View source for ἄγη

{{LSJ1
|Full diacritics=ἄγη
|Medium diacritics=ἄγη
|Low diacritics=άγη
|Capitals=ΑΓΗ
|Transliteration A=ágē
|Transliteration B=agē
|Transliteration C=agi
|Beta Code=a)/gh
|Definition=Dor. [[ἄγα]] [ᾰγ], ἡ<span class="sense"><span class="bld">A</span>, ([[ἄγαμαι]]) [[wonder]], [[amazement]], Hom. only in phrase ἄγη μ' ἔχει <span class="bibl">Il.21.221</span>, <span class="bibl">Od.3.227</span>, <span class="bibl">16.243</span>: glossed by [[τιμή]], [[σεβασμός]], Hsch. </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> [[envy]], [[malice]], Φθόνῳ καὶ ἄγῃ χρεώμενος <span class="bibl">Hdt.6.61</span>; of the gods, [[jealousy]], μή τις ἄγα [[θεόθεν]] κνεφάσῃ <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span> 131</span>: pl. [[ἄγαις]], = [[ζηλώσεσιν]], <span class="bibl">Id.<span class="title">Fr.</span>85</span>.</span><br /><span class="bld">ἄγη</span>, Ep. for [[ἐάγη]], v. sub [[ἄγνυμι]].
}}
{{DGE
|dgtxt=-ης, ἡ<br /><b class="num">• Alolema(s):</b> dór. ἄγᾱ A.<i>A</i>.131<br /><b class="num">• Prosodia:</b> [ᾰ-]<br /><b class="num">1</b> [[estupor]], [[asombro]], [[ἄγη]] μ' ἔχει <i>Il</i>.21.221, <i>Od</i>.3.227, 16.243, [[ἄγη]] ... παρὰ δὲ τοῖς τραγικοῖς· τιμή, σεβασμός Hsch.<br /><b class="num">2</b> [[celos]] φθόνῳ καὶ ἄγῃ χρεώμενος Hdt.6.61, μή τις [[ἄγα]] θεόθεν κνεφάσῃ A.<i>A</i>.131, cf. <i>Fr</i>.294.<br /><b class="num">• Etimología:</b> De *<i>m̥geH<sup>u̯</sup>2</i>, cf. ἀγα-, ἀγαυός, y c. otro vocalismo μέγα.
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0013.png Seite 13]] ([[ἄγαμαι]]), ἡ, Bewunderung, Staunen, Hom. dreimal, in der Vbdg ἄγη μ' ἔχει, Iliad. 21, 221 Odyss. 3, 227. 16, 243. – Her. verb. es mit [[φθόνος]] 6, 61; Neid, Aesch. Ag. 130, ἄγα [[θεόθεν]], Em. für ἄτη, wie nach Herm. Em. auch 712 μηλοφόνοισιν ἄγαισι für die Lesart der mss. ἄταις gelesen wird, wohl nicht richtig!
}}
{{bailly
|btext=<span class="bld">1</span>ης (ἡ) :<br /><b>1</b> admiration, étonnement, horreur;<br /><b>2</b> envie, jalousie.<br />'''Étymologie:''' [[ἄγαμαι]].<br /><span class="bld">2</span><i>3ᵉ sg. ao.2 Pass. poét. de</i> [[ἄγνυμι]].<br /><span class="bld">3</span><i>pl. de</i> [[ἄγος]] ¹.
}}
{{elnl
|elnltext=[[ἄγη]] ep. indic. aor. pass. 3 sing. van [[ἄγνυμι]].<br />[[ἄγη]] nom. en acc. n. plur. van [[ἄγος]].<br />[[ἄγη]] -ης, ἡ, Dor. [[ἄγα]] [ἀγα-]<br /><b class="num">1.</b> Hom. verbazing, verwondering, alleen in. [[ἄγη]] μ’ [[ἔχει]] verbazing heeft mij in haar greep Il. 21.221 etc.<br /><b class="num">2.</b> later ongunstig afgunst, jaloezie.
}}
{{elru
|elrutext='''ἄγη:'''<br /><b class="num">I</b> дор. ἄγᾱ (ᾰγ) ἡ<br /><b class="num">1</b> [[удивление]], [[изумление]]: ἄ. μ᾽ [[ἔχει]] Hom. я поражен;<br /><b class="num">2</b> недоброжелательство, ненависть; φθόνῳ καὶ ἄγῃ [[χρεώμενος]] Her. движимый завистью и злобой; ἀ. [[θεόθεν]] Aesch. небесный гнев.<br /><b class="num">II</b> (= ἐάγη) эп. 3 л. sing. aor. 2 pass. к [[ἄγνυμι]].
}}
{{etym
|etymtx=See also: [[ἀγα-]]
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=[[ἄγαμαι]]<br /><b class="num">I.</b> [[wonder]], awe, [[amazement]], Hom.<br /><b class="num">II.</b> [[envy]], [[malice]], Hdt.; and of the gods, [[jealousy]], Aesch.
}}
{{Autenrieth
|auten=[[astonishment]]; [[ἄγη]] μ' [[ἔχει]] = [[ἄγαμαι]], Il. 21.221.
}}
{{lsm
|lsmtext='''ἄγη:''' Δωρ. ἄγᾱ[ᾰγ], <i>ἡ</i>, ([[ἄγαμαι]]),<br /><b class="num">I.</b> [[έκπληξη]], [[θαυμασμός]], σε Όμηρ.<br /><b class="num">II.</b> ζήλια, [[φθόνος]], [[κακία]], σε Ηρόδ.· λέγεται και σχετικά με τους θεούς, [[ζηλοτυπία]], σε Αισχύλ.<br /><b class="num">• [[ἄγη]]:</b> Επικ. αντί <i>ἐάγη</i>, γʹ ενικ. Παθ. αορ. βʹ του [[ἄγνυμι]].
}}
{{ls
|lstext='''ἄγη''': Δωρ. ἄγᾱ [ᾰγ], ἡ, (ὅρα ἐν λ. [[ἄγαμαι]]) [[θαυμασμός]], [[ἔκπληξις]], [[φόβος]], [[φρίκη]], [[θάμβος]], παρ’ Ὁμ. μόνον ἐν τῇ φράσει ἄγη μ’ ἔχει, Ἰλ. Φ. 221. Ὀδ. Γ., 227, Π, 243. - Ὁ Ἡσύχ. ἑρμηνεύει «[[θάμβος]], [[ἔκπληξις]]», ἀναφέρει δὲ καὶ πληθ. ἄγαις (= ζηλώσεσιν) ἐν Αἰσχύλ. Ἀπόσπ. 81· ἐν Σοφ. Ἀντ. 4 ὁ Κοραῆς ἀναγινώσκει οὐδέν.. ἄγης ἄτερ, ἀντὶ τοῦ κοιν. ἄτης. ΙΙ. [[φθόνος]], [[κακία]], [[μῖσος]], φθόνῳ καὶ ἄγῃ [[χρεώμενος]], Ἡρόδ. 6, 61· καὶ ἐπὶ θεῶν, [[ζηλοτυπία]], μή τις ἄγα [[θεόθεν]] κνεφάσῃ, Αἰσχύλ. Ἀγ. 131. – Ἀμφοτέρας τὰς σημασ. ἔχει καὶ τὸ [[ῥῆμα]] [[ἄγαμαι]], ἐν ᾧ τὸ [[ἀγαίομαι]] ἔχει μόνην τὴν δευτέραν. 1) τεθλασμένον [[τεμάχιον]], [[σύντριμμα]], ἀγαῖσι κωπῶν, Αἰσχύλ. Πέρσ. 425, πρὸς ἁρμάτων τ’ ἀγαῖσι, Εὐρ. Ἱκ. 693. 2) κύματος ἀγή, = [[κυματωγή]], τὸ [[μέρος]] [[ἔνθα]] τὸ [[κῦμα]] συντρίβεται, ἡ ἀκτή, Ἀπολλ. Ῥοδ. 1, 554., 4, 941. 3) [[καμπή]], [[λύγισμα]], ὄφιος ἀγή, Ἄρατ. 688: - ἐξ οὗ ὁ Böckh ἀναγινώσκει ἀγάν, (ἀντὶ [[ἄγαν]]), ἐν Πινδ. Π. 2. 151 (82), μὲ τὴν [[ἔννοια]]: σκολιοὶ τρόποι, [[ἀπάτη]]. 4) [[πληγή]], Ἡσύχ.
}}
{{FriskDe
|ftr='''ἄγη''': {ágē}<br />'''See also''': s. [[ἀγα-]]<br />'''Page''' 1,10
}}