View source for μειδιάω

{{LSJ1
|Full diacritics=μειδιάω
|Medium diacritics=μειδιάω
|Low diacritics=μειδιάω
|Capitals=ΜΕΙΔΙΑΩ
|Transliteration A=meidiáō
|Transliteration B=meidiaō
|Transliteration C=meidiao
|Beta Code=meidia/w
|Definition=<span class="sense"><span class="bld">A</span> v. [[μειδάω]].</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0115.png Seite 115]] att. = [[μειδάω]], w. m. vgl., wie Lob. Phryn. 82; μειδιόων, Il. 7, 212; μειδιῶσα, Ar. Thesm. 513; μειδιάσας, Plat. Phaed. 86 d; [[πάνυ]] μειδιάσας τῷ προσώπῳ – ἔφη Euthyd. 275 e; μειδιᾶν, Parm. 130 a; Folgde; übertr., μειδιᾷ [[πόντος]] Satyr. 6 (V, 6), u. a. sp. D., μειδιάᾳ [[ἄρουρα]] Qu. Sm. 9, 476. Es ist im Attischen allein, statt [[μειδάω]], gebräuchlich, vgl. Lob. Phryn. p. 82.
}}
{{bailly
|btext=-ῶ :<br /><i>f.</i> μειδιάσω, <i>ao.</i> ἐμειδίασα, <i>pf. inus.</i><br />rire doucement, sourire.<br />'''Étymologie:''' cf. [[μειδάω]].
}}
{{lsm
|lsmtext='''μειδιάω:''' = [[μειδάω]], μόνο στην Επικ. μτχ. [[μειδιόων]], σε Όμηρ.
}}
{{elru
|elrutext='''μειδιάω:''' (ᾰ) (fut. μειδιάσω с ᾱ, aor. ἐμειδίασα, part. μειδιάων и [[μειδιόων]]) улыбаться Hom., Plat., Arph. etc.
}}
{{etym
|etymtx=Grammatical information: v.<br />Meaning: [[smile]], in Hom. only ptc. <b class="b3">-ιόων</b>, <b class="b3">-ιόωσα</b>, later also inf. <b class="b3">-ιᾶν</b> (Pl.) and indic. forms (e.g. <b class="b3">μειδιᾳ̃</b> Theoc.); aor. <b class="b3">μειδ-ιᾶσαι</b> (Sapph., Pl., Plb., Plu.), <b class="b3">-ῆσαι</b> (Il.),<br />Compounds: Also with prefix like <b class="b3">ἐπι-</b>, <b class="b3">ὑπο-</b>. Also <b class="b3">φιλο-(μ)μειδής</b> (from <b class="b3">-σμ-</b>; s. below) [[friendly smiling]], esp. of Aphrodite (Il.), as if from <b class="b3">μεῖδος γέλως</b> H., but perh. directly from the verb; s. below. On Hes. Th. 200 see Risch, Festgabe Howald, 1947, 76 and Strunk Glotta 38(1960) 70 but also Dornseiff, Ant. Class. 6(1937)247, and Heubeck, Beitr. Namenforschung 16(1965)204-6; s. DELG.<br />Derivatives: [[μείδημα]] n. [[smiling]] (Hes.), <b class="b3">-ίαμα</b> <b class="b2">id.</b> (Luc., Plu.), (<b class="b3">ἐπι-</b> )[[μειδίασις]] (Plu.), <b class="b3">-ίασμα</b> (H.), <b class="b3">-ιασμός</b> (Poll., Sch.), <b class="b3">τὸ μειδιαστικόν</b> [[cheerfulness]] (sch.); <b class="b3">μειδ-άμων</b> [[smiling]] (Hymn. Is.).<br />Origin: IE [Indo-European] [967] <b class="b2">*smei-</b> [[laught]], [[smile]]<br />Etymology: The relation between these forms is not clear. The present <b class="b3">μειδ-ιάω</b>, with the aor. [[μειδιᾶσαι]], is perh. an epic transformation, perh. starting from ptc. pres. (Schwyzer 727, Chantraine Gramm. hom. 1, 359); the aorist <b class="b3">μειδ-ῆσαι</b> may contain an <b class="b3">η-</b>enlargement. From a verb can also derive <b class="b3">φιλο-(μ)μειδής</b> (Schwyzer 513) with [[μεῖδος]] as basisc word concluded from it. But the reversed way is also possible: from [[μεῖδος]] partly <b class="b3">φιλο-(μ)μειδής</b>, partly as denominative [[μειδῆσαι]] and (transformed) <b class="b3">μειδ-ιάω</b>. -- In any case all forms have a <b class="b3">δ-</b>element, which is secondary as we see when we compare the forms of other languages: Skt. <b class="b2">smáyate</b>, <b class="b2">-ti</b> [[smile]], Toch. B [[smi-mane]], A <b class="b2">smi-māṃ</b> ptc. midd. [[smiling]], OCS <b class="b2">smějǫ sę</b>, <b class="b2">smijati sę</b> [[laugh]], Latv. [[smeju]], [[smiêt]] <b class="b2">laugh (at)</b> with the Balt. iterative [[smaidît]], with <b class="b2">smaĩda</b> [[laughing]] (so independent of <b class="b3">μειδ-</b>; but see DELG). Whether the Greek [[δ]] fist arose in a noun or in a verb, cannot be distinguished, as indicated above (cf. Schwyzer 508 f. and 702 f.). -- More forms, e.g. Lat.[[mīrus]], Engl. [[smile]], in WP. 2, 686f., Pok. 967, W.-Hofmann s. [[mīrus]], Vasmer s. <b class="b2">smejúsь</b>.
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=[[μειδιάω]], = [[μειδάω]], Hom.] only in epic [[part]]. [[μειδιόων]]
}}
{{FriskDe
|ftr='''μειδιάω''': {meidiáō}<br />'''Forms''': bei Hom. nur Ptz. -ιόων, -ιόωσα, später auch Inf. -ιᾶν (Pl.) und indik. Formen (z.B. μειδιᾷ Theok.); Aor. μειδιᾶσαι (Sapph., Pl., Plb., Plu. u. a.), -ῆσαι (ep. seit Il.),<br />'''Grammar''': v.<br />'''Meaning''': [[lächeln]].<br />'''Composita''' : auch mit Präfix wie ἐπι-, ὑπο-,<br />'''Derivative''': Davon [[μείδημα]] n. [[das Lächeln]] (Hes.), -ίαμα ib. (Luk., Plu.), (ἐπι- )[[μειδίασις]] (Plu. u. a.), -ίασμα (H.), -ιασμός (Poll., Sch.), τὸ μειδιαστικόν [[Fröhlichkeit]] (Sch.); [[μειδάμων]] [[lächelnd]] (''Hymn''. ''Is''.). — Außerdem [[φιλο-]](μ)μειδής (aus -σμ-; vgl. unten) [[mit einem holden Lächeln]], [[hold lächelnd]], bes. von Aphrodite (vorw. ep. seit Il.), wie von [[μεῖδος]]· [[γέλως]] H., aber vielleicht direkt vom Verb; s. unten.<br />'''Etymology''' : Das gegenseitige Verhältnis der obigen Formen ist nicht eindeutig. Das Präsens [[μειδιάω]], wozu der Aor. μειδιᾶσαι, ist wahrscheinlich eine epische Umbildung, vielleicht vom Ptz. Präs. aus (Schwyzer 727, Chantraine Gramm. hom. 1, 359); der Aorist μειδῆσαι kann eine η-Erweiterung enthalten. Aus einem Verb könnte auch [[φιλο-]](μ)μειδής hervorgegangen sein (Schwyzer 513) mit [[μεῖδος]] als daraus erschlossenem Grundwort. Auch der umgekehrte Weg ist indessen gangbar: von [[μεῖδος]] aus teils [[φιλο-]](μ)μειδής, teils als Denominativum μειδῆσαι und (umgebildet) [[μειδιάω]]. — Jedenfalls enthalten alle Formen ein δ-Element, das sich bei einem Vergleich mit andersprachlichen Formen als sekundär herausstellt: aind. ''smáyate'', -''ti'' [[lächeln]], toch. B ''smi''-''mane'', A ''smi''-''māṃ'' Ptz. Med. [[lächelnd]], aksl. ''smějǫ'' ''sę'', ''smijati'' ''sę'' [[lachen]], lett. ''smeju'', ''smiêt'' ‘(ver)lachen’ mit dem balt. Iterativum ''smaidît'', wozu ''smaĩda'' [[das Lächeln]] (von μειδ- also unabhängig). Ob griech. δ zuerst in einem Nomen oder in einem Verb Eingang fand, läßt sich, wie schon oben angedeutet, nicht entscheiden (vgl. Schwyzer 508 f. und 702 f.). — Weitere hierhergehörige Formen, z.B. lat.''mīrus'', engl. ''smile'', m. Lit. bei WP. 2, 686f., Pok. 967, W.-Hofmann s. ''mīrus'', Vasmer s. ''smejúsь''.<br />'''Page''' 2,193-194
}}
{{grml
|mltxt=(ΑM [[μειδιῶ]], [[μειδιάω]])<br /><b>1.</b> [[γελώ]] μόνο με [[σύσπαση]] τών χειλιών μου [[χωρίς]] ήχο γέλιου, [[χαμογελώ]]<br /><b>2.</b> <b>μτφ.</b> έχω ευχάριστη ή χαρούμενη όψη ή έχω [[διάθεση]] ευνοϊκή [[απέναντι]] σε κάποιον («η [[τύχη]] άρχισε να μού μειδιά»)<br /><b>νεοελλ.</b><br />[[χαμογελώ]] ειρωνικά («[[μόλις]] διάβασε το [[γράμμα]] μειδίασε»).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Το ρ. <i>μειδιῶ</i> ανάγεται σε ΙΕ [[ρίζα]] <i>smei</i>- «[[χαμογελώ]]» [για το <i>s</i>- της ρίζας [[πρβλ]]. <i>φιλομ</i>(<i>μ</i>)<i>μειδής</i> <span style="color: red;"><</span> <i>φιλοσμειδής</i>] και συνδέεται με: αρχ. ινδ. <i>smayate</i>, -<i>ti</i> «[[χαμογελώ]]», λεττον. <i>smeju</i> «[[χαμογελώ]]», αρχ. σλαβ. <i>sm</i><i>ě</i><i>jọse</i>, <i>smijatise</i> «[[γελώ]]», τοχαρ. Β' <i>smi</i>-<i>mare</i>, λατ. <i>m</i><i>ī</i><i>rus</i> «[[θαυμαστός]]» ([[πρβλ]]. αγγλ. <i>smile</i>). Ανερμήνευτη [[ωστόσο]] παραμένει η [[παρουσία]] οδοντικού συμφώνου <i>smeid</i>- στην Ελληνική, [[καθώς]] δεν εμφανίζεται σε [[καμιά]] [[άλλη]] ΙΕ [[γλώσσα]], [[εκτός]] ίσως από το λεττον. <i>smaida</i> «[[χαμογελώ]]». Το ρ. [[μειδιάω]], -<i>ιῶ</i> απαντά στον Όμηρο μόνο στη [[μετοχή]] <i>μειδ</i>-<i>ιόων</i>, -<i>ιόωσα</i>, [[μορφή]] προσαρμοσμένη μετρικά για τις ανάγκες του έπους.<br /><b><span style="color: brown;">ΠΑΡ.</span></b> [[μειδίαμα]], [[μειδιαστικός]]<br /><b>αρχ.</b><br />[[μειδίασις]], [[μειδιασμός]].<br /><b><span style="color: brown;">ΣΥΝΘ.</span></b> (Β' συνθετικό) [[επιμειδιώ]], [[προσμειδιώ]], [[υπομειδιώ]]<br /><b>αρχ.</b><br /><i>διαμειδιώ</i>, [[εμμειδιώ]], [[καταμειδιώ]], [[συνεπιμειδιώ]]].
}}