφανωθήσεται</i>, σε Αισχίν.
}}
{{elru
|elrutext='''εἰ:''' эп.-дор. тж. αἰ (in crasi: [[ἐάν]] и ἤν = εἰ ἄν; [[κεἰ]] = [[καί]] εἰ)<br /><b class="num">1)</b> (conj. в условных предложениях, с ind., conjct. или opt.) если, если бы: εἰ [[βούλει]], ἔρου αὐτόν Plat. если хочешь, спроси его; οὐκ ἂν νήσων ἐκράτει, εἰ μή τι καὶ ναυτικὸν εἶχεν Thuc. (Агамемнон) не владел бы островами, если бы не имел хоть какого-нибудь флота; τὰ ἀγώγιμα, εἴ τι [[ἦγον]] Xen. груз, если таковой был (досл. если что-л. перевозили); εἰ δ᾽ [[ἀναγκαῖον]] εἴη Xen. если же оказалось бы необходимым; εἴ τις ἀντείποι Thuc. всякий, кто стал бы возражать; иногда обусловленное следствие опускается: εἰ μὲν σύ τι ἔχεις πρὸς [[ἡμᾶς]] λέγειν, (sc. λέγε) - εἰ δὲ μή, [[ἡμεῖς]] πρὸς σὲ ἔχομεν Xen. если у тебя есть, что сказать нам, говори, - если же нет, то у нас есть, что сказать тебе; в сочетании с другими словами, преимущ. частицами: εἰ μή (лат. [[nisi]]) если не, разве только; εἰ μὴ εἴ τις ὑπολάβοι … Plat. разве только если предположить …; εἴ μὴ διὰ τὴν ἐκείνου μέλλησιν Thuc. если бы не его медлительность; εἰ δέ если же, а то: εἰ δὲ σὺ [[μέν]] [[μευ]] ἄκουσον Hom. а то вот послушай меня; εἰ δὲ μή Xen., Dem. если же нет, а (не) то, в противном случае; εἰ δ᾽ [[ἄγε]](τε) Hom. ну же, ну-ка, давай(те), итак; εἰ [[καί]] даже если, хотя (бы) и: φήσουσί με σοφὸν εἶναι, εἰ καὶ μή εἰμι Plat. станут говорить, что я мудр, хотя я и не таков; καὶ εἰ если (бы) даже; καὶ εἰ βούλοιντο [[ἀπιέναι]] Xen. если бы даже они захотели уйти; εἴ τις ([[ἄλλος]]) кое-кто, кто-л.; οἱ ἄλλοι ἀπώλοντο ὑπὸ τῶν πολεμίων, καὶ εἴ τις νόσῳ Xen. одни погибли от рук неприятеля, иные от болезни; εἴ τις ἄλλη δυστυχεστάτη [[γυνή]] Eur. несчастнейшая из женщин, какая когда-л. существовала; εἴ τι [[ἄλλο]] [[χρήσιμον]] ἦν Xen. все, что только могло оказаться полезным;<br /><b class="num">2)</b> (conj. в косвенных вопросах - простых) ли, не … ли (и двойных) ли … или (εἰ … ἤ или [[εἴτε]]): ἠρώτησεν, εἰ [[ἤδη]] ἀποκεκριμένοι [[εἶεν]] Xen. он спросил, дали ли они уже ответ; τί γὰρ [[ᾔδειν]], εἴ τι [[κἀκεῖνος]] εἶχε [[σιδήριον]]; Lys. почем я знал, не было ли и у него какого-л. оружия?; иногда с опущением подчиняющего глагола или оборота: ἐδόκει καλέσαι ἐκείνους, εἰ βούλοιντο ξυμμαχίαν ποιήσασθαι Xen. было решено пригласить их (чтобы выяснить или спросить), не хотят ли они заключить военный союз;<br /><b class="num">3)</b> (conj. после глаголов, выражающих удивление, негодование и т. п. = ὅτι) что: ἀγανακτῶ, εἰ, ἃ νοῶ, μὴ οἷός τ᾽ [[εἰμὶ]] [[εἰπεῖν]] Plat. мне досадно, что я не в состоянии выразить того, что думаю; σὺ δ᾽ οὐκ ἐπαιδεῖ, [[τῶνδε]] χωρὶς εἰ φρονεῖς; Soph. и тебе не стыдно, что ты думаешь иначе, чем они?;<br /><b class="num">4)</b> (частица в пожеланиях) о, если бы: εἰ γὰρ τοσαύτην δύναμιν [[εἶχον]], [[ὥστε]] … Eur. о, если бы я имел такую силу, чтобы ….
}}
{{etym
|etymtx=Grammatical information: pcle (wish, condition, question)<br />Meaning: [[if]]<br />Other forms: (Ion. Att., Arc.) beside <b class="b3">αἰ</b> (Aeol. Dor.), sometimes <b class="b3">εἰκ</b>, <b class="b3">αἰκ</b> (after <b class="b3">οὑ</b> : <b class="b3">οὑκ</b>), <b class="b3">ἠ</b> (Cypr. Dor.)<br />Origin: XX [etym. unknown]<br />Etymology: Uncertain. - For interjective origin of <b class="b3">αἰ</b>, partly also of <b class="b3">εἰ</b> Schwyzer-Debrunner 557 and 683. Also (with Brugmann-Thumb 616) a demonstrative <b class="b3">εἰ</b> [[then]] (cf. <b class="b3">εἶ-τα</b>), orig. lokative of the demonstrative <b class="b2">*e-</b>, <b class="b2">o-</b> (Schwyzer 550). See Schwyzer-Debrunner a. a. O.
}}