ἀμέθεκτος: Difference between revisions
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
mNo edit summary |
mNo edit summary |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=amethektos | |Transliteration C=amethektos | ||
|Beta Code=a)me/qektos | |Beta Code=a)me/qektos | ||
|Definition=ον, [[imparticipable]], Alex.Aphr.in Metaph.637.12, Simp.in de An.218.5, Procl.Inst.23, al.; [[αἰτίαι]] Chrysipp.(?) Stoic.2.308. Adv. [[ἀμεθέκτως]] Ascl.in Metaph.115.36. | |Definition=ον, [[imparticipable]], Alex.Aphr.in Metaph.637.12, Simp.in de An.218.5, Procl.Inst.23, al.; [[αἰτίαι]] Chrysipp.(?) Stoic.2.308. Adv. [[ἀμεθέκτως]] = [[without participating]] Ascl.in Metaph.115.36. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀμέθεκτος''': -ον, μὴ μετέχων, καὶ ἐπίρρ. | |lstext='''ἀμέθεκτος''': -ον, μὴ [[μετέχων]], καὶ ἐπίρρ. [[ἀμεθέκτως]] Ἐκκλ. | ||
}} | }} | ||
{{DGE | {{DGE | ||
Revision as of 18:59, 21 May 2022
English (LSJ)
ον, imparticipable, Alex.Aphr.in Metaph.637.12, Simp.in de An.218.5, Procl.Inst.23, al.; αἰτίαι Chrysipp.(?) Stoic.2.308. Adv. ἀμεθέκτως = without participating Ascl.in Metaph.115.36.
German (Pape)
[Seite 120] nicht theilnehmend, Orph. frg.
Greek (Liddell-Scott)
ἀμέθεκτος: -ον, μὴ μετέχων, καὶ ἐπίρρ. ἀμεθέκτως Ἐκκλ.
Spanish (DGE)
-ον
fil.
1 que no admite participación del mundo suprasensible, etc. τάς τε ἀμεθέκτους αἰτίας καὶ τὰς μεθεκτάς Chrysipp.Stoic.2.308, ἡ δὲ σοφία τῶν χωριστῶν ἐστι καὶ παντελῶς ἀμεθέκτων Alex.Aphr.in Metaph.637.12, cf. Procl.Inst.23, Dam.Pr.104, 136ter, Simp.in de An.218.5, Ascl.in Metaph.115.36, ὁ ἀ. νοῦς Cat.Cod.Astr.9(1).121.
2 adv. ἀμεθέκτως = sin admitir participación en el mismo sent. ἀμεθέκτως μὲν γὰρ μετέχουσι τῆς ἀληθείας τὰ νοητά Ascl.in Metaph.115.36.
Greek Monolingual
ἀμέθεκτος, -ον (Α)
αυτός που δεν μετέχει σε κάτι, αμέτοχος, ξεχωριστός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀ- στερητικό + μεθεκτὸς < μετέχω.
ΠΑΡ. αρχ. ἀμεθεξία.
