View source for ἐπινίκιος

{{LSJ1
|Full diacritics=ἐπινίκιος
|Medium diacritics=ἐπινίκιος
|Low diacritics=επινίκιος
|Capitals=ΕΠΙΝΙΚΙΟΣ
|Transliteration A=epiníkios
|Transliteration B=epinikios
|Transliteration C=epinikios
|Beta Code=e)pini/kios
|Definition=ἐπινίκιον,<br><span class="bld">A</span> [[of victory]], ἀοιδαί Pi.''N.''4.78; ὕμνος [[Diodorus Siculus|D.S.]]5.29; <b class="b3">ἀγῶνες ἐπινίκιοι</b> games to [[celebrate victory]], Plb.30.22.1, cf. ''IGRom.''4.1268 (Thyatira); <b class="b3">ἐπινίκιος πομπή, ἐπινίκιος ἑορτή</b>, D.H.3.41, Plu.''Rom.''29; <b class="b3">ἐπινίκιοι τιμαί</b> the [[honour]]s [[of a triumph]], Id.''Aem.''31; ἐπινίκιος ἡμέρα Id.''Cor.''3; στολή D.C.37.21. Adv. [[ἐπινικίως]] [[Hesychius Lexicographus|Hsch.]] [[sub verbo|s.v.]] [[ἀλαλάζει]].<br><span class="bld">II</span>. as [[substantive]], [[ἐπινίκιον]] (''[[sc.]]'' [[ᾆσμα]], [[μέλος]]), τό, [[song of victory]], [[triumphal ode]], such as Pindar's, cf. Ath.1.3e; Ζῆνα.. ἐπινίκια κλάζων A.''Ag.''174 (lyr.).<br><span class="bld">2</span>. [[ἐπινίκια]] (''[[sc.]]'' [[ἱερά]]), τά, [[sacrifice for a victory]] or [[feast in honour of it]], Ar.''Fr.''433, And.4.29, D.21.55, etc.; τὰ ἐπινίκια θύειν [[Plato|Pl.]]''[[Symposium|Smp.]]'' 173a, etc.; ἑστιᾶν D.59.33; <b class="b3">ἐπινίκια πέμψαι, ἐπινίκια πεμφθῆναι</b>, of a Roman [[triumph]], D.C.36.25,37.21.<br><span class="bld">b</span>. (''[[sc.]]'' [[ἆθλα]]) [[prize of victory]], S.''El.'' 692, D.H.3.27, ''IG''7.3195,3196 (Orchom. Boeot.).
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0965.png Seite 965]] zum Siege gehörig; [[ἀοιδή]], Siegesgesang, Pind. N. 4, 76; ἀγῶνες Pol. 30, 13; Folgde; auch ὁ [[ἐπινίκιος]], ''[[sc.]]'' [[ὕμνος]], u. τὸ ἐπινίκιον, ''[[sc.]]'' [[μέλος]], Schol., Ath. I, 3 e, D. Sic. 5, 29; so auch ἐπινίκια κλάζων Aesch. Ag. 167; ἐνεγκὼν πάντα ἐπινίκια, Siegespreis, Soph. El. 682, wie D. Hal. 3, 27; τὰ ἐπινίκια θύειν, ein Opferfest wegen eines Sieges veranstalten, Plat. Conv. 173 a; Dem. 59, 33; vgl. Ar. bei Ath. IX, 387 f; – [[πομπή]], Siegesaufzug, D. Hal. u. ä. a. Sp.; ἐπινίκια πέμπειν, triumphum agere, D. C. 36, 8. – Adv. ἐπινικίως, Hesych. v. [[ἀλαλάζω]].
}}
{{bailly
|btext=ος, ον :<br />qui concerne la victoire, de victoire, triomphal (chant, cortège, fête, honneurs, <i>etc.</i>) ; τὰ ἐπινίκια :<br /><b>1</b> [[chants de victoire]];<br /><b>2</b> [[sacrifice]] <i>ou</i> fêtes en l'honneur d'une victoire;<br /><b>3</b> [[prix de la victoire]].<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[νίκη]].
}}
{{elru
|elrutext='''ἐπινίκιος:''' (νῑ)<br /><b class="num">1</b> [[победный]] ([[ἀοιδή]] Pind.; [[ὕμνος]] Diod.; στέφανοι Plut.);<br /><b class="num">2</b> [[триумфальный]] (τιμαί Plut.);<br /><b class="num">3</b> [[справляемый в честь победы]] (ἀγῶνες Polyb.; [[ἑορτή]] Plut.).
}}
{{ls
|lstext='''ἐπινίκιος''': ῑ, ον, ([[νίκη]]) ἀνήκων εἰς νίκην, περὶ νίκης, ἀοιδὴ Πίνδ. Ν. 127· [[ὕμνος]] Διόδ. 5. 29· ἀγῶνες ἐπ., ἐπὶ νίκῃ, πρὸς πανηγυρισμὸν νίκης, Πολύβ. 30. 13, 1. πρβλ. Συλλ. Ἐπιγρ. 3503· [[οὕτως]], [[ἐπινίκιος]] [[πομπή]], [[ἑορτή]], [[πανήγυρις]] Διον. Ἁλ. 3. 41. Πλουτ. Ρωμ. 29· ἐπ. τιμαί, αἱ θριαμβευτικαὶ τιμαί, ὁ αὐτ. ἐν Αἰμιλ. 31· [[ἡμέρα]] ὁ αὐτ. ἐν Κοριολ. 3. ΙΙ. ὡς οὐσιαστ. ἐπινίκιον (ἐξυπ. ᾆσμα, [[μέλος]]), τό, ᾆσμα ἐπὶ νίκῃ, ᾠδὴ θριαμβική, οἷα τὰ ἐπινίκια τοῦ Πινδάρου, πρβλ. Ἀθην. 3Ε· Ζῆνα... ἐπινίκια κλάζων (πρβλ. [[ἐπευφημέω]]) Αἰσχύλ. Ἀγ. 174. 2) ἐπινίκια (ἐξυπ. [[ἱερά]]), τά, [[θυσία]] ἐπὶ νίκῃ ἢ ἑορτὴ πρὸς πανηγυρισμὸν αὐτῆς, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 370. Ἀνδοκ. 33. 1, Πλάτ. Συμπ. 17Α, Δημ. 532. 12· τὰ ἐπ. θύειν Πλάτ. Συμπ. 173Α, κτλ.· ἑστιᾶν Δημ. 1356. 8. β) (ἐξυπ. ἆθλα), τούτων ἐνεγκὼν πάντα τἀπινίκια Σοφ. Ἠλ. 692, Διον. Ἁλ. 3. 27, Συλλ. Ἐπιγρ. 1583 κ. ἀλλ.
}}
{{grml
|mltxt=-α, -ο (AM [[ἐπινίκιος]], -ον) [[νίκη]]<br /><b>1.</b> αυτός που άδεται ή τελείται για να γιορταστεί η [[νίκη]] («[[επινίκιος]] ύμνος», «[[ἐπινίκιος]] [[πομπή]]», «επινίκιο [[άσμα]]»)<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> «[[ἐπινίκιος]] Ὕμνος» — ο [[ὕμνος]] «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος [[Σαβαώθ]]...» στην αγία [[αναφορά]] της Θείας Ευχαριστίας τών Ανατολικών Εκκλησιών<br /><b>3.</b> (<b>το ουδ. πληθ. ως ουσ.</b>) <i>τα επινίκια</i><br />ο [[πανηγυρικός]] [[εορτασμός]] της νίκης<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> <b>το ουδ. εν. ως ουσ.</b> <i>τὸ ἐπινίκιον</i><br />[[άσμα]] για να τιμηθεί η [[νίκη]]<br /><b>2.</b> (<b>το ουδ. πληθ. ως ουσ.</b>) <i>τὰ ἐπινίκια</i><br />α) [[θυσία]] για τη [[νίκη]]<br />β) [[βραβεία]] για τη [[νίκη]].
}}
{{lsm
|lsmtext='''ἐπινίκιος:''' [ῑ], -ον ([[νίκη]]),<br /><b class="num">I.</b> [[σχετικός]] με [[νίκη]], [[θριαμβευτικός]], σε Πίνδ. κ.λπ.<br /><b class="num">II.</b> ως ουσ., <i>ἐπινίκιον</i> (ενν. [[μέλος]]), <i>τό</i>, [[τραγούδι]] νίκης, θριαμβική ωδή, [[τραγούδι]] θριάμβου, σε Αισχύλ. <b>2. α)</b> <i>ἐπινίκια</i> (ενν. [[ἱερά]]), <i>τά</i>, [[θυσία]] για [[νίκη]] ή [[γιορτή]] προς [[τιμή]] της, σε Πλάτ. κ.λπ. <b>β)</b> (ενν. <i>ἆθλα</i>), έπαθλο, [[λάφυρα]] της νίκης, σε Σοφ.
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=ἐπῑνίκιος, ον [[νίκη]]<br /><b class="num">I.</b> of [[victory]], [[triumphal]], Pind., etc.<br /><b class="num">II.</b> as [[substantive]], ἐπινίκιον (''[[sc.]]'' μέλοσ), a [[song]] of [[victory]], [[triumphal]] ode, Aesch.<br /><b class="num">2.</b> ἐπινίκια (''[[sc.]]'' [[ἱερά]]), τά, a [[sacrifice]] for a [[victory]] or [[feast]] in [[honour]] of it, Plat., etc.<br />b. (''[[sc.]]'' ἆθλἀ the [[prize]] of [[victory]], Soph.
}}
{{wkpen
|wketx=The epinikion or epinicion (plural epinikia or epinicia, Greek ἐπινίκιον, from epi-, "on," + nikê, "victory") is a genre of occasional poetry also known in English as a victory ode. In ancient Greece, the epinikion most often took the form of a choral lyric, commissioned for and performed at the celebration of an athletic victory in the Panhellenic Games and sometimes in honor of a victory in war. Major poets in the genre are Simonides, Bacchylides, and Pindar.
}}
{{wkpfr
|wkfrtx=L’épinicie (en grec ancien ἐπινίκιον, epinikion, « (poème) qui concerne une victoire »), ou ode triomphale, est, en Grèce antique, un poème célébrant la victoire d'un athlète lors d'une compétition sportive. Le genre de l'épinicie relève de la poésie lyrique chorale et a été pratiqué de la fin de l'époque archaïque au début de l'époque classique (principalement aux vie et ve siècles av. J.-C.). Les principaux poètes ayant composé des épinicies sont Simonide de Céos, Pindare et Bacchylide.
}}
{{wkpes
|wkestx=Dentro de la poesía lírica, el epinicio (del griego ἐπινίκιον; pl.: ἐπινίκια) constituye una clase de textos del subgénero literario de la oda o himno, compuesto para glorificar al atleta o al auriga acreedor de un triunfo en los juegos olímpicos. Es un género propio de la Grecia clásica, y sus mejores cultivadores fueron Píndaro y Baquílides.
}}
{{wkpit
|wkittx=Nella lirica della Grecia antica l'epinicio era un canto corale di vittoria per i vincitori negli agoni. Commissionato dal vincitore stesso o da amici e parenti, veniva cantato in cori durante banchetti solenni.
}}
{{wkpde
|wkdetx=Ein Epinikion (Pl. Epinikien, altgriechisch ἐπινίκιον, Pl. ἐπινίκια, n.) war im antiken Griechenland ein von einem Chor vorgetragener Preisgesang auf einen Sieger, eine besondere Form des Enkomions. Begriffsgeschichtlich ursprünglich wahrscheinlich allgemein „Siegeslied“ oder „Siegesschrei“, sind Epinikien spezifisch Gesänge für Sieger in den großen Festspielen (Agonen) Griechenlands wie den Olympischen oder Pythischen Spielen. Das erste bekannte Epinikion wurde von Simonides von Keos für Glaukos, Sieger bei den Olympischen Spielen 520 v. Chr., geschrieben. Die bedeutendsten Dichter von Epinikien waren Pindar und Bakchylides, von denen zahlreiche Gesänge dieser Art erhalten sind. Allerdings ist unbekannt, wie die musikalische Begleitung der Gesänge gestaltet war. Epinikien wurden meist nicht am Ort des Wettkampfs, sondern bei der Rückkehr des Siegers in seine Heimat aufgeführt. Sie behandelten die Person des Siegers, mythologische Themen und ethische Weisheiten. So bietet etwa die 4. Ode Pindars einen Preis auf den Sieger Arkesilaos IV., König von Kyrene, in dem er die Herrschaft des Königs mit der Fahrt der Argonauten begründet.
}}
{{wkppt
|wkpttx=Epinício ou epinikion (plural epinikia ou epinicia, grego ἐπινίκιον, de epi-, "on," + nikê, "vitória") é um gênero de poesia ocasional. Na Grécia Antiga, o epinício frequentemente tomava a forma de poesia lírica durante a celebração de uma vitória nos Jogos Pan-Helénicos e às vezes em honra a uma vitória na guerra.[1] As principais poetas do gênero são Simônides, Baquílides e Píndaro.
}}
==Wikipedia RU==
Эпини́кий (др.-греч. ἐπινίκιον) в Древней Греции — хоровая песня в честь победителя на всегреческих спортивных состязаниях (играх), исполнявшаяся обычно на родине победителя во время всенародного чествования при его возвращении. Это наиболее известный вид древнегреческой хоровой лирики: до нашего времени дошли полностью (только стихи, без музыки) 45 эпиникиев Пиндара (самый ранний — 498 г., самый поздний — ок. 446 г. до н. э.), собранные в четыре книги по местам одержанных побед — олимпийские, пифийские, немейские, истмийские. Создателем жанра эпиникия был Симонид Кеосский (поэт предшествующего Пиндару поколения).