δαίνυμι: Difference between revisions

|Definition=<span class="bld">A</span> imper. δαίνῡ Il.9.70, part. -ύντα Od.4.3: Ep. impf. [[δαίνυ|δαίνῡ]] Il.23.29; [[δαίνυεν]] (from [[δαινύω]]) Call. ''Cer.''84: fut. δαίσω Il.19.299, A.''Eu.''305: aor. ἔδαισα Pi.''N.''9.24, [[Herodotus|Hdt.]]1.162, [[Euripides|E.]]''[[Orestes|Or.]]''15:—Med., δαίνυται Il.15.99: 2sg. subj. δαινύῃ Od.19.328; Ep. 3sg. opt. δαινῦτο Il.24.665; 3pl. opt. δαινύατο Od.18.248; part. -ύμενος Cratin. 142; 2sg. impf. δαίνὐ (i.e. -υο) Il.24.63: fut. δαίσομαι Lyc.668, Herod.4.93, etc., (μετα-) Od.18.48: aor. ἐδαισάμην Archil.99, Pi.''P.''10.31, etc.; δαισάμενοι Od.18.408; [δαινῠη Od.19.328; but δαινῡῃ 8.243 (for wh. [[δαινύεαι]] should be read)]. (v. [[δαίω]] B.):—poet. Verb (used by [[Herodotus|Hdt.]]), [[give a banquet]] or [[give a feast]], δαίνυ δαῖτα γέρουσι Il.9.70; <b class="b3">ἔφασκες… δαίσειν γάμον</b> didst [[promise]] to [[give]] me a [[marriage]]-[[feast]], 19.299, cf. Od.4.3, ''h.Ven.''141, Pi.''N.''1.72; ὁτοῖσι τάφον μενοεικέα δαίνυ Il.23.29, cf. Od.3.309; <b class="b3">δ. ὑμεναίους, γάμους</b>, E.''IA''123 (lyr.), 707.<br><span class="bld">2</span> c. acc. pers., [[feast]] one [[on]] a thing, τὸν… Ἀστυάγης ἀνόμῳ τραπέζῃ ἔδαισε [[Herodotus|Hdt.]]1.162, cf. [[Euripides|E.]]''[[Orestes|Or.]]''15; <b class="b3">ζῶν με δαίσεις</b> thou shalt be my [[living]] [[feast]], A.''Eu.''305.<br><span class="bld">II</span> Med., [[have a feast given one]], [[feast]], in Hom. more freq. than Act., Il.15.99, al., cf. Pi.''I.''6(5).36, [[Herodotus|Hdt.]]1.211; δαίσασθαι γάμον Archil. [[l.c.]]<br><span class="bld">2</span> c. acc., [[feast on]], [[eat]], [[δαῖτα]], [[ἑκατόμβας]], [[κρέα]], Od.3.66, Il.9.535, Od.12.30; κρέα δαίνυσθαι [[Herodotus|Hdt.]]3.18, Ant.Lib.18.2 (but c. gen., Id.11.7); ἐδαίσατο παῖδα S.''Fr.''771.5, cf. ''El.''543; <b class="b3">μίαν δ. τράπεζαν</b> [[eat]] at a [[common]] [[table]], Theoc.13.38: of fire, [[consume]], Pi.''N.''9.24, S.''Tr.''765; of poison, ib.1088.

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0515.png Seite 515]] fut. δαίσω, eigtl. austheilen, zum Essen, vom Wirthe (Suid. εὐωχεῖν); δαίνυ δαῖτα γέρουσιν, gieb einen Schmaus, Il. 9, 70; τάφον, er gab einen Leichenschmaus, 23, 29; Od. 3, 309; δαίνυ γάμον Hom. hymn. Vener. 142; δαίσειν γάμον Il. 19, 299; γάμον δαίσαντα Pind. N. 1, 72; γάμους ἔδαισαν Eur. I. A. 707; εἰλαπίνας Call. Cer. 85; δαίσομεν ὑμεναίους Eur. I. A. 123; auch Sp., wie D. Sic. 5, 49; Dion. Hal. 1, 48; – τινά, Einen bewirthen, z. B. ἀνόμῳ τραπέζῃ Her. 1, 162; ζῶν με δαίσεις Aesch. Eum. 305; Eur. Or. 15. Abweichend = essen, bei Ath. XII, 530 f. – Med. δαίνυμαι (conj. δαινύῃ Od. 8, 243; opt. δαινῦτο Il. 24, 665, vgl. Scholl. Herodian.; δαινύατο Od. 18, 248; impf. δαίνυο Il. 24, 63; ἐδαινύμην Eubul. Ath. II, 63 e; δαισάμενοι Odyss. 7, 188); sich bewirthen lassen, schmausen, VLL. εὖωχεῖσθαι; absolut, Il. 15, 99; Her. 1, 211. 2, 100; Pind. I. 5, 36; δαῖτα Od. 3, 66; ἑκατόμβας Il. 9, 535; εἰλαπίνην Iliad. 23, 201; δαινύμενοι κρέα τ' ἄσπετα καὶ [[μέθυ]] ἡδύ Odyss. 9, 162; κρέα Her. 3, 18 u. sonst; γάμον Archil. frg. 84; τράπεζαν δαίνυντο Theocr. 13, 38; Philostr. Übertr., ἐχίδνης ἰὸς ἐδαίνυτο Soph. Tr. 782; δαίσασθαι ἵμερον τέκνων El. 543, genießen; πυραὶ δαίσαντο φῶτας Pind. N. 9, 24; auch in Anth.