View source for στασιαστικός

{{LSJ1
|Full diacritics=στᾰσιαστικός
|Medium diacritics=στασιαστικός
|Low diacritics=στασιαστικός
|Capitals=ΣΤΑΣΙΑΣΤΙΚΟΣ
|Transliteration A=stasiastikós
|Transliteration B=stasiastikos
|Transliteration C=stasiastikos
|Beta Code=stasiastiko/s
|Definition=ή, όν, <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> [[seditious]], [[factious]], opp. <b class="b3">πολιτικός</b>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Plt.</span>303c</span>; λόγοι <span class="bibl">Aeschin.3.208</span>; <b class="b3">πράττειν οὐδὲν σ</b>. <span class="bibl">Plu.<span class="title">Cor.</span>6</span>. Adv., <b class="b3">-κῶς ἔχειν</b> to be [[factious]], πρός τινας <span class="bibl">D.9.21</span>, <span class="bibl">18.61</span>; <b class="b3">σ. χρῆσθαι τοῖς ὀστρακισμοῖς</b> [[in a factious spirit]], <span class="bibl">Arist.<span class="title">Pol.</span>1284b22</span>.</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0929.png Seite 929]] aufrührerisch; Ggstz [[πολιτικός]], Plat. Prot. 303 c; στασιαστικῶς ἔχειν, Ggstz von ὁμονοητικῶς ἔχειν, = στασιάζειν, Phaedr. 263 a; vgl. κακῶς ἔχοντας πρὸς ἑαυτοὺς καὶ στασιαστικῶς, Dem. 18, 61; u. Sp., στασιαστικὰ πράττειν, D. Cass. 57, 4.
}}
{{ls
|lstext='''στᾰσιαστικός''': -ή, -όν, ὁ ἀνήκων ἢ [[ἐπιτήδειος]] εἰς στασιασμόν, ἀντίθετον τῷ [[πολιτικός]], Πλάτ. Πολιτ. 303C· λόγοι Αἰσχίν. 83. 34· πράττειν οὐδὲν στ. Πλουτ. Κοριολ. 6. - Ἐπίρρ., στασιαστικῶς ἔχειν, εἶμαι [[στασιαστικός]], [[διάκειμαι]] εὐκόλως εἰς στάσιν, [[περί]] τι Πλάτ. Φαῖδρ. 263Α· [[πρός]] τινα Δημ. 116. 9., 245. 20· στ. χρῆσθαι τοῖ ὀστρακισμοῖς, μὲ [[πνεῦμα]] στασιαστικόν, Ἀριστ. Πολιτ. 3. 13, 23.
}}
{{bailly
|btext=ή, όν :<br />séditieux.<br />'''Étymologie:''' [[στασιάζω]].
}}
{{grml
|mltxt=-ή, -ό / [[στασιαστικός]], -ή, -όν, ΝΜΑ [[στασιάζω]]<br />αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον στασιαστή, αυτός που προκαλεί στασιασμό (α. «στασιαστική [[συγκέντρωση]]» β. «οὐκ ὄντας πολιτικοὺς ἀλλὰ στασιαστικούς», <b>Πλάτ.</b><br />γ. «πράττειν οὐδὲν στασιαστικόν», <b>Πλούτ.</b>). <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>στασιαστικῶς</i> Α<br /><b>1.</b> με τρόπο που ταιριάζει σε στασιαστή<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> α) «στασιαστικῶς ἔχω» — [[ρέπω]] [[προς]] στασιασμό (<b>Πλάτ.</b>)<br />β) «στασιαστικώς χρώμαί τινι» — [[μεταχειρίζομαι]] [[κάτι]] με [[πνεύμα]] στασιαστή (<b>Αριστοτ.</b>).
}}
{{lsm
|lsmtext='''στᾰσιαστικός:''' -ή, -όν, αυτός που ανήκει σε στασιασμό ή είναι [[ικανός]] για [[στάση]] ή [[εξέγερση]], [[στασιαστικός]], [[επαναστατικός]], [[αντάρτικος]], σε Πλάτ. κ.λπ.· [[στασιαστικῶς]] ἔχειν, [[διάκειμαι]] ευνοϊκά [[απέναντι]] σε ενδεχόμενη [[στάση]], σε Δημ.
}}
{{elru
|elrutext='''στᾰσιαστικός:''' призывающий к восстанию, мятежный (λόγοι Aeschin.).
}}
{{elnl
|elnltext=στασιαστικός -ή -όν [στασιάζω] die een partij of factie vormt, geneigd tot partijstrijd, partijdig; adv.. στασιαστικῶς ἔχειν πρὸς αὑτούς onderling in conflict zijn met elkaar Dem. 9.21; στασιαστικῶς ἐχρῶντο τοῖς ὀστρακισμοῖς ze gebruikten ostracismen voor partijpolitieke doeleinden Aristot. Pol. 1284b22. van zaken conflict of partijstrijd aanwakkerend, opruiend, oproerig.
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=στᾰσιαστικός, ή, όν<br />[[seditious]], [[factious]], Plat., etc.: Adv., [[στασιαστικῶς]] ἔχειν to be [[factious]], Dem.
}}