τέθηπα: Difference between revisions

|Definition=pf. with pres. sense, Ep. plpf. [[ἐτεθήπεα]] as impf., from <b class="b3">ταφ-</b> (v. fin.), of which no pres. is found:—poet. Verb, also used in Ion. and late Prose: <span class="sense"><span class="bld">1</span> intr., to [[be astonished]], [[astounded]], [[amazed]], θυμός μοι ἐνὶ στήθεσσι τέθηπεν <span class="bibl">Od.23.105</span>; mostly in part. [[τεθηπώς]], [[amazed]], [[astonished]], <span class="bibl">Il.4.243</span>, <span class="bibl">21.64</span>, <span class="bibl">Parm.6.7</span>, <span class="bibl">Emp.17.21</span>, etc.; ἐτεθήπεα <span class="bibl">Od.6.166</span>: joined with the part., τέθηπα ἀκούων <span class="bibl">Hdt. 2.156</span>, cf. <span class="bibl">Luc.<span class="title">Merc.Cond.</span>42</span>.--To this belongs also aor. [[ἔτᾰφον]], used by Hom. only in part. [[τᾰφών]], in the phrases ταφὼν ἀνόρουσε <span class="bibl">Il.9.193</span>, <span class="bibl">Od.16.12</span>, al.; στῆ δὲ ταφών <span class="bibl">Il.11.545</span>, al.; later in indic., 3sg. τάφε <span class="bibl">Pi.<span class="title">P.</span>4.95</span>, dub. in <span class="bibl">B.16.86</span>; 3pl. [[τάφον]] ib.48, <span class="bibl">A.R.2.207</span>; 1sg. ἔταφον <span class="bibl">A.<span class="title">Pers.</span>999</span> (lyr.). </span><span class="sense"><span class="bld">2</span> c. acc., [[wonder]] or [[be amazed at]], Plu.2.24e, <span class="bibl">Luc.<span class="title">Tim.</span>28</span>,<span class="bibl">56</span>, etc. (in <span class="bibl">Od.6.168</span>, the acc. σε belongs only to [[ἄγαμαι]]). (Prob. cogn. with [[θάμβος]].)</span>

|btext=<i>pf. d'un th.</i> ταφ- <i>ou</i> θαπ-, <i>d'où</i><br /><b>1</b> <i>ao.2</i> [[ἔταφον]] : être saisi d'étonnement <i>ou</i> d'admiration ; <i>part.</i> [[ταφών]] IL, OD étonné, frappé de stupeur;<br /><b>2</b> <i>pf. au sens d'un impf.</i> [[τέθηπα]] <i>et pqp. épq. au sens d'un impf.</i> [[ἐτεθήπεα]] OD être saisi de stupeur <i>ou</i> d'admiration ; <i>part.</i> [[τεθηπώς]] stupéfait ; [[τέθηπα]] ἀκούων HDT je suis stupéfait d'entendre ; τ. τινα être saisi de stupeur devant qqn.<br />'''Étymologie:''' R. Σταφ &gt; Ταφ <i>ou</i> Θαπ, rester immobile ; cf. [[θαμβέω]], <i>lat.</i> stupeo.

|lsmtext='''τέθηπα:''' (√<i>ΘΑΠ</i>), παρακ. με [[σημασία]] ενεστ. ([[κανονικός]] ενεστ. δεν υπάρχει), Επικ. υπερσ. [[ἐτεθήπεα]], ως παρατ.<br /><b class="num">I. 1.</b> αμτβ., [[μένω]] [[έκθαμβος]], [[κατάπληκτος]], σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ.· ως επί το πλείστον στην μτχ. [[τεθηπώς]], [[έκπληκτος]], [[έκθαμβος]], σε Ομήρ. Ιλ.· εδώ ανήκει επίσης και ο αόρ. βʹ <i>ἔτᾰφον</i>, ο [[οποίος]] χρησιμοποιείται από τον Όμηρ. μόνο στη μτχ. <i>τᾰφών</i>, στις φράσεις <i>ταφὼν ἀνόρουσε</i>, [[στῆ]] δὲ [[ταφών]]· [[αλλά]] γʹ ενικ. [[τάφε]] (αντί <i>ἔτᾰφε</i>), απαντά σε Πίνδ.· και αʹ ενικ. [[ἔταφον]], σε Αισχύλ.<br /><b class="num">2.</b> με αιτ., [[θαυμάζω]] ή [[μένω]] [[έκπληκτος]] προς [[κάτι]], σε Λουκ.

|elrutext='''τέθηπα:''' (aor. 2 ἔτᾰφον, part. [[ταφών]]) pf. в знач. praes. быть пораженным, быть изумленным (τίφθ᾽ [[οὕτως]] ἕστητε τεθηπότες; Hom.): [[θυμός]] μοι ἐνὶ στήθεσσι τέθηπεν Hom. душа моя охвачена волнением; ταφὼν ἀνόρουσε Hom. он в изумлении вскочил; [[τέθηπα]] ἀκούων Her. я с изумлением слушал; [[τεθηπώς]] τινα Plut., Luc. пораженный кем-л., удивляющийся кому-л.