View source for Μ μ

{{LSJ1
|Full diacritics=μ
|Medium diacritics=μ
|Low diacritics=μ
|Capitals=Μ
|Transliteration A=m
|Transliteration B=m
|Transliteration C=m
|Beta Code=m
|Definition=μῦ, τό, Ion. <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> μῶ <span class="bibl">Democr.19</span>: indecl., thirteenth (later twelfth) letter of the Gr. alphabet: as numeral <b class="b3">μ</b> = <span class="bibl">40</span>, but <b class="b3">μ'</b> = <span class="bibl">40</span>,<span class="bibl">000</span>.—In Inscrr. M stands for <b class="b3">μύριοι</b> or <b class="b3">μυριάς</b>: hence &lt;*&gt; for <b class="b3">πεντακισμύριοι</b> or <b class="b3">πέντε μυριάδες</b>, <span class="bibl">50</span>,<span class="bibl">000</span>.</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0077.png Seite 77]] u. ion. μῶ, Eust. 370, 16, der zwölfte Buchstabe des griechischen Alphabets, als Zahlzeichen μ = 40 u., μ = 40000. In den Inscr. ist Μ Zahlzeichen für μύριοι, = 10000, u. = 50000. – Es steht in genauem Zusammenhange mit den Lippenbuchstaben u. wird mit π verwechselt, [[ὄππα]], [[πέδα]], äolisch = [[ὄμμα]], [[μετά]], vgl. Greg. Cor. 282. 580. 661 u. Schäfer, u. geht vor den anderen Liquidis in β über, wie aus [[μολεῖν]] – [[βλώσκω]] wird, [[βεμβράς]] äol. für [[μεμβράς]] steht u. μορτ mort, od. μροτ in [[βροτός]] sich gestaltet. Auch mit ν wechselt es, vgl. μιν u. νιν od. μή, μῶν mit ne, num. – Als Liquida wird es in der Mitte des Wortes leicht verdoppelt, wie [[ἄμμες]], [[ὔμμες]], [[ἐμμί]], bes. äolisch für [[ἡμεῖς]], [[ὑμεῖς]], [[εἰμί]], vgl. auch [[ἔμμορε]]. – Am Anfang der Wurzeln fällt es nicht selten fort, vgl. ἴα u. μία, [[ὄσχος]] u. [[μόσχος]], [[ὀχλεύς]] u. μοχλεύς, [[Ἄρης]] u. Mars, s. Buttm. Lexil. I p. 195 u. Lob. Phryn. 356. – Euphonischer Zusatz in der Mitte des Wortes ist es in [[πίμπλημι]], [[πίμπρημι]], [[ὄμβριμος]] für [[ὄβριμος]], vgl. [[τύμπανον]] u. [[τύπανον]], [[κύμβη]] u. [[κύβη]], ἀρύμβας u. ἀρύβας, vgl. Lob. zu Phryn. 95 ff. 428.
}}
{{ls
|lstext='''Μ μ''': μ, μῦ, τό, Ἰων. μῶ Δημόκρ. παρ’ Εὐστ. 370. 13· - ἄκλιτ., τὸ δωδέκατον [[γράμμα]] τοῦ Ἑλλ. ἀλφαβήτου: ὡς ἀριθμ., μ΄ = 40, ἀλλὰ ͵μ = 40,000. Ἐν Ἐπιγραφαῖς τὸ μ σημαίνει μύριοι ἢ [[μυριάς]], ὡς τὸ Π [[πέντε]]· διὸ ? = [[πεντακισμύριοι]] [[ἤτοι]] [[πέντε]] μυριάδες, 50,000. - Περὶ τοῦ γράμματος Μ ἐπὶ τῶν ἀσπίδων τῶν Μεσσηνίων ἴδε ἐν ἄρθρῳ Α. Ι. μ [[εἶναι]] τὸ χειλεόφωνον ὑγρὸν τὸ ἀντιστοιχοῦν πρὸς τὸ β· - ἐν ἁπάσαις ταῖς Ἰνδοευρωπαϊκαῖς γλώσσαις τὸ μ διαμένει ἀμετάβλητον. ΙΙ. Διαλεκτικαὶ καὶ ἄλλαι μεταβολαί: 1) Αἰολ. καὶ Λακων. εἰς π, ὡς ὄππα [[πεδά]], ἀντὶ [[ὄμμα]] μετά, μόλυβος, Λατ. plumb-um, Γρηγ. Κορ. σ. 282, 580, 661, Ahrens D. Aeol. σελ. 45. 2) εἰς β, ὡς [[μεμβράς]], [[βεμβράς]]· [[βροτός]], Αἰολ. μορτὸς (ἴδε [[ἄμβροτος]] ἐν τέλ.), καὶ ἀβροτάξομεν ἀντὶ ἀμροτάξομεν (ἐκ τοῦ [[ἁμαρτάνω]])· [[μολεῖν]] ἀόρ. τοῦ [[βλώσκω]]· μαλακὸς καὶ βλάξ, βληχρός. 3) εἰς ν, ὡς μιν, Ἀττ. καὶ Δωρ. νιν· μὴ μῶν, Λατ. ne num· Buttm. Δημ. κ. Μειδ. σ. 145 - ἀλλὰ τὸ μ ἀντικαθιστᾷ τὸ ν ἐν ταῖς προθέσεσιν ἐν, σὺν πρὸ χειλεοφώνων ἐν συνθέσει, [[οἷον]] [[ἐμβαίνω]], [[ἐμμένω]]· καὶ ἐν Ἐπιγραφ. εὑρίσκομεν τὸν αὐτὸν κανόνα ἰσχύοντα καὶ [[ὅταν]] ἡ ἑπομένη [[λέξις]] ἄρχηται ἀπὸ χειλεοφώνου, ὡς τῶμ πρεσβευτῶν· - ὁμοίως, τὸ μ παρεμβάλλεται πρὸ χειλεοφώνων ἐν τῷ μέσῳ λέξεως, ἴδε κατωτ. 5. β. 4) τὸ μ διπλασιάζεται, α) ποιητ. [[μετὰ]] τὰ ἀ- καὶ ἐυ- ἐν συνθέσει, ὡς [[ἄμμορος]], [[ἐϋμμελίης]], [[φιλομμειδής]]· καὶ [[μετὰ]] τὴν αὔξησιν, ὡς ἔμμορα. β) Αἰολ. ὡς [[ἄμμες]] ὕμμες ἔμμα [[ἐμμί]], ἀντὶ [[ἡμεῖς]] ὑμεῖς εἶμα εἰμί, ὅτε τὸ πρὸ [[αὐτοῦ]] φωνῆεν ἢ ἡ [[δίφθογγος]] βραχύνεται, Γρηγ. Κορ. σ. 597· - [[ἄμμες]] καὶ ὕμμες [[ὡσαύτως]] παρ’ Ὁμ. καὶ Ἐπικ. 5) τὸ μ [[συχνάκις]] προστίθεται ἢ ἐκκρούεται κατὰ τὰς διαφόρους διαλέκτους, α) ἐν ἀρχῇ λέξεως ὡς ἴα μία, [[ὀνθυλεύω]] [[μονθυλεύω]], [[ὄσχος]] [[μόσχος]], ὀχλεὺς μοχλεύς, πρβλ. Buttm. Lexilog. ἐν λέξ. οὐλαὶ 4, Λοβεκ. Φρύν. 356· - ἀλλ’ ἔν τισι τῶν παραδειγμάτων τούτων τὸ μ παριστάνει ϝ ἢ τὸ Λατ. v, μαλλὸς villus vellus, καὶ [[ἴσως]] [[μύλη]] mola ἐκ τῆς √ ϝΑΛ, [[ἀλέω]], [[ἀλετρεύω]]· ἴδε Curt. Gr. Et. σελ. 577 ἑξ. β) ἐν μέσῳ λέξεως [[χάριν]] εὐφωνίας ὡς [[ὄμβριμος]] [[ὄβριμος]], [[λαμβάνω]] λαβεῖν, [[κύμβη]] [[κύβη]], ἀρύμβας ἀρύβας, [[τύμπανον]] [[τύπανον]], κτλ., [[μάλιστα]] [[μετὰ]] ἀναδιπλασιασμόν, ὡς [[πίμπλημι]] ἀντὶ πιπ-, κτλ.· [[μετὰ]] τὸ στερητ. ἀ- ὡς [[ἄμβροτος]], ἀμφασία ἀντὶ [[ἄβροτος]], [[ἀφασία]]· καὶ ἐν συνθέτοις, ὡς [[φθισίμβροτος]], [[ἀλεξίμβροτος]], κτλ.· καὶ Ἐπίρρ. [[ῥίμφα]], ἀντὶ ῥίφα (ἐκ τοῦ ῥήμ. [[ῥίπτω]])· Λοβεκ. Φρύν. 95 ἑξ., 428. 6) πρὸ τοῦ μ [[ἐνίοτε]] προτίθεται α ἢ ο εὐφων., ὡς μέλγω [[ἀμέλγω]], [[μέργω]] [[ἀμέργω]], μέρδω [[ἀμέρδω]], [[μόργνυμι]] [[ὀμόργνυμι]], μίχω (Λατ. mingo) [[ὀμιχέω]], κτλ.· καθὼς τὸ ι φαίνεται εὐφωνικὸν ἐν τοῖς [[μάσθλη]] [[ἱμάσθλη]], [[μείρομαι]] ἱμείρομαι. 7) περὶ τοῦ σ προτασσομένου πρὸ τοῦ μ, ἴδε ἐν ἄρθρῳ Σσ ΙΙ. 8) φωνῆέν τι [[ἐνίοτε]] μηκύνεται πρὸ τοῦ μ, ὡς Ἱππōμέδοντος, Αἰσχύλ. Θήβ. 488.
}}