View source for θάλεια

{{LSJ1
|Full diacritics=θάλεια
|Medium diacritics=θάλεια
|Low diacritics=θάλεια
|Capitals=ΘΑΛΕΙΑ
|Transliteration A=tháleia
|Transliteration B=thaleia
|Transliteration C=thaleia
|Beta Code=qa/leia
|Definition=[θᾰ], ἡ,<br><span class="bld">A</span> [[rich]], [[plentiful]],: in Ep. always of banquets, θεῶν ἐν δαιτὶ θαλείῃ Od.8.76, Hes.''Op.''742; θεοῦ ἐς δαῖτα θάλειαν Od. 3.420, cf. 8.99, Il.7.475; so later, Pherecr.152; <b class="b3">πίνειν ἐν δαιτὶ θ.</b> Hermipp.82.11; θ. ἑορτὴν ἀγάγωμεν Anacr.54; Δαὶς θ., πρεσβίστη θεῶν [[Sophocles|S.]]''[[Fragments|Fr.]]''605; <b class="b3">μοῖραν θάλειαν</b> a [[goodly]] portion, Pi.''N.''10.53; <b class="b3">θ. ἥβα</b> [[bloom of youth]], B.3.89; without [[δαίς]], dub. cj. for [[θαλάσσης]] in Alex. Aet.3.15: in form and accent (cf. [[ἐλάχεια]], [[λίγεια]] and Eust.742.36) a fem. Adj., as if from [[θαλύς]]: masc. θαλείοις στέφεσιν Emp.112.6.<br><span class="bld">II</span> as [[substantive]], = [[θαλία]] ''1'', in plural, [[Plato|Pl.]]''[[Republic|R.]]'' 573d (nisi hoc legend.).<br><span class="bld">2</span> v. [[θαλλία]] ''ΙΙ''.<br><span class="bld">III</span> as pr. n., [[Θάλεια]], ἡ, one of the Muses, Hes.''Th.''77; later, the Muse of Comedy, Θαλίη ''AP''9.505, cf. Plu.2.744f,746c.<br><span class="bld">2</span> one of the Graces, [[patroness of festive meetings]], ib.778d; [[Θαλίη]] in Hes.''Th.''909.<br><span class="bld">IV</span> Pythagorean name for [[six]], Theol.Ar.38.
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1183.png Seite 1183]] ἡ, bei Hom. in der Vrbdg δαιτὶ θαλείῃ u. δαῖτα θάλειαν, Il. 7, 475 Od. 3, 420. 8, 76. 99, d. i. blühendes, reichliches Mahl; nach Ath. II, 40 d bes. vom Opferschmause; Hes. O. 740; Soph. frg. 539; Pherecr. Ath. VIII, 364 b; [[ἑορτή]] Anacr. bei Ath. XV, 674 c; Pind. N. 10, 53 vrbdt [[μοῖρα]] [[θάλεια]] ἀγώνων, reichlicher Anteil. Es ist ein einzeln stehendes iem., wie vom masc. θαλύς statt θαλεῖα, vgl. [[θαλερός]] u. [[θαλία]] u. s. Lehrs Quaest. Ep. p. 166. – Als subst. steht es seit Bekker Plat. Rep. IX, 573 d, κῶμοι καὶ θάλειαι, früher θαλίαι.
}}
{{bailly
|btext=ας;<br /><i>adj. f.</i><br />florissant ; abondant.<br />'''Étymologie:''' fém. de *θάλειος ou de *θάλυς = [[θῆλυς]].
}}
{{elru
|elrutext='''θάλεια:'''<br /><b class="num">I</b> ион. [[θαλείη]] (θᾰ) adj. f<br /><b class="num">1</b> [[разросшаяся]], [[пышная]], [[цветущая]] ([[ἑορτή]] Anacr.);<br /><b class="num">2</b> [[обильная]], [[богатая]] ([[δαίς]] Hom., Hes.; [[μοῖρα]] Pind.).<br /><b class="num">II</b> ἡ [[пир]], [[пиршество]] (κῶμοι καὶ θάλειαι Plat.).
}}
{{ls
|lstext='''θάλεια''': ἡ, θάλλουσα, [[ὡραία]], [[ἄφθονος]]· παρ’ Ὁμ. ἀείποτε ἐπὶ εὐωχίας ἢ συμποσίων, θεῶν ἐν δαιτὶ θαλείῃ Ὀδ. Θ. 76, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 740· θεοῦ ἐς δαῖτα θάλειαν Ὀδ. Γ. 420· [[φόρμιγξ]] διαιτὶ [[συνήορος]]... θαλείῃ Θ. 99· τίθεντο δὲ δαῖτα θάλ. Ἰλ. Η. 475· πρβλ. [[εἰλαπίνη]] [[τεθαλυῖα]]· οὕτω καὶ βραδύτερον, [[δαὶς]] [[θάλεια]] Σοφ. Ἀποσπ. 539· ἐπὶ δαῖτα θ. Φερεκρ. Χειρ. 2· πίνειν ἐν δαιτὶ θ. Ἕρμιππ. Φορμ. 2. 11· θάλειαν ὁρτὴν ἀγάγωμεν Ἀνακρ. 54· μοῖραν θάλειαν, πλουσίαν μερίδα, Πίνδ. Ν. 10. 99. - Ἐν ἅπασι τούτοις τοῖς χωρίοις ἡ λέξ. [[θάλεια]] εἶνε φανερῶς ἐπίθ.· ἀλλὰ καὶ ἡ [[ποσότης]] καὶ ὁ τονισμὸς δεικνύουσιν ὅτι δὲν δύναται νὰ εἶνε θηλ. τοῦ θάλειος, [[ὅπερ]] πρῶτον ἀπαντᾷ ἐν τῇ Ἀνθολ. καὶ ἀναμφιβόλως ἐσχηματίσθη ἐκ τοῦ τύπου [[θάλεια]]). Ἀνήκει εἰς τὴν μικρὰν τάξιν τῶν ἀνεξαρτήτων θηλ. ἐπιθέτων, [[οἷον]] τὸ [[πότνια]]. Τὸ ἀρσεν. ἔπρεπε νὰ ἦτο θάλυς, [[ὅπερ]] ἤδη παρίσταται διὰ τοῦ [[θῆλυς]] ἢ [[θαλερός]]· πρβλ. [[θάλεα]], τά. ΙΙ. ὡς οὐσιαστ., ἴδε ἐν λ. [[θαλία]] ΙΙ. ΙΙΙ. ὡς κύρ. [[ὄνομα]], Θάλεια, ἡ, μία τῶν Μουσῶν, κατ’ ἀκριβολογίαν, ἡ θάλλουσα, Ἡσ. Θ. 77· βραδύτερον, ἡ [[Μοῦσα]] τῆς Κωμῳδίας, Θαλίη ([[οὕτως]] ἀναγνωστ. ἀντὶ Θάλεια) ἐν Ἀνθ. Π. 9. 505, πρβλ. Πλούτ. 2. 744F, 746C. 2) μία τῶν Χαρίτων, προστάτις τῶν ἑορταστικῶν πανηγύρεων, Πλούτ. 2. 778D· Θαλίη ἐν Ἡσ. Θ. 909. - Πρβλ. Εὐφροσύνη.
}}
{{Autenrieth
|auten=fem. adj., [[δαίς]], [[bounteous]], [[plentiful]] [[repast]].
}}
{{Slater
|sltr=<b>θᾰλεια</b> f. adj. [[fruitful]] ἀγώνων μοῖραν Ἑρμᾷ καὶ σὺν Ἡρακλεῖ διέποντι θάλειαν (N. 10.53)
}}
{{grml
|mltxt=Θάλεια και θάλια, ἡ (Α)<br /><b>1.</b> η άφθονη, η πλούσια («μοῖραν θάλειαν» — πλούσια [[μερίδα]], <b>Πίνδ.</b>)<br /><b>2.</b> [[πανηγύρι]], [[ξεφάντωμα]]<br /><b>3.</b> [[τρυφερός]] [[βλαστός]] φυτού, ο [[θαλλός]]<br /><b>4.</b> <b>φρ.</b> «Θάλεια ἥβα» — η [[ακμή]] της νεότητας <b>(Βακχυλ.)</b><br /><b>5.</b> <b>ως κύριο όν.</b> <i>ἡ Θάλεια</i><br />α) μία από τις Μούσες<br />β) μία από τις Χάριτες.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Θηλ. του αμάρτυρου αρσ. τ. του επιθ. <i>θαλύς</i> <span style="color: red;"><</span> [[θάλος]] «[[ευδιαθεσία]], [[χαρά]]» <span style="color: red;"><</span> [[θάλλω]].
}}
{{lsm
|lsmtext='''θάλεια:''' θηλ. επίθ.<br /><b class="num">I.</b> ανθισμένη, άφθονη, οργιαστική, πλούσια· λέγεται για συμπόσια, [[θεῶν]] ἐν δαιτὶ θαλείῃ, σε Ομήρ. Οδ., κ.λπ.· δεν υπάρχει αρσ. <i>θάλυς</i>, αντίθ. συναντάται το [[θαλερός]]·<br /><b class="num">II.</b> ως κύριο όνομα [[Θάλεια]], <i>ἡ</i>, [[μία]] από τις Μούσες, η θαλερή, αυτή που ανθίζει, σε Ησίοδ.· επίσης, <i>Θαλίη</i>, σε Ανθ. Π.
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=<b class="num">I.</b> fem. adj. [[blooming]], [[luxuriant]], [[goodly]], [[bounteous]], of banquets, [[θεῶν]] ἐν δαιτὶ θαλείῃ Od., etc. No masc. θάλυς occurs, [[θαλερός]] [[being]] used [[instead]].<br /><b class="num">II.</b> as [[prop]]. n. [[Θάλεια]], ἡ, one of the Muses, the [[blooming]] one, Hes.; also Θαλίη, Anth. [from [[θάλλω]]
}}