κοκαΐνη: Difference between revisions

From LSJ

εἰ ἀποκρυπτόντων τῶν Μήδων τὸν ἥλιον ὑπὸ σκιῇ ἔσοιτο πρὸς αὐτοὺς ἡ μάχη καὶ οὐκ ἐν ἡλίῳ → if the Medes hid the sun, the battle would be to them in the shade and not in the sun

Source
(21)
 
m (Text replacement - "<b>πρβλ.</b>" to "πρβλ.")
 
Line 1: Line 1:
{{grml
{{grml
|mltxt=η<br /><b>(φαρμ.)</b> [[λευκό]] κρυσταλλικό αλκαλοειδές, το γνωστό ναρκωτικό, που εξάγεται από τα φύλλα του θάμνου [[κόκα]] και χρησιμοποιείται ως τοπικό αναισθητικό —βλεννογόνων τών ματιών, της [[μύτης]] και του φάρυγγα— και ως υπεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος, πολύ επικίνδυνο λόγω της ισχυρής ψυχικής εξάρτησης που προκαλεί.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Λ. ξεν. προελεύσεως, <b>[[πρβλ]].</b> γαλλ. <i>cocaine</i> <span style="color: red;"><</span> <i>coca</i> (ισπ. <i>coca</i>) <span style="color: red;">+</span> -<i>ine</i>. H λ. μαρτυρείται από το 1890 στον Θεόδωρο Αφεντούλη].
|mltxt=η<br /><b>(φαρμ.)</b> [[λευκό]] κρυσταλλικό αλκαλοειδές, το γνωστό ναρκωτικό, που εξάγεται από τα φύλλα του θάμνου [[κόκα]] και χρησιμοποιείται ως τοπικό αναισθητικό —βλεννογόνων τών ματιών, της [[μύτης]] και του φάρυγγα— και ως υπεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος, πολύ επικίνδυνο λόγω της ισχυρής ψυχικής εξάρτησης που προκαλεί.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Λ. ξεν. προελεύσεως, [[πρβλ]]. γαλλ. <i>cocaine</i> <span style="color: red;"><</span> <i>coca</i> (ισπ. <i>coca</i>) <span style="color: red;">+</span> -<i>ine</i>. H λ. μαρτυρείται από το 1890 στον Θεόδωρο Αφεντούλη].
}}
}}

Latest revision as of 13:35, 23 August 2021

Greek Monolingual

η
(φαρμ.) λευκό κρυσταλλικό αλκαλοειδές, το γνωστό ναρκωτικό, που εξάγεται από τα φύλλα του θάμνου κόκα και χρησιμοποιείται ως τοπικό αναισθητικό —βλεννογόνων τών ματιών, της μύτης και του φάρυγγα— και ως υπεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος, πολύ επικίνδυνο λόγω της ισχυρής ψυχικής εξάρτησης που προκαλεί.
[ΕΤΥΜΟΛ. Λ. ξεν. προελεύσεως, πρβλ. γαλλ. cocaine < coca (ισπ. coca) + -ine. H λ. μαρτυρείται από το 1890 στον Θεόδωρο Αφεντούλη].