View source for μηκάομαι

{{LSJ1
|Full diacritics=μηκάομαι
|Medium diacritics=μηκάομαι
|Low diacritics=μηκάομαι
|Capitals=ΜΗΚΑΟΜΑΙ
|Transliteration A=mēkáomai
|Transliteration B=mēkaomai
|Transliteration C=mikaomai
|Beta Code=mhka/omai
|Definition=pres. only late, <span class="bibl">Procop. <span class="title">Goth.</span>2.17</span>, cf. <span class="bibl">Phryn.<span class="title">PS</span>p.59</span> B., Sch.<span class="bibl">Od.9.124</span>: poet. aor. part. [[μᾰκών]] (v. infr.): pf. part. [[μεμηκώς]]; fem. [[μεμᾰκυῖα]]: impf., formed from pf., ἐμέμηκον <span class="bibl">Od.9.439</span>:—[[bleat]], of sheep, μυρίαι ἑστήκασιν... ἀζηχὲς μεμακυῖαι <span class="bibl">Il.4.435</span>; θήλειαι δ' ἐμέμηκον ἀνήμελκτοι περὶ σηκούς <span class="bibl">Od.9.439</span> (used by Hom. of goats only in the Subst. [[μηκάς]]); of a hunted fawn or hare, [[scream]], [[shriek]], ὁ δέ τε προθέῃσι μεμηκώς <span class="bibl">Il.10.362</span>: part. [[μακών]] only in the phrase, <b class="b3">κὰδ δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι μακών</b> fell [[shrieking]] to earth, of a wounded horse, stag, or boar, <span class="bibl">16.469</span>, <span class="bibl">Od. 10.163</span>, <span class="bibl">19.454</span>; of a man, <span class="bibl">18.98</span>.—Onomatopoeic word.
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0171.png Seite 171]] (onomatopoetisch, wie [[μυκάομαι]]), perf. mit Präsensbdtg μέμηκα (partic. [[μεμηκώς]], Il. 10, 362, fem. [[μεμακυῖα]], 4, 435), u. davon ein impf. gebildet, μέμηκον, Od. 9, 439; auch zieht man hierher das part. aor. [[μακών]]; – [[blöken]], von Schaafen, Il. 4, 435 Od. 9, 439; vom Geschrei des verfolgten Hirschkalbes u. des Hafen, quäken, Il. 10, 362; später gew. von Ziegen, [[meckern]], μηκᾶται αἲξ καὶ [[ἔλαφος]], B. A. 33, 8; Anth.; Philostr. – Das partic. [[μακών]] findet sich nur in der Verbindung κὰδ δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι [[μακών]], nieder stürzte er in den Staub schreiend, Od. 18, 98, vom verwundeten Pferde, Hirsche, Eber, Il. 16, 469 Od. 10, 163. 19, 454, nach den alten Erkl. ἄσημον ἦχον ἀποτελέσας; Andere leiten es von [[μῆκος]] ab, εἰς [[μῆκος]] ἐκταθείς, der Länge nach, unrichtig.
}}
{{bailly
|btext=-ῶμαι;<br /><i>pf.2 au sens d'un prés., part.</i> [[μεμηκώς]], <i>fém.</i> [[μεμακυῖα]] ; <i>pqp. au sens d'un impf.</i> [[ἐμέμηκον]];<br /><b>1</b> bêler;<br /><b>2</b> <i>au part. ao.2</i> [[μακών]], qui pousse un cri semblable à un bêlement.<br />'''Étymologie:''' R. Μηκ, pousser un cri.
}}
{{elru
|elrutext='''μηκάομαι:''' (impf. [[ἐμέμηκον]], pf. со знач. praes. μέμηκα, aor. 2 ἔμᾰκον; part. pf. [[μεμηκώς]] - f [[μεμακυῖα|μεμᾰκυῖα]], part. aor. 2 [[μακών|μᾰκών]])<br /><b class="num">1)</b> [[блеять]] (ὥστ᾽ ὄϊες μεμακυῖαι Hom.);<br /><b class="num">2)</b> [[реветь]]: [[μακών]] Hom. взревев (от боли).
}}
{{ls
|lstext='''μηκάομαι''': ἀποθ.· ὁ ἐνεστ. μνημονεύεται ἐν τοῖς Α. Β. 33, ἀλλ’ οἱ μόνοι ἐν χρήσει εὑρισκόμενοι τύποι [[εἶναι]] ἡ ἀρχαία μετοχ. τοῦ ἀορ. μᾰκών· μετοχ. πρκμ. [[μεμηκώς]], θηλ. μετὰ βραχ. προπαραληγ. μεμᾰκυῖα· καὶ [[παρατατικός]] τις σχηματισθεὶς ἐκ τοῦ πρκμ., [[ἐμέμηκον]]. Βληχῶμαι, βελάζω ἐπὶ προβάτων, ὄϊες... μυρίαι ἑστήκασιν..., ἀζηχὲς μεμακυῖαι, βληχώμεναι, Ἰλ. Δ. 435· θήλειαι δ’ [[ἐμέμηκον]] ἀνήμελκτοι περὶ σηκοὺς Ὀδ. Ι. 439· ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. ἐπὶ αἰγῶν, μόνον ἐν τῷ ὀνόματι μηκὰς (οὕτω τὸ [[βληχάομαι]], κεῖται ἐπί τε προβάτων καὶ αἰγῶν)· ἐπὶ διωκομένου νεβροῦ ἢ λαγοῦ, [[ἐκπέμπω]] ὀξὺν μυκηθμόν, φωνάζω, ὁ δέ τε προθέῃσι μεμηκὼς Ἰλ. Κ. 362· ― ἡ μετοχ. μακὼν εὕρηται μόνον ἐν τῇ φράσει, κὰδ δ’ ἔπεσ’ ἐν κονίῃσι [[μακών]], ἔπεσεν εἰς τὴν κόνιν ἀφεὶς κραυγήν, «μυκησάμενος, φθεγξάμενος βαρὺ» (Σχόλ.), ἐπὶ ἵππου τετρωμένου, κτλ., Π. 469, Ὀδ. Κ. 163., Τ. 454· ἐπὶ ἀνθρώπου, Σ. 98. (Ἐσχηματίσθη ἐκ τοῦ ἤχου, ἴδε [[μυκάομαι]] ἐν τέλ.).
}}
{{Autenrieth
|auten=aor. [[part]]. [[μακών]], perf., w. pres. signif., [[μεμηκώς]], μεμακυῖαι, ipf., formed on perf. [[stem]]., (ἐ）μέμηκον: of [[sheep]], [[bleat]]; of wounded animals, or [[game]] [[hard]]-pressed, [[cry]], [[shriek]], Il. 10.362; [[once]] of a [[man]], Od. 18.98.
}}
{{lsm
|lsmtext='''μηκάομαι:''' αποθ. με μτχ. Ενεργ. αόρ. βʹ <i>μᾰκών</i>, παρακ. [[μεμηκώς]], θηλ. <i>μεμᾰκυῖα</i>· και παρατ. (σχηματισμένος από παρακ.) [[ἐμέμηκον]]· [[βελάζω]], λέγεται για πρόβατα, σε Όμηρ.· λέγεται για κυνηγημένο νεαρό [[ελάφι]] ή λαγό, [[φωνάζω]], [[στριγγλίζω]], σε Ομήρ. Ιλ.· λέγεται για πληγωμένο [[άλογο]], στο ίδ. (ηχομιμ. [[λέξη]]).
}}
{{etym
|etymtx=Grammatical information: v.<br />Meaning: [[meckern]], [[bleat]], of sheep, also of a hare and of a horse, in the formular verse [[κὰδ]]' [[δ]]' [[ἔπεσ]]' <b class="b3">ἐν κονίῃσι μακών</b>, of a deer, boar, also of a man (Phryn. PS, Procop., sch., H.)<br />Other forms: [[μηκάζω]] (Nic.), perf. [[μέμηκα]] only in pret. [[ἐμέμηκον]] (ι 439), and in ptc. [[μεμηκώς]] (K 362), f. [[μεμακυῖαι]] (Δ 435), aor. ptc. [[μακών]] (P469, κ163).<br />Derivatives: Here, after [[κεμάς]] and other animal names (cf. Risch $ 52 b; not from the late [[μηκάομαι]]), [[μηκάς]] f. [[bleating]], in Hom. only in plur. of [[αἶγες]], later (S., E.) also of [[ἄρνες]] and subst. = [[αἴξ]]. Late derivv.: <b class="b3">μηκ-ασμός</b> (Plu., Poll.), <b class="b3">-ηθμός</b> (Opp.), <b class="b3">-ή</b> (Ael., Sch.) [[bleating]], <b class="b3">-ητικός</b> [[bleating]] (sch.).<br />Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations] <b class="b2">*mek-</b> [[bleat]]<br />Etymology: The pair [[μέμηκα]]: [[μακεῖν]] ([[μακών]]) agrees with [[λέληκα]]: [[λακεῖν]] (with comparable meaning), [[κέκραγα]]: [[κραγεῖν]] a.o.; to an old intensive perfect and an also old thematic aorist several presents were created: [[μηκάζω]], <b class="b3">-άομαι</b>, [[λάσκω]], [[κράζω]] etc.; cf. Schwyzer 683, 722 n. 2, 748, 770 a. 777, for Hom. Chantraine Gramm. hom. 1, 389; 426; 438, on [[μακών]] also Leumann Hom. Wörter 235 n. 31. -- Onomatopoetic formation, starting from the sound-imitation [[μη]] ([[mē]]) and with many partly genetic, partly elementary cognate agreements, e.g. MHG [[meckatzen]] 'bleat', [[mecke]] [[he-goat]], Lith. <b class="b2">mekčióti</b>, <b class="b2">mekénti</b> <b class="b2">id.</b>, Lat. [[miccīre]] <b class="b2">id.</b>, Skt. (lex.) [[meka-]] m. [[he-goat]], Arm. [[mak'i]] [[sheep]]. -- WP. 2, 256, Pok. 715f., W.-Hofmann a. Fraenkel s. vv. - The relation [[μ]]η-/<b class="b3">μα-</b> cannot be of IE date; so it must be analogical. Pok. 715 posits <b class="b2">*mek-</b> which cannot explain the Greek forms.
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=[Formed from the [[sound]]<br />Dep., to [[bleat]], of [[sheep]], Hom.; of a hunted [[fawn]] or [[hare]], to [[scream]], [[shriek]], Il.; of a wounded [[horse]], Il.
}}
{{FriskDe
|ftr='''μηκάομαι''': (Phryn. ''PS'', Prokop., Sch., H.),<br />{mēkáomai}<br />'''Forms''': [[μηκάζω]] (Nik.), Perf. μέμηκα nur im Prät. [[ἐμέμηκον]] (ι 439), und im Ptz. [[μεμηκώς]] (Κ 362), f. μεμακυῖαι (Δ 435), Aor. Ptz. [[μακών]] (Ρ 469, κ163 usw.)<br />'''Grammar''': v.<br />'''Meaning''': [[meckern]], [[blöken]], von Schafen, auch vom Geschrei eines Hasen und, im formelhaften Vers κὰδ’ δ’ ἔπεσ’ ἐν κονίῃσι [[μακών]], vom Pferd, Hirsch, Eber, auch von einem Menschen.<br />'''Derivative''': Dazu, nach [[κεμάς]] und anderen Tierbezeichnungen (vgl. Risch ̨ 52 b; nicht von dem erst sehr spät belegten [[μηκάομαι]]), [[μηκάς]] f. [[meckernd]], bei Hom. nur im Plur. von αἶγες, später (S., E. usw.) auch von ἄρνες und Subst. = [[αἴξ]]. Späte Ableger: [[μηκασμός]] (Plu., Poll.), -ηθμός (Opp.), -ή (Ael., Sch.) [[das Geblök]], -ητικός [[blökend]] (Sch.).<br />'''Etymology''': Das Formpaar μέμηκα: μακεῖν ([[μακών]]) stimmt zu den sinnverwandten [[λέληκα]]: [[λακεῖν]], [[κέκραγα]]: κραγεῖν u.a.; zu einem alten intensiven Perfekt und einem ebenfalls alten thematischen Aorist wurden verschiedene Präsentia nach alten Mustern neugeschaffen: [[μηκάζω]], -άομαι, [[λάσκω]], [[κράζω]] usw.; vgl. Schwyzer 683, 722 A. 2, 748, 770 u. 777 m. weiteren Einzelheiten, für Hom. Chantraine Gramm. hom. 1, 389; 426; 438, zu [[μακών]] noch Leumann Hom. Wörter 235 A. 31. — Onomatopoetische Bildung, von der Lautimitation μη (''mē'') ausgehend und mit vielen teils genetisch, teils elementar verwandten Entsprechungen, z.B. mhd. ''meckatzen'' ’''meckern''’, ''mecke'' [[Ziegenbock]], lit. ''mekčióti'', ''mekénti'' [[meckern]], [[stammeln]], lat. ''miccīre'' [[meckern]], aind. (Lex.) ''meka''- m. [[Bock]], arm. ''mak’i'' [[Schaf]]. — WP. 2, 256, Pok. 715f., W.-Hofmann u. Fraenkel s. vv. m. weiterer Lit.<br />'''Page''' 2,223-224
}}
{{mantoulidis
|mantxt=-ῶμαι (=βελάζω). Ὀνοματοποιημένη λέξη ἀπό τό βέλασμα τῶν ζώων.<br><b>Παράγωγα:</b> μηκάςάδος, [[μηκασμός]], [[μηκηθμός]].
}}