View source for θύον

{{LSJ1
|Full diacritics=θύον
|Medium diacritics=θύον
|Low diacritics=θύον
|Capitals=ΘΥΟΝ
|Transliteration A=thýon
|Transliteration B=thyon
|Transliteration C=thyon
|Beta Code=qu/on
|Definition=[ῠ], τό, ([[θύω]] A)<br><span class="bld">A</span> [[thyine wood]], [[citron wood]], [[Callitris quadrivalvis]], Od.5.60, Thphr.HP5.3.7, BCH6.26(Delos, ii B.C.), Moschio ap.Ath. 5.207e, Plin.HN13.100, Ael.VH5.6; cf. [[θυία]], [[θύα]].<br><span class="bld">II</span> = [[θύος]], in plural [[θύα]], τά, [[burnt offerings]] or [[incense]], Sapph.Supp.8.2, prob. in IG5(1). p.vii (Delos, v B.C.), Pi.Fr.129.7 ([[θύματα]] codd. Plu.), BCH37.195 (Chios, iv B.C.), SIG1003.10(Priene, ii B.C.), D.P.936, EM457.6.
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1226.png Seite 1226]] τό (θύω), 1) ein Baum, dessen Holz wegen seines Wohlgeruchs verbrannt wurde, Od. 5, 59; nach Theophr. aus Libyen (s. [[θυΐα]]). Sein Holz wurde zu kostbaren Sachen, bes. beim Bau von Tempeln verwandt, Ath. V, 207 e. – 2) = Folgdm, Opfergabe, Opferkuchen; Pind. frg. 95; D. Per. 936.
}}
{{ls
|lstext='''θύον''': τό, (θύω) [[δένδρον]], τοῦ ὁποίου τὸ [[ξύλον]] ἐκαίετο ὡς ἀρωματικόν, Ὀδ. Ε. 60· [[ὡσαύτως]] ἐν χρήσει εἰς πολυτελῆ ἔργα, Μοσχίων παρ’ Ἀθην. 207 Ε, πρβλ. Αἰλ. Ποικ. Ἱστ. 5. 6· πιθαν. Το αὐτὸ τῷ [[θυία]], ἴδε τὴν λέξ. ΙΙ. = [[θύος]], τὸ πλεῖστον κατὰ πληθ. θύα, τὰ, πλακούντια, [[θυμίαμα]] κτλ., Πίνδ. Ἀποσπ. 95. 7· διάφ. γραφ. παρ’ Εὐπόλ. (ἴδε το ἑπόμ.).
}}
{{bailly
|btext=ου (τό) :<br />arbre odoriférant.<br />'''Étymologie:''' [[θύος]].
}}
{{Autenrieth
|auten=a [[tree]] [[with]] [[fragrant]] [[wood]], arbor-vitae, Od. 5.60†.
}}
{{grml
|mltxt=[[θύον]], τὸ (Α)<br /><b>1.</b> [[δένδρο]] του οποίου το [[ξύλο]] καιγόταν ως αρωματικό ή με το οποίο κατασκεύαζαν πολυτελή αντικείμενα<br /><b>2.</b> (<b>[[ιδίως]] στον πληθ.</b>) <i>τὰ θύα</i><br />θρησκευτικές προσφορές, πλακούντια, [[θυμίαμα]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>θύω</i> (I). Η αρχική [[σημασία]] [[είναι]] «αρωματικό [[ξύλο]]», εξελίχθηκε όμως σε «[[προσφορά]] θρησκευτική»].
}}
{{lsm
|lsmtext='''θύον:''' τό ([[θύω]] Α), ένα δέντρο του οποίου το [[ξύλο]] όταν καιγόταν ευωδίαζε, σε Ομήρ. Οδ.
}}
{{elru
|elrutext='''θύον:''' τό<br /><b class="num">1)</b> [[туя]] (дерево, душистая древесина которого употреблялась для культовых курений): ὀδμὴ εὐκεάτοιο θύου Hom. запах (от горения) легко колющейся туи;<br /><b class="num">2)</b> преимущ. pl. благовонное курение, фимиам или жертвенный пирог, жертва Pind.
}}
{{etym
|etymtx=Grammatical information: n.<br />Meaning: name of a tree, of which the wood was burned for its good fragrance, [[life-tree]] (ε 60, hell.). [[Callitris quadrivalvis]]. DELG also gives Juniperus foetidissimus (s.v. [[θύω]] 2).<br />Other forms: Also [[θυία]], [[θύα]]?<br />Derivatives: [[θυῖον]] [[resin]] (Thphr.)<br />Origin: XX [etym. unknown]<br />Etymology: One suggests a primary deriv. of 2. [[θύω]]; cf. Wackernagel Syntax 2, 17. S. 2. [[θύω]]. The relation of these forms is not clear to me; it seems not very probable that two distinct trees had nearly identical names.
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=[[θύον]], ου, τό, [θύω1]<br />a [[tree]], the [[wood]] of [[which]] was [[burnt]] as a [[perfume]], Od.
}}
{{FriskDe
|ftr='''θύον''': {thúon}<br />'''Grammar''': n.<br />'''Meaning''': N. eines Baumes, dessen Holz wegen seines Wohlgeruchs verbrannt wurde, [[Lebensbaum]] (ε 60, hell. u. spät).<br />'''Etymology''' : Primäre Ableitung von 2. [[θύω]], wohl eig. vom Holz; vgl. Wackernagel Syntax 2, 17. Vgl. [[θυία]], θύα s. 2. [[θύω]].<br />'''Page''' 1,694
}}
==Wikipedia EN==
Thyine wood is a 15th-century English name for a wood from the tree known botanically as Tetraclinis articulata (syn. Callitris quadrivalvis, Thuja articulata). The name is derived from the Greek word thuon, "fragrant wood," or possibly thuein, “to sacrifice”, and it was so called because it was burnt in sacrifices, on account of its fragrance.

In Rome, wood from this tree was called citrum, "citrus wood". It was considered very valuable, and was used for making articles of furniture by the Greeks and Romans. Craftsmen who worked in citrus wood and ivory had their own guild (collegium).